Bloggang.com : อาฮุย๑ : คดีฆาตกรรม ...หนูแสนดี ????

คดีฆาตกรรม ...หนูแสนดี ????

คดี ฆาตกรรม เจ้า ดีดี้ ????

########
####
##
#

วันนี้ นายแว่น ตื่นแต่เช้ามากเลย

นั่นว่าแปลกแล้ว แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ เค้าจับ เรา สองตัว อาบน้ำ

อาบน้ำ ตอน ตีห้า กว่าๆ เนี่ยนะ ?

จะบ้าเรอะ ........ ผมเห่าร้องโวยวายด้วยความไม่พอใจ ในพฤติกรรมพิลึกกึกกือของนายผม ....

“ เฮ่ยยย อย่าร้องน่า กาก้า วันนี้จะพาไปเจอคนเยอะแยะ แกต้องหล่อๆ สะอาดๆ หน่อย มอมแมมไป ไม่อายเค้าเหรอ “ นายแว่น อธิบายผม

เอ้า เอาไงก็เอากัน ร้องโวยวายไปก็เท่านั้น ยังไงก้อต้องอาบอยู่ดี .... ผมเลยเงียบเสียงลง

ส่วนเจ้าดีดี้ น่ะเหรอ มันก็ยังคงทำตัวเป็น มิส แสนดี ที่ อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ up to you หนูไม่ขัด พี่แจ้ว่ายังไง พลอยก็ว่ายังงั้นล่ะ แล้วแต่ปุ๊ ....... ของมันต่อไป

ผมเคยเห็น พฤติกรรมแสดง อาการขัดขืน ไม่ยินยอม ของนังดีดี้ เวลามันไม่เต็มใจทำอะไรนะ .... อย่างเก่ง ก้อแค่ร้อง งื้ดๆ เท่านั้นแหละ

ผมล่ะก็ไม่ค่อย จะชอบ กับการแสดงออกแบบนั้น ของมันเลย เพราะมันทำให้ผมโดนเปรียบเทียบอยู่ เสมอๆ …..
จริงใจกะความต้องการของตัวเอง มันผิดตรงไหน .....กาก้า ก็ ไม่ค่อยจะเข้าใจเหมือนกัน

หลังจากนั้น นายแว่น ก็เอาข้าวให้เรากิน มื้อนี้แกลงทุนแฮะ เอา คอร์นเฟลค ใส่นม ให้เรากินเลย คงเพราะรีบด้วยหรอก ปกติไม่ให้กินดี ขนาดนี้นี่ ........ ฮึ ....

อาบน้ำ กินข้าว แต่งตัว กันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พากันขึ้นรถ .....โดยมี เพื่อน สนิท ของนายแว่น ไปด้วยอีกคน

ผมกับเจ้าดีดี้ นั่งข้างหลังไป ..... ผมพยายามที่จะเงี่ยหูฟังว่า นายแว่น คุยโทรศัพท์เรื่องอะไร แต่ก็ได้ยินไม่ชัดนัก ได้ยิน แต่นายแว่น พูดถึงเจ้าดีดี้ เป็นระยะๆ โดยไม่มีเรื่องราวของผม ปนอยู่ด้วยเลย

ผมข้องใจนิดๆ และเมื่อคิดรวมไปถึง พฤติกรรม ตั้งแต่เช้า ที่ดูเหมือนนายแว่น จะเอาอกเอาใจ เจ้าดีดี้ เป็นพิเศษ ในวันนี้ด้วยแล้ว ...

เฮ้ยยย นี่มันเรื่องอะไรกันฟะ มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย ที่เจ้าดีดี้ มันจะมาแย่งชิง ความสนใจไปจากผมได้เบ็ดเสร็จ เด็ดขาด ขนาดนี้ ... ผมเห่าโวยวายเล็กน้อย ....

รถหยุดลงแล้ว .....พวกเราพากันลงรถ ....

ลงรถมาได้ นายแว่นกับเพื่อน ทักกับผู้หญิง คนนึง สวยเชียว เห็นเรียกกันว่า คุณ แครี่ ...... เอ๊ะ คุณ แครี่ ? นี่มันชื่อ นายเก่า ของเจ้าดีดี้นี่ ผมจำได้ .... ส่วนนังดีดี้ เห็น มันดี ใจใหญ่เลย กระดิก จนหางแทบจะหลุด..

หลังจากปล่อยให้ นังหนูดี มันแสดงความคิดถึงกับคุณแครี่ เสร็จแล้ว ......นายแว่น กับคุณแครี่ ก็เดิน นำพวกเรา ผ่านรั้ว ของสถานที่แห่งหนึ่งเข้าไป .......

โอ้โฮ ผู้คนมากมายเลย ...... หมาก็มากมาย .... แต่มันน่าแปลก ที่ผมได้กลิ่นอาย ของ ความน่ากลัว แฝงอยู่ ในสถานที่แห่งนี้ ....

สัญชาตญาณ ระแวดระวังภัย ของผม ตื่นตัวขึ้นเต็มที่ ....

ผมเห็น บรรดา หมา ถูกพาเข้าไป ในช่องทางนึง .....พอสักครู่ ก็ออกมาอีกช่องทางนึง ...แต่ออกมาในสภาพนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง อยู่บนรถเข็น กันทั้งนั้นเลย .......

เฮ้ยยยย หรือนี่มัน คือ การสังหารหมู่ เหล่าสุนัขจรจัด ที่ผมเคยได้ยิน ลุงด่าง หมาแก่ โฮมเลสส ไร้สังกัด ที่เป็นขี้เรื้อน เต็มตัว ในหมู่บ้าน เล่าให้ฟัง เท่าที่ผมเคยได้ยินมา มันโหดร้ายมากเลยนะนั่น ....

แล้ว ทำไม นายแว่น ถึงเอา ผมกับเจ้าดีดี้ มายังที่แห่งนี้ ....พวกเราไม่ใช่หมาจรจัดแล้วนี่ นี่มันอะไรกัน

ผมสับสนไปหมดแล้ว .....

นั่น ... เจ้าดีดี้ มันกำลังจะถูกนำเข้าไป ในช่อง มรณะ แห่งนั้น แล้วด้วย ....โอ้ว ไม่นะ ..........ดีดี้ ไม่....... ผมเห่าหอน โหยหวน แบบสุดกำลัง .....

“ เฮ้ยยยย กาก้า เห่าไรฟะ น่ารำคาญน่า “ นายแว่น จุ๊ ปาก ปรามผม

แต่ผมไม่ฟังแล้ว .....นายแว่น คน ที่ผม และเจ้าดีดี้ หลงรักและ ซื่อสัตย์ด้วย ที่แท้ ก็คือ ฆาตกรใจโหด นี่เอง .....ผมไม่สนใจฟัง คำสั่ง ของ นายแว่นแล้ว ยังคงเห่าโวยวายต่อไป .....

ทำไม ? พวกผมทำอะไรผิด ? พวกผมกินจุ ? พวกผมดื้อ ? พวกผมซน ? พวกผมทำลายข้าวของ ? แต่ก็ไม่น่า จะทำกับพวกผมแบบนี้นะ ...... ผมเห่าพลาง มองไป ทางเจ้าดีดี้ พลาง นั่น มันถูกเข็น ออกมาแล้ว นอน แน่นิ่ง ไม่ขยับเลย

โธ่ ดีดี้ ......... ไม่นะ ไม่ๆๆๆๆๆ โฮ่งๆๆๆๆๆๆๆ บรู๊วววววววววววววววววววววววววววววววว

ผมเห่าหอนไป พลาง มอง ทางหนีทีไล่ไป ต่อไปก็คงจะถึงคิวผมแล้วสิเนี่ย มิน่า วันนี้ ถึงเอาสายจูง มาพันธนาการ กันผมหลบหนีด้วย มันยังงี้ นี่เอง ไอ้เจ้าพวก ฆาตกรใจโหด ช่วยด้วยยยยยย ใครก็ได้ ช่วยผมที คุณปวีณา อยู่หนายยยยยยย ( ผมเห่าด้วยความกลัว ไร้สติ ลนลาน จนลืมไปว่า คุณปวีณาน่ะ เค้าช่วยแต่เด็กผู้หญิง จริงๆ มันต้อง ลุงจำลองต่างหาก )

ผมระดม เห่าชุดสุดท้าย แบบดุดัน กรรโชก สุดเสียง 18 หลอด ของผม ...... จนผู้คนในบริเวณนั้น รวมทั้งเจ้าพวกบรรดา หมาๆ ที่ยังไม่ตาย หันมามองผมเป็นตาเดียวกัน ...

ผมยืดอกภูมิใจเล็กน้อย ที่ได้เป็นตัวตั้งตัวตี ในการเตือนภัย ครั้งนี้ .... พวกเค้ามองมาที่ผมแปลกๆกัน ....คงจะทึ่งละสิ อิ อิ ...

“ ไม่ได้เรื่อง แล้วล่ะ คุณแครี่ เจ้ากาก้า มันบ้าใหญ่แล้ว คงสติแตก ที่เห็นดีดี้ เป็นแบบนั้น ..... ผมพามันออกไปข้างนอกก่อนนะ “ นายแว่น พูดกับคุณแครี่ ....พร้อมกับ พยายามจะจูง ผม ออกมานอกรั้ว สถานที่นั้น .....

ผมขัดขืนนายแว่น ..... ตอนนี้ ผมไม่ไว้ใจเค้าแล้ว กับดีดี้ เค้ายังทำได้ กับผม เค้าก็น่าจะทำได้นะ ....... ผมดิ้นขัดขืน สุดฤทธิ์

“ ไม่ไปว้อยยย ยังไงก็ไม่ไปว้อย ไม่เชื่อฟังแล้ว ว้อยย ไอ้(บ้า) นายแว่น ใจร้าย แง่มมๆๆๆๆๆๆๆ โฮ่งๆๆๆๆ “

“ โบ๊ะ “ เสียง นายแว่น เบิร์ด กบาล ผม ในน้ำหนัก ปานกลาง 1 ที ....

“ นี่แน่ะ ซะทีเถอะ โวยวายนัก .... ใจเย็นๆสิ เจ้ากาก้า ..... เจ้าดีดี้มันไม่ได้เป็นอะไรหรอก มันแค่ สลบไป .... “ สลบ “ หมายถึง การ หมดสติ ชั่วคราว เดี๋ยวหมดฤทธิ์ยา มันก็ฟื้นแล้ว “ นายแว่น อธิบาย พร้อมกับ ตบไหล่ ให้ผมผ่อนคลาย ....

อ้าวเหรอ มันเป็นยังงั้นเองหรอกเหรอ .....ผมลดอาการดื้อ กับนายแว่นลง แต่ก็ยังไม่เชื่อสนิทใจนัก ผมยังไม่ไว้ใจอยู่ดี ไม่รู้ล่ะ ถ้าเจ้าดีดี้ ไม่ฟื้นมาให้ผมเห็นกับตา ผมจะอาละวาด ให้ สุดฤทธิ์ เชียว ..

หลังจากนั้น นายแว่น ก็ผูกผมไว้กับ โคนต้นไม้นอกสถานที่แห่งนั้น โดยให้ เพื่อนสนิท นายแว่น ดูแล ผมไว้ ..... ส่วน ตัวนายแว่น เห็น บอกว่า จะไปดู เจ้าดีดี้ ....

สักพักใหญ่ๆ ก็เห็นนายแว่นกับคุณ แครี่ จูงเจ้าดีดี้ออกมา .... ยิ้มเผล่มาเลย เจ้าหน้าจืด ....

มันยังมีชีวิต อยู่ด้วย จริงๆ แฮะ ......แถมยังกระดิกหาง ดิ๊กๆ ทั้งที่ท่าทางยังดูอิดโรยอยู่เลย ....

ผมเห็นท่าทางเจ้าดีดี้ แล้ว ให้รู้สึก หมั่นไส้ มันมากเลย ไอ้เรารึ อุตส่าห์ เป็นห่วง ....

ตกลง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ .....ผมยังไม่หายสงสัยเลย ...... กาก้า งงเว้ย

จนมาได้ยิน คุณแครี่ คุย กับนายแว่น ก่อนที่จะจากกันนั่นล่ะ ผมถึงได้ถึง บางอ้อ พอเข้าใจอะไรๆ มากขึ้น.

“ ก็แบบนี้ล่ะค่ะ คุณXXX ( นายแว่น ) นี่เป็น วิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะ ในการจัดการแก้ไข ปัญหา หมาจรจัด .....ก็คือ จับ พวก มันมาทำหมันซะ แต่งานแบบนี้ มันไม่มีรายได้ ไม่มีกำไร ก็เลยไม่ค่อยมีใครเค้าอยากทำกัน งบ ของทาง กทม. กว่าจะมาถึง คนทำงาน จริงๆ ก็โดน ตอนไปซะหลายส่วนแล้ว ได้แค่ไหน ก็เอาแค่นั้น ......ดีกว่าเราไม่ทำอะไรเลย ...แต่พวกที่มาทำหมันวันนี้ เค้าฝีมือดีมากนะคะ เลยให้คุณ เอาดีดี้ มาทำซะด้วยกันทีเดียวเลยน่ะค่ะ .....” คุณแครี่ อธิบาย

“ ครับ ยังไง ก็ต้องขอบคุณคุณแครี่ ด้วย ที่ช่วยโทรบอกข่าว .... แล้วก็เป็นหัวเรี่ยว หัวแรง จัดการเรื่องดีๆ แบบนี้ ตลอดมา ผมเห็นหมาจรจัด ข้างถนนทั่วไป แล้ว ก็อดสงสารมันไม่ได้ทุกที ของผม เต็มที่ ก็แค่เอาข้าวให้มันกินไปมื้อๆนึง แค่นั้น แหละ ไม่มีปัญญาทำอะไรได้มากกว่านั้นหรอก เอ้า ดีดี้ ไปลา คุณ แครี่ ซะ ถ้าไม่มีเค้า ป่านนี้ แกได้เป็นหมาจรจัดไปแล้ว “ นายแว่นสั่งเจ้าดีดี้

ผมเห็นเจ้า ดีดี้ มัน ออดอ้อน เจ้านาย เก่ามันแล้ว ก็ เป็นปลื้มไปด้วย ที่ได้ฟัง ได้เห็น เรื่องอะไรดีๆ แบบนี้ .....

แต่แล้ว อารมณ์ ของผมที่กำลังปลาบปลื้ม ซาบซึ้งจะได้ที่ ก็ต้องมา สะดุด กึ้ก เอากับ ประโยคสุดท้าย ของนายแว่นที่พูดกับคุณ แครี่ ก่อนจะลาขึ้นรถกลับ....

“ ลาแต่เจ้า ดีดี้ แล้วกันนะครับ ..... ส่วนเจ้ากาก้า ผมว่า อย่าเพิ่งไปยุ่งกะมันเลย ....ไม่รู้เป็นบ้า อะไรวันนี้ เดี๋ยวขากลับ ผมต้องจับใส่ตะกร้อ แล้วก็แวะ รพ. สัตว์ เอาไปเชคสมอง ตรวจดูอาการซะหน่อยแล้ว ดูมันเพี้ยนๆน่ะครับ ......ไม่ไว้ใจมันเหมือนกัน เห็นตาขวางๆ “

อ้าว .... เป็นงั้นไปอีก ..... เฮ้อออออออออออออ