สัพเพเหระ ตอนที่ 22 อันเนื่องมาจากแฟนฉัน ตอน วันที่เธอหายไปจากชีวิตผม
หลังจากที่เรามี first kiss กัน ก็นั่นแหละครับ เราก็แสดงออกอย่างเปิดเผยว่าเราเป็นแฟนกัน อิอิ แต่เราก็ยังใช้ชีวิตปกติครับ เธอก็ยังคงผอมเอา ๆ ส่วนผมก็อ้วนเอา ๆ ทำอะไรเหมือนเดิมทุกอย่าง ยังชอบไปเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำหลังเลิกเรียนเหมือนเดิม แถมยังจุ๊บกันบ่อย ๆ ด้วย(ติดใจ) อิอิ
และแล้ว วันที่ผมไม่อยากให้มันมาึถึง ก็มาจนได้ วันสอบวันสุดท้ายที่เราสองคนจะจบป.หกกัน ผมได้รับหนังสือรุ่น ที่มีรายละเอียดที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของทุก ๆ คนในรุ่น ก็แยกย้ายกันไป เมื่อผมเปิดดูในหนังสือ เธอให้รายละเอียดน้อยมาก มีแค่อำเภอ กับจังหวัดบ้านที่ต่างจังหวัดของเธอ กับเบอร์โทรศัพท์เท่านั้น ณ เวลานั้นผมก็เพิ่งย้ายบ้าน บ้านใหม่ผมยังไม่มีเบอร์โทรศัพท์ ผมก็เลยลงได้แค่ที่อยู่ของผมเท่านั้น
อีกไม่กี่เดือนต่อมา น่าจะเกือบ ๆ 3 เดือน บ้านผมก็ได้เบอร์โทรฯจนได้ ผมรีบโทรหาเธอทันที เกือบสามเดือนที่ผมไม่ได้ยินเสียงเธอทำเอาผมแทบบ้า
"ไม่ติด"
อ่ะ ไม่เป็นไร คงมีคนใช้อยู่ วันรุ่งขึ้น โทรอีกรอบ
"ติด" แต่ไม่มีคนรับ
อ่ะ ไม่เป็นไรคงไม่มีใครอยู่บ้าน เว้นไป 2-3 วัน โทรอีกรอบ
"เลขหมายนี้ ยังไม่เปิดให้บริการ"
โทรศัพท์เกือบหล่นจากมือ แทบล้มทั้งยืนครับ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมติดต่อไม่ได้ โทรถามเพื่อนคนอื่น ๆ ก็ได้คำตอบเดียวกันว่า "โทรไม่ติดเลย ไม่รู้เป็นไร"
ผมพยายามโทรหาเธออยู่หนึ่งปีเต็ม ๆ ครับ ใช่แล้วครับ "หนึ่งปีเต็ม ๆ" ด้วยหวังว่าจะได้ยินเสียงเธอบ้าง แล้วผมก็ต้องทำใจ ทำได้แค่นั้นจริง ๆ
จากวันนั้นถึงวันนี้ 20 ปีพอดีที่เธอหายไปจากชีวิตผม หายไปเลยจริง ๆ ทิ้งไว้เป็นปริศนาจนถึงทุกวันนี้ "เธอหายไปไหน?"
แล้วจากนั้น ชีวิตผมก็เข้าสู่ช่วงที่มืดมนที่สุดในชีวิต เป็นช่วงเวลาที่ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยจริง ๆ
บล๊อคนี้ผมขอสั้น ๆ แค่นี้แล้วกันนะครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
....
.......
It's fate.....Can I Be Your Destiny??