ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนโดยแท้
เช้าวันนี้ มาทำงานได้อย่างทุลักทุเล เพราะเป็นวันเสาร์ต้องมาทำงานตอกบัตรเข้างาน ให้ทัน 7 โมงเช้า รถโดยสารที่เข้าเมืองวันเสาร์ก็เอาแน่เอานอนกับเค้าไม่ได้มาไม่เป็นเวลา กว่าจะมาถึงที่ทำงานต้องต่อรถถึง 3 ต่อ กินเวลาค่อนข้างนานกว่าจะถึงที่ทำงานต้องออกจากบ้านแต่เช้า....ทุกวัน วันนี้ออกมายืนรอรถท่ามกลางฝนตกโปรยปราย บรรยากาศรอบ ๆ ตัวมืดครึ้มเงียบสงัด หญิงสาวคนนึงต้องยืนรอรถอยู่คนเดียวหน้าร้านขายของชำหน้าปากซอย อาศัยแสงสว่างจากดวงใจหน้าร้านเป็นเพื่อน อย่างโดดเดี่ยว ใจก็นึกกลัว ๆๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา คงไม่รอด...
วันนี้กว่ารถจะมาเกือบ 6 โมง รอตั้งแต่ 5.10 น. ยืนซะขาแข็ง เหมือนคนบ้า ผุดลุกผุดนั่ง ทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิด สุดท้ายก็ได้เข้างานสายมาไม่ทัน โมโหที่เมื่อวานขอยืมรถแฟนแต่เขาไม่ให้มา บอกไม่ได้จะไปบ้านน้า ภาระกิจประจำเค้าที่ต้องไปหา (ก็นะหยุดตั้ง 4 วัน จะไปเอาวันนี้ ทั้งที่น่าจะเห็นใจกันมั่ง นึกถึงห่วงใยกันมั่ง นี่หรือคนรักกันเขาทำกันแบบนี้หรือ ???) โกรธ ++++มาก ซึ้งน้ำใจคน ทำเอาซะน้ำตาร่วงเลย แม้ในยามที่เรากำลังเดือดร้อน ก็เห็นเป็นที่พึ่ง แต่ผลที่ได้ คือต้องพึ่งตัวเอง
ประสบการณ์นี้ให้เราได้เรียนรู้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน นอกจากพ่อแม่แล้วไม่มีใครรักเราจริง แม้ในยามที่เราเดือดร้อนเขาก็ยังปฏิเสธเราได้
Create Date : 14 สิงหาคม 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 14 สิงหาคม 2553 15:52:03 น. |
Counter : 537 Pageviews. |
|
|
|
ว่างๆก็ไปหารถมือสอง จัดการตัวเองเถอะคะ อย่าได้พึ่งพากันมากนัก
สักวันเผื่อว่าต้องอยู่คนเดียวจะได้เข้มแข็ง