มาม็อง...แมลงวันมันใจดีมั้ย?
เมื่อสองวันก่อน พาลูกนั่งรถไฟเข้าปารีสกัน ต้องเอาหนังสือไปคืนห้องสมุด สองแม่ลูกเดินจับมือกันไป ลูกก็เดินช้าเหลือเกิน ไอ้เราตัวแม่ก็ดึงๆ กึ่งลากเลย ตองตังมัวแต่มองซ้าย มองขวา เดินตามมาโดยไม่ได้ขัดใจ
เดินสองคนจับมือกันไว้นี่ ก็ใช่จะเหมือนเดินคนเดียวเดี่ยวๆ เดินผ่านเสาระดับเท่าเอวก็ไม่ได้เอะใจ เพียงไม่ถึงวินาทีเท่านั้นได้ยินเสียงตองตัง "โอ๊ยยยย มาม็อง เจ็บ" ตายจริงก็เสาที่เห็นมันอยู่ด้านซ้าย และตองตังก็เดินอยู่ด้านซ้ายเหมือนกัน พอนั่งลงดูลูกที่เอามือกุมหน้าผากไว้ เห็นบวมปูดแดงขึ้นมาทันที พาลให้ตกใจเล็กน้อย คิดว่าคงเจ็บอยู่เหมือนกัน แต่ใจกลัวว่าถ้าโดนจมูกหรือที่ปากจะแย่กว่า เพราะเดี๋ยวจมูกหรือฟันจะหัก ถ้าโดนหน้าผากไม่เป็นไร เจ็บเดี๋ยวเดียว เขียวสัก 2-3 วันก็หาย
"ขอโทษทีลูก ตองตังเจ็บไหมๆ ขอดูหน่อย" ตองตังพยักหน้า น้ำตาคลอ เห็นอย่างนี้ก็รู้ทันทีว่าเจ็บจริง ปกติไม่เคยที่จะร้องถ้าเจ็บนิดหน่อยๆ "เดินไหวไหม จะให้อุ้มไหม" "ไหว ไม่อุ้มมาม็อง แต่ว่า แต่ว่า..." "อะไรลูก?" "ตากี๊ ตากี๊ ตองตังอ้าปากร้อง มีแมลงวันเข้าไปข้างใน แล้วมันก็วื้วววลงไปในนี้" ปากพูดไป มือทำท่าไปด้วย ชี้นิ้วเข้าไปในปากแล้วลากนิ้วผ่านคอลงไปที่ท้อง
"หนูกินแมลงวันเข้าไปหรือลูก?" อดขำไม่ได้ แค่ยิ้มๆ "ไม่ตาหลก มาม็อง... กินเข้าไปแล้ว ไม่เป็นไรนะ มันใจดีมั้ย?" ดูเหมือนว่าสายตาจะกังวลเล็กน้อย "ใจดีสิลูก มันใจดีลูก ไม่เป็นไรหรอก"
สรุปว่ากังวลเรื่องกินแมลงวันเข้าไป มากกว่าหัวโนเพราะเดินชนเสา "แต่เรากินแค่ตัวเดียวพอแล้วนะ ต่อไปเราไม่ต้องกินอีกนะลูก" ตองตังพยักหน้าตอบ
สองแม่ลูกเดินมุ่งหน้าต่อไปยังห้องสมุด ใจนึกว่า ต่อไปต้องระวังเรื่องเดินผ่านเสาตอนจูงลูกไว้ แต่ก็คิดแทนตองตังว่า ต่อไปต้องระวังอย่าอ้าปากเวลาร้อง เพราะแมลงวันจะบินเข้าไป
Create Date : 18 มิถุนายน 2548 |
|
12 comments |
Last Update : 18 มิถุนายน 2548 22:23:45 น. |
Counter : 629 Pageviews. |
|
|
|
ดีนะที่กลืนแค่แมลงวันไป ไม่ใช่แมลงปอ
สงสัยคุณพธูไทยต้องระวังหน่อยแล้วละครับ จูงหลานผมนะ ไม่ใช่เจ้า Brutus
เรื่องงานตอนนี้ก็แค่เริ่มๆ ทำไปครับมีคนใจดีที่อเมริกาให้รูปมาใช้เยอะมากเลย ตั้งแปดมหาลัยเลยครับ ดีใจมากกก