ชื่อหนังสือ :  เต้าหู้ไซซี เล่ม 1-3 东风恶

ผู้เขียน : Yi Du JunHua 度君华 ผู้แปล :  Hongsamut.com

พิมพ์ครั้งที่ 1 มกราคม 2560 โดย สนพ.ห้องสมุดดอทคอม

ราคาหน้าปก 270 x 3 = 810 บาท จำนวน 295+307+314 = 916 หน้า

รายละเอียด

นางเป็นเพียงลูกสาวบ้านตระกูลกัวร้านขายเต้าหู้เล็กๆ ในอำเภอห่างไกล ที่ใครๆ ก็ไม่คาดว่าวันหนึ่งจะมีวาสนาเป็นหนึ่งเดียวในใจซวิ่นอ๋อง!

ซวิ่นอ๋องมู่หรงลี่ผู้นำกองทัพนักรบปีศาจแห่งแคว้นต้าเอี้ยนไม่คาดคิดมาก่อนว่าสตรีที่ตนเก็บตกได้ระหว่างออกรบจะเป็นชิ้นส่วนที่มาเติมเต็มหัวใจอันว่างเปล่าของเขา

สตรีผู้นี้เป็นเพียงสาวชาวบ้านนิสัยเรียบง่าย หัวอ่อน พูดน้อย... นางมีทุกอย่างที่ตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิงแต่กลับทำให้นักรบอย่างเขารู้สึกอยากวางอาวุธในมือ แล้วกลับบ้าน

นี่เป็นเรื่องราวของซินเดอเรลล่าในยุคจีนโบราณ เป็นเรื่องของสาวน้อยยากจนกับเจ้าชายผู้สูงส่ง ต่างกันที่เจ้าชายของเรื่องนี้ทั้งดุ เหี้ยมปากร้าย และไม่ไว้หน้าใคร ส่วนสาวน้อยเองก็ดื้อเงียบจนเจ้าชายต้องโบกธงยอมแพ้

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

ก่อนจะเริ่มรีวิว เรามากระโดดขึ้นตาชั่ง และปรับระดับสมองให้เป็นกลางก่อนนะเคอะเราจะไม่มาลำไย กับกระแสดราม่าใดๆทั้งสิ้น OK !

เต้าหู้ไซซี   เป็นนิยายจีนแปลพีเรียด ซึ่งมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดในอดีตจริงๆค่ะคือไม่มีตัวละครตัวไหนที่วาร์ปจากอนาคตแล้วไปโผล่ในอดีตเหมือนนิยายหลายๆเรื่องที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในช่วงนี้.... เพราะฉะนั้น อารมณ์ในแบบที่เราเคยสัมผัสประเภท ตัวละครมั่นใจในตัวเองหัวสมัยใหม่ ฉลาดเพราะความรู้ที่ได้จากอนาคต ซึ่งเป็นอาวุธทำให้ตัวละครมีความโดดเด้งออกมาจะหาไม่ได้กับงานเขียนชิ้นนี้นะเออ

เต้าหู้ไซซี  คือซินเดอเรลล่าสตอรี่เวอร์ชั่นจีนโบราณเรื่องราวระหว่างโฉมงามสามัญชน กับ เจ้าชายขี้โมโหผู้หนึ่ง ความผูกพันของคนต่างวรรณะชนชั้นขอใช้คำว่า ผูกพัน แทนคำว่า รัก  แล้วกันนะเพราะเรื่องราวของทั้งคู่ไม่ได้เริ่มจากความรักค่ะ กัวเซียงเซียง เป็นหญิงสาวรูปงามบุตรสาวเจ้าของร้านเต้าหู้ในอำเภอชนบทแห่งหนึ่งนางถูกโจรภูเขาจับตัวไป แม้เกือบจะหนีรอดได้ แต่กลับต้องอยู่ท่ามกลางวงล้อมของทหารทัพหลวงของแคว้นซึ่งไม่ต่างจากกองโจรอีกหลุ่มหนึ่ง ท่ามกลางชายฉกรรจ์ที่ไม่เคยพบเจอสตรีมาเป็นเวลาแรมปีไหนเลยนางจะรอดพ้นไปได้ เซียงเซียงถูกส่งตัวให้กับแม่ทัพใหญ่ ท่านอ๋องมู่หรงลี่ แม้จะมีศักดิ์เป็นถึงพระโอรสองค์ที่ 5 ของเอี้ยนอ๋องผู้นำแคว้นหากแต่เพราะเป็นทหารรบทัพจับศึกมาตั้งแต่อายุ 15 ท่านอ๋องผู้นี้จึงแข็งกระด้างไม่ต่างจากก้อนหินก้อนหนึ่งนางจึงมีฐานะไม่ต่างจากเครื่องระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้นแถมทุกครั้งที่เสพสมกับนาง เขากลับเอ่ยชื่อสตรีอื่นทุกครั้งไป ไม่ใช่ว่านางไม่เคยได้อยู่ในหัวใจของเขาเพียงแต่เขาไร้หัวใจต่างหากเล่า

แม้จะได้ตบแต่งเป็นอนุเข้าจวนอ๋อง หากเมื่อถึงคราวคับขันมู่หรงลี่ก็ยินดีทอดทิ้งนางไว้ข้างหลังได้ในทันทีเช่นกัน แม้เขาจะได้ชื่อว่าเป็นสามีของนางแต่เขาหาได้มองนางเป็นภรรยาของเขาไม่ เซียงเซียงจึงใช้ชีวิตอย่างอกสั่นขวัญแขวน ทุกย่างก้าวของนางจะพลาดไม่ได้ซึ่งนั่นหมายถึงชีวิตของนางและลูกต้องพลัดพรากจากันทันที แค่เพียงเขาคนนั้นเอ่ยปากไหนเลยนางจะต้านทานอำนาจและอารมณ์ร้อนร้ายของเขาได้

เซียงเซียงใช้ชีวิตในฐานะสมบัติของท่านอ๋องมู่หรงอี้แม้ร่างกายของนางจะเป็นของเขาแต่หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวกลับหวานล้ำยามได้สบตากับแม่ทัพหานซวี่ชายหนุ่มที่ทำให้นางได้รู้จักกับความอ่อนโยนจากเพศตรงข้ามได้รับการปกป้องดูแลไม่ต่างจากดอกไม้ในอุ้งมือแข็งแกร่งทว่าอ่อนโยนนัก แต่ด้วยหน้าที่และฐานะนางและเขาไม่อาจร่วมทางกันได้ เพราะในที่สุดแล้วความรักฉันท์หนุ่มสาว หาได้สำคัญเท่ากับหน้าที่ที่และศักดิ์ศรีที่มนษย์ผู้หนึ่งพึงกระทำเมื่อความถูกต้องมันสวนทางกับความรัก นางก็พร้อมจะยืนหยัดในฐานะภรรยาและแม่ของลูกเพราะนี่คือหน้าที่และบทบาทที่แท้จริงของนาง

นิยายเรื่องนี้ ถ้าได้เริ่มอ่านรับรองว่าทุกคนต้องยี้กับอิอ๋องพระเอกของเรื่องแน่ๆช่วงแรกชะนีก็เป็น แต่ชะนีก็พยายามทำความเข้าใจในความป่วงของอิอ๋องนะ...ซึ่งพอได้อ่านมาเรื่อยๆแล้ว เราก็จะเข้าใจในความเป็นอิอ๋องมากขึ้น

กับเซียงเซียงก็เช่นเดียวกัน คือถ้าใครเคยอ่านนิยายแบบนางเอกสายฮาร์ดไม่ยอมคน เก่งกล้าสามารถ เปล่งประกายความฉลาดแต่ดื้อดึงจนผู้....ทั้งหลายถูกใจจนอยากเอาชนะ.... ไม่ต้องมองหาในร่างเต้าหู้เซียงเซียงย่ะ นางไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงในลักษณะนั้นเลยเซียงเซียง คือแบบฉบับของช้างเท้าหลังของจริง เป็นภรรยาที่พร้อมจะเดินตามสามีเป็นแม่ที่ดีที่พร้อมจะปกป้องลูกๆ การบ้านการเรือน ไม่เคยบกพร่อง เก็บทุกเม็ดแบบละเอียดยิบละเอียดจนบางทีคนหยาบๆแบบอิอ๋องก็รำคาญ

ชะนีมองว่าความสัมพันธ์ของตัวละครในเต้าหู้ไซซี มันไม่ได้ขึ้นอยู่บนพื้นฐานของความรักนะแต่มันมีรากฐานมาจากคำว่าหน้าที่ต่างหาก อิอ๋องที่มีหน้าที่ปกป้องไม่ว่าจะบ้านเมืองหรือครอบครัวของตัวเอง อิอ๋องสามารถจัดลำดับความสำคัญได้แบบชัดเจนในฐานะทหาร เขามีหน้าที่ปกป้องบ้านเมือง ในฐานะสามีเขาต้องปกป้องผู้หญิงของตัวเองแม้วิธีปกป้องของพี่แกออกจะแปลกๆ แต่ก็เป็นวิธีของมันอะนะ ต้องเข้าใจนะว่าสมองหยาบๆของอิอ๋องคงคิดได้เท่านี้ล่ะเพราะเรื่องนี้มันจะทำให้เราเห็นการชัดๆเลยระหว่าง ความหยาบกร้านแบบสุดขั้วของผู้ชายกับความละอียดโคตรๆของผู้หญิง ความต่างขนาดนี้ เขาจูนกันได้ยังไงเป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจนะ

สรุปเลยดีกว่า โปรตีนถั่วเหลืองเรื่องนี้ อ่านได้เรื่อยๆไม่น่าเกลียด แอบสนุกตรงที่ได้ลุ้นกับพัฒนาการความสัมพันธ์ของตัวละครด้วยนะทำให้เรารู้สึกว่า คำว่ารักก็ใช่ว่าจะเป็นอะไรได้ทุกสิ่งทุกอย่างแบบที่เราต้องการการจะอยู่ด้วยกันมันอยู่ที่การให้เกียรติและยอมรับในตัวตนของอีกฝ่ายมากกว่าก็เป็นนิยายที่คิดจะลองอ่าน ก็อ่านเลยเหอะอย่าไปสนใจกับกระแสมากมายที่เราไม่ได้สัมผัสด้วยตาตัวเอง หนังสือไม่ผิดบทประพันธ์ไม่ผิด ถ้าคิดว่าอยากรู้ ก็ลองเลย ชอบไม่ชอบ ค่อยเทหลังอ่านก็ยังไม่สายเนอะ