เคืองเพ่มินชะมัด มัยรู้สึกตัวช้าจัง คนอ่านยังรู้เลยยย ปล่อยให้ลุงเสียใจ น้อยใจอยู่ตั้งนาน (แหม..แต่ถ้าเจอกะตัวเองมั่ง อารมณ์แกรก็คงประมาณลุงเหมือนกันแหล่ะน้า --")

ชอบฉากดูดาวตรงระเบียงห้องลุงอ่ะ ..“ก็ไม่จำเป็นต้องมองเห็นหรอก แค่รู้สึกว่ามันมีอยู่ก็พอแล้ว”.. ช๊านก็อยากให้ใครบางคนรู้สึกมั่งจัง (อันนี้เอาชีวิตจริงตัวเองมาปนแระ แหะๆๆ) คำพูดของลุงมันเศร้าและโดนใจม๊ากมั่ก!

น้องพุด.. เอ้ยเพ่มินจิ! แต่งเพลงซะเพราะเชียว ถึงพี่เก๋จะมะรู้ทำนองเพลง แต่ก็จินตนาการว่าคงจะเพราะแน่ๆ เอิ๊กสส! ซองกี้ซะอย่าง + เพ่มินดีดกีตาร์อีก ว่าแต่คอนนี้จะทำเป็นดีวีดีป่าวคะ เค้าจะซื้อมาเก็บอ่ะ เหอๆๆๆ (เอาเข้าปาย.. เพ้อเข้า )

ฟิตตอนนี้มีกรี๊ด 2 ฉากอ่ะ ฉากเพ่มินมาหาลุง หลังจากเพ่ป๋าแจ้นไปหานุ้งดี้ กับฉากบนเครื่องบิน ^O~ + ส่วนฉากฮานาก้า คือ ตอนลุงกัดเพ่มิน "กินหญ้า" ลุงปากคอเลาะร้ายเหมือนกันน้า 555

ตอนแรก นึกว่าจะจบเศร้าซะแล้ว จากความปากแข็งของเพ่มิน คนอ่านลุ้นจนเหนื่อยก็มะยอมพูดซ๊ากที
แถมลุงก็ใจแข็งเกิน ยอมสารภาพบอกความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองออกมา แต่กลับจะขอให้เค้าเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น (บาดอารมณ์คนอ่านนะเนี่ยย) โหยย... แต่ในที่สุด.... เพ่มินค่อยได้ดั่งใจหน่อย แหม..รับจ๊อบพิเศษเพื่อลุงนี่เอง ((สะกิดๆ) เพ่มินขา ตกลงรูปออมม่านกกะลูกนกประมูลแถวหนายอะค้า เก๋จะตามปายซื้ออะ อยากด้ายยย กร๊ากกกสสส.. แล้วตกลงจะหาซื้อรูปอื่นๆ ได้แถวหนายละเนี่ย ยังมะได้รูปซักกะรูปเลย กลับมาก่อนนนนน!! ลงมาจากเครื่องบินก่อนนน!!)

สรุป จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งทั้งฟิคและอารมณ์ของคนอ่านนะ คะ อยากบอกว่าชอบฟิคสั้นชุดนี้ทั้ง 3 คู่เลย มีหลายอารมณ์มากๆ ทั้งลุ้น ทั้งซื้ง ทั้งเศร้า ทั้งฮา ... เยอะแยะ... เพราะฉะนั้น ขอบคุณน้องพุดมากๆ สำหรับฟิคหนุกๆ นะคะ (คงเบียดบังเวลาพักผ่อนหลังทำงานของน้องพุดพอสมควรเลย) ยังงัยก็จะรอติดตามผลงานของน้องพุดในโอกาสต่อๆ ไปนะค้า เป็นกำลังใจให้จ้า ^O^

พี่พุดข๋า... พี่ทำหนูร้องไห้จริงๆนะเนี่ย ไม่เศร้านะค่ะตอนจบ แต่ก่อนจบหนูร้องไปแล้วววว อิอิ

พี่เป็นคนเดียวแต่งอูด้งแล้วหนูสนิทใจมากๆๆ ไม่รู้สึกแปลกแต่อย่างใด ชอบมากๆจริงๆนะค่ะ อิอิอิ

เหน็บแนมแต่ละคำ คารมเป็นต่อจริงๆนะค่ะ เรื่องน่ารักมากๆๆ ประทับใจจริงๆค่ะ ชอบมั๊ก..มาก อินสุดๆเลยค่ะพี่ เพลงเพ่เอ็มซึ้งหมดใจ เอาใจยกให้ทั้งดวงเลย แหมๆแอบขึ้นเครื่องตามไปด้วยเนี่ย สามารถพิเศษเฉพาะที่ไม่มีใครสามารถลอกเลียนแบบได้ แต่เพ่เอ็มเก็บตังค์จากการไปนั่งรอบนดาดฟ้าเนี่ย ไอ่เราก็คิดว่าจะแอบถ่ายแล้วหลบออกมาให้เขาหนุงหนิง กลายเป็นแอบดูตาเลยโตขึ้นหรือเปล่าค่ะเพ่เอ็มข๋า .... กร๊ากกกกก อิอิ


ขอบคุณพี่พุดนะค่ะ หนูอินมากกๆๆ ตอนพิมพ์น้ำตายังไหลไม่หยุดเลย จริงๆนะค่ะ อิอิ

อย่าหายไปนานนะค่ะพี่ อยู่เป็นเพื่อนหนูก่อนนน อิอิอิ

กว่าคนคนหนึ่งจะรู้ความรู้สึกของตัวเองและยอมรับมันได้นี่ต้องใช้เวลานานขนาดไหนนะ

นานขนาดที่ก้าวข้ามผ่านวันเวลา ไปอย่างเปล่าประโยชน์ พยายามไม่รับรู้ความรู้สึกนั่นเพราะกลัวจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป กลัวที่จะเจ็บปวด

มินอูมีความคิดแบบนี้ใช่มั๊ย

โอ๊ย...เจ็บปวดกับความคิดแบบนี้

เศร้าไปกับความรู้สึกที่ทั้ง 2 คน ต้องเจอ

ตกใจเลยนึกว่าพี่พุดจะให้พี่อูแห้วจริงๆ

ไม่เป็นไรไม่ต้องแห้วหรอก

แค่เกือบๆแบบนี้กะดีละ

สงสารพี่ด้ง 5555

จ๊อยก็พูดไปงั้นแหละที่จะให้พี่อู

เจ็บมากๆ ตอนนั้นอารมงอน ไง เหอๆ

ให้จ๊อยเขียนเองจ๊อยก็คงทำให้พี่อูอกหักไม่ลงหรอก

ฟิคชอบหมดสามคู่เลยยยยย

คู่แรกริคดี้ ก็รักใสๆ น่ารักสมกับตัวดี้

จินซองก็ร้อนแรงงง สมกันทั้งคู่

อูด้ง เศร้าๆนิดๆ

สรุปชอบหมดเลย

พักหรอ อย่านานนะ อยากอ่านอีก 555

รอเรื่องต่อไปน๊า

ขอบคุณสำหรับฟิคทุกเรื่องเลย


แต่ฟิคเรื่องนี้แอบน้ำตาซึ่มตอนลุงพูดกับพี่เอ็มตอนจะไปขึ้นเครื่องอ่ะ

แบบอารมสงสารลุง รักเค้าข้างเดียว

เหมือนตอนนั้นเลยที่จินกับซองในฟิคเรื่องเเรกอ่ะ

ตอนนี้เป็นฟิคเรื่องทื่สองของพี่พุดที่ทำจ๊อยน้ำตาซึม

ฮือๆ สงสารจินในฟิคเรื่องเลย

อ้าววววไม่เกี่ยว 555

จบแล้ว...แบบแฮปปี้เอ็นดิ้งซะด้วย......
เฮ้อ...โล่งอก กลัว กลั๊ว กลัว ว่าจะเศร้า
ไม่อยากให้ทั้งคู่ผิดหวังเลยจริงๆ.........

มินนี่กว่าจะรู้ใจตัวเอง และกว่าจะเข้าใจ
ลุงนี่ก็เกือบได้อกหักกันเป็นแถว...แถม
พอรู้เข้าแล้วก็ยังมากลัว ไม่กล้าถามเค้า
ตรงๆอีก ลุงก็ปากแข็งเหมือนกันนะ ไม่
ยอมบอกเค้าจนนาทีสุดท้าย แหม...กะ
บอกรักแล้วชิ่งทิ้งเลยนะเนี่ย ใจร้ายซะ
ดีนะ...ที่มินนี่ติดขึ้นเครื่องบินมาด้วย...
เลยปรับความเข้าใจกันได้ทันท่วงที....

ชอบเพลงที่ซองกี้ร้องบนเวที เนื้อหา
ดีมากๆเลย คำร้องแต่ละคำสละสลวยดี
น่าจะใช้มาแต่งเพลงจริงๆซะเลยนะ คง
เพราะดี.........................................

ส่วนเรื่องก้าวเดียวนี่ เราชอบทุกตอนน่ะ
แหละ สนุกทุกตอน อยากให้กลายเป็น
เรื่องยาวด้วยซ้ำ แต่มันมาในเรื่องของ
ฟิคสั้น ก็ต้องสั้นอะเนอะ....................

ส่วนตอนนี้ถ้าไม่พร้อมจะแต่งฟิคเรื่องต่อ
ไปก็ไม่เป็นไร ถ้าเหนื่อยก็ต้องพักสมอง
ซะบ้าง จะได้โล่งๆไง หายเหนื่อยหาย
เบลอเมื่อไหร่ ก็กลับมาแต่งฟิคสนุกๆให้
อ่านอีกก็ละกันนะ แล้วพบกันใหม่นะ....

เฮ้อ ในที่สุดก็แฮปปี้
กว่าจะรู้ใจกัน กว่าหัวใจจะจูนให้ตรงกันได้ เล่นเอาเกือบแดดิ้น อึดอัดแทนวานนี่ที่ต้องเก็บๆๆ
เกือบจะเสียใจแทนเพ่มิน ที่เกือบทำดวงดาวในมือหลุดลอยไป

“เปล่า แค่จะบอกว่า มีเศษหญ้าติดฟันนายน่ะ แค่นี้แหละ”
ฮาเลยฮ่ะ ยิ่งจิ้นหน้าเพ่มินตอนได้ยิน แล้วทำหน้าเหวอๆ ยิ่งฮาปนสงสารในความเงือกของเธอ

ช๊อตฟิกทั้งสามเรื่อง อามณืมันพีคกันคนละแบบอ่ะค่า
จินซองก็หวานซะ ตามรูปแบบของครอบครัวนกอ่ะค่า หวานจนน้องมูริยังอาย
คู่อูด้ง ก็แนวแอบรัก แอบเจ็บ อ่านแล้วมันทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บจี๊ดๆในบางประโยค
แอบรักเพื่อนสนิทความรู้สึกมันบอกยากจริงๆ
ส่วนคู่ริคดี้ คู่นี้แรกๆก็แบ๊วๆดีอยู่หรอก ไม่น่าเชื่อทำเอาน้ำตาเรี่ยราดได้เหมือนกัน เพราะเจ้าไดอะรี่แท้ๆ
สรุปชอบทั้งสามเรื่องแหละค่า แต่คนละอารมณ์
พี่พุดพักเถอะค่ะ แต่งฟิกให้อ่านติดๆกันนี่ก็เอ่อ กี่เดือนแล้วนะ รู้แต่นานมาก ก็คงเหนื่อยน่าดู พักให้หายเหนื่อยก่อน พอพร้อมแล้วอย่าลืมแต่งฟิกหนุกหนานๆอีกนะค้า เป็นกำลังใจให้ค่า
พี่พุดดี้ FIGHTING!!!!

เพิ่งได้มีโอกาสได้เข้ามาอ่านตอนจบ
พี่พุดขา พี่พุดแต่งได้ลึกซึ้งมากๆค่ะ ชอบภาษาที่พี่พุดใช้เขียน สละสลวย สวยงาม แล้วก้กินใจมากๆค่ะ แอบน้ำตาซึมกับประโยคบอกรักและบอกลาของลุง มันทรมานจิตใจมากเลยค่ะ รักแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะเดินจากไปเฉยๆเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สุดท้ายแล้วเรื่องก็จบลงด้วยดี และมีความสุขกันทุกคน ^^

อ่านฟิคทั้งสามเรื่องของพี่พุดแล้วโดยส่วนตัวชอบเนื้อหาของเรื่องนี้ที่สุดค่ะ (ไม่ใช่แค่เพราะตัวเองเป็นสาวบ้านลุงหรอกนะคะ) แต่เป็นเพราะเนื้อหา ภาษา (รวมถึงเพลงที่แต่งด้วย) ทำให้รู้สึกว่าเหมือนกำลังอ่านนิยายของนักเขียนมือฉมังเลยล่ะค่ะ ^^
แต่สองเรื่องที่เหลือก็ชอบนะคะ (ความจริงชอบทุกเรื่อง เพราะต่างสไตล์กัน)

สู้ๆนะคะพี่พุด คราวหน้าหายเหนื่อยเมื่อไหร่จะตามมาให้กำลังใจอีกนะคะ^*^

ตามมาให้กำลังใจจนจบทุกตอนค่ะ

พี่ชอบคำพูดที่พุดเลือกใช้น่ะ อ่านแล้วรู้สึกตามไปด้วยเลย คือพี่เป็นคนมีคำในหัวน้อย เลยเขียนอะไรไม่ค่อยได้ใจความ น้ำท่วมทุ่ง แบบที่เห็นนี่แหละ ก็เลยชอบคนที่เขียนแล้วอ่านได้ใจความ ใช้คำพูดดี ๆ อย่างของพุดน่ะค่ะ

ชอบเรื่องนี้นะ อ่านแล้วแอบอึดอัดใจดี แบบว่าสงสารลุง แต่ก็สงสารพี่เอ็มด้วย จบแบบนี้ก็ดีนะ

สามเรื่องก็สามแนวล่ะนะ ปกติพี่จะชอบแบบน่ารัก ๆ แบบป๋ากะดี้นะ แต่ในชุดนี้พี่ชอบเรื่องนี้มากกว่านิดนึง ไม่ได้ลำเอียงเข้าข้างพี่เอ็มนะ ส่วนจินซองก็กลาง ๆ นะ สนุกเหมือนกัน แต่ชอบสองแนวนี้มากกว่าจิ๊ดนึงจ้ะ

เหนื่อยก็พักจ้ะ ที่นี่ไม่มีใครทวงฟิกหรอก (ใช่มั้ยนะ) แต่ถ้ามีเมื่อไหร่ แฟน ๆ ก็ตามมาอ่านกันอย่างสนุกสนาน พี่อ่านคอมเม้นท์ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ยาวดี เหมือนกับเพื่อน ๆ อ่านแล้วมาเม้ากัน

เรื่องไม่วนและไม่งงเลยนะพี่พุด
T__T แรกๆนี้เศร้าอย่างต่อเนื่องเลย
มีประโยคพาน้ำตาซึมอีกแล้ว

"ไม่ต้องมอง ก็ไม่เห็น

ไม่ต้องฟัง ก็ไม่ได้ยิน ปล่อยให้มันหายไปจากชีวิตเลยก็ดี ... ไอ้ความรู้สึกที่มันทรมานอยู่ทุกขณะจิตแบบนี้

จะห้ามก็ไม่ได้ จะหยุด ก็ไม่ยอม ... "

โอ้สสส โดนเต็มๆ!!!

พอพี่อูแกเริ่มง้อลุง ดูน่ารักปนขมเล็กๆ แบบว่าใจนึงก็นะ พี่อูเนี่ย ไม่เข้าใจลุงมั้งเล๊ยยย ลุงแกเจ็บมาเยอะ เคยสนใจลุงมั้งไหมมม แต่อีกใจก็ ลุงนะลุง เค้ามาง้อแล้ว ไม่ต้องตัดใจแล้วลุง พี่อูเค้าก็มีใจนะลุง!!!

“เพิ่งรู้เหรอว่าห่วง... นานทีเดียวนี่” // กร้ากกกกกก ลุงนิ ฮ่าๆ ชอบใจจริงๆ จี๊ดเข้ากลางใจพี่อูเลยทีเดียว

....เพราะอะไรรู้มั้ย??…. เพราะนายไม่เคยเดาถูกซักที
“ใช้ความรู้สึกสิ ทำเป็นมั้ย อ่านด้วยความรู้สึกน่ะ” // โอ้ อยากเอาไปพูดให้คนบางคนฟังบ้างจังสองประโยคนี้

แต่ไฮไลท์คือเพลงง้อลุงที่อาศัยพี่ซาร่าช่วยขับกล่อมให้ลุงเคลิบเคลิ้ม ชอบเนื้อเพลงมากๆเลยพี่พุด สุดยอด!!! ไม่รู้จะหาคำไหนมาใช้บรรยายดี แบบว่ามันลงตัวหมดเลย แมนมากๆเลย ถ้านาเป็นลุงคงละลายตายไปแล้ว แต่ลุงนี้น้าใจแข็งน่าดูแฮะ

ตอนจบก็แบบ อ้าก พี่อูแมนอีกแล้ว ตามลุงขึ้นเครื่อง >w<" ชอบมากๆๆๆๆ อ่านแล้วเขินแทนลุง

อ้อ แต่รู้สึกพี่อูแกจะใช้คู่จินซองเป็นเครื่องมือหลายอยู่นะเนี่ย ฮ่าๆ ร้องเพลงง้อลุงก็พี่ซาร่า หาเงินขึ้นเครื่องตามลุงก็ไปเอารูปหวีทๆของพี่หอยกะพี่ซาร่าไปขาย ฮ่าๆ

สรุป เพิ่งจะมีฟิกเรื่องนี้ที่สามารถทำนาร้องไห้ น้ำตาไหล อิน นอยแตก(เพราะดันโยงเรื่องตัวเอง)ได้ขนาดนี้ แต่ตอนจบก็หวานนะ ^___^ มีความสุขๆ ใน 3 คู่นี้ นาก็เลยชอบคู่อูด้งมากสุด ชอบเป็นทุนเดิม แถมเนื้อเรื่อง คำพูดทุกอย่างมันละเอียดละออมากเลย ดูน่าจะเหนื่อยพี่พุดจริงๆ แต่จริงๆ 3 คู่นี้ก็ให้ความรู้สึกกันคนละอารมณ์ พอดีคนอ่านอยู่ในอารมณ์เดียวกะลุง ก็เลยอินมากเป็นพิเศษ ก็เลยเทใจให้เรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นหน่อย

สู้ๆค่าพี่พุด รอฟิกคุณภาพคับจอคอมได้เสมอคะ ^_______^

เม้นกันยาวทุกคนเลย หนูขอเม้นสั้น ๆ แล้วกันนะพี่

รักลงตัว วู้ ๆ ตอนแรกกลัวฮะ อู กะ ด้ง จะไม่ได้คู่กัน แอบน้ำตาซึม

แล้วก้ไม่เห็นงง และวนอย่างพี่ว่า

อ่านจบแล้วเขียนเม้นท์แทบไม่ออกเลยพุดดี้

ทุกอย่างของตอนนี้มันสวยงามไปหมด ภาษาสวย ความหมายกินใจ

พี่เคขอยกให้เป็น Master Piece ของพุดดี้เลยนะ

พี่จะติดตามผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปจ้า

ทั้งสามตอน ตอนที่สามชอบเรื่องการดำเนินเรื่อง โดยเฉพาะตอนจบ แหม นึกว่าจะเศร้า สุดยอดเลยตอนนี้
แต่ชอบตอนหนึ่งมากกว่า ถึงจะอึดอัดกลัวจะเศร้า แต่เนื่องจากว่ารักแอน+เอ
ตอนสองก็ชอบนะ รักใสใสวัยเรียน แต่น้อยกว่าตอนหนึ่งนิดหน่อย นิดเดียวจริงจริงนะ
สรุป ชอบทั้งสามตอนเลย แต่ยกให้ตอนสามเป็นสุดยอดของการเล่าเรื่อง
ปล.เรื่องเล่าของเจ้าหญิง อ่านได้เรื่อยๆ นะ ไม่เบื่อเลย ส่วนเรื่อง Make a plan to love อ่า ก็สนุก สรุป ชอบทั้งสามเรื่องเลย
Puddy Fighting

“เริ่มต้น แค่ผูกพัน นานวัน กลับกลายเป็นความรัก ...จะห้ามก็ไม่ได้ จะหยุด ก็ไม่ยอม ... “

ประโยคธรรมดาๆ แต่มีความหมายลึกซึ้งจริงๆ


“เวลา ที่เราถ่ายรูป เลนส์กล้องที่ส่องตรงถึงนาย มันทำให้เรารู้สึกว่าเราสามารถมองนายได้ตรง ๆ โดยที่ไม่ต้องปิดบังความรู้สึก ดวงตาของเราแม้มันจะแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่ แต่นั่นมันก็ถูกซ่อนไว้หลังเลนส์จนหมด เวลานิ้วเรากดชัตเตอร์ 1 ครั้ง มันเหมือนกับว่าเราได้แตะถูกตัวนาย 1 ครั้ง เรารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ และเราก็ไม่ต้องการให้ตัวเองยิ่งจมอยู่กับสิ่งนั้นนาน ๆ เราเลยไม่อยากถ่ายภาพ ...อาจฟังแล้วเหมือนบ้า …แต่เรารู้สึกงั้นจริง ๆ ...ซึ่งนายคงไม่เข้าใจหรอก”

ลุงจ๋า ลุงเปรียบเทียบความรู้สึกกับการถ่ายรูปคนที่เรารัก ได้เยี่ยม ชัดเจน และกินใจมากๆๆๆ ..


“สัญญา สิ ว่านายจะยังเก็บมันไว้ แบกมันไว้หน่อยได้มั้ย ถ้ามันหนักมาก นายทิ้งมันไปบ้าง แต่อย่าทิ้งมันทั้งหมด”

ประโยคข้างบน โดนนนจริงๆ ขอให้แค่รักแม้เพียงนิด ก็เพียงพอสำหรับความรู้สึกของกันและกันแล้ว


ลุ้นตอนจบแทบแย่ นึกว่า พี่เอ็มจะยอมปล่อยลุงไปง่าย ๆ ซะแล้ว


ชอบมากๆ เลย แต่งได้ประทับใจจริงๆ
น้องพุดมีแนวคิดที่หลากหลาย
การใช้ถ้อยคำ สำนวน มีความหมายลึกซึ้ง เก่งมากๆ

ขอบคุณน้องพุดที่แต่งฟิกสนุกๆ ให้อ่านนะจ๊ะ

เหนื่อยนักพักสักหน่อยแล้วค่อยแต่งเรื่องต่อไป เป็นกำลังใจให้เสมอจ๊า

เรื่องนี้ทำเอาพี่น้ำตาซึมเลยน้องพุด ช็อตฟิคทั้ง3 เรื่อง สนุกทุกเรื่อง ต่างเรื่อง ต่างสไตล์ แต่ชอบที่สุดก้อคงแม่ลูก (แอบลำเอียงนิดโหน่ยยย) เพราะส่วนตัว พี่ไม่ค่อยชอบเรื่องเศร้า เคล้าน้ำตา มันบีบหัวใจ เรื่องนี้มีประโยคโดนๆ อีกเหมือนเคย

ผมอาจไม่กล้าอาจเอื้อมคิดไปไกล ... ไม่กล้าเอื้อมมือไป เช็ดรอยน้ำตา.. /// ชอบเนื้อเพลงอ่ะ เพ่เอ็มเท่ห์ดี

ไม่รู้ทำไมคำตอบนั้นทำเอารู้สึกผิดหวังนิด ๆ หงุดหงิดหัวใจ // นั่นงัย ลางมาแว้วววว เพ่เอ็มไม่รู้คำตอบ รึไม่กล้าหาคำตอบ รึกลัวคำตอบ...

ระหว่างทั้งคู่ มีแค่เสียงสายลมหวีดหวิว และปล่อยความคิดกังวลต่าง ๆ ให้ลอยกันไปคนละทิศละทาง .. ไม่มีใคร รู้ว่าคนข้าง ๆ คิดอะไรอยู่ /// เห็นภาพเลย เป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดมาก ใกล้แค่นี้..แต่เหมือนห่างกันไกล


“ไม่ต้องห่วงหรอก ก็แค่ฉากจุ๊บ เพราะตอนที่เกินกว่านั้น ชั้นก็มัวแต่เพลินกะการแอบดูจนลืมกดชัตเตอร์” /// แหม..เพ่เอ็มเนี่ย..กะลังเข้าได้เข้าเข็ม พลาดได้ไงเนี่ย อดดูเลยตรู...


พี่เป็นกำลังใจให้นะ (ยังยืนยันว่า พุดน่าจะมาเอาดีด้านนี้) แล้วก้อขอบคุณที่แต่งฟิคหนุกๆ ให้อ่าน ชวนติดตามทุกเรื่อง ต่างอารมณ์ทุกเรื่อง จะรอการกลับมาอีกครั้งน๊าาา..น้องพุด

พออ่านจบก็นึกย้อนไปถึงที่น้องพุดเคยบอกว่าตอนจินซอง รู้สึกเหมือนเขียนไม่ค่อยดี
พี่ก็บอกไปตามความรู้สึกว่า โหย เขียนออกจาดี พอมาเจอตอนอูด้งนี่ เล่นเอา อึ้ง ทึ่ง ซึ้ง
นึกในใจว่า เออๆ จริงวุ้ย น้องพุดสามารถเขียนดีกว่าได้อีกจริงๆ ด้วย

สรุป ช็อตฟิกทั้ง 3 เรื่อง เรื่องนี้เขียนดีที่สุด ในสายตาพี่
เหตุผลที่ชอบดูดาว , เหตุผลที่เคยอยากเล่นกีตาร์ , เหตุผลที่ไม่ชอบถ่ายรูป
ตายๆๆๆ กินอะไรเข้าไป ถึงคิดได้ แล้วถ่ายทอดออกมาดีถึงเพียงนี้
พี่ว่าถ้าเป็นอูด้ง แล้วมาแนวผูกพันลึกซึ้ง ละเอียดอ่อน รอคอยเวลา แบบนี้ล่ะใช่เลย
(ในเมื่อเอาดี ทางฉุดกระชากลากหื่นไม่ได้ ก็แนวนี้ล่ะวุ้ย ใช่เลยๆ อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ)

ขอบคุณน้องพุด สำหรับงานเขียนดีๆ ทุกเรื่อง อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ คือ ตอนอ่านก็มีความสุข
อ่านจบไปแล้ว ก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่เอามาคิดคำนึงถึง


ปล. พักนานแค่ไหนก็รอได้เสมอจ้า แต่อย่าให้รอนานเหมือนพี่ด้งรอพี่อูนะ
พี่ไม่อึดอย่างพี่ด้ง ม่ายหวายๆ มันทรมานเกิ๊นนนนน

เริ่มต้น แค่ผูกพัน
นานวัน กลับกลายเป็นความรัก ...
จะห้ามก็ไม่ได้ จะหยุด ก็ไม่ยอม ...

ซึ้งจังค่ะพี่พุด ตอนแรกอ่านแล้วว่าสะเทือนใจ แต่ตอนที่สองนี่แบบว่าเสียน้ำตาไปเลย ชอบมากมายเลยค่ะ

ขอให้พี่พุดพักสมอง หายเหนื่อยไวๆ แล้วมาแต่งเรื่องต่อๆ ไปนะคะ จะรอและเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ปล.ช่วงพักวาเลนไทน์นี้ จะไปเดทกะลุงใช่ม้า.....จะรออ่านเดทของพี่พุดกะลุงนะคะ มั่นใจว่าพี่พุดต้องเขียนออกมาได้น่ารัก น่าอิจฉาแน่ๆ ^^

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านแค่ตอน 2 ก็น้ำตาไหลได้สงสารลุงค่ะ สนุกมากค่ะ แต่งอีกนะค่ะ รออ่านค่ะ love woodong