อินเดีย ๓๐ ธ.ค. '๕๕ - ๖ ม.ค. '๕๖
สวัสดีค่ะ เพื่อนบล๊อกทุกท่าน
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านที่กรุณาโหวตให้ปอป้าจนได้รับรางวัล ๒ เป็นปีที่ ๒ ติดต่อกัน ขอบคุณจากใจ...ค่ะ
กลับจากอินเดียเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๖ ม.ค. พอวันที่ ๙ ท่านอาจารย์ที่เคารพรักก็มาเสียชีวิตอย่างกระทันหัน นอกจากตัวเองจะหมดสภาพจากการตะลุยอินตะระเดียแล้ว ยังต้องยุ่งอยู่กับการศพ และงานประจำที่แสนจะยุ่งเหมือนคนโดนยุงรุมกัด ก็เลยไม่ได้เข้าบล๊อก ได้แต่แอบไปโผล่ที่เฟสเล็กน้อย ตอนนี้งานศพเสร็จเรียบร้อยแล้ว งานประจำเริ่มซาไปบ้าง ก็ถึงเวลาเหลียวมาดูบล๊อกกันเสียที....
ไปอินเดียครั้งนี้นับเป็นครั้งที่ ๓... ๒ ครั้งแรกไปเดือนกุมภาพันธ์ อากาศเย็นสบายดี แต่ถ้าเจอแดดก็ร้อนน่าดู แต่คราวนี้ ก่อนเดินทางเช็คอุณหภูมิกับบริษัททัวร์ เธอก็ย้ำว่าประมาณ ๑๐-๒๐ องศา พวกเราก็เลยเตรียมแค่แจ๊กเก็ตไปคนละ ๑-๒ ตัว ผ้าพันคอคนละผืนสองผืน ถุงเท้าไม่ต้องพูดถึง เพราะต้องใช้ทุกวัน เนื่องจากอินเดียฝุ่นเยอะและพื้นที่ทางเดินก็ไม่สะอาด พอไปถึงคณะของเราต้องผงะหน้าชา เนื่องจากอากาศเย็นมาก ขอย้ำว่าเย็นมาก ยิ่งเดินทางขึ้นไปทางเหนือ ใส่ลองจอห์นแล้ว ทับด้วยเสื้อและกางเกงอีก ๓ ชั้น ก็ยังต้องเดินสั่นงั่ก ๆ ขนาดปอป้ามีถุงมือช่วย นิ้วยังชาเลย...ค่ะ เวลาจะปัสสาวะทีหนึ่ง ต้องตั้งสติดี ๆ คอยนับว่าถอดออกครบทุกชั้นหรือยัง แถมฉี่ออกมาทีหนึ่ง ควันโขมงเชียว...ฮ่า ๆ ๆ
เรื่องราวความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาในอินเดีย ทริปนี้ปอป้าไม่เล่าแล้ว..นะคะ ถ้าใครอยากได้ความรู้ความเป็นมาของสังเวชนียสถานแต่ละแห่ง ก็ไปเปิดอ่านได้จากทริปเก่าทั้ง ๒ ครั้ง ที่ปอป้าได้บันทึกไปหมดแล้ว ดังนั้นอินเดียครั้งที่ ๓ นี้ จะลงภาพถ่ายพร้อมคำบรรยายให้ชมเท่านั้น แต่ขอสารภาพตามตรงว่าไปอินเดียคราวนี้ถ่ายภาพน้อยมาก เนื่องจากอากาศไม่เป็นใจ จะถ่ายภาพทีหนึ่ง ก็ต้องถอดถุงมือ ดูมันวุ่นวายเสียจนไม่อยากจะทำอะไรไปเลย ประกอบกับเป็นการมาเยือนครั้งที่ ๓ แล้ว ก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร เน้นการทำบุญปฏิบัติภาวนาและพักผ่อนเสียมากกว่า แต่ถ้าเพื่อน ๆ อยากชมภาพสวย ๆ พร้อมคำอธิบายภาพ แนะนำให้ไปชมได้ในเฟสของป้าแอ๊ด...นะคะ
พระอาทิตย์ขึ้นที่หน้าโรงแรมที่พัก ในพุทธคยา
ภาพโดย ป้าแอ๊ด
พระมหาเจดีย์พุทธคยาในปัจจุบัน
แม่น้ำเนรัญชรา ฤดุน้ำแล้ง มองเห็นพระมหาเจดีย์พุทธคยาอยู่ไกล ๆ
ใบโพธิ์ที่ต้นพระศรีมหาโพธิ์ในฤดูหนาวขนาดจะเล็กลงแลดูแห้ง ๆ ไม่เงางามเหมือนฤดูอื่น
บริเวณรอบ ๆ องค์พระมหาเจดีย์พุทธคยา คราคร่ำไปด้วยชาวพุทธหลายลัทธิ
สระมุจลินทร์ ภายในบริเวณพระมหาเจดีย์พุทธคยา
การไหว้แบบอัษฎางคประดิษฐ์ของชาวธิเบต
พระสงฆ์ หลากหลายลัทธิมีให้เห็นมากมาย มีทั้งพระจริง พระปลอมมาขอทาน
วัดธิเบต ตั้งอยู่ใกล้ ๆ พระมหาเจดีย์พุทธคยา
ภายใน กำลังประกอบพิธีสวดบูชากันอยู่พอดี
พระประธานของวัดธิเบต
วัดญี่ปุ่น อยู่ใกล้ ๆ กับวัดธิเบต
สามล้ออินเดีย ภาพโดย ป้าแอ๊ด
เนกขัมสถูป ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน สถานที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนาโปรดปัญจวัคคีย์ทั้งห้า
พระพุทธรูปปางปฐมเทศนา
พระอาทิตย์ขึ้นเหนือมหาปรินิพพานสถูป ณ เมืองกุสินารา
พระพุทธรูปปางปรินิพพาน ประดิษฐานอยู่ในสถูป
พระอาจารย์เดินนำประทักษิณรอบพระพุทธปรินิพพาน
พระมหาเจดีย์ภูมิพลฯ ภายในวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์
อันเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุและเส้นพระเกษาของในหลวงเมื่อครั้งที่ทรงผนวช
เหล่าขอทานนั่งรอรับทาน มีให้เห็นทั่วไปในอินเดีย
ความลำบากยากจน ที่ไม่มีใครปรารถนา ภาพนี้ถ่ายโดยป้าแอ๊ด
คน หรือ สัตว์ อยู่ปะปนกันให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา ภาพโดยป้าแอ๊ด
วัดไพสาลี หรือ เวสาลี ยังคงมีเสาพระเจ้าอโศกที่สมบูรณ์ที่สุด
เตรียมพร้อมเพื่อปฏิบัติภาวนาถวายเป็นพุทธบูชา
เจดีย์เกศริยา ที่กล่าวกันว่าเป็นต้นแบบของบุโรพุทโธ ประเทศอินโดนีเซีย
ปัจจุบันยังไม่ได้รับการบูรณะขุดค้นเพิ่มเติมแต่อย่างใด
แปลงผักปลอดสารพิษ ใช้ปุ๋ยธรรมชาติจากมนุษย์และสัตว์ ภาพโดย ป้าแอ๊ด
Little Budha ในหลากหลายลักษณะ ที่วัดไทยลุมพินี ประเทศเนปาล
เครื่องทำความอุ่น หรือ Heater ของอินเดีย ไม่เหมือนใครในโลก
ภาพโดย ป้าแอ๊ด
ปิดท้ายด้วยคณะของเรา ๑๑ ชีวิต มุ่งมั่นเดินทางในการแสวงบุญครั้งนี้
ไปอินเดีย ๒ ครั้งที่ผ่านมา การเดินทางว่าลำบากพอสมควรแล้ว แต่ครั้งนี้นอกจากลำบากแล้ว ยังตื่นเต้นกับการที่คนขับรถต้องพาพวกเราขับรถฝ่าหมอกอันหนาทึบในยามราตรี เพื่อมุ่งหน้าสู๋เมืองกุสินารา ทัศนวิสัยเลวร้ายมาก มองถนน มองรถข้างหน้าไม่เห็นเลย ในขณะที่สภาพถนนก็เลวร้ายไม่แพ้สภาพอากาศ คนขับรถและเด็กรถต้องช่วยกันโผล่หัวออกไปนอกหน้าต่างคนละฝั่งเพื่อมองไหล่ทาง แล้วค่อย ๆ ขับไปอย่างช้า ๆ เนื่องจากไม่สามารถจะหยุดจอดพักกลางทางได้ เพราะเป็นเขตป่าอันตราย พวกเราต้องนั่งลุ้นไปตลอดทางนานมากกว่า ๔-๕ ชั่วโมง
อยู่อินเดีย ๘ วัน ๗ คืน ได้ปฏิบัติภารกิจ สวดมนต์ภาวนาในทุกสังเวชนียสถาน ได้ทำบุญ ทำทาน บริจาคเงินช่วยโรงพยาบาลของวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ ซึ่งเป็นโรงพยาบาลสำหรับรักษาคนยากจน วรรณะจัณฑาล ด้วยโครงการ ๕ รูปีรักษาทุกโรค แต่ส่วนใหญ่แล้วพระบอกว่ามักจะรักษาฟรีมากกว่า
ด้วยความมุ่งมั่นของพวกเรา ด้วยกุศลผลบุญที่พวกเราได้กระทำสำเร็จแล้ว ขอจงส่งผลดลบันดาลให้เพื่อนบล๊อกทุกท่าน ครอบครัวที่ท่านรัก ญาติสนิทมิตรสหาย บริวารหว่านเครือ จงประสบแต่ความสุข ความเจริญ ทั่วทุกคน ตลอดไป...นะคะ
เพลง เอื้องฟ้าเวียงดอย
สนฺติเกปิ หิ โส ทูเร ยสฺมา วิวสเต มโน
จิตจอดอยู่กับใคร ถึงไกลกัน ก็เหมือนอยู่ชิดใกล้
ใจหมางเมินใคร ถึงใกล้กัน ก็เหมือนอยู่แสนไกล
จะชอบ จะชัง วางใจให้เป็นกลาง ตลอดไป...นะคะ