บึงฉวาก...
วันก่อนโน้นไปเที่ยวบึงฉวาก (สุพรรณบุรี) เพราะเห็นภาพในหนังสือ Unseen Thailand การไปเที่ยวคราวนี้มีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่า แต่เพราะความที่มีมากมายเลยไม่รู้จะเริ่มที่ตรงไหน...
กลางกรงแก้วแพร้วพร่างสว่างแสง กระจ่างแจ้งแฝงเหงาดูเศร้าหมอง หลากชีวิตสถิตใกล้ให้ยลมอง โลกจำลองของมนุษย์หยุดเสรี
มองฝูงปลาที่ว่ายวนไปวนมาแล้วรู้สึกสงสัยนักว่ามันจะรู้สึกไหมว่ามันถูกขังอยู่? หรือว่ามันโตมาแบบนี้และรู้สึกไปอีกแบบว่าที่ตรงนี้เป็นบ้านของมัน ที่ๆ มีความสุขเสรีกันแน่?
เจ้าปลาเอ๋ยเคยไหมเฝ้าใฝ่ฝัน ฉีกชนชั้นพลันพ้นค้นศักดิ์ศรี ออกจากกรงส่งตัวกลั้วนที ในถิ่นที่มีสุขล้นพ้นมือคน
คนเราก็คงเหมือนๆ กัน เราอาจไม่ทราบก็ได้ว่าชีวิตที่เราคิดว่าเติบโตได้อย่างอิสระเสรีนี้ จริงๆ แล้วก็เหมือนเสรีภาพของฝูงปลาในตู้กระจก แต่เราโตมากับมันจนกระทั่งคิดไปเองว่าที่ตรงนี้คือโลกทั้งหมดแห่งความเสรีนั้นๆ
แม้ชีวิตลิขิตไว้ให้ถูกขัง มิชิงชังยังหยัดอยู่รู้ทางหน ว่ายด้วยใจใฝ่พอเพียงเลี่ยงอับจน ไม่หมองหม่นพ้นทุกข์ได้ไม่หวั่นเกรง
Create Date : 24 พฤษภาคม 2549 |
|
18 comments |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2549 0:06:49 น. |
Counter : 1692 Pageviews. |
|
|
|
(แต่อาจเพราะว่าผมอ่านไม่กี่อันก็ได้กระมัง)
หมายถึง ถ้าอ่านแต่ตัวข้อความ ก็จะได้ข้อสรุป ไม่ต่างจาก อ่านแต่กลอน (สีเขียว) เท่านั้น
คือถ้าอ่านแต่ข้อความ ก็รู้สึกว่ามันจบ ไม่ต้องให้กลอนมาสรุปให้ก็ได้ แต่กลอนหรือข้อความจะขยายความระหว่างกัน ทำให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น
พอดีอ่านแล้วรู้สึกว่า จะสรุปด้วยกลอน 2 บรรทัดสุดท้ายน โดยที่อ่านข้อความอันสุดท้ายแล้ว รู้สึกว่ามันไม่จบ
แบบว่า คิดมากน่ะครับ ว่าแต่อ่านแล้วรู้สึกขัดแย้งน่ะครับ ใจนึงอยากออกจากกรอบเพื่อให้เห็นเสรีภาพที่แท้จริง ใจนึงอยากให้พึงใจอยู่ในกรอบ หรือสภาพที่ตนอยู่
อืม หรือว่าจะสรุปว่า เสรีภาพทางกาง physical ไม่สูงเท่าเสรีภาพทาง psychological
ว้า คิดมากอีกละ