อ้าว ยูจะไม่นัดวันฉันมาผ่าตัดเหรอ ในจดหมาย ก็บอกให้ไอเอาไดอารี่มาด้วย ยังๆ ยูยังต้องมาพบพวกเราอีกทีหนึ่งก่อน อ้าว ต้องทำไรอีกเหรอ ก็มาตรวจว่าร่างกายฟิตสำหรับการผ่าตัดไหม
ผ่านไป 3 อาทิตย์ เงียบ ไม่มีจดหมายเลย โทรตามเพราะกำหนดกลับไปทำงานก็บอกที่ทำงานไปแล้ว อยากผ่าให้เสร็จก่อนไปทำงานจะได้ไม่ต้องลางานอีก ไหนๆ ก็อยู่ในช่วงลาคลอดแล้วทำให้เสร็จๆ มันบอกมีคิวที่ีต้องโทรก่อนเราอีกคน เดี๋ยวคุยกับคนนั้นแล้วจะโทรมาหายู วันต่อมาก็โทรมาหาเราบอกว่ามาวันนั้นได้ไหม ก็ต่อรองไปมา สรุปได้วันที่ 25 เมษา คุณยายจะมาวันที่ 22 คือต้องรอคุณยายมาดูลูกให้ตอนเราไปขึ่นเขียง แล้วเขาก็นัดวันไปตรวจความฟิต ซึ่งก็ใช้เวลาแค่ 30 นาที เจาะเลือดเราไปตรวจเพื่อจะได้ไปเอาเลือดจากคลังมาเตรียมไว้วันผ่าหากมีอะไรก็จะใด้เอาออกมาใช้ได้เลย แต่หากไม่ได้ใช้ก็เอากลับเข้าคลังไว้ วัดความดัน ชั่งน้ำหนัก อธิบายว่าวันผ่าให้เอาเสื้อผ้ามาด้วย เผื่อต้องนอนค้าง ถ้าไม่มีอะไรซับซ้อนก็กลับบ้านได้ในวันนั้น แต่เขาก็มีจดหมายส่งรายละเอียดมาให้ก่อนวันผ่า ว่าเราจะได้ผ่ากี่โมง (ได้ผ่าช่วงบ่าย) อธิบายว่าให้กินอะไร เช้าวันผ่า อดน้ำ อดอาหาร กี่โมง
วันผ่า ก่อน 7.30 กินหนมปังปิ้ง กับแยม ไปสองแผ่น ในจดหมายไม่ได้บอกว่าให้กินข้าวได้เลยต้องทำตาม ดื่มน้ำผลไม้ได้ แต่ฝนก็ดื่มแค่น้ำเปล่า 7.30-9.30 ดื่มได้แค่น้ำเปล่า กับน้ำแอบเปิ้ล เท่านั้น ก็ดื่มแค่น้ำเปล่า (ไม่ค่อยชอบดื่มน้ำผลไม้) หลัง 9.30 ห้ามดื่ม อะไรทั้งนั้น ก็ชิวๆ ไม่หิว ไม่กระหาย เราไม่ได้ทำอะไร นั่งๆ นอนๆ ดูทีวี เลีัยงลูกไป
11.00 เช็คอินเข้าโรงพยาบาล
12.00 เปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดโรงพยาบาล เข้านั่งเล่นที่ห้องรอผ่า มีเตียง 5 เตียง ฝนก็ขึ้นนอน ง่วงอะ ป้าเตียงตรงข้าม ขำเรา แซวว่าไม่กลัวเลยเนอะ เพราะเตียงอื่นๆ เขาจะนั่งอ่านหนังสือ มีท่าทีกังวล เราก็บอกว่าก็กังวลเหมือนกัน แต่ก็ง่วงด้วย อีกอย่างก็เชื่อใจฝีมือหมอ ไม่กล้าถามว่าป้าแกมาผ่าอะไร เดี๋ยวจะหาว่าเรายุ่มย่่ามเรื่องคนอื่นไม่เข้าเรื่อง ช่วงนี้หมอวางยาสลบก็จะเข้ามาพูดกับพวกเราทั้งห้าคน ที่เตียง เขาก็จะรูดม่านปิดระหว่างเตียงเพื่อความเป็นส่วนตัว หมอวางยามี 2 คน ชาย กับ หญิง ฝนได้คุยกับหมอผู้หญิง เห็นหมอผู้ชายคุยกับเตียงข้างๆ หมอก็แนะนำตัว บอกขั้นตอนว่าทำอะไรบ้าง ก็คือจะฉีดยาสลบเข้าเส้น นานไหมคะ ราวๆ 30 นาทีนะ สำหรับผ่าตัดเล็กๆ อย่างนี้ ยูทำดีๆ นะ ไอยังอยากตื่นมาเห็นหน้าลูกๆ นะ เขาก็บอกว่าโอเค ไม่ต้องห่วง หมอใจดีเป็นมิตรดีอะ นั่งเล่นคุยกันกะสามีไปสักพัก คุณหมอที่จะทำการผ่าก็เดินมาหา แนะนำตัวกับเรา แล้วก็ถามให้เราอธิบายว่าเรามาทำอะไร ฟังเราจบหมอก็บอกว่าถ้าไอส่งกล้องแล้วหาไม่เจอ ไอก็ต้องผ่าเปิดหน้าท้องยูนะ (โหเสียวอะ แต่ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว) โอเค คะ I wish you can find it with your little camera :)) คุยกันสักพักหมอก็ไปพบคนไข้เตียงอื่นๆ ในห้องนั้น ครบทุกคนแล้ว ก็นอนรอเขามาเข็นรถไปห้องผ่า ช่วงนี้พยาบาลเดินมาเอายามาให้สองเม็ดเป็นยาแก้ปวด น้ำประมาณ 1/4 ของแก้ว ก็แซวไปว่าไออยากดื่มน้ำมาก คอแห้ง ยูก็เอาน้ำมาน้อยเหลือเกิ้น เขาก็บอก เขารู้แต่ให้ดื่มมากไม่ได้ กินยาตอนนี้ พอผ่าเสร็จยาก็ออกฤกธิ์พอดี จะได้ไม่ปวด 14.00 โดนเข็นเข้าห้องผ่า สามี จุ๊บๆ ไจแป้วๆ กรูจะฟื้นไหมเนี่ย เข้าไปห้องผ่า คุณหมอผู้หญิงคนจะวางยาสลบก็เดินยิ้มมา เราก็ยิ้มตอบ หล่อนก็บอกว่าจะฉีดยาให้ผ่อนคลาย มองดูหล่อนฉีดที่หลังมือ แล้วหมอวางยาผู้ชายก็เอาหน้ากากมาครอบจมูก จากนั้นก็ มิด อิ่ม ติ่ม...................
ตื่นมาอีกที เพราะได้ยินเสียงเพลง แล้วก็มีพยาบาลเดินมาวัดความดัน แล้วก็เขาบอกว่าเสร็จแล้วนะ จะพากลับห้องแล้ว ช่วงเข็นกลับมาก็เหลือบดูนาฬิกาที่ผาฝนังทางเข้าห้อง 14.30 โอ้วแม่เจ้า แป๊บเดียวจริงๆ เจ็บคอมากๆ ส่วนแผลไม่เจ็บ ถามพยาบาลเขาบอกคงเป็นเพราะเขาใส่ท่อลงคอตอนเราสลบ คอแห้งมากด้วย ดื่มน้ำไปหนึ่งเหยือกอย่างง่ายดาย ทานขนมปังปิ้งกับแยม 2 แผ่น ไม่หิวหรอก แต่กินเพื่อจะได้มีแรง ยังรู้สึกเหนื่อย ง่วงๆ เขาบอกจะกลับบ้านได้ก็ต่อเมื่อเราฉี่ ก็เลยดื่มน้ำเหยีอกที่ 2 ตามด้วย ชา และ กาแฟ ไปเข้าห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำให้ไหล ยังไงๆ ก็ไม่ฉี่ ท้องบวม เพราะมีแต่น้ำ ปาเข้าไป 5 โมงเย็นแล้ว เตียงอื่นๆ เขาทยอยกลับไปไปจะหมดแล้ว พยาบาลเอาเครื่องสแกนกระเพาะปัสสาวะมาสแกนก็พบน้ำแค่ 60 มิลในกระเพาะปัสสาวะ อะไรกัน แล้วไอ้สองเหยือกๆ ละลิตรมันไปไหนหมด งั้นเอามาอีกเหยือก แล้วก็ชาด้วยอีกแก้ว ไล่สามีไปหาข้าวเย็นกิน พยาบาลก็มาขอตัวไปเบรก คนไข้เตียงอื่นกลับกันหมดแล้ว ในที่สุดก็ปวดฉี่ เดินไปเข้าห้องน้ำ ฉี่เสร็จก็กดกริ่งเรียกพยาบาล สามีก็กลับมาพอดี เก็บของกลับบ้าน ขณะนั้นเวลา 20.00 เฮ้อ กว่าจะถึงบ้านปาเข้าไปสามทุ่ม ทั้งๆ ที่ขับรถก็แค่ ครึ่งชั่วโมง แต่อีกครึ่งขั่วโมงแวะเข้าห้องน้ำ ฉี่ ที่แมคโดนัล คราวนี้ฉี่เยอะแยะเลย ทีอยากฉี่ไม่ยอมฉี่ พอไม่อยากฉี่ละฉี่ดีนัก กรรม
ขอขอบคุณคุณยายที่มาช่วยดูหลานๆ ให้จนดึก และเพื่อนที่ทำงานมาช่วยรับลูกจากโรงเรียนมาส่งต่อให้คุณยายที่บ้าน
ปล แผลผ่าตัดเล็กมาก เท่ารูกุญแจจริงๆ เจ็บนิดเดียว หลังผ่า ไม่ได้กินยาแก้ปวดเลยสักเม็ด
พออ่านตามแล้วนึกเห็นภาพไปด้วยยังเสียวเล้ยย เก่งจริงๆนับถือ