สวัสดีค่ะ วันนี้พุทธวจนเรื่องอริยสัจสี่มาถึงบทที่พระพุทธองค์เริ่มทรงตรัสเนื้อหาเข้มข้นมากขึ้นแล้วค่ะ หากท่านใดได้ศึกษามาบ้างแล้วก็คงจะพอจะนึกภาพพระบาลีออกว่ามีอะไรบ้าง สำหรับผู้ที่ไม่สันทัดในพระบาลี นับว่าโชคดีมากที่ได้มาอ่านบทความนี้จากมูลนิธิพุทธโฆษณ์ เข้าใจง่ายมาก ค่อย ๆ อ่านและติดตามไปเรื่อย ๆ ท่านก็จะสามารถเรียนรู้พระธรรมของพระองค์ได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องหันหน้าหนีพระบาลีที่ใคร ๆ ต่างก็ว่าเป็นยาขมอีกต่อไปแล้ว ขนาดปอป้าศึกษาพระบาลีมาแล้ว เมื่อนำบทความนี้มาพิมพ์ลงบล็อกให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน ยังนึกสนุกมีความสุขตามไปด้วยเลยค่ะ ได้ทบทวนความรู้เก่า ๆ แล้วได้หวนนึกถึงพระบาลีอีกด้วย ลองอ่านและศึกษาดูนะคะ ไม่เข้าใจตอนไหนอย่างไร สอบถามกันได้ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ยินดีตอบคำถามและหาคำตอบมาให้นะคะ

เรื่องอริยสัจสี่โดยสังเขป
(ทรงแสดงด้วยความยึดในขันธ์ห้า)




ภิกษุทั้งหลาย

ความจริงอันประเสริฐมีสี่อย่างเหล่านี้ สี่อย่างเหล่าไหนเล่า
สี่อย่างคือ ความจริงอันประเสริฐคือทุกข์,
ความจริงอันประเสริฐคือเหตุให้เกิดทุกข์,
ความจริงอันประเสริฐคือความดับไม่เหลือของทุกข์,
และความจริงอันประเสริฐคือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์



ภิกษุทั้งหลาย ความจริงอันประเสริฐคือทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า ? คือ :-


ขันธ์อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นถือมั่นห้าอย่าง


ห้าอย่างนั้นอะไรเล่า ? คือ :-


รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ



ภิกษุทั้งหลาย อันนี้เรากล่าวว่า ความจริงอันประเสริฐคือทุกข์



ภิกษุทั้งหลาย ความจริงอันประเสริฐคือเหตุให้เกิดทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า ?


คือตัณหาอันใดนี้ ที่เป็นเครื่องนำให้มีการเกิดอีก อันประกอบด้วยความกำหนัด
เพราะอำนาจความเพลิน มักทำให้เพลินอย่างยิ่งในอารมณ์นั้น ๆ ได้แก่


ตัณหาในกาม

ตัณหาในความมีความเป็น

ตัณหาในความไม่มีไม่เป็น


ภิกษุทั้งหลาย อันนี้เรากล่าวว่า ความจริงอันประเสริฐคือเหตุให้เกิดทุกข์



ภิกษุทั้งหลาย ความจริงอันประเสริฐคือความดับไม่เหลือของทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า ?


คือความดับสนิท เพราะความจางคลายดับไปโดยไม่เหลือของตัณหานั้นความสละลงเสีย
ความสลัดทิ้งไป ความปล่อยวาง ความไม่อาลัยถึงซึ่งตัณหานั้นเอง อันใด


ภิกษุทั้งหลาย อันนี้เรากล่าวว่า ความจริงอันประเสริฐคือความดับไม่เหลือของทุกข์



ภิกษุทั้งหลาย ความจริงอันประเสริฐคือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า ?


คือหนทางอันประเสริฐ ประกอบด้วยองค์แปดนั่นเอง, ได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ :-


ความเห็นชอบ, ความดำริชอบ, การพูดจาชอบ, การงานชอบ,
การเลี้ยงชีพชอบ, ความเพียรชอบ, ความระลึกชอบ, ความตั้งใจมั่นชอบ


ภิกษุทั้งหลาย อันนี้เรากล่าวว่า ความจริงอันประเสริฐคือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์



ภิกษุทั้งหลาย เหล่านี้แล คือความจริงอันประเสริฐสี่อย่าง


ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้ พวกเธอพึงทำความเพียร เพื่อให้รู้ตามเป็นจริงว่า


“ นี้เป็นทุกข์, นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์, นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์,
นี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ “



ดังนี้เถิด