เสรีไทย สาย นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (ตอนที่ 3) อังคาร 7 สิงหาคม 2488 4.00 น. ลุกขึ้นอยู่เวรกับ อาทิจย์ มูลมาศ ที่นอนค่อนข้างคับแคบ ต้องนอน 2 คนกับ เจริญ ดิษยบุตร ฝนลงเม็ดปรอยๆ เงียบสงัดสุนัขหอนมาแต่ไกล ไก่ขันเสียงจักกระจั่นเรไรร้องระงม ลมทะเลพัดอู้ๆ เป็นระยะๆ 5.30 น. ฝนหายแล้ว ท้องฟ้าโปร่งอากาศดี สดชื่น ฉันสูดอากาศเข้าเต็มปอดฉันยังรักษาหน้าที่ของฉันอยู่ รู้สึกภูมิใจในเกียรติยศของลูกผู้ชายที่มีโอกาสเช่นนี้ เสียงลมและคลื่นในท้องทะเลคงดังมาไม่ขาดสาย ชักจะง่วงแต่หน้าที่ของลูกผู้ชายเพื่อชาติไทยทำให้ความง่วงหายไปได้ หมู่นกต่างบินออกไปหาอาหาร เสียงร้องมาแต่ไกลๆ 5.40 น. เป่าแตรปลุก พวกเราลุกขึ้นทุกคน แต่งตัวชุดกีฬา แต่ไม่สวมเสื้อเพื่อไปทำงาน ฉันคงเป็นเวรโรงเพาะเป็นเวรสุดท้าย ผู้ที่ตื่นแล้วทำงัวเงียตามนิสัยเดิมยังคงมีตามเคย พวกเราแบ่งออก 3 พวก อากาศตอนเช้าปลอดโปร่งดี ฝนหายตกแล้ว ลมพัดมาอ่อนๆ พอสบายพวกที่ 1 และ 2 ขนไม้ที่หน้าโรงไปหลังกองร้อย 2 หมวด 2 พวกที่ 3 ปรับที่ถากถางบริเวณข้างหน้าโรงให้เรียบร้อย และทางหลังโรงด้วย ค่อยหายรกตาไปหน่อย แต่ยังไม่เรียบดีนัก 8.00 น. พักผ่อนกินอาหารเช้า ข้าวต้มกับกุ้งเค็ม 8.30 น. ลงมือทำงานต่อไป ฉันออกจากเวรไปช่วย เจริญ สร้างห้องอาวุธกับเพื่อนๆ ทั้งหมด 5 คน เจริญ ประสงค์ จรินทร์ สงัด และ ฉัน 12.00 น. กินอาหารกลางวัน กับข้าวมีหอยลาย ผัดฟัก พอกินได้ 13.00 น. ลงมือทำงานต่อไป สำหรับ 5 คน นอกนั้นไปเรียนอาวุธปืน U.S Carbine Cal 30 M1 สอนโดย ร.อ. กิตติ เสียงยิงปืนแว่วมาแต่ไกล 17.30 น. กินอาหารเย็น แกงหมูเทโพ ผัดบวบ ฉันมีหน้าที่เป็นเวรเลี้ยงในจำนวน 6 คน นอกนั้นเตรียมตัวไปอยู่กองรักษาการณ์ ห้องอาวุธเสร็จพอใช้การได้ 18.00 น. นำเอาชามจานไปล้างและอาบน้ำ ตอนค่ำกาแฟคงมีตามเคย วันนี้ต้องอยู่เวร 22 - 24 น. กับ จรินทร์ นอนเอาแรงแต่หัวค่ำ 21.00 น. สวดมนต์ 21.30 น. แตรนอน นอนได้ไม่ทันหลับ ต้องตื่นมาอยู่เวร 22.00 น. ฉันเป็นยามโรงอีกพร้อมด้วย จรินทร์ เพื่อนของฉัน ฉันอยู่ข้างหน้าโรงใน ชั่วโมงแรก พร้อมด้วย Sten และกระสุน 15 นัด วันนี้พวกเรานอนโรงเพียง 11 คน ท่ามกลางแสงตะเกียงน้ำมันมะพร้าวเพียงดวงเดียว แต่ฉันมั่นใจในเจ้า Sten ที่เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน ฉันกำมันแน่น พร้อมเสมอ ภูมิใจที่เป็นทหารโดยแท้ เพราะมีอาวุธพร้อมอยู่ในมือ เจ้ากาแฟทำให้ฉันตาแข็งไม่ง่วง อ้อ! ลืมไปว่าวันนี้ ตอนบ่ายมีเครื่องบิน B24 ผ่านมาหนึ่งลำ ทิ้งใบปลิว เมืองชลมีสัญญาณภัยอยู่ 45 นาที อากาศภายนอกครึ้ม ไม่ปลอดโปร่งนัก ท้องฟ้าไม่มีดาว ได้ความรู้ใหม่ถึงหน้าที่ของกองรักษาการณ์ ดังนี้ ผู้ที่ผ่านเข้าออกได้โดยไม่ต้องมีบัตร 3 คน คือ 1. ฯพณฯ ปรีดี พนมยงค์ 2. พล.ร.ต. ทหาร ขำหิรัญ ร.น. 3. ทวี บุญยเกตุ นอกจากนี้ต้องมีบัตร พ.ต.อาวุธ ห้ามเข้าเด็ดขาด มีความผิดฐานทำงานเกินหน้าที่ กองรักษาการณ์มี ผบ.กองรักษาการณ์ ผู้ช่วย ผบ. กองรักษาการณ์ นายยามและต้องมียามประจำช่องทางเข้าที่ 1 (ยามหน้า) ยามประจำปืน (ยามใน) ยามประจำช่องทางเข้าที่ 2 และยามหลัง เวรตรวจ 4 คน รวมผลัดละ 8 รู้เพียงเท่านี้คิดว่ายังน้อยต้องพยายามหาความรู้ต่อไป เนื่องจากการทำงานของฉัน ทำให้ ผบ.หมวดรู้จักฉันดีขึ้นหน่อย ซึ่งตามปกติมักไม่ค่อยได้วิสาสะกันเลย 23.00 น. ชั่วโมงหลังฉันไปอยู่ยามหลังโรง เปลี่ยนกับจรินทร์ รู้สึกว่าด้านหลังเป็นด้านที่สำคัญที่สุด เพราะอยู่ติดกับถนนมีทางขึ้นมาได้ ตอนแรกมืดตื้อมองไม่เห็น คลำๆ ไป เมื่อตาชินเราก็พอมองเห็นได้ แต่คงมืดดังเดิมเพราะพุ่มไม้มากมาย เสียงก๊อกแก๊ก สุนัขหอน ลมพัดซู่ซ่า เหล่านี้ทำให้เพิ่มความวังเวงยิ่งขึ้นแต่เจ้า Sten พร้อมกระสุน ทำให้ความกลัวหายไปสิ้น ฉันยกมันขึ้นหลายครั้ง เตรียมยิงด้วยความหวาดของฉันเมื่อมีเสียงสวบสาบ แต่เมื่อข่มใจได้เอามันลงเสียที เวลาผ่านไปตามลำดับ ... ฉันทำงานเสร็จแล้วอย่างสมบูรณ์ตลอดเวลาของฉันไม่มีเหตุการณ์อะไร เรียบร้อยทุกอย่าง เสียงเครื่องไฟฟ้าที่ทำงานคือ "การส่งวิทยุไปยังฐานทัพด้านปาซิฟิค เพื่อรายงานผลการเรียนของพวกเรา" เพื่อนของฉันคนหนึ่งบอก เมื่อเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวแล้วรู้สึกง่วง น้ำในกระติก 2-3 อึก ช่วยบรรเทาความหิวได้ ชุ่มคอ เข้ามุ้ง ล้มตัวลงนอน คิดถึงบ้านนิดหน่อย หลับไป ...   Create Date : 31 สิงหาคม 2548 8 comments Last Update : 31 สิงหาคม 2548 10:57:59 น. Counter : 759 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณค่ะ ตามอ่าน 3 ตอนแล้ว อยากรู้ว่าหนุ่มจุฬาพวกนี้ไปทำอะไรที่นั่นบ้าง   โดย: หน้าใหม่ IP: 203.188.49.211 31 สิงหาคม 2548 18:31:12 น.

สวัสดีครับคุณหน้าใหม่ ... วันหยุดเสาร์-อาทิตย์นี้ หากว่าง ผมจะมาโพสตอนต่อๆไป นะครับ ... เหตุการณ์ ชักจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ยังคิดเลยครับ ถ้าผมเกิดทันรุ่นนั้น ... ผมคงเป็นคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสเป็นเสรีไทย ... สายนิสิตจุฬาลงกรณ์ ทุกวันนี้ผมได้มีโอกาส คบหาสมาคม กับ ทายาทบางคนของท่านเสรีไทย เหล่านี้ .... ทำให้บางทีอดรู้สึกไม่ได้ว่า ความเป็นคนดี มันสามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรม ได้เหมือนกัน   โดย: ว่าที่ ดีอาร์ 1 กันยายน 2548 9:20:49 น.

ขอบคุณค่ะ จะรออ่าน ถ้าหากว่าไม่เป็นเรื่องส่วนตัวจนเกินไป ก็อยากฟังว่าลูกๆของท่านเสรีไทยยุค 2488 เล่าถึงคุณพ่อว่ายังไงบ้าง ลูกๆมีเกร็ดอะไรนอกเหนือจากที่เจ้าของบทความเขียนไว้บ้างมั้ย อยากฟังเป็นความรู้ ลงท้ายได้น่าคิดมาก   โดย: หน้าใหม่ IP: 203.188.25.111 1 กันยายน 2548 17:01:59 น.

ป.ล. ขอบคุณอีกครั้งที่ลบมลพิษทางสายตาในกระทู้หน้า news today ไปเสียได้   โดย: หน้าใหม่ IP: 203.188.25.111 1 กันยายน 2548 17:03:33 น.

.. รออ่านตอนที่สี่อยู่นะครับ .. ขอบคุณอีกครั้งฮะ ชอบอ่านเรื่องแนวนี้มากครับ .   โดย: +-+ jackiezzz +-+ 5 กันยายน 2548 20:00:31 น.

มาร้องเพลง รอ ค่ะ   โดย: หน้าใหม่ IP: 203.188.17.229 12 กันยายน 2548 10:39:38 น.

โห รู้สึกผิดอย่างแรง ... ขอโทษจริงๆ ครับ ช่วงวันหยุดที่ผ่านมามัวยุ่งอยู่กับ เรื่อง ดุษฏีนิพนธ์ น่ะครับ วันนี้จะเข้ามาโพส ก็ดันไม่ได้นำ สคริป ติดมา ... ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะครับ สัญญา ว่าไม่เกิน ปลายสัปดาห์นี้มาโพสแน่นอน ... แล้วจะชดเชยให้จนจบเลย นะครับ (ถ้าสามารถ นะ ^_^ )   โดย: ว่าที่ ดีอาร์ 12 กันยายน 2548 14:32:35 น.

ขอบคุณค่า   โดย: หน้าใหม่ IP: 203.188.37.245 14 กันยายน 2548 19:56:35 น.