เมื่อรักทักทาย # กลิ่นแก้ว
ถ้าไม่โกหกตัวเองจนเกินไป คำพูดที่เขาทิ้งไว้ให้คิดนั้นมันทำให้หัวใจเธออุ่นๆ และมั่นคงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อเชียวล่ะ เขาบอกว่า หลังจากคืนนั้นเขาก็คิดว่าเธอเป็นเมียเขาจริงๆ เมียที่เขาต้องดูแล เอาใจใส่ และให้ความสำคัญ นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดของเราทั้งสอง เขาจะช่วยประคับประคองชีวิตคู่ ก็ในเมื่อมันเสียไปแล้ว แล้วผู้ชายคนนั้นยินดีรับผิดชอบ เสนอทางเลือกมาให้ ทำไมเธอไม่ลองเสี่ยง เขาน่ารังเกียจหรือก็เปล่า เขาชอบยียวนกวนประสาท แต่บ่อยครั้งที่เขายอมโอนอ่อน ให้เธอพูดร้าย ระบายอารมณ์ใส่โดยไม่ตอบโต้สักนิดยามเธอป่วยไม่ใช่เขาหรือที่เอาใจใส่ดูแล ยามเธอแง่งอนอดข้าว ก็ไม่ใช่เขาอีกหรือที่บอกว่าเมื่อคืนก็ไม่ได้กิน ก็เธอไม่ออกมากินด้วยกันจะกินได้ไง? ยามเขากอดเธออบอุ่น ยามเขากุมมือเธอวางใจ แล้วทำไมเธอไม่ลองร่วมทางไปกับผู้ชายแบบนี้ดูสักครั้งล่ะ เธียรขวัญ?ถ้าไม่โกหกตัวเองจนเกินไป คำพูดที่เขาทิ้งไว้ให้คิดนั้นมันทำให้หัวใจเธออุ่นๆ และมั่นคงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อเชียวล่ะ
--------------------------------------------------------
ขอบคุณรูปและคำโปรยจากอินเทอร์เนตค่ะ
เรื่องนี้มีน้องที่รู้จักกันทางบล็อกแนะนำให้อ่านค่ะ ซื้อมานานแล้ว เพิ่งจะได้ฤกษ์อ่านเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี่เอง
ที่เพิ่งจะมาอ่านเพราะมันหนาค่ะ หนามากกกกกกก
เรื่องราวเกิดจาก เธียรขวัญ นางเอกแถวหน้าของเมืองไทย มีข่าวตบตีแย่งผู้ชายจนเป็นข่าวใหญ่ ย่าเนียม ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวเลยสั่งให้เทียนกลับบ้านต่างจังหวัดด่วน
กลับไปแล้วก็ดันทำเรื่องอีก เพราะความหวังดีของอมฤตที่ดันพาเธอเข้าไปส่งในห้องนอน (นางเอกเมา) จนเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันขึ้นจนถึงขั้นต้องแต่งงานกันและต้องย้ายไปอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน หลังจากนั้นความผูกพันก็ก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่ก็ใช่ว่าความรักจะโรยด้วยกลีบกุหลาบนะ เพราะมันก็มีบททดสอบเล็กๆ เข้ามาเหมือนกัน จนทำให้นางเอกต้องหนีไปหลบเลียหัวใจที่อื่น ร้อนถึงพระเอกต้องไปตามง้อกลับมา
สนุกค่ะเรื่องนี้ น่ารักกุ๊กกิ๊กสมกับที่น้องคนแนะนำบอกไว้ ฉากจิกๆ กัดๆ ระหว่างพระเอกนางเอกก็น่ารักทีเดียว ปากจัด ปากร้ายพอกันทั้งคู่เลย แต่พอถึงบทจะหวาน ก็หวานจนยิ้มแก้มปริๆๆๆ กันเลยทีเดียว
ชอบที่สุดคือฉากที่พระเอกโทรไปขอเพลงง้อนางเอกค่ะ เพลงลูกทุ่ง จังหวะได้มาก "รักคุณเสียยิ่งกว่าใคร มอบกล่องดวงใจเอาไว้ที่คุณ" กับฉากตอนที่นางเอกแพ้ท้อง 5555+ ถ้าเข้าไปอยู่ในนิยายได้ จะบอกเทียนว่า อาละวาดให้บ้านแตกไปเลย อย่าไปสนใจ และทุกฉากที่พระเอกกับนางเอกอยู่ด้วยกัน
แต่...โดยส่วนตัวคิดว่ามันหนาเกินไปอ่ะค่ะ เนื้อเรื่องก็ใส่มาซะละเอียดแบบยิบๆๆๆ กันเลยทีเดียว (ละเอียดชนิดที่ว่า ถ้าเอาไปทำเป็นละคร ก็ไม่จำเป็นต้องมีคนเขียนบทละครอ่ะคะ สามารถใช้บทประพันธ์ได้เลย ) แบบว่ากำลังคุยกันอยู่ในโถงรับแขก จู่ๆ ก็ตัดไปที่ครัว เพื่อจะบอกแค่ว่า คนสองคนกำลังคุยกันอยู่และกำลังจะตามเข้าไปสมทบในห้องรับแขก ตัดไปแล้วคุยกัน 2-3 ประโยคแล้วก็กลับมาที่ฉากเดิม เป็นแบบนี้หลายฉากมากกกก ทำให้คิดว่า ไม่ต้องมีก็ได้มั้งงงงง บรรยายเอาสั้นๆ ก็ได้ว่า คนนั้นเดินเข้ามาพร้อมน้ำในมือ หรือว่าคนนี้วิ่งหน้าตื่นเข้ามาดูเหตุการณ์ (แต่ก็ไม่ได้ขัดใจอะไรนะคะ เพราะเป็นบทสนทนาที่สามารถอ่านแบบกวาดๆ ตาเอาได้)
มาขัดใจตรงช่วงท้ายของเรื่องค่ะ ที่เทียนกับพี่ริตเข้าใจผิดกัน แล้วพี่มืดไปส่งเทียนที่ท่ารถทัวร์ คือ.....พี่มืดก็เห็นๆ อยู่ว่าเทียนกำลังไม่สบาย หน้าซีดจะเป็นลมอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่รับกลับไปที่บ้านก่อน ให้ขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพคนเีดียวได้ยังไง
แต่ถ้าตัดจุดขัดใจเล็กๆ นี้ออกไป ทุกอย่างลงตัวมากกกกค่ะ ตัวร้ายมีเข้ามาช่วงท้ายหน่อยเดียว (แต่ส่งผลยืดเยื้อไปหลายตอนเลย) แต่เหมือนร้ายเพราะอารมณ์ชั่ววูบน่ะค่ะ พอมีคนเตือนสติก็คิดได้ และถอยออกไป ดีค่ะ รุ้งชอบแบบนี้
สรุปเลยดีกว่า เรื่องนี้สนุกค่ะ อ่านไปยิ้มไป หัวเราะไป มีความสุข feelgood มากๆ ช่วงท้ายยังมีความน่ารักของครอบครัวเล็กๆ นี้อีกด้วย โอ๊ยๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุขค่ะ
ใครอยากอ่านนิยายเบาๆ เรื่อยๆ ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอก-นางเอกค่อยเป็นค่อยไป ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง เิขินบ้าง (แอบเศร้าๆ น้ำตาคลอหน่อยๆ ด้วยในช่วงท้าย) แนะนำค่ะ ไม่ผิดหวัง
Create Date : 30 สิงหาคม 2555 |
|
24 comments |
Last Update : 30 สิงหาคม 2555 22:54:23 น. |
Counter : 4734 Pageviews. |
|
|
|
แต่ไม่ใช่เรื่องนี้ค่ะ
เป็นคนที่เขียนละเอียดจริงๆ
จนบางจุดแป้งก็คิดว่าไม่ต้องมีก็ได้
เพราะแทนที่นิยายจะเดินไปน่าติดตาม
มันทำให้น่าเบื่อ
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีเสน่ห์ในการนำเสนอแบบของเขา
ทำให้เราอ่านและยิ้มได้กับบทน่ารักๆ