ขอบคุณรูปและคำโปรยจากอินเทอร์เนตค่ะ
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น้องที่รู้จักกันทางบล็อกแนะนำให้อ่าน พร้อมกับคำโฆษณาว่า ฮาๆ กวนโอ้ย มุกจีบของพระเอกแพรวพราวแบบกวนโอ้ย แต่แหม เห็นความหนาแล้วก็นะ 
เล่มเล็กๆ บางๆ 200++ หน้าไม่มีบ้างเหรอ
เล่มนี้ซื้อเมื่อปลายเดือนที่แล้วค่ะ มีสแตมป์ของนายอินทร์อยู่ เลยใช้เป็นส่วนลดซะเลย กว่าจะอ่านจบใช้เวลาตั้งครึ่งเดือนเชียว (ก็หนาตั้ง 600++ หน้าแน่ะค่ะ)
เรื่องราวเกิดจากนางเอก ปุริมาหรือปูนิ่ม เบื่อชีวิตที่อยู่ในกรอบของผู้เป็นแม่เลยย้ายตัวเองมาอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัด พร้อมกับเป็นผู้ช่วยพ่อของเธอ ที่มีตำแหน่งเป็น ผอ. โรงเรียนเอกชน
ที่นั่น เธอได้พบกับเขมรัฐหรือนายเข้ ผู้ชายตัวดำ กระล่อน เจ้าชู้ เจ้าของฟาร์มปูนิ่ม และโขง ลูกชายเกือบจะวัยรุ่น ที่ถอดแบบพ่อมาชนิดเป็นฝาแฝดกันเลย แซวไปกัน หยอกกันมา หยอดมันทุกวัน จากที่เกลียดๆ เลยกลายเป็นชอบและรู้สึกดีกับชีวิตอีกด้านที่ไม่ได้มีแต่ป้อสาวไปวันๆ เพราะนายเข้เขาก็จริงจังและเป็นสุภาพบุรุษเหมือนกันนะเออ (แม้นานๆ จะให้เห็นสักที) แต่... ความรักที่กำลังสดใสกลับต้องมาสะดุด เพราะจู่ๆ แ่ม่ของโขงก็กลับมา แถมโขงก็ยังอยากไ้ด้แม่คืนด้วย!!!
สนุกดีค่ะเรื่องนี้ มุกแพรวพราว อ่านแล้วชวนหัว ชวนขำมาก พระเอกของเราลื่นๆๆๆๆ เลี้ยงปูหรือปลาไหลกันเนี่ยยยย อ่านไปก็นึกถึงพี่ที่รู้จักคนนึง เพราะมีนิสัยเหมือนกับพระเอกเรื่องนี้มากๆ 
นอกจากความรักและมุกจีบสาวของนายเข้แล้ว ก็ยังมีเื่รื่องราวอื่นๆ เข้ามาเพิ่มเติมอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นปัญหาขาดสภาพคล่องของโรงเรียน การก่อสร้างอาคารที่ถูกวางเพลิง หรือแม้แต่คู่รองที่น่ารัก น่าลุ้นไม่แพ้กัน โดยเฉพาะนางรอง หนอนบุ้งตัวเล็กสุดจี๊ด ที่เข้าขาเข้าคู่กับพระเอกได้ดีเหลือเกิน ขำ ฮา และมีดราม่าเล็กๆ ตอนที่สายไหม แม่ของโขงกลับมาขอคืนดี จนพระเอกต้องทำข้อตกลงกับลูก เมื่อลูกไม่ได้แม่คืน เขาก็จะไม่หาแม่ใหม่ให้ลูก 
เศร้าเลย
พระเอกมาเสียคะแนนตรงที่กลับไปเป็นเหมือนเดิม เที่ยวเตร่ ป้อสาว แถมยังมีตอนที่นางเอกโทรไปหาแล้วพระเอกนอนอยู่กับอีกคน โอ้ยยยยๆๆๆ เป็นรุ้งคงไม่เอาอ่ะค่ะผู้ชายแบบนี้ แม้ว่าจะรักแค่ไหนก็ตาม ถ้าเปลี่ยนให้พระเอกไปเที่ยวแต่ไม่มั่วก็พอจะหยวนๆ ....เหตุการณ์ต่อจากนั้น รุ้งเลยอ่านแล้วไม่อิน ไม่ปลื้ม ตอนจบที่คิดว่าน่ารัก ก็กลับมองว่ามันขัดๆ ไม่อยากให้นางเอกเชื่อพระเอกเลย (เอ่อออ เป็นเอามาก 
)
แต่ถ้าใครไม่ติดใจตรงส่วนนั้น ก็คงอ่านสนุกและชอบค่ะ
ถ้าถามว่าชอบตรงไหนที่สุด ก็คงจะเป็นสารพัดมุกที่ขนกันมาเล่น ทะลึ่งตึงตัง สองแง่สองง่าม อ่านแล้วพลอยทำให้อารมณ์ดี แต่ถ้าลดความหนาลงก็คงจะดีกว่านี้ ชอบประโยคนึงในหนังสือ ที่บอกว่า กฏของบ้านคือ หนึ่ง เมียถูกเสมอ สอง ถ้าเมียผิดให้กลับไปดูข้อหนึ่ง 
เศร้าเลย
) 
ชอบที่ขออะไรจากพ่อ ไม่เคยที่จะไม่ได้แต่ต้องมีความพยายามบ้างเป็นข้อแลกเปลี่ยน ให้แต่ไม่สปอยล์
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
มันน่าอ่านนะ แต่่เห็นจำนวนหน้าแล้วถอยค่ะ
เป็นพวกขี้เบื่อ อ่านยาวๆ ไม่ค่อยคุ้มอ่ะ
คือถ้าอ่านจริงคงกวาดตาผ่านๆ ไม่ก็อ่านแล้ววางไปเลย
หนาเกิน ฮ่าๆ
แต่ชอบกฎของบ้านเหมือนกันนะคะ
บอกพี่กั้งเลย...ว่าบ้านเรามีกฎนี้นะ อิอิ