พี่สาวตาบอด กับ งานสัปดาห์หนังสือ

เมื่อวันเสาร์ หลายอาทิตย์ก่อน

ที่ป้ายรถเมล์ กำลังจะเดินทางจากบ้านไปทำงาน และ กำลังคุยกับน้องๆ 2 คน ที่กำลังจะไป shopping ที่ประตูน้ำมอลล์

Put : “ตกลงนั่งรถเมล์สายอะไรไปเนี่ย”

น้อง A : “A กะจะนั่งสาย 522 ไปลงอนุสาวรีย์”

Put : “เอ่อ...สาย 522 มันผ่านแถวนี้ด้วยเหรอ พี่ไม่เคยเห็นเลยนะ ไม่ไปรถตู้กับพี่เหรอ”

น้อง B : “ B ก็ว่าไม่ผ่านนะ แต่ A เค้าบอกว่าผ่านค่ะ”

ขณะที่กำลังคุยกันเรื่องสายรถเมล์โดยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง ก็มีเสียงทักขึ้น จากพี่สาวตาบอด 1 คน

พี่สาวตาบอด : “ขอโทษนะคะ คุณจะขึ้นรถตู้ไปอนุสาวรีย์ใช่มั้ยคะ”

Put : “ค่ะ”

พี่สาวตาบอด : “รบกวนช่วยพาฉันขึ้นรถด้วยได้มั้ยคะ”

Put : “ได้ค่ะ”

ตอนนี้ Put ก็ปล่อยให้น้องสองคนนั้น เค้าถกเถียงกันต่อไป ว่าจะไปรถสายอะไร เพราะ Put มัวแต่ตื่นเต้นที่ต้องพาคนตาบอดขึ้นรถตู้

ในชีวิตไม่เคยเลยซักครั้งเดียว แม้ว่าจะเคยดูรายการเจาะใจ ตอนที่อุ้ม สิริยากร เค้าปิดตาเป็นคนตาบอด 7 วันก็ตาม

หลังจากรออยู่ซักพัก รถตู้ก็มา แต่จอดอยู่ตรงโน้นห่างจากที่เรายืนอยู่พอสมควรทีเดียว ชีวิตคนกรุงเทพ มีเหรอคะที่ขึ้นรถแบบไม่ต้องแย่งกัน Put เลยตัดสินใจว่า เดินไปขึ้นดีกว่าขืนรอให้รถมาถึง พอดีไม่ต้องไป

Put : “รถตู้มาแล้วค่ะ แต่ว่าจอดอยู่ เราเดินไปขึ้นกันนะคะ พี่ก้าวลงจากฟุตบาทเลยค่ะ”

Put จับเค้าให้เลี้ยวขวาพร้อมกับดันให้เดินไปข้างหน้า

พี่สาวตาบอด : “ค่ะ”

Put : “ถึงรถตู้แล้วค่ะ”

แล้ว Put ก็โง่ จนอยากจะเขกหัวตัวเอง T-T ลืมบอกให้เค้าก้าวขึ้นรถตู้ค่ะ

พี่เค้าน่าสงสารมากค่ะ เค้าเอามือคลำๆ บันได แล้วค่อยๆคลานขึ้นไป ทุกคนบนรถตู้ ก็ช่วยกันดีค่ะ เพราะคงเห็นความโง่ของ Put ได้ชัดเจน ที่นั่งรถตู้เต็ม Put ไม่ได้นั่งข้างเขา แต่ต้องไปนั่งด้านใน

ระหว่างทางที่รถแล่นไป Put รู้สึกขอบคุณ คุณพ่อ คุณแม่ พระเจ้า ฯลฯ ที่มอบการมองเห็นให้แก่ Put เพราะในชีวิต Put ความสุขของ Put อาจจะมากกว่า 80% มันผ่านเข้ามาทางตา ถ้า Put มองไม่เห็น อ่านหนังสือไม่ได้ ความสุขของ Put คงหดหายไปเยอะ

มีนายทหารคนหนึ่ง ต้องการช่วยพี่เค้า แต่ดูเหมือนว่าพี่เค้าจะไม่ค่อยไว้ใจเท่าไรนัก ซึ่ง Put ก็เข้าใจว่าเมื่อไม่เห็นอะไรเลย มันก็ขาดข้อมูลเบื้องต้นมาให้ตัดสินใจว่าจะ “เชื่อ” หรือ “ไม่เชื่อ” และการตัดสินอะไรซักอย่าง ก็อาศัยประสบการณ์ที่ผ่านมา

จากเหตุการณ์นี้ทำให้ Put เข้าใจคนอื่นๆมากขึ้นลึกซึ้งกว่าเดิม ( ซึ่งแต่เดิมก็เข้าใจและยอมรับโดยดี เพราะเป็นคนนึงที่โดนปฏิบัติแย่ๆอยู่หลายครั้ง เพราะว่าความโทรมส่วนบุคคล ^ ^ )

ว่าทำไมเค้าถึงตัดสินคนจากที่มองเห็นแค่ภายนอก โดยที่ไม่รู้ว่าข้างใน หรือ นิสัยเป็นอย่างไร และที่พี่สาวตาบอดให้ Put ช่วยอาจจะเพราะเสียง Put ยังเป็นผู้หญิงมั้งคะ ถ้าเห็นหน้า Put ด้วยสงสัยจะไม่กล้าเหมือนกัน ^ ^

เมื่อรถเกือบถึง

Put : “จะถึงแล้วนะคะ”

พี่สาวตาบอด : “ค่ะ”

Put ส่งเค้าหน้าโรงพยาบาลราชวิถี แล้วก็ตั้งใจว่า ถ้าได้ช่วยคนตาบอดอีก จะทำให้ดีกว่านี้ ไม่โง่เหมือนคราวนี้อีกค่ะ ^ ^

- - - -

งานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา

ใครไปงานสัปดาห์หนังสือ มาบ้างคะ? ^ ^

ตอนแรก Put กะว่าจะได้ไปกับเพื่อนสนิ๊ท สนิท ที่ว่า ปรากฏว่าเธอต้องอ่านหนังสือสอบ TOIC ก็เลยไม่อยากรบกวนค่ะ

จากงานนี้ สิ่งที่นอกเหนือจากการได้ซื้อหนังสือ ดูหนังสือ ฯลฯ ที่เกิดกับ Put คือ

1. เป็นงานที่ได้พิสูจน์พละกำลัง และได้ออกกำลังค่ะ คือ เดินออกกำลัง , เล่น weight ยกหนังสือ ( ปีนี้ แวะได้ 3 ร้าน ซื้อซะจนแบกไม่ไหว เลยกลับบ้านดีกว่า ได้หนังสือแต่งบ้านไปฝากยอดคุณแม่ของ Put 7 เล่ม กับการ์ตูนอีก 46 เล่ม ^ ^ สุขี..สุขี ) เพราะชีวิตประจำวัน ไม่เคยออกกำลังเลย ว่างเมื่อไหร่ ไม่เล่น net ก็หมกตัวตามมุม ตามซอก อ่านหนังสือเล่มโปรดค่ะ

2. ได้รู้ว่าตัวเอง แก่ลงทุกปี ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ว่าตัวเองแบกหนังสือได้น้อยลงทุกปีเลย =_=“ ปีนี้ซื้อน้อยกว่าปีที่แล้ว เลยปวดเมื่อยน้อยกว่า เมื่อปีที่แล้วปวดเมื่อยไปทั้งอาทิตย์

3. รู้สึกอยากมีแฟนทุกครั้งที่ไปงาน ใน 365 วัน ก็มีวันที่ไปงานนี้แหละค่ะที่ทำให้รู้สึกอยากมีแฟน แฮะ...แฮะ เหตุผลก็แสนน่าเกลียด ^ ^ คือ......

- - - -
งานสัปดาห์หนังสือ เมื่อหลายปีก่อน

ก่อนเข้าไปในงานทั้งสองคนอยู่ในสภาพ 1 เป้เปล่า(ขนาดซุปเปอร์บิ๊ก)

ขากลับ เป้แน่นเอี๊ยด แล้วก็ถุงอีกเต็ม 2 มือ (วินาทีนั้น เข้าใจอารมณ์เต่าเลยค่ะ เพราะถ้าโดนกระชากข้างหลังแรงๆ ต้องหงายหลัง ลุกไม่ขึ้นแน่นอน)

สองสาวเดินมุ่งหน้าออกจาก ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตต์ เพื่อไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

Put : “อยากมีแฟนว่ะ B”

เพื่อน B : “.... คิดอะไรของแก ทุกทีไม่เห็นสนใจเรื่องนี้”

Put : “ก็ถ้ามีแฟน เผื่อเค้าจะช่วยฉันถือหนังสือบ้างไง” ^ ^

เพื่อน B : “ ฮะ..ฮะ...ฮะ เหตุผลทุเรศเชียวแก นี่ยังไม่ทันมี กะใช้แรงงานซะแล้ว ถ้าอยากจะมีจริงๆนะ อันดับแรกแกต้องทำให้คนทั่วๆไป เค้าเชื่อก่อนว่าแกเป็นผู้หญิง ทำได้รึเปล่า”

Put : “...เฮ้อ.อออ...มันทำไม่ค่อยได้ ไปไม่เป็นจริงๆว่ะ ถ้าทำได้ ไปเป็นนะ ไปทางนั้นตั้งแต่อายุ 13 แล้วล่ะ”

เพื่อน B : “งั้นแกก็แบกหนังสือ เป็นเพื่อนฉันไปก่อนแล้วกัน”

Put : “เออ”

- - - -

พอพูดถึงเรื่อง “ทำให้คนทั่วๆไป เค้าเชื่อก่อนว่าแกเป็นผู้หญิง” ก็อดนึกถึงเรื่องนี้ไม่ได้ค่ะ (ป้าเม้าส์ขออีกเรื่องนะคะ)

ในวัยที่ทำงานแล้วเนี่ยแหละค่ะ

Put กำลังยืนเม้าส์ เรื่องนิยายกับกลุ่มน้องๆ ( อยู่กับเด็กๆ มันช่างสดชื่น ^ ^ พอแก่เองเริ่มเข้าใจ ว่าทำไมคนแก่มักหัวงู )

Put : “เมื่อคืนดูเรื่อง AAAAA รึเปล่า” ( เป็นละครหลังข่าว จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ บอกแล้วว่าความจำปลาทอง -_-”)

น้องๆ : “เปล่าพี่ พี่ดูเรื่องนี้ด้วยเหรอ โคตรน้ำเน่าเลย”

Put : “เฮ้ย พี่ดูทุกเรื่องน่ะแหละ เรื่องละหน่อย ไว้ค่อยตั้งใจดูตอนอวสาน”

น้องๆ : “เหมือนกันพี่ รอดูเฉพาะตอนอวสาน แต่ว่าเรื่องนั้นมันทำไมเหรอ?”

Put : “ ก็ไม่ทำไม นางอิจฉาน่ะซิ เดินกระแดะได้ใจเลย ในชีวิตจริงมีคนเดินแบบนี้ด้วยเหรอวะ?”

แล้ว Put ก็เดินประกอบคำเล่าทันที พยายามเดินเขย่งเหมือนผู้หญิงใส่ส้นสูง สูงปี๊ด แล้วบิดก้นนิดๆ สาบานได้ว่า บิดก้นน้อยกว่าในละครค่ะ (ทำไมไม่รู้ พอนึกถึงนางอิจฉาปุ๊บ Put ก็นึกถึง ชื่อ “มาหยารัศมี” ทันที? ใครเป็นแบบ Put บ้างคะ?)

น้องๆ : “ฮิ..ฮิ...ฮิ...” น้องๆ หัวเราะกันใหญ่

Put : “เฮ้ย..ตอบก่อนดิ อย่าเอาแต่ขำ ในหนังเค้าเดินประมาณนี้จริงๆนะเฟ้ย”

น้องๆ : “อาจจะมีมั้งพี่ แต่พี่อย่าเดินแบบนี้เลยนะ”

Put : “ทำไม...มันทุเรศมากเลยเหรอ”

น้องๆ : “ไม่ทุเรศหรอกพี่ แต่เหมือนกระเทยมากกว่า...ฮะ....ฮะ.....”

Put : “.....”

เอาเข้าไป....เรากลายเป็นผู้หญิงที่พยายามเดินเหมือนผู้หญิง(ในละคร) แต่คนอื่นบอกว่าเหมือนกระเทย ซะงั้น ตกลงจะมีคนเชื่อมั้ย เนี่ยว่า Put เป็นผู้หญิง ^ ^

Create Date : 14 มิถุนายน 2550		0 comments
Last Update : 14 มิถุนายน 2550 22:57:53 น.
Counter : 798 Pageviews.
Share Tweet