Indeed from concentration springs wisdom, Without concentration wisdom wanes. Knowing this twofold way of loss and gain, Let him so conduct himself That wisdom may grow well.
Formerly this mind went wandering Where it liked, as it wished, as it listed. I will now control it with attentiveness As the driver with his hook a wild elephant.
Everywhere flow the craving-streams, Everywhere the creepers sprout and stand. Seeing the creepers that have sprung high Do you cut their roots with your wisdom-knife.
And look-a thousand Blossoms with the Day Woke-and a thousand scatter'd into Clay: And this first Summer Month that brings the Rose Shall take Jamshy'd and Kaikobad away.
The worldly Hope men set their Hearts upon Turns Ashes-or it prospers, and anon, Like Snows upon the Desert's dusty face Lighting a little Hour or two-is gone.
Come,fill the Cup, and in the Fire of Spring The Winter Garment of Repentance fling: The Bird of Time has but a little Way To fly-and Lo! The bird is on the Wing.
I am forever walking upon these shores, Betwixt the sand and foam The high tide will erase my foot-prints, And the wind will blow away the foam. But the sea and the shore will remain Forever.
It was but yesterdat I thought myself a fragment Quivering without rhythm in the sphere of lift. Now I Know that I am the sphere, And all life in rhythmic fragments moves within me.
They say to me in thir awakening You and the world you live in are but a grain of sand upon the infinte shore of an infinite sea. And in my dream I say to them, I am the infinite sea, And all the worlds are but grains of sand Upon my shore.
When God threw me, a pebble, into this wondrous lake I disturbed its surface with countkess circles. But when I reached the depths I became very still.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
And look-a thousand Blossoms with the Day
Woke-and a thousand scatter'd into Clay:
And this first Summer Month that brings the Rose
Shall take Jamshy'd and Kaikobad away.
เห็นไหม,หมื่นดอกไม้ บานไสวรับทิวา
แต่แล้วก็โรยรา ร่วงสลายกลายเป็นดิน
แล้วคิมหันต์...
ก็เวียนผันพากุหลาบกำซาบกลิ่น
มาเบ่งบานหวานวาบอาบชีวิน
เพื่อหวนพาทุกสิ่งสิ้นสูญมลาย
กษัตริย์ไกโกบาดกล้า ผยองมาแล้วบัลหาย
จักรพรรดิจัมชิดกลาย เป็นเถ้าแทบพสุธา
***Note: ไกโกบาด = กษัตริย์นักรบในตำนานเปอร์เชียโบราณ
The worldly Hope men set their Hearts upon
Turns Ashes-or it prospers, and anon,
Like Snows upon the Desert's dusty face
Lighting a little Hour or two-is gone.
ฝันโลกย์เล่ห์โลกลวงสลายฝัน
หรืออาจบันดาลดลดังใจหมาย
แต่ก็เป็นเช่นหิมะบนรอยทราย
แพรวพรายแล้วลับไปไม่เหลือรอย
Come,fill the Cup, and in the Fire of Spring
The Winter Garment of Repentance fling:
The Bird of Time has but a little Way
To fly-and Lo! The bird is on the Wing.
มาสิ,รินเมรัยให้ปริ่มถ้วย
ท่ามกลางเพลิงอร่ามสวยแห่งคิมหันต์
เถิดสลัดพัสตราภรณ์เหมันต์
ที่สวมแล้วอัดอั้น,เศร้า,เสียดาย
วิหคแห่งเวลา
ถลาวูบก็วับหาย
ดูสิ! มันขยับกาย
จะว่ายฟ้าไปลิบแล้ว
-- รุไบยาต