รอค่ะ มาไวๆนะคะ คนดี

เฮ้อ...รอ รอ รอ รอ หรือว่ารอดูพรุ่งนี้
ตอนจบแว้ว....เย้ๆๆๆ
นอนก่อนละคับ ไม่ไหวระ

(ต่อ)

ณ บริเวณเส้นทางขึ้นเหนือจากป้อมชิน แคว้นโกกูรยอ ทัมต๊อกออกสำรวจซากศพที่เรียงรายเกลื่อน แม่ทัพโกว่าพวกนั้นวางแผนให้พวกเราตามศพไปและวางกับดักไว้ จูมูจีว่ากับดักอะไรกัน ทหารแค่ 7 พันของเราจัดการได้อยู่แล้ว พวกมันเป็นพวกฮูหยาน แค่จะชักดาบออกจากฝักยังทำไม่ได้เลย ทัมต๊อกหันไปถามฮยอนโกว่าข่าวเรื่องการเดินทัพที่บุกเควยังมาไม่ถึงอีกหรือ คนข่าวของหมู่บ้านไม้กล้ามาพอดี แต่ข่าวที่ได้รับกลับทำให้ตกตะลึงยิ่งกว่า ทัมต๊อกถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฮยอนโกบอกว่าหมู่บ้านไม้กล้าถูกบุกทลายจนราบ ของวิเศษเสือขาวและเต่างูถูกชิงไป ในฐานะที่เขาเป็นผุ้นำหมู่บ้าน รู้สึกละอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหลือเกิน ฮยอนโกร่ำไห้ ทัมต๊อกถามว่าแล้วพวกศิษย์ไม้กล้าล่ะ ฮยอนโกตอบว่าไม่ทราบเพราะไม่มีใครเหลือรอดเลย เลยไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จะต้องเป็นฝีมือของพรรคอัคคีแน่ ตอนนี้ก็เท่ากับว่าพวกมันบอกให้เราตามไปที่อะบูลลันซาและพวกมันได้ของวิเศษไปครบสี่อย่างแล้ว ตอนนี้ที่พวกมันต้องการก็คือทัมต๊อก มันถึงได้หลอกล่อให้ทัมต๊อกตามไป เมื่อจะได้ใช้เลือดของทัมต๊อกในการเปิดต้นเทวะ ทัมต๊อกว่าหรือไม่มันก็ต้องการใช้หัวใจของเขาเพื่อเปิดต้นเทวะเสียเอง

กองทัพทหารคอรัน 1 หมื่นนายเคลื่อนพลเข้าสู่โกกุรยอตามสาส์นที่ทัมต๊อกส่งไปขอให้อัททิลา ข่าน พามาช่วย แม่ทัพโกสรุปจำนวนทหารที่มีตอนนี้คือ ทหารของโกกูรยอที่ทัมต๊อกพามาเอง 7 พันนาย จากคอรัน 1 หมื่นนาย และจากป้อมต่างๆ อีก 12,000 นาย จูมูจีตอบเพิ่มว่า และทหารจากเผ่าไมไกอีก 5 พันนายด้วย มีที่พักให้พวกเขาไหมล่ะ ดังนั้นทหารทั้งหมดมี 34,000 นาย แต่ทว่าพวกพรรคอัคคีรวมถึงกองกำลังต่างๆ ในอาณัตินั้นมีรวมกันถึง 1 แสนคน ด้วยจำนวนมหาศาลอย่างนี้ ราวกับว่าจะกลายเป็นศึกที่ไม่มีวันชนะ ทัมต๊อกคร่นคิดอย่างหนัก ฮยอนโกบอกทัมต๊อกว่าอย่าไปหาพวกมันเด็ดขาด แม้พวกมันจะมีของวิเศษทั้งสี่อย่าง แต่พรรคอัคคีก็ทำอะไรไม่ได้ หากม่มีโลหิตของราชาแห่งจูซิน ถ้าหากตามพวกมันไปก็เท่ากับยกหัวใจให้พวกมันถึงที่

ซูจีนีแต่งกายพร้อมออกรบ นางเห็นอาจิกกำลังหลับอยู่ในห้องก็สั่งแม่นมว่าให้ดูแลอาจิกไว้ เมื่อออกมาจากห้องก็พบเชโร นางถามว่าเขามาทำอะไร เชโรว่ามาเฝ้ายาม กัมถงเดินมาที่ห้อง เห็นซูจีนีไปแล้วก็เข้าไปในห้องของอาจิก ซูจีนีที่เดินออกมากับเชโรเจอเข้ากับพวกพลธนู พวกพลธนูยินดีมากที่เจอหัวหน้าของพวกตน ซูจีนีรู้สึกเป็นห่วงอาจิกมาก จึงตัดสินใจวิ่งกลับไปหลานชาย ในห้อง กัมถงปลุกอาจิก อาจิกถามว่าท่านลุงมีอะไรเหรอครับ กัมถงบอกว่าท่านน้าให้มาพาเจ้าไปหา อาจิกหลงเชื่อทันที กัมถงจึงอุ้มอาจิกไป แม่นมพยายามห้ามเขา แต่พอเห็นสายตาแข็งกร้าวของกัมถงเข้าก็ไม่กล้า พอซูจีนีมาถึง ทหารหน้าห้องก็รายงานว่านายกองกัมถงเป็นคนพาตัวไป เห็นว่าซุจีนีต้องการพบ ซุจีนีรู้ทันทีว่าเกิดเรื่องแล้ว นางโผผวาจะตามอาจิกไปอย่างไร้สติ เชโรพยายามห้าม ซุจีนีเอาแต่บอกว่าพวกพรรคอัคคีพาตัวอาจิกไป ทัมต๊อกเดินมาพอดีจึงถามว่า พรรคอัคคีทำอะไร เกิดอะไรขึ้น ซูจีนีตอบว่านางจะต้องไปตามหาอาจิก ทัมต๊อกรั้งตัวนางไว้ ถามว่าทำไมพวกพรรคอัคคีจะต้องเอาตัวอาจิกไป ซูจีนีเสียงสั่น ตอบไม่ได้ ทัมต๊อกจึงสั่งให้เชโรไปตามหาอาจิก

แม่นมหูหนวกเอาจดหมายที่กัมถงทิ้งไว้ส่งให้แม่ทัพโกๆ ยื่นส่งให้ทัมต๊อก จดหมายจ่าหน้าถึงทัมต๊อก เนื้อความบอกว่าเด็กคนนั้นเป็นโอรสของราชาแห่งจูซิน และยังบอกอีกว่าพวกมันเป็นคนนำตัวไป ถ้าต้องการช่วยเด็กทัมต๊อกจะต้องตามไปที่อะบูลลันซา ทัมต๊อกพูดกับซูจีนีว่า ราชาแห่งจูซินคือเขา นี่มันเรื่องอะไรกัน ซูจีนีบอกทั้งน้ำตาเสียงสั่นเครือว่า นางไม่สามารถบอกทัมต๊อกเพราะกลัวเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ถึงได้เก็บความลับไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา อาจิก เป็นลูกชายของทัมต๊อก กับพี่สาวของนาง ทัมต๊อกตกตะลึง ซูจีนีบอกความจริงจนสิ้น อาจิกเป็นลูกที่เกิดจากทัมต๊อกและพี่สาวของนางซึ่งก็คือคีฮา

ซูจีนีว่านางเคยหวังว่าทั้งหมดจะไม่ใช่เรื่องจริง เคยหวังว่าจะเป็นเพียงเรื่องโกหก ทัมต๊อกว่า นางดูแลอาจิกมาโดยตลอดเพียงลำพัง เขาจะทำอย่างไรดีต่อนาง เขาไม่รู้จะพูดยังไงดี แม่ทัพโกมารายงานว่าตามหาอาจิกทั้งกุกเนแล้วแต่ไม่พบตัว ทัมต๊อกว่าเป็นไปได้ว่าพวกนั้นออกไปจากกุกเนแล้ว ทัมต๊อกตัดสินใจเคลื่อนทัพไปอะบูลลันซา ไม่มีเวลามากนักให้วางแผนการรบระหว่างเคลื่อนพล ฮยอนโกไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเคลื่อนทัพไปที่นั่น ทัมต๊อกเป็นคนพูดเองว่าจะไม่ไป จะรอจนกว่าพวกพรรคอัคคีจะหมดความอดทน ทัมต๊อกตอบว่าลูกชายของเขาถูกลักพาตัว และลูกชายของเขาก็เป็นสายเลือดแห่งสวรรค์เช่นกัน เลือดและหัวใจของอาจิกสามารถช่วยพวกพรรคอัคคีปลดปล่อยพลังแหล่งสรวงสวรรค์ได้

ฮึกแกเดินทางกลับมาถึงกุกเนพอดี และว่า ทัมต๊อกจะออกรบ จะให้เขาทนอยู่ที่ชิลลาได้ยังไง ฮึกแกไม่ได้พาทหารกลับมาด้วยทั้งหมด ที่พามาด้วยรวมกับที่มีอยู่ตอนนี้รวมเป็นทหาร 4 หมื่นนาย แต่แม้จำนวนจะน้อยกว่าศัตรูกว่าครึ่ง แต่ทหารทุกคนของทางฝ่ายโกกูรยอก็มีขวัญกำลังใจดีมาก สงครามครั้งนี้จะเป็นสงครามครั้งสุดท้าย ราชาแห่งจูซินจะได้เข้าครอบครองอำนาจแห่งสวรรค์

ที่อะบูลลันซา คีฮากับโฮเกเดินมาที่แท่นฟ้าดิน ซึ่งอยู่ต่อหน้าต้นเทวะ นางว่าตอนนี้ทุกอย่งเกือบจะสมบูรณ์แล้วเหลือเพียงโฮเกออกไปเอาหัวใจของทัมต๊อกมาให้นาง โฮเกว่าหัวใจของทัมต๊อกจะช่วยให้ได้พลังของสวรรค์จริงหรือ คีฮากล่าวว่าโฮเกจะต้องแย่งพลังมาให้ได้ก่อนแดจังรุ โฮเกถามว่า คีฮาต้องการอย่างนั้นหรือ เขาเคยคิดมาตลอดว่า คีอาจะตายพร้อมเขา เหมือนตอนที่นางแทงกระบี่พิพากษาไปที่หัวใจของทัมต๊อกเพื่อตายพร้อมทัมต๊อก โฮเกถามคีฮาว่าเขาจะช่วยนางได้อย่างไร คีฮาหันมายิ้มให้เขาอย่างเศร้าสร้อย และว่าผู้ที่สามารถครอบครองพลังแห่งสวรรค์จะไม่มีวันเจ็บวันตาย โฮเกจะรอนางได้ไหม หลังจากที่นางตายและได้ปลดปล่อยความทุกข์ทั้งมวลในชาตินี้แล้ว เราจะได้เจอกันอีกถึงตอนนั้นนางจะมอบหัวใจให้กับโฮเก ขอให้สัญญากับนาง โฮเกตอบรับเป็นคำมั่นสัญญา (เชื่อโฮเกมันเลย จนเดี๋ยวนี้ก็ยังทำเพื่อผู้หญิงที่ชาตินี้ไม่มีวันรักตัวเอง)

ทัมต๊อกยกทัพมาจนถึง มาโบล ก็ประจันหน้ากับกองกำลังร่วมของพรรคอัคคีและฮูหยาน และต่อหน้าของทัมต๊อก แม่ทัพคิโมอิน คือยอนโฮเกนั่นเอง ฮึกแกบอกทัมต๊อกว่าตอนนี้ทุกคนพร้อมแล้วจะลุยกันเลยมั้ย ฮยอนโกแย้งว่ายังก่อน ยังมีบางเรื่องจะต้องทำก่อน ทัมต๊อกบังคับม้าเดินไประหว่างทหารโกกูรยอทั้งมวล และกล่าวว่าศัตรูมีกำลังทหารมากกว่าพวกเรา แต่เราจะต้องชนะเท่านั้น เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเราแพ้ไม่เป็น คำพูดนั้นทำให้ทุกคนฮึกเหิมและหัวเราะออกมาอย่างยินดีปรีดา ไม่มีความกลัวตาย ไม่มีความประหวั่นพรั่นพรึงอยู่ในจิตใจ ทัมต๊อกกล่าวอย่างหนักแน่นว่าเขาจะขี่ม้านำไปประจันหน้ากับศัตรู จงอย่าละสายตาจากเขา และควบม้าตามมาให้สุดแรง สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังเจ้าชีวิตของพวกเขา ทัมต๊อกถาม พี่น้องทั้งหลาย เห็นเขาอยู่ตรงหน้าพวกท่านหรือไม่ เสียงตอบรับกระหึ่มเป็นเสียงโหร้องทั่วทั้งกองทัพ เสียงสะเทือนเลื่อนลั่นน่าเกรงขามยิ่ง ทุกคนมีจิตใจสู้รบอย่างเต็มเปี่ยม

ต่อหน้าทหารโกกูรยอ 4 หมื่นนายนั้น ทัมต๊อกนิ่งสงบ เยือกเย็น เป็นศูนย์รวมจิตใจของทุกคน เมื่อทัมต๊อกชักดาบ ทุกคนก็พร้อมรบ ควบม้าสุดแรงเกิดตามเจ้าชีวิตของพวกเขาตรงไปข้างหน้า ยอนโฮเกเตรียมรอพวกเขาอยู่แล้ว กองกำลังร่วมพรรคอัคคีและฮูหยานที่เป็นแนวหน้าพุ่งเข้าหาทันที ทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกันอย่างทรงพลัง ดาบแล้วดาบเล่าที่ตวัดเข้าปลิดชีพ ดาบ กระบี่ ขวาน ทวน ธนู ออกอาวุธครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อบดขยี้อีกฝ่ายให้สิ้นซาก

ที่พรรคอัคคี แดจังรุจ้องมองต้นเทวะด้วยดวงตาสงบนิ่ง พลังแห่งสวรรค์หลับใหลอยู่ภายใต้ต้นเทวะอันเป็นหิน เมื่อพลังนั้นตื่นขึ้น มันก็จะกลับมาเป็นของเผ่าเสืออีกครั้ง เขาคอยเวลานี้มานานแสนนาน คีฮานำเอาของวิเศษทั้งสี่ ได้แก่ เหล็กหัวเสือ เล็บมังกร ดวงจิตหงส์ไฟ และ ไม้เท้ายอนมู แต่ละชิ้นวางเรียงลงบนแท่นบูชาฟ้าดิน ไม้เท้ายอนมูกลับคืนสู่สภาพเดิมแต่เริ่มแรก ทุกอย่างเตรียมพร้อม เหลือเพียงหัวใจจากโลหิตของทายาทแห่งสวรรค์เท่านั้น คีฮาระลึกถึงอดีตเมื่อนานมาแล้ว การเผชิญหน้าระหว่างนางกับทัมต๊อก คำพูดของทัมต๊อกที่เขาปฏฺเสธว่าจำค่ำคืนที่ทั้งสองมีร่วมกันไม่ได้แล้ว คำพูดที่เขาว่า เขาตัดนางออกไปจากหัวใจแล้ว เหตุการณ์วิปโยคครั้งแล้วครั้งเล่าที่ทำให้คีฮาต้องเป็นทุกข์ใจ ต้องอับจนไม่มีหนทางออก เยื่อใยระหว่างทั้งสองที่ทัมต๊อกตัดขาดไปแล้ว บัดนี้นางจะสะบัดใยนั้นจากใจของนางด้วยวันนี้ วันที่ปลิดชีพของทัมต๊อกคนที่นางเคยรัก เขาจะตายไปจากใจของนางอย่างสมบูรณ์เช่นกัน

ที่สนามรบ ทัมต๊อกนำทัพสู้ศัตรูไม่หวั่น หยาดเลือดกระเซ็นอาบทั่วร่าง โฮเกนำทัพเข้าหาทัมต๊อกทันทีด้วยหัวใจเร่งเร้ากระหายเลือด นี่คือวันตัดสินแค้นระหว่างอดีตเพื่อนรักทั้งสอง เวลาหลายปี ซากศพนับหมื่นนับแสนที่ทั้งสองย่ำผ่าน จะได้ตัดสินกันวันนี้เอง แม่ทัพเฒ่าฮึกแกเป็นคนแรกที่สิ้นชีพกลางศึก ร่างของเขาร่วงหล่นจากหลังม้า ดวงตาของเขาแม้จะฝ้าฟาง แต่ภาพของทัมต๊อกที่โลดแล่นไปกลางหมู่ศัตรูนั้นช่างสวยงามนัก แม่ทัพเฒ่ายินดีนักที่ในที่สุดกษัตริย์ผู้เป็นที่รักก็ก้าวมาถึงจุดนี้ ฮึกแกขาดใจตายกลางสนามรบ

ซูจีนีแหวกวงล้อมข้าศึก ลอบเข้าไปในวิหารอะบูลลันซาก่อน แดจังรุสั่ง พวกทหารว่าอย่าให้ใครเข้ามาได้ จงหยุดมัน พวกทหารพรรคอัคคีรีบเข้าไปขัดขวางซูจีนีทันที แต่ด้วยฝีมือล้ำเลิศของนาง ไม่มีทหารคนไหนหยุดนางได้ แดจังรุนำตัวอาจิกออกมา และกล่าวกับคีฮาว่าเราไม่มีเวลาแล้ว ตอนนี้ทัมต๊อกฝ่าด่านป้องกันสุดท้ายเข้ามาได้แล้ว คีฮาเห็นเด็กผู้ชายที่แดจังรุพามาก็อึ้งไป ถามว่าเด็กคนนี้เป็นใคร แดจังรุว่าเรารอคอยวินาทีนี้มาสองพันปีแล้ว และผลักให้อาจิกเดินไปหาคีฮา และกล่าวต่อว่ามีสติหน่อย ธิดาอัคคี คาจิน ตอนนี้ยอนโฮเกไม่สามารถนำหัวใจของราชาแห่งจูซินมาให้เราได้ เลือดของเด็กคนนี้ก็เป็นสายโลหิตที่แท้จริง เขามีพ่อเป็นสายโลหิตแห่งสวรรค์ และแม่ผู้มีสายโลหิตแห่งพิภพ คีฮาแน่ใจในทันที เด็กชายต่อหน้านางคือลูกชายของนางเอง คีอาโผผวาเข้าไปกอดอาจิกไว้แล้วร่ำไห้ ลูกชายที่นางคิดว่าตายไปแล้ว กลับมาปรากฏต่อหน้านางอีกครั้ง สัญชาตญาณแห่งความเป็นแม่ทำให้นางตื่นเต้นปีติเหลือจะกล่าว

หากแดจังรุยังพูดต่อไป ตัวแดจังรุไม่มีอำนาจพอที่จะทำร้ายอาจิกได้ ชีวิตของมนุษย์เพียงคนเดียวนั้นเล็กจ้อยไม่อาจเทียบได้กับเวลาสองพันปีที่เผ่าเสือรอคอยให้ถึงวินาทีนี้ ชีวิตของเด็กคนนี้จะต้องแลกกับพลังแห่งสรวงสวรรค์ ฉะนั้น คีฮาจะต้องรีบควักหัวใจของอาจิกออกมา คีฮาร่ำไห้ แดจังรุจะสั่งให้นางฆ่าและควักหัวใจของลูกตัวเองได้อย่างไร แดจังรุว่าถ้าเป็นเขา เขายินดีที่จะได้สังเวยชีวิตเพื่อพรรคอัคคี ซูจีนียิงธนูเข้าขัดขวางแดจังรุ นางบอกคีฮา เด็กคนนั้นเป็นลูกของพี่นะ อย่าฆ่าเขา ได้โปรดอย่าทำร้ายอาจิ แดจังรุพุ่งธนูเข้าใส่ซูจีนีจนนางบาดเจ็บลุกไม่ขึ้น แล้วแดจังรุก็เข้าสิงคีฮาในทันที

ที่สนามรบ โฮเกควบม้าฝ่าทหารพยายามจะเข้าไปในถึงทัมต๊อก สายตาของโฮเกเหลือบไปเห็นแม่ทัพโกเข้าพอดี โฮเกฆ่าแม่ทัพโกทันที โกอูซุงเฒ่าล้มลงกับผืนแผ่นดิน ทัมต๊อกเห็นเหตุการณ์นั้น ชายหนุ่มรีบผวาเข้าประคองแม่ทัพโก แม่ทัพโกสิ้นใจโดยไม่อาจได้เอ่ยอะไรเป็นคำสุดท้ายกับทัมต๊อก ราชาแห่งโกกูรยอโศกเศร้ามาก หากไม่มีเวลาคร่ำครวญ ยอนโฮเก พุ่งหอกเข้าใส่เขา ทัมต๊อกจับหอกไว้ได้แล้วดึงลากเอาโฮเกตกลงจากหลังม้า ทั้งสองคู่แค้นเผชิญหน้ากันบนพื้นดิน ในมือทัมต๊อกคือหอกที่โฮเกใช้ฆ่าแม่ทัพโก เพียงชั่วพริบตา ทัมต๊อกพุ่งหอกนั้นคืนกลับให้โฮเก มันเสียบทะลุร่างของอดีตแม่ทัพใหญ่อย่างยอนโฮเกทันที จบสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง จบสิ้นกันทีความแค้น การสูญเสีย ความปราชัยที่โฮเกได้รับ เขาไม่อาจยอมรับ หากเบื้องหน้านั้นพร่ามัว ภาพของทัมต๊อกรางเลือน ยอนโฮเกไม่อาจจับดาบขึ้นต่อสู้กับทัมต๊อกได้อีกแล้ว ลาสิ้นตลอดกาล

ทัมต๊อกหันไปมองคนสนิท จูมูจี เชโรที่ฟาดฟันอาวุธคู่กายอยู่กลางสนามรบ ทหารโกกูรยอทุกคนที่ต้องเสี่ยงชีวิต เข้าต่อสู้ ทั้งหมดเพียงจุดเริ่มต้นในวันนั้น ระหว่างเขากับโฮเก ที่วิหารอะบูลลันซา แดจังรุในร่างคีฮาอุ้มอาจิกที่สลบอยู่วางบนแท่นบูชาฟ้าดิน คีฮารู้ตัวว่าถูกอีกฝ่ายครอบงำ นางพยายามไม่ให้แดจังรุเข้าควบคุมร่างของนาง ทั้งสองต่อสู้กันอยู่ภายในร่างของคีฮา แดจังรุจะพุ่งมีดสั้นเข้าใส่อาจิก คีฮาก็รั้งกลับคืน ซูจีนีที่ลุกขึ้นมาได้ ตรงเข้ามาห้ามคีฮา แต่แดจังรุผลักนางออกไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่จิตสำนึกของคีฮากับวิญญาณของแดจังรุต่อสู้กันภายใน ฆ่า ไม่ฆ่า ฆ่า ไม่ฆ่า ซูจีนีตรงเข้ามาจะห้าม แดจังรุบีบคอซูจีนีไว้จะเอาดาบสั้นเชือดคอนาง คีฮาห้ามสุดแรงเกิด นี่คือน้องสาวของนางที่นางต้องปกป้อง ซูจีนีชักมีดสั้นออกมา พุ่งใส่แดจังรุในร่างคีฮา แต่ก็ถูกแดจังรุปัดร่างออกไป ซุจีนีเจ็บหนักขยับตัวไม่ได้ นางได้แต่มองคีฮาด้วยแววตาขอร้องและเจ็บปวด

แต่แม้คีฮาจะห้ามตัวเองอย่างไรก็ไม่เป็นผล คมมีดได้ดื่มเลือดที่มือของอาจิกจนได้ คีฮากรีดร้องบ้าคลั่งจนผลักแดจังรุออกมาจากร่างของตนเอง คีฮาร่ำไห้ คร่ำครวญ โลหิตของสายเลือดแห่งสวรรค์หลั่งลงต้องแท่นบูชาฟ้าดิน ทันใดนั้นด้วยแรงแค้นอาฆาตสุดพรรณา คีฮากลายร่างเป็นหงส์ไฟดำ !

ท้องฟ้าโดยรอบพลันมืดมัว เหนือแท่นบูชาฟ้าดิน คีฮาที่ไม่ได้สติแล้วลอยร่างที่ลุกโชตด้วยแสงเพลิงเหนือร่งของอาจิก ซูจีนีรีบเข้าไปอุ้มอาจิกออกมา ทัมต๊อกก็วิ่งเข้ามาเอาร่างของตนบังซูจีนีไว้ (ดูตอนนี้ ทัมต๊อกมองซูจีนีกับอาจิก ยังกะมองเมียกับลูกตัวเองยังไงยังงั้น เหอๆ) โลหิตแห่งทายาทสวรรค์ไหลไปถึงของวิเศษชิ้นใด ของวิเศษนั้นก็จะเปล่งแสงขึ้น ด้ามกระบี่จูมง ซึ่งที่แท้คือคันศรสวรรค์ก็เปล่งแสงร้องเตือน ทัมต๊อกหันกลับไปเห็นแดจังรุ ที่พุ่งตรงเข้ามาทำร้าย ทัมต๊อกหยุดมันไว้ด้วยพลังของราชาแห่งจูซิน พลังอำนาจแห่งศรสวรรค์ถ่ายทอดสู่ฝ่ามือจนระเบิดร่างของแดจังรุสลายกลายเป็นผุยผง

ตอนนี้เหลือแต่คีฮาที่ไม่รับรุ้อะไรอีกแล้ว กลายร่างเป็นหงส์ไฟดำอย่างสมบูรณ์ (แต่ไม่ยักมีตัวเทพหงส์ไฟดำออกมาแฮะ ไม่เหมือนตอนแซโอกลายร่าง) ทัมต๊อกบอกคีฮาว่าหยุดเถิด ถ้าหากนางไม่หยุดเขาก็จำเป็นต้องฆ่านาง คีฮาหันไปมองอาจิกที่ซุจีนีอุ้มอยู่ นางยิ้มออกมา ทัมต๊อกยกด้ามกระบี่จูมงขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง สายตาของทัมต๊อกและคีฮาประสานกัน ด้ามกระบี่จูมงกลายเป็นศรสวรรค์ แต่แล้วทัมต๊อกก็ทำไม่ลง เขาลดคันศรลง ซูจีนีขอร้องทัมต๊อกให้หยุดคีฮาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ทัมต๊อกบอกว่าตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเขาจำเป็นจะต้องทำอะไร ทัมต๊อกเอ่ยกับคีฮา เขาผิดที่ไม่เชื่อคีฮา ได้โปรดให้อภัยเขาด้วย

ทัมต๊อกตัดสินใจหักคันศรสวรรค์ ผลที่เกิดขึ้นทันที จูมูจี เชโร ฮยอนโกที่อยู่กลางสนามรบ รุ้สึกเจ็บปวดทันที หากก็ยังต้องฝืนต่อสู้ โดยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ของวิเศษทั้งสี่ที่อยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน สลายหายไปในพริบตา ใบหน้าของคีฮาดูสงบลง ทัมต๊อกกล่าวว่าทุกคนสามารถทำผิดได้ นั่นคือสิ่งที่เขาอยากบอกกับสวรรค์ มนุษย์ผิดพลาดได้ และก็แก้ไขความผิดพลาดและเรียนรุ้บทเรียนจากความโง่เขลาของตนเอง หากนี่คือสิ่งที่สวรรค์ถามเรา ว่าเราจะสามารถอยู่ด้วยตัวของเราเองได้หรือไม่ เราจะให้สวรรค์กำหนดชีวิต หรือว่าเราจะเลือกเดินด้วยตัวเอง ราชาแห่งจูซินถูกเลือกมาเพื่อตอบคำถามเหล่านั้น นั่นคือสิ่งที่ราชาแห่งจูซินต้องรับผิดชอบ และนี่คือคำตอบของเขา ทัมต๊อกเชื่อในมนุษย์ เขาเชื่อว่าแผ่นดินจูซินจะมีชัย แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำให้มันสำเร็จได้ แต่ทัมต๊อกเชื่อว่าลูกหลานของเขาจะทำให้มันเป็นจริงได้ ทัมต๊อกขอคืนพลังแห่งสวรค์กลับสุ่สวรรค์ ทุกอย่างจะกลับคืนสู่ปกติ

ทัมต๊อกหันไปมองซูจีนี ก่อนจะหันกลับมาและก้าวเดินไปข้างหน้า ที่เบื้องหน้าแสงสว่างเจิดจ้าสว่างไสว ทัมต๊อกก้าวไปอย่างเชื่อมั่นในการตัดสินใจของตนเอง ต้นเทวะส่งแสงสว่างเรืองรองก่อนทุกสิ่งจะเจิดจ้าราวกับถูกดูดกลืนไปในลำแสงแห่งสรวงสวรรค์นั้น

จากนั้นเป็นคำกล่าวถึงวีรกรรมของพระเจ้าควางเกโทมหาราช ดังนี้ ราชาจูมงก่อตั้งแผ่นดินโกกูรยอ พระบิดาของจูมงคือโอรสแห่งสวรรค์ พระมารดาคือธิดาแห่งสายน้ำ หลังจากนั้น ราชาองค์ที่ 19 ของโกกุรยอขึ้นครองราชย์ พระองค์แผ่ขยายอาณาจักรและปกครองแผ่นดินโดยธรรม ทรงเป็นกษัตริย์ผู้เป็นที่รักยิ่งของประชาชน พระองค์จึงมีพระนามว่า ควางเกโทมหาราช อันแปลว่ามหาราชผู้สงบสุข ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าควางเกโทแผ่ไปจนถึงสรวงสวรรค์ ผู้คนของพระองค์ แผ่ขยายไปทุกมุมโลก ประชาชนอยู่ร่วมกับอย่างสงบสุข ราชาอาณาจักร โกกูรยอของพระองค์เจริญรุ่งเรืองมั่งคั่ง ประชาชนอยู่กันอย่างสุขสบาย อาณาจักรของพระองค์รวมเป็นหนึ่งอย่างแท้จริง

ดังคำกล่าวที่ว่าพลังแห่งกษัตริย์อยู่เหนือพลังแห่งสวรรค์ แต่บางคนกล่าวว่าพระองค์ได้ตัดสายป่านจากสวรรค์เพื่อปลดปล่อยมนุษยชาติให้เป็นอิสระ ความจริงนั้นไม่มีใครล่วงรู้ และพระราชดำรสของพระองค์ยังสืบทอดต่อมาในประวัติศาสตร์ บัดนี้ผุ้ที่ต้องรอคอยหาใช่มนุษย์ไม่ หากแต่เป็นสวรรค์ หากเรามองกลับไป สวรรค์จะอยู่ที่เบื้องบนนั้น เฝ้ารอคอย เฝ้ามองดูเหล่ามนุษย์ทั้งหลายดำเนินชีวิตต่อไปด้วยตัวของตัวเอง

ปีที่ 14 แห่งรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช พระองค์มีชัยเหนือฮูหยาน และมีอำนาจในการทำการค้ากับต่างชาติ

ปีที่ 17 แห่งรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช ฮูหยานล่มสลาย และตั้งรัฐใหม่คือ หยานเหนือ

ปีที่ 19 แห่งรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช พระองค์ส่งของกำนัลให้แก่ราชาโคหยาน แห่งหยานเหนือ และหยานเหนือร่วมเป็นพี่น้องกับแคว้นโกกูรยอ

ปีที่ 20 แห่งรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช ทรงปราบแคว้นพูยอตะวันออก และรวบรวมเมืองและป้อมทั้งหมด 64 เมือง หมู่บ้าน 14,000 หมู่บ้าน

ปีที่ 23 แห่งรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช สิ้นสุดรัชสมัยพระเจ้าควางเกโทมหาราช ทรงเสด็จสวรรคต

******

จบแล้วครับ ขอบคุณที่ติดตามเรื่องย่อจากบ๊อกผมมาตลอดนะครับ แม้จะมาช้าบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ด้วย

ขอเชิญเพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านเรื่องย่อ ร่วมกันพูดคุยนะครับ ทั้งคนที่เคยเผยตัว และคนที่ไม่เคยเผยตัว อยากทราบครับว่าเพื่อนๆ มีความเห็นอย่างไรกับเรื่องย่อที่ผมทำขึ้นมา และมีความเห็นอย่างไรกับซีรีย์เรื่องนี้

พบกันใหม่เมื่อ The Legend มีภาคสองนะครับ สำหรับท่านใดมีคำถาม ทิ้งคำถามไว้ได้ครับ จะพยายามตอบ หรือไม่เราก็มาถกเถียงประเด็นต่างๆ กันนะครับ

มีอะไรอยากให้ผมทำอีก เสนอเข้ามาได้นะครับ วันนี้สวัสดีครับ (อย่าลืมติดตามตอนจบในวันอาทิตย์นี้เวลา 18.00 น. ด้วยนะครับผม)

ขอบคุณครับ ที่เรียบเรียงมาให้อ่านกัน ทำได้ดีครับ ละเอียดมาก ทำให้ติดตามบางช่วงบางตอนที่ติดธุระ ดูไม่ทัน ก้แวะเข้ามาเก้บจากบล๊อกคุณ พินทร์นี่แหละ....

ขอบคุณค้า....สำหรับน้ำใจที่ได้ลงเรื่องย่อที่ละเอียดยิบ แม้แต่แววตาทัมต๊อก ตกลงซูจีนีไม่ใช่หงศ์ไฟสิคะ ถ้าคืฮาเป็นหงส์ไฟดำ แล้วภาคสองจะนำมาแยไหมคะ เอ้อ...ถ่ายทำหรือยัง ได้ข่าวว่านักแสดงไม่มีคิวให้

ตามมาอ่านตอนจบค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ

เดี๋ยวคืนนี้จะดูช่อง 3 ว่าจะจบยังไง ???
สงสัย ตัดเละเทะแน่เลย น่าเสียดาย
แผ่นพากย์ไทย เค้าจบลงที่การบรรยายวีรกรรมขององค์มหาราชค่ะ
แต่ไม่มีรายละเอียดแต่ละปีของรัชกาลค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ

ขอบคุณ คุณพินทร์มากๆๆ คับที่
เอาผลงานดีๆ มาให้ได้ติดตามกัน
ขอเป็นกำลังใจนะคับ
ถ้ามีอีกส่งข่าวมาหน่อยนะคับ
ที่ pokorn105@hotmail.com คับ

แฮ่ะๆๆๆ ขอบคุณอีกครั้งครับ
แฟนประจำ

น่าจะทัมภาค2 เร้วน่ะ สรุปว่า ทัมต๊อกรักฃูจินีเปล่า

ภาค 2 เป็นยังไงอะ อยากรู้ว่านักแสดงคนเดิมหรือป่าวชอบซูจีนีอะ อยากดูเร็วๆๆจัง และขอบคุณนะคะสำหรับ รหินทร์ ถ้าได้เรื่องย่อภาค2 มาอย่าลืมนะคะ ขอบคุณคะ

คอยตามอ่านมาตลอดคะ เสียดายว่าออกมาช้าไปหน่อย ไม่ค่อยทันใจวัยรุ่นเลยคะ บ่นไปอย่างนั้นแหละคะ เพราะติดตามอ่านมาตลอด ละเอียดดีมากๆเลยคะ ขอบคุณนะคะ

มาเข้าเรื่องกันคะมีควรามรู้สึกว่าจบแหม็งๆยังไงไม่รู้คะบอกไม่ถูก เพื่อนๆว่าไงกันบ้างงคะ

ถ้าในภาคสองเป็นตัวละครตัวใหม่ก็ใช้นักแสดงใหม่ หรือเป็นตัวละครเก่าแต่อายุมากขึ้นก็ใช้นักแสดงใหม่ก็จะไม่เสียความรู้สึก สำคัญอยู่ที่บทครับคิดว่าอย่างนั้น

มีภาคสองด้วยเหรอเนี่ย เรื่องจะเป็นยังไงน๊า คุณรพินทร์ เอามาลงอีกนะ
ตอนจบเมื่อวันอาทิตย์ เร็วจนตามแทบไม่ทัน เหมือนเสียอรรถรสในการชม ทำไมช่อง 3 ต้องตัดเยอะขนาดนี้ใครรู้บ้างอ่ะ

จบแบบไม่เข้าใจสรุปว่าทัมต๊อกกลับสวรรค์ (ตาย)เหลืซูจีนีกับลูกทัมต๊อกใช่ปะ

จบไม่รู้เรื่องเลย รู้อย่างเดียวพระเอกหล่อ นางเอกน่ารัก

ขอบคุณ คุณรพินทร์ ค่ะ ที่นำเรื่องย่อมาให้อ่าน แถมให้ download เพลงอีกแนะ ใจดีจริงๆ ขอให้คุณประสบแต่ความสำเร็จในทุกๆ เรื่องตลอดกาลเลยค่ะ

เป็นเรื่องที่สนุกมาก แล้วภาคสองจะสนุกมั๋ย จะเป็นสมัยปัจจุบัน หรือว่าเหตุการณ์ต่อเนื่องห่างสมัยกันแค่ไม่กี่ปี..... โอ้...ใครจะตอบเราได้นี่......

อยากรู้ภาค2 มากๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณมากๆน่ะสำหรับเพลง
และเนื้อเรื่อง

อยากดูอีกค่ะ ขอบคุณค่ะ ชอบลีจีอาและทุกคนค่ะ

ชอบเรื่องนี้มาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนางเอกน่ารักมาก หมายถึงซูจีนีนะ น่ารักตั้งแต่เด็ก พระเอกล่ะดดนใจ