สวัสดีปีใหม่ค่ะ วันเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก จากวันที่ลูกตั้มจากปอป้าไปนับถึงวันนี้ก็ ๑.๗ ปีแล้ว และนับเวลาที่ปอป้าปิดบล๊อกก็เนิ่นนานพอสมควรทีเดียว ตอนนี้สุขภาพก็ค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ ถึงแม้ว่าจะยังรักษาไม่หายขาด ไอ้ที่ต้องรักษาต่อก็รักษากันต่อไป ไม่ได้ซีเรียสอะไรนัก สำหรับเรื่องการป่วยกาย สำคัญก็อยู่ที่การป่วยใจ ซึ่งสติเป็นสิ่งสำคัญที่สุดดั่งคำที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้นั้นแล

เปิดบล็อกต้อนรับปีใหม่ ๒๕๕๘ ปอป้าขอเรียนชี้แจงว่าปี พ.ศ. นี้บล็อกของปอป้าจะเป็นบล็อกแนวพระบาลีจากพระโอษฐ์ล้วน ๆ เป็นคำสั่งสอนที่ออกจากพระโอษฐ์โดยตรง ซึ่งเครติดพระบาลีเหล่านั้นมาจากหนังสือพุทธวจน ของมูลนิธิพุทธโฆษณ์

วันนี้เสนอเป็นตอนแรก เรื่องเนื้อแท้ที่ไม่อันตรธาน


ภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้,
สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่
เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน
มีอักษรสละสวย มีพยัญชนะอันวิจิตร
เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก,


เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่
เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง
และจักไม่สำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน


ส่วนสุตตันตะเหล่าใดที่เป็นคำของตถาคต
เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง
เป็นขั้นโลกุตตระว่าเฉพาะเรื่องสุญญตา,


เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่
เธอย่อมฟังด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง ย่อมตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง
และย่อมสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน


จึงพากันเล่าเรียน ไต่ถาม ทวนถามแก่กันและกันอยู่ว่า
“ ข้อนี้เป็นอย่างไร ? มีความหมายกี่นัย ? “ ดังนี้
ด้วยการทำดังนี้


เธอย่อมเปิดธรรมที่ถูกปิดไว้ได้
ธรรมที่ยังไม่ปรากฏ เธอก็จะทำให้ปรากฏได้
ความสงสัยในธรรมหลายประการที่น่าสงสัย เธอก็บรรเทาลงได้


ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุบริษัทเหล่านี้เราเรียกว่า บริษัทที่มีการลุล่วงไปได้
ด้วยการสอบถามแก่กันและกันเอาเอง, หาใช่ด้วยการชี้แจงโดยกระจ่าง
ของบุคคลภายนอกเหล่าอื่นไม่ จัดเป็นบริษัทที่เลิศ แล