Bloggang.com : นางาเสะ ไลท์ : คนสับสน ที่สุขใจ

คนสับสน ที่สุขใจ

วันนี้ได้คุยกับทวด เลยได้ระบายความสับสนในชีวิตออกไปได้บ้าง ช่วงนี้งานยุ่ง แต่สมองก็ยังคงวนเวียนคิดกับเรื่องบางเรื่อง และทำสิ่งอื่นๆ ไม่ค่อยได้มีเวลาทบทวนอะไรกับตัวเอง วนไปวนมาก็สับสนๆๆ จากหลายๆเรื่องในชีวิตที่ตัวเองก็ไม่ยอมปล่อยวางมันไป จะยังไงดี ก็คงต้องเรียกว่าเด็กดื้อแหละ ก็รู้ตัวว่าเริ่มดื้อมาเรื่อยๆแล้ว

ตัวเองไม่ได้เป็นอย่างที่ตัวเองคิด ตัวเองอยากเป็น มัวแต่เบื่อ มัวแต่คิดอะไรที่ไม่ได้ทำให้ใจสบายเท่าไหร่

ช่วงนี้ได้อ่านหนังสืออ่านเล่นด้วย ไปเช่ามาจากร้านหนังสือ แม้ปกติจะเช่าแต่การ์ตูน แต่ว่ามีหนังสือเล่นหนึ่งอยากลองยืมมาอ่านนานแล้ว ตอนนี้ก็อ่านไปได้สักครึ่งเล่ม ชื่อหนังสือก็คือ เขตปลอดผู้ชายเต่าถุย แฉโดย นังอาย แห่งDIARYHUB ในเนื้อเรื่องที่ได้อ่านไปส่วนใหญ่ก็พูดถึงแต่เรื่องผู้ชายที่นิสัยไม่ดี ประมาณได้ว่าฟันแล้วทิ้ง มีภรรยา(เมีย) แล้วก็แอบไปมีชู้ เอ่อ แม้ว่าผมไม่ได้เป็นพวกนั้น แต่ก็เฮ้อ... โลกมันเสื่อมโทรมลงเยอะจัง น่ากลัวจัง เนื้อหาหนังสือส่วนใหญ่ว่าผู้ชาย(ผมเป็นผู้ชายเลยไม่ได้อ่านแล้วคิดตามตลอด มีข้อแก้ให้พวกเค้านิดหน่อย แต่ว่าน้อยจริงๆ เพราะว่าสิ่งที่พวกเค้าทำมันผิดจริงๆ)

แต่สิ่งหนึ่งที่ได้คือ มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกถึงการไม่สามารถเชื่อถือกันได้ระหว่างคนเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าผ่านภาษาอักษร ที่เรายิ่งไม่รู้ใหญ่ว่าเค้าเป็นยังไง เปรียบได้ก็เหมือนถ้ามีใครอ่านบลอกผมอยู่ตอนนี้ ก็อาจจะได้จินตนาการว่าผมเป็นคนยังไง แต่จริงๆแล้วมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้ แน่นอน ผมคงไม่ได้ชื่อ นางาเสะ ไลท์ แต่สำหรับชีวิตผมที่ผ่านมา สิ่งที่ได้เรียนรู้ ผมไม่ได้คิดว่ามันสำคัญกว่าตัวตนจริงๆของผมหรอก ผมถือว่าเราสามารถมีความลับกันได้ แต่ไม่ได้หมายถึงการโกหก แต่ก็นะ ใครจะโกหกก็ได้ มีเหมือนกันบางคนที่โกหกกัน

แต่ในโลกนี้ ผมอยากเห็นสิ่งที่เรียกว่าความจริงใจต่อกัน แน่นอน มันเป็นไปไม่ได้หรอก ผมพูดได้ว่าผมไม่ได้ทำการค้า แต่พ่อแม่ทำ เพราะอะไรเหรอ ส่วนหนึ่งคือ เมื่อทำการค้า เราย่อมต้องการกำไร แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนเราก็อาจจะโกหกกันได้เป็นเรื่องปกติ โดยไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แม้แต่เวลาเพื่อนพ่อตื้ออยากเจอพ่อมากๆ(เพื่อนพ่อ หมายถึง คู่สามีภรรยาเค้านะครับ ก็หมายถึงว่า ต่างครอบครัวต่างเจอกัน พ่อผมเป็นคนดีนะครับ 555 เริ่มจะขี้ระแวงแล้วเรา)

เอ นี่เราเขียนไปเรื่อยๆ ไม่มีเนื้อหา ไม่มีลักษณะอะไรชัดเจน อีกแล้วเหรอ แต่นะ นี่มันไดอารี่นี่ ขอหน่อยละกัน ก็แค่เขียนบรรยายไปตามความรู้สึก แต่ก็นะ ผมอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่ผมเขียนก็ได้

ผมหน่ะ มันต้องเป็นmysteryสิ มีพระอาทิตย์ก็มีพระจันทร์ มีด้านดีก็ต้องมีด้านร้าย มีความสุขก็ต้องมีความเจ็บปวด(อันนี้มั่วนิ่มไม่เกี่ยวแบบสุดๆ) เอาเป็นว่าวันนี้คุยกับทวดแล้วอารมณ์ดีสบายใจขึ้นเยอะ ขอบคุณฟ้าที่มีคนที่เราสามารถเชื่อและไว้ใจได้ การผูกพันโดยไม่มีเหตุผลของผลประโยชน์เป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นได้เสมอเลย

จบหล่ะไดอารี่แห่งความสับสน ใครอ่านมาถึงนี่ไม่สับสนตามก็คงจะฉลาดเกินไประดับไอสไตน์ จนบางคนอาจเรียกได้ว่าบ้าแล้วก็ได้ 55+

ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึก ทุกข้อความ ยังไงผมก็คือผม ผมก็เป็นผม ไม่ใช่ขนแมว เพราะผมเป็นคน

Create Date : 24 มกราคม 2549

Last Update : 25 มกราคม 2549 0:42:09 น.

16 comments

Counter : 432 Pageviews.

โอ้ ตัวอักษรได้ซะใจคนพิมมากเต็มไปหมด ส่วนเนื้อหาไม่รู้ แต่อารมณ์ดีเกินขนาดเข้าขั้นEuphoria

โดย: นางาเสะ ไลท์

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:0:59:00 น.

อ่อ สำหรับหนังสือ เขตปลอดผู้ชายเต่าถุย ผมว่าผู้หญิงอ่านก็ดีนะครับ เพราะเค้าก็เน้นเขียนให้พวกคุณอ่าน ให้ระแวงระวังเกี่ยวกับเรื่องความรัก คนรักไว้บ้าง แต่ก็อย่าจนคิดแง่ร้าย จนทำให้เค้ารำคาญ เด๋วไม่มีอะไรจะมีซะจริงๆ

ส่วนจขบ. ปัจจุบันยังไม่ค่อยเชื่อในรักแท้เพราะยังไม่เคยได้สัมผัสครับ ขอแค่ฝันไว้บ้างเป็นบางที แต่ไม่ให้รบกวนชีวิตและการงานก็พอแล้ว

ว่าไปนั่นจะมีใครอ่านบลอกเหรอ ไม่มีรูป มีแต่ตัวอักษรยาวเหยียด เป็นเราก็ยังไม่อยากจะอ่าน

โดย: นางาเสะ ไลท์

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:1:13:31 น.

ใช้ไอค่อนครบเลยป่าวจ๊ะ

โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:10:01:51 น.

อ่านจบล่ะข้างบนนั่นน่ะ..

มันก็เป็นการวัดใจกันนะ ว่าเราจะเจอคนที่เปิดตัวตนเหมือนในโลกจริง..
หรือเข้ามาเพียงสร้างตัวตนที่ในโลกความเป็นจริง ทำไม่ได้ หรือไม่กล้าทำ..

โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:10:53:59 น.

โดย: Hematite

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:11:29:26 น.

คนเราก็ต้องมีโลกส่วนตัวกันบ้าง ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

โดย: lovemeloveyakult

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:14:26:58 น.

ใครอ่านจบได้ข้าน้อยขอคารวะ สักหนึ่งจอก เอิ๊กส์ๆ

โดย: นางาเสะ ไลท์

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:16:33:24 น.

แหม..จะมีโอกาสได้อ่านเปล่านี่

โดย: เงือกลม

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:16:41:30 น.

เข้ามาบอกอีกรอบจ้า ว่าไม่งง..

คงเพราะเราเขียน งง พอกันมั้ง เลยอ่านเข้าใจ

โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:17:13:06 น.

-----เค้าเป็นอะไรของเค้าน๊า---

----เราไม่ค่อยเข้าใจ--

โดย: โจเซฟิน

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:19:47:10 น.

สื่อว่าสับสนได้ชัดเจนดีจ้า

โดย: ladybear

วันที่: 24 มกราคม 2549 เวลา:23:09:15 น.

มะเห็นงงเลย...ที่เขียนก้อจริงอ่ะนะ
ดีแระได้เขียนอะไรออกมาดีจัง...
เพลงที่ blog ก้อฟังได้นะสงสัย load นาน..

โดย: VSr.

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:0:50:07 น.

พาสองเหมียว tommi กะ friskie มาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ

โดย: VSr.

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:1:07:29 น.

โดย: VSr.

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:11:34:47 น.

โดย: VSr.

วันที่: 27 มกราคม 2549 เวลา:1:59:39 น.

ฉันว่านายเขียนได้ดีออก
ไม่รู้สิ ชอบการเขียนด้วยใจมากกว่านะ
เพราะถือว่าไดอารี่ก็คือการระบายสิ่งที่อยู่ในใจ
จึงไม่จำเป้นต้องเมคอะไรทั้งสิ้น
ไม่งั้นจะเรียกไดอารี่เรอะ เหอะๆ

ความคิดเรานะ
ไดอารี่กับตัวตนก็ไม่จำเป็นต้องใช่ทั้งหมด
แต่อาจเป็นเสี้ยวหนึ่ง ด้านหนึ่งของความรู้สึก
ที่เราไม่อาจเปิดเผยได้ในโลกทั่ว ๆ ไป
จึงต้องพึ่งไดอารี่แทน

แต่ไม่ใช่เพื่อประสงค์จะหลอกลวงใคร

เราคิดงี้นะ

โดย: ดอกรักเร่ (ดอกรักเร่

) วันที่: 30 มกราคม 2549 เวลา:21:14:05 น.