ชอบๆ เรื่องนี้ มาอ่านอีกก็ชอบใจอีก

เป็นเรื่องราวที่ดีมากจริงๆครับ
เราจะออกจากคุกแห่งความเกลียดชังได้อย่างไร ?
กุญแจดอกเดียวนั้นน่าจะมีชื่อว่า
"การให้อภัย" ใช่มั้ยครับ

เข้ามาทีไร ได้ข้อคิดและสาระจากคุณย่าทุกทีซีน่า

สาธุค่ะ...คุณย่า ชอบประโยคที่บอกว่า"คุกในทางโลกเราจะออกมาได้ ต่อเมื่อ ผู้คุมเปิดประตูให้เราออกมา แต่คุกในใจมันไม่มีประตู เราจะเดินออกมา ตอนไหนก็ได้ แต่ ทำไม เราถึงไม่ยอมออก"
เคยฟังอยู่เรื่องหนึ่งคล้ายๆกัน เรื่องแบกหัวมันตฝรั่งเน่า เมื่อรู้ว่าเน่าก็ยังแบกอยู่ได้ ก็เราไม่ยอมทิ้งมันไปเองนี่....

สวัสดีครับคุณย่า

พาหมิงหมิงมาเที่ยวด้วยครับ
อิอิอิ

สวัสดีค่ะย่า ... อยากทำให้ได้อย่างที่ย่าเขียน แต่บางทีมันก็ยากเหลือเกิน

สู้ต่อไปเถอะ เกียร์บัน

แวะมาทักทายยามค่ำ เพราะอ่านเรื่องดีๆคะย่า

เรามักขังตัวเองอยู่กับเรื่องเดิม

ไม่ต่างอะไรจาก ห้องขัง เลยสักนิด

แม้ไม่ใช่ของจริงแต่เราก็จำลองมันเอง

ต้องจดจำ เครียดแค้น - คุก คุก แฮะ แฮะ หมูจำต้องเดินไปหา คุก(กี้) หิวเนอะ

ถึงแม้คุกในใจจะไม่มีประตู

แต่คนที่ขังตัวเองอยู่ในนั้นคงถูกความเศร้าโศก

ความเกลียดชัง โกรธแค้น บังตาเอาไว้

จนทำให้มองไม่เห็นทางออก


แวะมาอ่านเรื่องของย่าอีกรอบจ้ะ

มีบางครั้งเหมือนกันที่เวลาไม่พอใจอะไร ก็จะสร้างคุกขึ้นมากั้นกำแพงขังใจตัวเองไว้
สร้างเองแถมยังขังตัวเองเลยยิ่งทุกข์หนักเข้าไปใหญ่ เลยพยายามใช้สติและก็ปัญญา คิดและให้อภัย แต่การให้อภัยบางทีมันก็ต้องอาศัยเวลาเหมือนกัน

ปล. ใช่แล้วค่ะ la belle femme นั้นแปลว่าสาวสวย แต่ว่า prunelle นั้นเป็นชื่อหมาค่ะ
เป็นคนรักสุนัขมากค่ะ แมวก็ชอบแต่จะเอียงไปทางสุนัขมากกว่า เมื่อกลางปีที่หมาของแม่เพิ่งถูกรถทับตายไปหนึ่งตัว เศร้ามากมาย

สวัสดีค่ะ

อ่านเรื่องคุกในใจ ได้ข้อคิดมากเลยค่ะ เพราะเราบางครั้ง โกรธใครนานมาก ไม่ยอมเลิกโกรธ จนคนรอบข้างต้องคอยเตือนว่าพอได้แล้ว ต้องให้อภัยเขา ไม่ดีเลย แต่ตอนนี้หายแล้วค่ะ ใจเย็นลง

เหมือนติดคุกในใจนะคะ

ด้วยความยินดีเลยครับคุณย่า
ผมประจำการอยู่ที่ร้านตลอดเลยครับ
เพราะทำงานทุกวันครับ
ร้านผมหาไม่ยากเลยครับ อิอิอิ

เอ ตอนนั้นคิดได้ไงนี่

คุก(กี้)
ฮ่า ฮ่า แบบคนบวม บวม บ๊อง บ๊อง แถมติงต๊องอีกต่างหาก

ไปนอนแหละ

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า

จริงแท้แน่นอนเลยค่ะ..

ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม...

คกในใจ ร้ายแรงกว่าอะไรทั้งหมด

อ่านแล้วสอนตัวเองได้ดีจริง ๆ ค่ะ แต่ในทางปฏิบัติอาจทำยากสักนิด

รัชชี่ หลายครั้งเป็นค่ะ คุกในใจอยู่ตั้งนาน กว่าจะรู้ตัวและออกจากคุกได้

จริง ๆ นะคะ ความรู้สึกโล่ง กับ ถูกขัง นี่ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

แต่ธรรมชาติของมนุษย์เราก็ชอบถูกขังโดยไม่รู้ตัว ว่ามั้ยคะ

สวัสดีค่ะ คุณหลินเอ่อ

คุกในใจนี่... เข้าง่าย ออกยาก ... นะคะ

มีความสุขมากมากค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณย่า

ของผมต้องไข่ผัดแหนม
กับไข่ข้าวโพดครับุคณย่า

ทานได้ไม่มีวันเบื่อเลยครับ

ค่ะ..คนเรามักชอบเอาใจตัวเองเข้าคุก...เช่นกันถ้าเราไม่อยากติดคุกใจ ก็ต้องห่างไกลกับสิ่งที่ทำให้ใจต้องติดคุก..คือ ปล่อยวาง..และวางใจให้เป็นธรรมและเป็นกลางที่สุดค่ะ...แวะมาทักทายคุณย่าค่ะ คืนนี้ขอให้ฝันดีนะคะ...

แวะมาไหว้ค่ะคุณย่าน้องหลิน

ไม่เคยกิน "ไข่ผัดแหนม" จริงๆเหรอคะ

แทนคำขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีค่ะคุณย่า

เรื่องแก่เกินที่จะเรียนไม่ต้องกลัวนะคุณย่า เพราะมีเหล่าซือคนนึง ท่านบอกว่ามีนักเรียนที่เคยมาเรียนกะท่านคนนึง อายุ เจ็ดสิบห้าแล้ว เพราะฉะนั้นมาโลดเลยครับ

ตะเอ้ ฉัตรแวะตามาาเก็บลิงค่ะคุณหลิน ฮี่ๆๆๆๆๆ

สวัสดีครับสวัสดี มาทักกันทางนี้บ้างล่ะเนาะ

เมื่อวาน เพิ่งดูหนังเกี่ยวกับสะพานนี้พอดีครับ รู้สึก หดเหี่ยวมากๆ