เกิดแต่ตมคมคำช่างล้ำเลิศ

ก่อกำเนิดใต้น้ำในโคลนขุ่น

ค่อยค่อยโผล่ผลิดอกออกละมุน

น้ำนำหนุนชะล้างสะอางองค์

.

.

.

อยู่ใต้น้ำตูมเต่งดังเร่งเร้า

อยากลาเหง้าใต้ตมสมน้ำส่ง

ทะยานปริ่มริมน้ำอย่างบรรจง

เป็นบุษบงก์เบ่งบานน่านวารี

.

.

.

กมุทเอย

เจ้าเฉลยบทบาทแห่งวิถี

เปรียบดังชนพ้นผ่านธารชีวี

จากไม่มีเป็นมีได้ด้วยปัญญา

.

.

.

ชนโง่งมสมอุบลใต้โคลนขุ่น

ไร้แนวธรรมค้ำจุนชุ่มตัณหา

กว่าผุดโผล่พ้นผ่านม่านกามา

อวิชชาเป็นเครื่องนำสู่ธรรมธาร

.

.

.

ธารแห่งบุญ

ช่วยนำหนุนพ้นบ่วงห้วงละหาน

เปรียบอุบลพ้นน้ำงามสราญ

ผลิดอกบานชูช่อรออรุณ

.

.

.

ธรรมรักษา

ก่อให้เกิดปัญญามานำหนุน

ให้พ้นจากบ่วงกรรมแลค้ำจุน

หลุดจากโคลนข้นขุ่นกรุ่นทรวงใน

.

.

.

สะอาดนัก

เมื่อพ้นปลักโคลนตมถั่งโถมใส่

เปรียบอุบลพ้นธารสราญใจ

เมื่อชนใดพ้นผ่านอวิชชา

.

.

.

เกิดแต่ตมคมค้ำที่ล้ำเลิศ

สุดประเสริฐด้วยธรรมปริศนา

ดอกกมุทผุดจากโคลนด้วยธารา

มนุสสาเกิดปัญญาด้วยพระธรรม