15/01/2551

วันนี้เฉียดตายจริงๆ ในขณะที่ตีไฟเลี้ยวมอเตอร์ไซด์ เพื่อจะเปลี่ยนเลน
รถปิคอัพคันหลังไม่ได้ชะลอให้เลยแม้แต่น้อย แต่กลับเหยียบคันเร่งเพื่อที่จะไปให้พ้นก่อนที่จะเสียเวลาชะลอรถเพื่อจะให้เราเลี้ยว เสียงเบรคที่ได้ยินตอนนั้น ฉันคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ เลย กลัวก็กลัว อายก็อาย กลัวตายในสภาพที่ไม่ดี (กระโปรงเปิด) เฮ้อ! อธิบายวินาทีนั้นไม่ถูกเลยจริงๆ

ก่อนหน้านั้น เคยคิดเล่นๆว่าอย่างน้อยที่สุดก่อนตายเราจะเขียนพินัยกรรมความรู้สึกดีไว้ แจกให้ทุกคนที่เราเคารพ แต่ชีวิตคนเรามันแน่นอนซะเมื่อไหร่กัน นี่แหละเรื่องจริงที่สุดของชีวิต สามารถตายกันได้ทุกวินาที

พรุ่งนี้ก็วันครู ขอระลึกถึงคุณงามความดีของครูบาอาจารย์ทุกๆคนที่มีต่อศิษย์คนนี้ ฉันมีวันนี้ได้ก็เพราะครู
ครูของฉันไม่จำเป็นที่จะต้องสอนประจำที่โรงเรียน
ไม่ต้องมีใบประกอบวิชาชีพครูหรอก
แค่วิธีคิด วิธีทำงาน หรือบอกเล่าเรื่องราวด้านดี-ด้านลบ ให้เป็นวิทยาทาน
ก็เป็นครูที่หนึ่งในใจแล้ว

ปล.ปีนี้มีครูเพิ่มมาตั้งหนึ่งคน ครูก๋า ณ 9/9 (เปลี่ยนชื่อให้ครูไปเรื่อยเหมือนกัน)

ขอบคุณค่ะคุณครู

Create Date : 15 มกราคม 2551 Last Update : 15 มกราคม 2551 23:05:00 น. Counter : 436 Pageviews.		0 comments
Share Tweet