=i= ฆ้อน กรรไกร กระดาษ : หวงเยวี่ยน =i=

"ฆ้อน กรรไกร กระดาษ : หวงเยวี่ยน เขียน : อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี แปล"
ฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์ : 250 หน้า : 235 บาท : พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 52


"ฆ้อน กรรไกร กระดาษ" เป็นเรื่องราวของคนที่อยากออกจากกรงแต่ไม่กล้า อยากมีประสบการณ์ตื่นเต้นเร้าใจแต่ก็กลัวผิดพลาดล้มเหลว เมื่อความสับสนลังเลมาถึงที่สุดจึงเลือกตัดสินตัวเองด้วยวิธีการง่ายๆ นั่นคือวัดดวงกับเกม เป่ายิ้งฉุบ

การวัดใจใจเกมเป่ายิ้งฉุบ คุณจะออกฆ้อน กรรไกรหรือกระดาษไม่ใช่เรื่องสำคัญ คู่ต่อสู้ของคนต่างหากที่ต้องวัดใจ เป่ายิ้งฉุบเป็นเกมที่มีแค่กติกากับโชคชะตา ไม่มีความเชี่ยวชาญ ไม่มีหลักเกณฑ์ตายตัว ไม่มีสูตรสำเร็จหรือกลเม็ดใด โอกาสที่คุณจะชนะเกมได้อย่างแท้จริงคือการอ่านใจฝ่ายตรงข้ามให้ทะลุเท่านั้น

เรื่องราวน่าติดตามจากนักเขียนน้องใหม่ไฟแรง "หวงเยวี่ยน"หนุ่มวัย 28 ที่ถือกำเนิดจากนิยายออนไลน์ที่มีลายเซ็นต์เฉพาะตัวจนทำให้มีแรงดึงดูดและสร้างความสำเร็จให้ตัวเอง

"ฆ้อน กรรไกร กระดาษ" จึงถูกนำไปสร้างเป็นซีรี่ย์ "เกมรักหักเหลี่ยมซี้" และเคยเข้าฉายบ้านเราแล้วด้วย (ช่อง 3 )

เรื่องราวของตั่วลี่ หญิงสาวที่ตกหลุมรักภาพวาด " แรกรัตติกาล" รูปวาดที่โชว์อยู่ในแกลลอรี่ตรงข้ามบริษัทของเธออย่างชนิดหัวปักหัวปำ

"เธอสบายดีไหม ขอให้จำไว้นะว่าเคยมีคนเฝ้าคิดถึงเธอทุกวัน-ทุกคืน"

ทุกๆวันเธอจะแวะเวียนไปยืนชื่นชมหญิงสาวชุดแดงที่เต้นระบำฟลามิงโก้อยู่หน้าตู้กระจกวันละหลายๆรอบจนกระทั่งวันนึงขณะที่มองภาพนั้นอยู่ไฟเกิดดับด้วยความเป็นห่วงเธอจึงไปดูภาพนั้นว่ายังอยู่ดีหรือไม่และจึงทำให้เธอได้รู้จักกับชายหนุ่มสองคนฉีเสียงและคั่วเล่อ เพื่อนรักที่สุดท้ายหลงรักผู้หญิงคนเดียวกัน จะเดินหน้าชนก็กลัวทำร้ายความรู้สึกของเพื่อน หรือจะถอยก็กลัวทรยศกับใจตัวเอง วิธีสุดท้ายที่พวกเขาทำได้คือ "การเป่ายิ้งฉุบ"

ภาษาสวย เขียนลื่น อ่านคล่อง สะท้อนมุมมองชองชีวิตได้ดีระดับความชอบผมให้ 8/10

** ประโยคที่ชอบ

คนเราแบ่งเป็นต่อหน้าและลับหลัง ต่อหน้าคนอื่นดูสง่าน่าเลื่อมใสเมื่อลับหลังก็ขี้ฉ้อหลอกลวง หัวใจก็แบ่งเป็นข้างหน้ากับข้างหลังเหมือนกัน บางทีหัวใจข้างหน้านั้นเปิดเผยร่าเริงแต่หัวใจข้างหลังกลับบาดเจ็บเจียนตาย ดังนั้นจะดูโฉมหน้าแท้จริงของคนต้องดูลับหลังและข้างหลังของหัวใจจึงจะเป็นใจจริง

โรคภัยเข้ามาทางปาก ความใคร่ความอยากก็ออกมาจากปาก ปัญหาโลกแตกมากมายเกิดจากคนเราอ้าปากพูดความปรารถนาของตนเองออกมา เรื่องของเรื่องรู้อยู่กับใจ แอบชมเชยเงียบๆก็พอแล้ว เมื่อไหร่ที่เอ่ยปากบอกมาก็จะหนีไม่พ้นถูกความเสียใจลอบจู่โจม

เรื่องรักใครชอบใครเนี่ยนะ ตอนแรกจะบอกว่าไม่หวังสิ่งตอบแทน รอจนได้ใจนิดหน่อยก็จะเปลี่ยนเป็นขอเพียงเล็กน้อย แล้วพอไอ้เล็กๆน้อยๆนั่นสะสมเยอะขึ้น ความปรารถนาจะครอบครองถึงขั้นทำลายล้างก็อุบัติขึ้นด้วยประการฉะนี้แล

ถ้าคนเรารู้จักควบคุมความประพฤติของตนเองเพราะกลัวเป็นการทำร้ายผู้อื่นล่ะก็โลกคงสงบสุขไปนานแล้ว

คนเราพอมีความห่วงใยก็ไม่จำเป็นต้องหาหลักฐานพิสูจน์ว่าคิดถึงหรือไม่

ของบางอย่างมันถูกจำกัดเวลา จำกัดปริมาณ และคุณสมบัติไม่ใช่คุณอยากได้ก็ต้องได้

มีความต้องการแต่ไม่รู้วิธีการเติมเต็มมันก็เหมือนกับคนที่มีสมองแต่ไปก่อกรรมทำชั่ว มันคือการเล่นกับไฟ ไฟไหม้ตัว เล่นกับเชือก เชือกมัดคอ

วิธีแสดงความรักของทุกคนไม่เหมือนกันอย่าทำตัวไร้เดียงสา นึกว่าภาพของคนอื่นตามที่ตัวเองวาดไว้จะเป็นไปอย่างที่คิดเอง เออเองเสมอไป

Create Date : 15 กันยายน 2552		4 comments
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 1:04:18 น.
Counter : 769 Pageviews.
Share Tweet