ในความเข้าใจเราคือวิญญาณออกจากร่าง!!!

  มันเกิดขึ้นกับเราเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว ณ รพ.แห่งหนึ่งในหาดใหญ่

เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราได้ไปผ่าคลอดที่ รพ.นั้น...ในวันที่ 2 ของการนอนพักที่รพ.  เราพยายามลุกจากเตียงอยู่ ๆ เราก็จะเป็นลมคำพูดสุดท้ายที่จำได้คือ พูดขึ้นมาว่า "เป็นลม" นั่นคือรวบรวมแรง กำลังได้เท่านั้น

   จากนั้นเราก็ไม่ได้เสียงอะไรเลย  แต่กลับเห็นตัวเองกำลังเดินอยู่ท่ามกลางภูเขาหิน มีหญ้าเขียว ๆ ลมพัดเบา ๆ มีแดดแต่ไม่ร้อน ตอนนั้นเรากำลังเดินแบบ งง ๆ แล้ว พูดกับตัวเองว่า "ที่นี่ที่ไหน  เรามาทำอะไร เราจะไปไหน"  ขณะที่กำลังเดินงง ๆ หันซ้าย หันขวาอยู่นั้น (ตอนนี้จิตเราหลุดแล้ว)

     อยู่ ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น พูดแบบเสียงตะโกนดัง ๆ ว่า "หลบไป ไป!! หลบไป" (คำว่า "หลบ" ภาษาใต้แปลว่า "กลับ') น้ำเสียงดุ ๆ พูดเท่าแค่นั้น แค่นั้นจริง ๆ เราไม่เห็นเค้า แต่เราจำเสียงนั้นได้แม่น จำไม่ลืม 

     ตอนนั้นเราตกใจมากแล้วอยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงคนรอบข้าง ได้ยินเสียงพยาบาลพูดว่า "เร็ว ๆ รีบเอาแอมโมเนียมาให้คนไข้" แล้วได้ยินเสียงสามี เสียงแม่ ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ

     แต่ในความรู้สึกเรา ณ ตอนที่จิตเราหลุดออกไป เรารู้สึกว่ามันนานมาก แต่พอรู้สึกตัวทำไมมันกลับรู้สึกว่าแป๊บเดียว พอรู้สึกตัวสิ่งแรกที่เราทำคือ ร้องไห้ ใครถามก็ไม่ตอบ เราไม่รู้จะบอกเค้ายังไง  เรากลัว เราตกใจ ไม่รู้จะเริ่มยังไง ดีนะที่ยังได้กลับมาหาครอบครัว

     ขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่ช่วยเรา เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยเหลือ 

ขอบคุณจริง ๆ 

เรื่องบางเรื่องมันก็เหลือเชื่อ เกินจะอธิบายจริง ๆ