เมื่อปอป้าเฉียด " บ้า " เมื่อปอป้าเฉียด " บ้า " นั่งตัดสินใจอยู่นานว่าจะเขียนเรื่องนี้เล่าให้เพื่อน ๆ อ่านดีไหม คิดอยู่หลายตลบ สุดท้ายก็ตกลงใจว่าเล่าก็แล้วกัน เพราะอย่างน้อยจะได้เป็นเครื่องเตือนใจให้กับคนที่คิดจะฝึกหัดปฏิบัติภาวนาว่า การปฏิบัติภาวนาที่ถูกต้องนั้นต้องมีสติรู้อยู่กับตัวตลอดเวลา มีครูอาจารย์คอยดูแลกำกับอยู่ด้วย สติเป็นสิ่งสำคัญที่พระพุทธองค์ทรงเน้นย้ำเสมอ เพื่อน ๆ คงจำได้ว่า ปอป้าได้เสียลูกชายไปอย่างกระทันหันเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ในขณะที่ท่านลุงผู้สามีเพิ่งจะบวชได้เพียง ๓ วัน ยืนยันให้ท่านลุงบวชต่อให้ครบหนึ่งเดือนตามเจตนารมณ์ที่ตั้งใจไว้แต่แรกสติช่วยให้ปอป้าจัดการเรื่องงานศพผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ด้วยความเข้มแข็ง เวลานั้นไม่มีแม้แต่น้ำตา เพราะเข้าใจดีถึงวัฏฏะแห่งการเวียนว่ายตายเกิด แต่พอเวลาผ่านไปก็มีร้องไห้คิดถึงบ้างเป็นบางครั้ง เมื่องานศพผ่านพ้นไปได้ประมาณเกือบ ๒ เดือน ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ ทำงานตามปกติก็จริง กินตามปกติก็จริง แต่ไม่รู้ตัวหรอกว่าพูดน้อยลง ทานน้อยลง วัน ๆ เก็บตัวเงียบ ๆ อยู่คนเดียว ร่างกายที่เคยจ้ำม่ำกลายเป็นคนผ่ายผอมลงไปทุกวัน น้ำหนักลดลงไป ๑๐ กว่ากิโลภายในหนึ่งเดือน ระหว่างนั้นทุกวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ก็ต้องไปนอนเฝ้าคุณแม่ที่ผ่าตัดตา จนท่านอาการดีขึ้นและได้พี่สะไภ้จากแม่ฮ่องสอนมาช่วยปรนนิบัติด้วย จนถึงเวลาที่ท่านลุงสึกกลับมา ครั้นถึงวันอาสาฬหบูชา ได้ชวนท่านลุงไปทำบุญถวายสังฆทาน บุญหลาย ๆ อย่าง อุทิศให้กับลูก แล้วก็พากันไปเวียนเทียน ระหว่างที่เวียนเทียน เวียนไปก็ร้องไห้ไป ถามตัวเองว่าร้องทำไม ก็ตอบไม่ได้ว่าร้องทำไม เอ้า..ในเมื่ออยากร้องก็ปล่อยให้ร้อง แล้วก็ดูจิตตัวเองไปด้วย ดูแล้วก็พบแต่ความว่างเปล่า สงบ สันติ ไม่มีปีติ ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ จึงปล่อยจิตไปตามธรรมชาติของเขาจนเสร็จพิธี จากนั้นเดินออกมายืนรอท่านลุงที่หน้าโบสถ์ เพราะท่านลุงมัวแต่สวมรองเท้า ชั่ววินาทีนั้นเองที่ปอป้าเกิดความรู้สึกว่า ตัวเองยืนอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด ๆ หมุนตัวมองไปรอบกาย ไม่มีแม้แต่ต้นไม้สักต้น แมลงเล็ก ๆ สักตัว ทุกสิ่งว่างเปล่า ปราศจากท้องฟ้า อากาศ ก้มลงมองตัวเอง ถามว่าเราคือใคร ทำไมมายืนอยู่คนเดียว ที่นี่คือที่ไหน ไม่รู้จักแม้แต่ตัวเองว่าเป็นใคร มาจากไหน พลันได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ มาจากที่ไกลแสนไกล....อ้อย...อ้อย...อ้อย... แล้วทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพปกติ ผู้คนเดินกันขวักไขว่ ท่านลุงยืนอยู่ข้างหน้าพร้อมทั้งยื่นมือมาจับมือเรา แต่เราจำเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าผู้ชายคนนี้ดูคุ้นหน้าคุ้นตาจังเลย เขาเป็นใครกันหนอ ทำไมเขามาจูงมือเรา แสดงว่าเขาต้องรู้จักเราสินะ ก็เดินตามมือที่จูงเราไปขึ้นรถ ระหว่างทางเดินไปที่จอดรถ จิตพลันระลึกนึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอบารมีพระองค์ปกปักรักษา รู้แต่ว่าท่านคือผู้ที่ช่วยเราได้ ปกป้องเราได้ คำว่า “ พุทธะ “ ก้องอยู่ในจิต พุทธ เราคือพุทธ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เราเป็นลูกตถาคตเจ้า จิตของเราอยู่ที่ไหน จงกลับมา จงกลับมา..... ปอป้าถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง สภาวะที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่กัมมัฏฐานที่ว่างอย่างที่เคยปฏิบัติมา วูบหนึ่งใจหาย เมื่อจิตนึกถึงคำของท่านพุทธทาสที่ท่านเคยกล่าวไว้ว่า....” อริยสงฆ์ กับคนบ้า แค่เส้นด้ายบาง ๆ เล็ก ๆ เท่านั้น...” คำพูดนี้ปอป้าอ่านมานานหลายสิบปีแล้ว ตอนนั้นยังไม่เข้าใจดีนัก แต่ ณ เวลานี้ เข้าใจเป็นอย่างดี นี่แหละพระพุทธศาสนา ท่านว่าเป็นปัจจัตตัง ต้องรู้ด้วยตัวเอง วันนั้นปอป้าเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้วจริง ๆ รุ่งขึ้นจึงเดินทางไปพบจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลตำรวจ ท่านเป็นศาสตราจารย์ที่เก่งมากและปฏิบัติธรรมด้วย ท่านอธิบายให้ฟังว่า การที่ปอป้าเสียลูกชายไปแบบกะทันหันอย่างนั้น สภาวะจิตได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เรียกว่า Deep Shock ถ้าเป็นคนปกติ ก็จะต้องตกใจมาก เสียใจมาก ร้องไห้แสดงออกหลายอย่างหลายกระบวนท่า ถึงขนาดตีอกชกตัว จนเป็นลมไปก็มี แต่สำหรับปอป้าได้รับการฝึกฝนการปฏิบัติภาวนามาเป็นระยะเวลายาวนานมาก มีสติเป็นตัวกำกับจิตอยู่ตลอดเวลา ก็เลยไม่มีการแสดงออกเหมือนคนปกติทั่วไป เพราะมองเห็นการเกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรมดา นี่คือภาคหนึ่งของผู้ปฏิบัติธรรม ถามคุณหมอว่า อย่างนี้เราก็เก็บกดสิคะ คุณหมอบอกว่าไม่ใช่ มันเป็นสภาวะของคนปฏิบัติธรรมที่ยอมรับในวัฏฏะสงสาร แต่การปฏิบัติธรรมของเรายังไม่บรรลุขั้นอรหันต์ที่ตัดทุกอย่างได้ ยังคงมีสภาพของความเป็นปุถุชนคนธรรมดา มีสภาพของความเป็นแม่ซ่อนเร้นอยู่ ซึ่งสภาพนี้เองที่ไม่ยอมรับกับการจากไปอย่างกระทันหันของลูก การไม่ยอมรับนี้จึงถูกเก็บซ่อนเร้นเอาไว้ในส่วนลึกที่สุดของจิตใต้สำนึก แล้ววันหนึ่งมันก็ออกอาการมาในรูปของทางวิทยาศาสตร์การแพทย์เรียกว่าภาวะซึมเศร้า คุณหมอบอกว่าโชคดีที่สภาวะจิตในการปฏิบัติธรรมของปอป้าเข้มข้นมากแล้ว จึงสามารถเรียกจิตของตัวเองกลับมาได้ เพราะตรงนี้อันตรายมาก ถึงขั้นเป็นบ้าได้เลยทีเดียว เมื่อปรึกษาหารือกันดีแล้ว คุณหมอเห็นสมควรให้ปอป้าทานยารักษาโรคซึมเศร้าเป็นเวลา ๓ เดือน ไม่อย่างนั้น อาการจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทำให้รักษาลำบากมากขึ้น ทางบ้านเห็นด้วยก็เลยรับยามาทาน ระหว่างที่ทานยา ก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากคุณหมอเป็นอย่างดี คุณหมอให้งดปฏิบัติธรรมชั่วคราว แรก ๆ ที่ทานยาก็รู้สึกดีขึ้น ไม่เอ๊อะเอ๋อ ก็ทานไปเรื่อย ๆ แต่พอทานมาได้หนึ่งเดือน ก็เริ่มอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนถูกควบคุม คุมขัง ไม่มีความสุข ทุกข์ทรมานใจมาก จึงบอกคุณหมอขอถอนยา คุณหมอแปลกใจมาก จึงจัดโปรแกรมถอนยาให้ ท่านบอกว่า ปอป้าเก่งมากที่สามารถถอนยาได้เร็วเกินความคาดหมาย และเร็วกว่าคนไข้ทั่วไป ตอนนี้หมดโปรแกรมถอนยาแล้ว กำลังเข้าสู่โปรแกรมหยุดยาถาวร ถ้าผ่านพ้น ๑๐ วันไปได้ ก็เป็นอันจบโรคซึมเศร้า กลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ ลูกสาวกับลูกเขยก็ช่วยกันลุ้นเต็มที่ ไปซื้อน้องหมาชิวาว่าเพศเมียมาให้เป็นเพื่อนหนึ่งตัว ก็หายเหงาไปได้เยอะเลยค่ะ แต่อยากจะบอกว่าซนมาก ซนยิ่งกว่าลิงเสียอีก...555 ที่เล่ามาทั้งหมด อยากจะเน้นให้เพื่อน ๆ เห็นความสำคัญของ “ สติ “ พระพุทธศาสนาเน้นเรื่องนี้มาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา หากเรามีสติคอยกำกับ รับรองว่า เราจะสามารถจัดการทุกเรื่องได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ขอความสุข สวัสดี จงมีแก่เพื่อน ๆ และทุกคนในครอบครัวนะคะ เพลง สนามอารมณ์   Create Date : 04 กันยายน 2556 102 comments Last Update : 19 มีนาคม 2558 16:00:26 น. Counter : 2611 Pageviews. Share Tweet

สุทฺธิ อสุทฺธิ ปจฺจตฺตํ ความบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ เป็นของเฉพาะตัว   โดย: พรหมญาณี 4 กันยายน 2556 8:29:13 น.

ผมขออนุญาตมองอีกมุมหนึ่งนะครับ ผมทบทวนไปถึงตอนที่ผมทุกข์ใจมาก แล้วไปเมืองจีน ยืนมองภูเขา แล้วความรู้สึกก็เกิดขึ้นคล้ายๆกับที่พี่ปอป้ารู้สึกเลยครับ คือวินาทีนั้นว่างเปล่า ว่างมากๆ จนไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของสิ่งใดเลย แม้กระทั่งตัวเราเอง จุดนั้นทำให้ผมเปลี่ยนวิธิคิด เปลี่ยนวิธีใช้ชีวิต เหมือนเป็นคนใหม่ เหมือนเป็นผีเสื้อที่หลุดออกมาจากดักแด้ หลุดออกมา แล้วกลายเป็นผีเสื้อ อ่านถ้อยคำที่พี่ปอป้าเขียนไว้ ผมกลับคิดถึงผีเสื้อขึ้นมาทันใด เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของพี่ปอป้า จะเป็นเช่นนั้นด้วยหรือไม่ แต่มั่นใจว่า น่าจะใช่ครับ ผมว่านี่เป็นการหลุดออกมาจากดักแด้ของความเศร้าโศก แล้วพี่ปอป้าเองก็ปฏิบัติธรรมมาโดยตลอด ผมเชื่อมั่นว่าเป็นการง่ายขึ้นเลยครับ ที่พี่จะเข้าใจความทุกข์ และวางมันลงได้ ทุกข์เรื่องของคนรักเป็นทุกข์ที่ใหญ่หลวงจริงๆ ขอส่งกำลังใจให้พี่ปอป้าด้วยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 กันยายน 2556 8:42:06 น.

ยินดีด้วยนะคะที่ปอป้ากลับมาได้ แต่ก็แอบชอบเมนต์คุณก๋านะคะ ที่ว่า "หลุดออกมาจากดักแด้ของความเศร้าโศกไ ชอบมากตรงนี้ อาจจะเป็นแบบคุณก๋าว่าก็เป็นได้ ขอให้นับแต่นี้ ปอป้ามีแต่ความสุขค่ะ   โดย: นักล่าน้ำตก 4 กันยายน 2556 9:02:44 น.

สวัสดีครับปอป้า คุณแม่เก่งและอดทนที่ฝ่าฟันปัญหาอุปสรรคครั้งนี้มาได้ คงเป็นบททดสอบที่ยิ่งใหญ่ของกรรม ขอให้ปัญหาอุปสรรคต่างๆหมดลงแล้วนะครับ ขอให้ชีวิตต่อไปคงคุณแม่มีแต่สิ่งดีดี มีแต่ความสุขความสบายกายใจ ทุกข์ให้น้อย จะบอกไม่มีเลยคงเป็นเรื่องยาก ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรง มีน้องหมาค่อยแก้เหงาและส่งความสนุกสนานให้ ขอให้คุณยายและคนใกล้ชิดของคุณแม่ สุขภาพแข็งแรงด้วยนะครับ พักผ่อนมากนะครับ ยิ้มเยอะๆ แต่อยากบ่อยเกินนะครับ อิอิ สู้ๆ นะ จะค่อยเป็นกำลังใจเล็กๆ ส่งให้นะครับ   โดย: ter_pt 4 กันยายน 2556 9:48:45 น.

สวัสดีครับคุณปอป้า เรื่องของความรักความผูกพันนี่ เป็นเรื่องยากที่จะทำใจได้ง่ายๆนะครับ ยิ่งรักมากเท่าไร ก็ยากที่จะทำใจได้มากเท่านั้น แต่การพลัดพรากจากกัน เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ อยูที่ตัวเรา ต้องหาวิธีที่จะใช้ชิวิตต่อไป เพราะเราก็ยังเป็นที่รักของคนในครอบครัวอยู่เสมอ ถ้าเราเป็นทุกข์ คนที่รักเราก็จะพลอยเป็นทุกข์ไปด้วยนะครับ ปล.วันนี้ อ.เต๊ะเอาดอกไม้สวยๆแอบถ่าย มาฝากด้วยนะครับ   โดย: multiple 4 กันยายน 2556 9:51:37 น.

ปอป้า ใจร้ายจัง.. ถ่ายทอดสิ่งที่ รู้สึก ออกมาได้ กระแทกใจ ป๋อง (และมั่นใจว่าจะต้องกระแทกใจผู้อ่านอีกหลายๆท่านค่ะ) พิมพ์ไป น้ำตาก็ไหลไป... ถ้าจะพูดตรงๆ ความรู้สึกของป๋อง ก็เหมือนกับ ปอป้า ค่ะ... ยิ่งอยู่คนเดียว... ยังถามตัวเองทุกวันเลยว่า "เรามีวันนี้จริงหรือวะเนี่ย??? พูดไม่ถูกค่ะ... อย่างที่ ปอป้า บอกนั่นแหละ... ของแบบนี้ ต้องเจอกับตัวเอง... ของป๋องอ่ะ... ซึ้ง.... อ่ะ ไม่ได้เจิมคนแรก... ขอโหวต คนแรก ก็ยังดีค่ะ... บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: foreverlovemom 4 กันยายน 2556 9:52:52 น.

สวัสดีคะคุณปอป้า คาดว่าอาการนี้น่าจะเกิดกับทุกคน สำหรับตัวเราเวลาเสียสิ่งที่เรารัก ก็จะเสียใจ แต่ทุกคนในโลกนี้ ต้องพบกับความสูญเสียแทบทั้งสิ้น ชีวิตคือการเรียนรู้ความทุกข์ ขอให้คุณปอป้ามีสติในการดำเนินชีวิต เป็นกำลังใจให้นะค่ะ   โดย: Pikake 4 กันยายน 2556 9:52:56 น.

ผมอ่านข้างบนแล้วครับ เป็นเรื่องที่ดีครับที่เล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆทราบ เผื่อเพื่อนจะได้นำไปใช้ประโยชน์ .. ผมเจอปอป้า ผมเห็นรูปภาพปอป้า รู้สึกว่าปอป้าผ่องใสนะครับ ดูแล้วสบายใจ อยากมองปอป้าบ่อยๆ   โดย: yyswim 4 กันยายน 2556 9:57:25 น.

กลัวเหลือเกินว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ตูนจะมีสภาพอย่างไรหนอ   โดย: เหมือนพระจันทร์ 4 กันยายน 2556 10:16:09 น.

สวัสดีคะปอป้าเจ้าขาของแม่หนูยิม ฟังแล้วก็รู้สึกเศร้า คิดซึ้งไปกับความรักของแม่ของแม่ของแม่ ที่ไม่มีสิ้นสุด การครองสติเป็นสิ่งที่ดี แต่มนุษย์ปุถุชนก็มีบ้างนะคะที่จะไขว่เขว แม่หนูยิมก็มีหลายๆ ครั้งที่อ่อนแอ แต่มีครอบครัวที่ยังทำให้แข็งใจสู้ ประสบการณ์ครั้งนี้ จะนำไว้เตือนสติตัวเองหากต้องมีอะไรกระทบกับ ใจรุนแรงคะ...ขอบคุณปอป้าเจ้าขาของแม่หนูยิมมาก เห็นเจ้าตัวเล็กแล้ว ก็น่าซนอยู่คน ดูตาเค้าแล้วฉลาดเอาเรื่อง อิอิ   โดย: gymstek (แม่หนูยิม) IP: 118.173.73.148 4 กันยายน 2556 10:22:51 น.

แค่เฉียด เป็นบุญแล้วครับ คุณปอป้า เพราะได้เรียนรู้สิ่งที่ท้าทายสติมากๆ ยินดีด้วยอย่างยิ่งที่คุณปอป้าผ่าน ช่วงนั้นไปแล้ว เมื่อเดือนนี้ปีที่แล้ว ผมก็ต้องใช้บริการจากคุณสติพอ สมควร ใช้อยู่แถวๆ นี้ละครับ นึกแล้ว ก็ตลกดี ครั้งนั้นหากผมขาดสติ ถึงวันนี้ผมคงอยากไล่เตะตัวเอง อิอิ ผมถึงว่า สติเนี่ย ต้องคุมให้อยู่ดีกับตัว ต้องใช้บริการเค้าอย่างไม่ให้เค้ามีวัน หยุดเลย หยุดเมื่อไร ก็เปิดช่องว่างให้ ศัตรูคือความขาดสตินั่นทีเดียว ที่บ้านไม่ต้องโหวตหรอกครับ บ้านผม ถ้าจะกรุณา ขอโหวตบ้านและสวน อย่างเดียว   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 4 กันยายน 2556 10:24:26 น.

หนูมาส่งกำลังใจให้ปอป้าค่ะ ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้นกับชีวิต การมีสติ คือสิ่งที่สำคัญที่สุด ขนาดปอป้า ปฏิบัติธรรมอย่างจิงจังมาตลอด ยังเซ ๆ เลยค่ะ แล้วคนอย่างหนูน่ะ จะรอดเหรอคะ การมีสติ เมื่อเราพบเจอเหตุการณ์ต่าง ๆ การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้คิดว่า เป็นธรรมชาติ เป็นธรรมดา มันเป็นคำพูดที่ฟังดูง่าย ๆ แต่ทำยากจังค่ะปอป้า ขอให้สุขภาพกายและใจของปอป้าหายวันหายคืนนะคะ ปอป้านำความรู้และประสบการณ์ต่าง ๆ มาเผยแผ่ มาเล่า เพื่อเป็นวิทยาทานให้กันเสมอ ขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ   โดย: หวานค่ะ IP: 203.209.119.251 4 กันยายน 2556 10:34:38 น.

thx u crab   โดย: Kavanich96 4 กันยายน 2556 10:44:48 น.

เป็นกำลังใจให้ค่ะ...   โดย: ชีวิตมีลีลา IP: 203.156.168.234 4 กันยายน 2556 11:00:43 น.

“ สติ “ พระพุทธศาสนาเน้นเรื่องนี้มาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา หากเรามีสติคอยกำกับ รับรองว่า เราจะสามารถจัดการทุกเรื่องได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ค่ะคุณปอป้า สติ สำคัญที่สุดเลยนะค่ะ คุณปอป้า ปฎิบัติธรรมมานาน ยังต้องเผชิญกับสภาวะของความทุกข์ ยังต้องต้องพบอาการซึมเศร้า แล้วคนที่ไม่เคยปฎิบัติเลยจะเป็นอย่างไรค่ะ ขอบพระคุณคุณปอป้าที่ได้นำมาถ่ายทอดสูกันฟัง รู้อย่างนี้แล้วตาลเหลืองคงต้องเล็งปฎิบัติให้มากขึ้นค่ะ นานมาแล้วค่ะ ตาลเหลืองก็อยู่ในสภาวะ เกือบขาดสติ ทำร้ายตัวเองค่ะ แต่เพียงวูบเดียว ก็ระลึกรู้ตัวค่ะ ว่ามีลูกที่ต้องดูแล พอหวนคิดไปถึงวันนั้นก็เข้าใจคนที่คิดส้นเลยนะค่ะ แค่วูบเดียวจริงๆ ๆค่ะ คุณปอป้า หากไม่ยั้งจิตไว้ก็คงไม่ได้มาเป็นเพื่อนคุณปอป้าแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะที่ ไปอ่านงานตะพาบให้กำลังจ ตาลเหลืองเป็นกำลังใจให้คุณปอป้าและครอบครัวนะค่ะ   โดย: ตาลเหลือง 4 กันยายน 2556 11:17:24 น.

คุณปอป้าคะ ป้าแอ๊ดเชื่อว่าคุณปอป้าจะต้องผ่านชีวิตช่วงนี้ไปได้ เพราะความเข้มแข็งของสติที่มีอยู่ ขอให้เชื่อมั่นในคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ที่ว่า ที่ใดมีรักมาก ย่อมมีทุกข์มาก การไม่มีการเกิด เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด ไม่ว่าจะ "เกิด" อะไร   โดย: ป้าแอ๊ด (addsiripun ) 4 กันยายน 2556 11:52:29 น.

เป็นกำลังให้คุณปป้าค่อยๆ ดีขึ้นๆ นะคะ ... มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: white in the dark 4 กันยายน 2556 12:04:35 น.

เท่าที่ทรายรู้มานะคะ ทุกคนเกิด deep shock ได้ทั้งนั้น แต่เนื่องจากปอป้าไปหาหมอทัน แต่ทรายไปหาหมอไม่ทันเพราะ deep shock และ violence เกิดขึ้นตอนที่ทรายยังเด็กมาก ครอบครัวทรายไม่มีความรู้ในการดูแลสุขภาพจิตเลย ต่างจังหวัดไม่ได้มีหมอเฉพาะทางด้านจิตเวชและก็คิดว่าต้องรอให้ป่วยมากจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ก่อนจึงจะไปหาหมอ มีคนจำนวนมากคิดแบบนี้จึงทำให้โรคหรืออาการป่วยทางจิตใจดำเนินต่อไป ทรายก็เหมือนปอป้า ที่คิดอยู่นานว่าเราควรเขียนเรื่องพวกนี้ลงในหน้าเพจของพันทิปหรือไม่เพราะเป็น blog เปิดมากกว่า facebook แต่การที่เราไม่เขียนจะทำให้เรื่องพวกนี้ถูกปกปิด และเป็นเรื่องเร้นลับในสังคม เมื่อคน ๆ หนึ่งลุกขึ้นมาต่อสู้กับความป่วยโดยการไปหาจิตแพทย์ ก็จะกลายเป็นของแปลก แต่สิ่งนี้มันเป็นเรื่องสำคัญ ทรายเจอหมอที่มาเรียน มา tern หลายต่อหลายคน ทรายเชื่อว่าอย่างน้อยการที่หมอมาเรียนเป็นจิตแพทย์ เค้าต้องผ่านการทดสอบทางจิตใจและเลือกแล้วว่าจะช่วยคนป่วยทางจิตใจ พวกเค้าก็คือคนที่ส่วนหนึ่งดีไม่น้อยในจิตใจของเค้าเอง ทุกคนที่ต้องมาซักประวัติทรายให้ข้อคิดที่ดีในการดำรงชีวิต บางครั้งหมอก็ไม่สามารถตอบคำถามทีีขึ้นต้นว่า "ทำไม" แก่เราได้ทุกคน แต่การไปหาหมอของทรายคือการไปรับฟังมุมมองที่แตกต่าง และหากระจกสะท้อนสิ่งที่เรามองไม่เห็นในเรื่องความคิดว่าสิ่งนี้เราคิดถูกหรือไม่ สิ่งนี้เราคิดผิดหรือไม่ มันเป็นการยากมากถ้าจะทำให้คนหลายคนยอมไปหาหมอและยอมรับสิ่งนั้นเป็นอาการป่วยและเป็นความผิดปกติที่จะรักษา ทรายจึงเขียนหัวข้อ "การเดินทางฯ" ของทราย เพื่อให้รู้ว่าแม้ทรายจะต้องต่อสู้กับอุปสรรคและความไม่เข้าใจของคนในสังคม รวมถึงคนที่คิดว่าทรายป่วยและคิดจะเอาเปรียบได้รู้ว่า ทรายจะไม่ยอมแพ้อีกต่อไป และทรายไม่สามารถช่วยคนทุกคนได้ แต่อย่างน้อยถ้ามีคนมาอ่านเรื่องของทราย อย่างน้อยเค้าจะไม่ต้องเสียอะไรไปมากมาย เหมือนกับที่ทรายเผชิญ แต่ถ้าเค้ายอมเปิดใจที่จะไปพบจิตแพทย์ อย่างน้อยจะทำให้เราได้เจอมุมมองที่แตกต่าง ได้ระบายความทุกข์ที่บางครั้งไม่รู้จะบอกกับใคร ทุกคนล้วนแต่เกิดแก่ เจ็บตาย เรากำหนดความทุกข์ไม่ได้ แ่ต่เรากำหนดการกระทำที่จะส่งผลต่อทุกข์ สุขของวันพรุ่งนี้ เพื่อบรรเทาความเจ็บป่วยได้   โดย: ทราย IP: 202.28.179.5 4 กันยายน 2556 12:11:27 น.

ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนครบทุกเมนท์ค่ะ เป็นประสบการณ์การต่อสู้ของปอป้าโดยมีอาวุธเพียงอย่างเดียวคือ..สติ และปอป้าก็สามารถผ่านด่านวิกฤตนั้นมาได้ ถือเป็นธรรมทานที่ดียิ่งค่ะ ขนาดหมอยังแปลกใจ ดังนั้นเชื่อได้เลยว่าปอป้าจะผ่านด่านสุดท้ายนี้ได้อย่างแน่นอนค่ะ ป้ากุ๊กขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 4 กันยายน 2556 12:19:09 น.

ผมเพิ่งกลับมาจากงานศพครับ เป็นคหบดีที่ใหญ่โตมากของเชียงใหม่ เข้าไปในงานเกือบไม่ได้ คนเยอะมากครับ เขารวยมาก มีเงินเป็นพันล้าน แต่พี่น้องก็ดูเหมือนไม่ลงรอยกันเท่าใดนัก เพราะมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง อยู่ๆก็หัวใจวายครับ พวงหรีดเป็นพันพวงเลยครับ ผมไปยืนคุยกับแม่ค้าทำพวงหรีด เธอบอกว่าบางคนสั่งพวงหรีดละ 5 พันบาท ผมก็คิดในใจเงิน 5 พันบาทเอาไปทำบุญได้เยอะเลย 555 วันก่อนก็เล่าให้มาดามฟังว่าพี่ปอป้าน้ำหนักลดไปเยอะเลย มาดามก็เป็นห่วงสุขภาพของพี่ปอป้าเช่นกัน ขอส่งกำลังใจให้พี่ปอป้าด้วยอีกแรงครับ หมิงหมิงตอนนี้สูง 120 ซม. แต่ผมว่าน่าจะสูงกว่าแล้วล่ะครับ เพราะวัดมาเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนนี้เปลี่ยนไซส์รองเท้า กับเสื้อผ้าไม่ทันเลยครับ 555 เสื้อบางชุดใส่ได้แค่สามครั้งแล้วก็ตัวเล็กไปเลย 555 ปล. มีน้องหมาอยู่ด้วย ผมว่าก็สนุกดีนะครับ เพลินๆ ซนๆ เหมือนได้เลี้ยงลูกอ่อนเลยครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 4 กันยายน 2556 12:32:31 น.

สวัสดีครับ คุณแม่ ยามว่างมีเวลา จะนั่งสมาธิเน้นจิตใจสงบช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ต้องการนั่งนานเกินไป เพราะเหตุผลเดียวกับคุณแม่คือ ไม่มีครูอาจารย์คอยดูแลกำกับอยู่ด้วย เพื่อนผมบวชวัดชื่อดัีงแถวปทุมธานี ก็เสียสติเป็นบ้า ต้องออกจากมหาวิทยาลัย (ขนาดมีครูอาจารย์คอยดูแลกำกับอยู่ด้วย ) ทุกวันนี้ พอพูดคุยรู้เรื่องบ้าง อาการของคุณแม่เหมือนคนที่ผมรู้จัก ที่ลูกชาย(มีลูกคนเดียว)เป็นทหารเสียชีวิตที่ชายแดนใต้ รักษาสุขภาพมากๆครับ   โดย: เศษเสี้ยว 4 กันยายน 2556 13:05:25 น.

1 vote ค่ะ เป็นกำลังใจให้ ป.ป้า เสมอๆ ค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ตาลเหลือง Literature Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog Rinsa Yoyolive Fanclub Blog ดู Blog พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog   โดย: เริงฤดีนะ 4 กันยายน 2556 13:19:21 น.

สวัสดียามบ่ายครับ   โดย: ก้อนเงิน 4 กันยายน 2556 13:53:00 น.

ปอป้าเก่งมากๆครับ เอ่ ถ้าเจ้าชิวาว่าช่วยได้ น่าจะหามาอีกซักตัวนะครับ สามตัวกำลังดีเลย สู้ๆค้าบบ   โดย: เป็ดสวรรค์ 4 กันยายน 2556 15:15:58 น.

สาธุกับพี่ปอป้าที่เล่าเรืองทีมีประโยชน์และเป็นเรื่องส่วนตัวที่กล้าเปิดเผยให้คนอื่นได้รับรู้ครับ จิตนี้เขามีอิสระของเขาเองครับ เขาเก็บอะไรไว้ เขาไปถึงไหน บางที่เราก็ไม่รู้ตัวอย่างแท้จริง การปฏิบัตินี้มีครูดีที่สุดเลยครับยิ่งในขั้นที่จิตเป็นอิสระเองแล้วก็น่ากลัวครับ บางคนก็นั่งร้องไห้เอง อาจเป็นบ้าได้เหมือนกัน จิตต้องเข้มแข็งมีสมาธิเป็นพื้นฐาน สู้ตายโดยมีอ.ช่วยอย่างนี้พอไหวครับ โหวตธรรมะให้นะครับ ^^ ขอให้พี่ปอป้ากลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมนะครับ   โดย: วนารักษ์ 4 กันยายน 2556 16:37:28 น.

สวัสดีค่ะ คุณปอป้า ^^ มาอ่านเรื่องราวที่บอกไม่ถูกค่ะ เหมือนว่าจะเศร้า แต่สุดท้าย ปอป้า ก็ผ่านทุกอย่างมาได้ เพราะมีธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ มีทานลุง มีล฿กสาวคอยเป็กำลังใจก็ดีมากๆเลยค่ะ แต่ถึงยังไงก็ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกหรอกนะคะ ยังมีเพื่อนบล็อคทุกๆคน ที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ขอบคุณคุณปอป้าสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ   โดย: lovereason 4 กันยายน 2556 16:48:13 น.

อ่านบล๊อกปอป้าทีไร น้ำตาไหลทุกครั้งเลย T T ปอป้าเก่งที่สุด เข้มแข็งที่สุดเท่าที่แม่คนนึงจะทำได้แล้วค่ะ หนูเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ   โดย: พจมารร้าย 4 กันยายน 2556 16:50:42 น.

สวัสดีครับคุณปอป้า ดีใจที่เข้มแข็งขึ้นเร็วนะครับ พระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดของเราจริงๆครับ ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ   โดย: หมอหว่อง 4 กันยายน 2556 18:32:44 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ญามี่ Literature Blog ดู Blog พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog คนบ้า(น)ป่า Home & Gargen Blog ดู Blog สาวไกด์ใจซื่อ Food Blog ดู Blog ก้นกะลา Music Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ---------------------------- สู้ๆนะคะปอป้า ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป   โดย: เกศสุริยง 4 กันยายน 2556 19:43:07 น.

เป็นความรู้อีกด้านหนึ่งค่ะ ไหมก็เคยกลัวจนผวาค่ะ   โดย: maistyle 4 กันยายน 2556 19:47:02 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอป้าดีใจด้วยนะคะที่พี่หายเร็วกว่ากำหนดที่คุณหมอบอกไว้ แสดงถึงความเข้มแข็งของพี่ปอป้าและกำลังใจที่ดีด้วยค่ะ กิ่งขอให้พี่ปอป้ารักษาสุขภาพและหายเร็วๆนะคะ หลับฝันดีค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต newyorknurse Diarist ดู Blog พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: กิ่งฟ้า 4 กันยายน 2556 20:36:19 น.

คงคลายกับกรณีของอัจฉริยะ กับปัญญาอ่อนมั้งครับที่แบ่งกันแค่เส้นบางๆ เป็นใครก็เสียใจเป็นธรรมดากับการจากไปของคนรักเพียงแต่จะแสดงอาการออกมาในรูปแบบไหน ผมมองว่ากรณีนี้คล้ายกับความเครียด บางครั้งจิตใจเราไม่เครียด แต่ร่างกายเครียด แต่เราไม่รู้ตัว กรณีนี้คงคล้ายตตรงที่พี่ปอป้าอาจรู้สึกเสียใจแต่ไม่รู้ตัว คือในส่วนลึกของใจรู้สึกเศร้า 10 วัน ใช่มั้ยครับ ผมเช่นว่าพี่ปอป้าทำได้อยู่แล้วครับ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 5 กันยายน 2556 0:41:43 น.

แม่ซองฯเข้าใจถึงความสูญเสีย แต่ก็คงไม่ลึกซึ้งเพราะไม่ได้พบกับตัวเอง ถึงยังไงก็ต้องชมปอป้าจริงที่จิตใจเข้มแข็ง แต่นั่นแหละเข้มแข็งเกินไปมันก็มีผลกระทบ ต้องปล่อยออกมาบ้าง โชคดีค่ะปอป้าที่มีธรรมะในหัวใจ อ่านความรู้สึกตรงนี้ของปอป้า ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจภาวะตอนเกิดอาการค่ะ ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแค่นี้แม่ซองฯก็อุ่นใจค่ะ ปอป้าก็เริ่มต้นใหม่นะคะ ไม่ต้องกินยาเป็นเรื่องวิเศษที่สุดแล้วค่ะ ขอส่งกำลังใจมาด้วยค่ะ ปอป้า   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 5 กันยายน 2556 3:19:31 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ปอป้า   โดย: กะว่าก๋า 5 กันยายน 2556 6:30:05 น.

สวัสดีวันพฤหัสฯ ...ค่ะ ขอให้มีความสุขเฉกเช่นทุกวันที่ผ่านมา...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 5 กันยายน 2556 8:34:46 น.

สวัสดีค่ะปอป้า อ่านแล้ว .. ต้องปล่อยเสียงออกมา พู่วววววว์ แบบแสดงถึง ความโล่งอกเลยล่ะค่ะ เพราะว่าเรื่องที่ปอป้าเล่ามานี้ มันเป็นเรื่อง เส้นบางๆ เฉียดจริงๆ แต่ของปอป้ายังถือว่าโชคดีมากๆ นะค่ะ ที่ว่าปอป้าดึง สติ กลับมาได้ทัน ทำให้วางแผนทำอะไร แก้ทางอาการที่เกิดได้ เพราะไม่อย่างนั้นขืนปล่อยเอาไว้ อีกสักพัก สิ่งที่ดึงเราไปอาจจะไม่ปล่อยให้เรากลับมาเหมือนเดิม ได้แน่นอนเลย อาจจะเหมือนแต่ว่าก็อาจจะต้องใช้เวลา .. ต้องบอกว่าขนาดปอป้าเอง เป็นคนที่ศึกษาในเรื่อง ธรรมะอยู่บ่อยๆ แต่สิ่งสำคัญคือ จังหวะเรื่องราวของชีวิต มันเปลี่ยนแปลงหลากเรื่องราวล้วนเป็นเรื่องใหญ่ๆ ทั้งนั้น พอมากระทบในเรื่องจิตใจ ก็เลยเกิดอาการสั่นคลอนเอาได้ง่ายๆ เหมือนกันนะค่ะ แล้วคิดดูว่าคนที่ไม่ได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม เลยก็เหมือนคนไม่มีแบ็คอัพ ไม่มีกำลัง (ใจ) เสริม อันนี้ก็คงไม่สงสัยเลยค่ะว่า ถ้าหากว่าเราไม่มี สติ ไปเสียแล้ว เรื่องราวเฉียดของปอป้าคงได้กลายเป็นอีกเรื่องไปเลยล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เขียนเล่าประสบการณ์ให้เรา ได้อ่านกันนะค่ะปอป้า พู่เองก็คงจะหมั่นอ่าน หมั่นศึกษา ตามกำลังบ้างเหมือนกันค่ะ เพราะว่าหลากหลายเรื่องบางที มันก็เข้ามาทำให้เราเครียดเหมือนกัน อย่างที่ปอป้ารู้ค่ะ เรื่องหมา เรื่องเพื่อนบ้าน เรื่องนั่นนี่นู่น ทำให้ตัวเองนอนหลับ ไม่เป็นเวลา าเรื่องเครียดๆ มันเลยมาเยือนเอาง่ายๆ พยายามอยู่ค่ะ สู้ๆ กับทุกอย่างนะค่ะ   โดย: JewNid IP: 183.89.131.95 5 กันยายน 2556 9:04:38 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ปอป้า   โดย: กะว่าก๋า 5 กันยายน 2556 9:39:21 น.

อ่ะแน่ะ.. นักเที่ยวเหมียนกัลล์นะคะ ปอป้า เีนี่ย... ของป๋อง อยู่ใกล้อะไร ก็ไปที่นั่นก่อน... คราวนี้ เตรียมตัวได้ไม่ดีเท่าไหร่... ไม่ อยาก บอก ป๋องจองตั๋ว ไปประเทศ.... เดือน มีนาคม ปีหน้าแล้วค่ะ... ให้ตายเถอะ ค่าตั๋วล่วงหน้า เกิน ครึ่งปึแบบนี้... ราคาตั๋ว ถูกกว่า บินไป หาดใหญ่ เสียอีก!!! ตอนนี้ ป๋องขอวางแผนใหม่แล้วค่ะ... ราคาตั๋วเครื่องบิน กับ รถ ทัวร์... เท่าๆกัน... หรือถ้าจังหวะ ดีๆ ราคาเครื่องอาจถูกกว่า... (เป็นแบบนี้เสมอ) คราวนี้ ป๋องจะหาตั๋ว ไปที่ปลายทาง ประเทศหนึ่ง... ซึ่งประเทศนั้น ป๋องก็จะจับเครื่อง มาลงที่จังหวัดไหนก็ได้ในประเทศไทย... จากนั้น จังหวัดไหนก็ได้ในประเทศ ก้อ ... บินกลับกรุงเทพฯ.... นี่แน่ะ... ให้มัน รู้ ไป คนอย่างป๋อง จะ เฉียด/ใช้ ของ แพง... ... อ้อ.. ยังไม่ 10 โมงดี... ทันไหมคะเนี่ย... รัก ปอป้า ยิ่งชีพ ค่ะ...   โดย: foreverlovemom 5 กันยายน 2556 9:44:46 น.

ทุกอย่างที่ประพฤติไปแล้วนั้น ประพฤติ ต่อไปเลยครับ คุณปอป้า ผมยินดีมากที่ มีผู้ชอบดอกไม้ของผม แถมบ้ายอไม่ค่อย น้อยด้วย อิอิ ขอบคุณสำหรับการบ้านด้วยครับ มาเดินยามตามเคย   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 5 กันยายน 2556 10:33:55 น.

น้องตูนเป็นคนน่ารัก เหตุการณ์ร้าย ๆ ไม่เกิดขึ้นกับคนน่ารักหรอกค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ สำหรับคำอวยพรในบล็อก   โดย: เหมือนพระจันทร์ 5 กันยายน 2556 10:53:22 น.

สวัสดีคะคุณปอป้า ตอนนี้ก็เครียดๆ อยู่เหมือนกัน และรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้าเร็วๆ นี้ หลายเรื่องหลายปัญหา แต่พยายามเรียนรู้ปัญหานั้นและวางลง ทำยากมากกว่าเขียน เลยมาส่งกำลังใจให้ปอป้าเหมือนกันค่ะ   โดย: Pikake 5 กันยายน 2556 10:57:16 น.

สวัสดียามบ่ายครับ   โดย: ก้อนเงิน 5 กันยายน 2556 13:00:30 น.

คุณปอป้า สวัสดียามบ่ายค่ะ เพิ่งอิ่มมาเลยค่ะ คุณปอป้าทานอะไรมื้อเที่ยงค่ะ ... มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: white in the dark 5 กันยายน 2556 13:16:26 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอป้า ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจ งานตะพาบกิ่งค่ะ วันนี้สัณญาณเน็ตอ่อนมากเลยค่ะ ต้องรอให้หมุนๆๆๆๆๆจบก่อนจึงจะเม้นท์ได้ค่ะทำให้ช้ามากกก พี่ปอป้าสบายดีนะคะ เจ้าชิวาว่าคงเป็นเพื่อนที่ดีให้พี่ปอป้านะคะ กิ่งขอให้พี่ปอป้าหายจากโรคภันไข้เจ็บแลกลับมามีสุขภาพ สมบูรณ์แข็งแรง มีชีวิตที่มีความสุขนะคะ More Flowers Comments   โดย: กิ่งฟ้า 5 กันยายน 2556 14:36:27 น.

สวัสดีครับพี่ปอป้า ^^ มาส่งกำลังใจด้วยดอกไม้กับแมลงปอสวยๆครับ อิอิ   โดย: วนารักษ์ 5 กันยายน 2556 14:40:10 น.

ทำงาน เครียดสสสสสส... ดูหนัง สลับ... แต่รู้สึกว่าจะ เครียดสสส ฝ่าเดิม... ฮ่า...   โดย: foreverlovemom 5 กันยายน 2556 15:01:05 น.

อ่านธรรมะของหลวงพ่อพุทธทาสที่ปอป้าเอาไปฝากแล้วสะดุ้งเลยค่ะ บางครั้งเวลาทุกข์ เราก็ฉลาดไม่ทันนะคะ โทษลมโทษแล้งไปก่อนซักพักค่อยหาทางแก้ไข 555   โดย: พจมารร้าย 5 กันยายน 2556 15:51:34 น.

สวัสดีครับคุณปอป้า ขอบคุณที่แวะไปทักทายและโหวตให้นะครับ ขอให้สุขสันต์ในวันศุกร์นะครับ   โดย: หมอหว่อง 5 กันยายน 2556 20:50:20 น.

สวัสดีค่ะคุณปอป้า นู๋เปิ้ลเข้ามาอ่านเสร็จ และได้อ่านเม้นท์ของเพื่อนๆที่เป็นกำลังใจให้คุณป้า นู๋ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าอีกคนนะคะ ขอให้คุณป้าหายเร็วๆและกลับมามีสุขภาพดี เข้มแข็งและแข็งแรงเหมือนเดิมเร็วๆนะคะ รักและคิดถึงคุณป้าเสมอค่ะ   โดย: Suessapple 5 กันยายน 2556 22:13:09 น.

นู๋เปิ้ลวิ่งไปกดโหวตให้คุณป้า ในสาขาธรรมะ...และอยากเห็นคุณป้าแข็งแรง และกลับมาเขียนบล๊อคบ่อยๆอย่างเมื่อก่อนนะคะ   โดย: Suessapple 5 กันยายน 2556 22:17:45 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอป้า ช่วงนี้ไม่ค่อยได้แวะมา คุณแม่ไม่ค่อยสบายค่ะ ดีใจที่ปอป้ากลับมา คนเรามีทุกข์ทุกคน มากน้อยต่างกัน เวลาที่เราทุกข์พยายามมองดูคนที่ทุกข์กว่าเรา เพื่อสร้างกำลังใจ ขอเป็นกำลังใจให้พี่ปอป้านะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: pantawan 5 กันยายน 2556 23:39:33 น.

เป็นกำลังใจให้ค่ะปอป้า บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog au_jean Travel Blog ดู Blog mambymam Home & Gargen Blog ดู Blog secreate Food Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: schnuggy 6 กันยายน 2556 1:28:40 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ปอป้า   โดย: กะว่าก๋า 6 กันยายน 2556 6:47:20 น.

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ป้าเล่าให้ฟังค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 6 กันยายน 2556 11:15:25 น.

ปอป้า ขา... งาน ไม่เสร็จ ซ้ากกกก... ทีค่ะ ไปละ...   โดย: foreverlovemom 6 กันยายน 2556 12:11:35 น.

มาเยี่ยมคุณปอป้าในวันศุกร์ค่ะ มีความสุขกับวันหยุดค่ะ   โดย: ตาลเหลือง 6 กันยายน 2556 14:49:32 น.

สาธุ ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันให้กันค่ะ บุญรักษาจริงๆ ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤตินะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 6 กันยายน 2556 15:49:14 น.

ปอป้าคะ ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเรื่องเล่า ถ้าเป็นหนู ไม่รู้จะสามารถเล่า และเขียนได้แบบนี้หรือเปล่า ลูกทั้งคนนะคะ ในเวลาไม่กี่เดือนใช่ว่าจะทำใจได้ง่ายๆ ตอนที่น้องชายหนูเสีย แม่กับพ่อหนูกว่าจะทำใจได้ นานพอสมควรค่ะ แม่ปฏิบัติธรรมมาเหมือนกัน ทุกวันนี้ผ่านมา 18-19 ปีแล้ว แม่ยังบอกว่า น้องอยู่ไกล แม่ไม่ได้คิดว่าน้องไม่อยู่แล้ว หมอพิเศษของปอป้าที่ว่าซนยิ่งกว่าลิง ชื่ออะไรคะนี่ หนูก็พยายามจะมี "สติ" ในทุกๆ ความคิด ทุกๆ การกระทำค่ะ หลงบ้างอะไรบ้าง แต่ก็พยายามเตือนตัวเองค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 6 กันยายน 2556 16:43:19 น.

ขอบคุณมากคะ ที่เข้าไปเยี่ยมบล๊อกเป็นประจำ ช่วงไม่ได้อัฟบล๊อกเพราะยุ่งๆ ขอบคุณนะคะ   โดย: รุ่งฤดี 6 กันยายน 2556 20:08:32 น.

สวัสดีค่ะปอป้า อูเทอร์กลับมาจากการปฏิบัติธรรมอีกที่ละค่ะ อ่านบล็อกของปอป้าแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ครั้งนี้อูเทอร์ได้ไปฟังธรรมมาเยอะเหมือนกัน และมาที่บล็อกนี้ก็ได้ธรรมะเช่นเดียวกัน ขอบคุณนะคะ ที่แบ่งปันเรื่องราว ข้อคิดต่างๆ ขอบคุณปอป้าสำหรับคำอวยพรนะคะ และดีใจที่ปอป้าได้มีหมอพิเศษอย่างชิวาว่าน้อย เอ๊ะหรือจริงๆ เป็นลิงหน้าชิวาว่าคะ ฮ่าๆๆ   โดย: uter 6 กันยายน 2556 20:29:03 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต NENE77 Literature Blog ดู Blog พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 6 กันยายน 2556 21:27:59 น.

สวัสดีครับคุณปอป้า ขอบคุณที่โหวตให้นะครับ ขอให้พักผ่อนอย่างมีความสุขในวันหยุดนะครับ   โดย: หมอหว่อง 6 กันยายน 2556 22:33:35 น.

คิดถึง ปอป้า มั่ก มั่ก.. จริงๆ...   โดย: foreverlovemom 7 กันยายน 2556 6:16:54 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ปอป้า   โดย: กะว่าก๋า 7 กันยายน 2556 6:58:58 น.

หวัดดีค่ะปอป้า.. อ่านแล้วบอกได้เลย ว่า ถ้าใคร อยู่ในสภาพนี้ . .โดยเฉพาะเรา ไม่รู้จะเป็นอย่างไร .. การสูญเสียที่ไม่ได้เตรียมใจ มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมาก โดยเฉพาะกับคนที่เรารักนะคะ.. แค่ถูกกระทำให้เจ็บปวดเรายังไม่อยากเลย.. คงเป็นผลบุญของปอป้าที่ปฏิบัติ แต่สิ่งดีๆ เลยผ่านมาได้ คนที่จิต ตก มักจะถูก แทรกแซงได้ง่าย.. บางทีเรื่องบางเรื่องเล่าแล้วก็ให้ประโยชน์ นะคะ เล่ามาเถอะ.. ประมาณเรื่องจริงผ่านจอ..อิอิ ดีใจที่ปอป้า ผ่าน มาได้ ข้างหน้า คงจะเจอแต่สิ่งดีๆ ขอให้ ปอป้า มีจิตใจที่มีความสุข เหมือนปกติเร็ววัน..   โดย: tifun 7 กันยายน 2556 15:58:32 น.

สวัสดีวันเสาร์ร้อนๆอีกแล้วค่ะคุณป้า   โดย: ญามี่ 7 กันยายน 2556 16:50:50 น.

Like ให้เป็นคนที่ 5 แล้วอุ้มก็โหวตในหมวดข้อคิดและธรรมะให้ปอป้า   โดย: อุ้มสี 7 กันยายน 2556 22:21:44 น.

มาหา ปอป้า เป็นคนแรก... คิดถึง ไง... มี 'ไร ป่ะ...   โดย: foreverlovemom 8 กันยายน 2556 9:04:49 น.

สวัสดียามเย็นครับ   โดย: ก้อนเงิน 8 กันยายน 2556 18:30:06 น.

ไม่ค่อยได้เข้าnetเลยค่ะ แต่คิดถึงปอป้าเสมอนะคะ ป้าหู้ขอเป็นกำลังใจให้อีกคน นะคะ สู้ๆค่ะ   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 8 กันยายน 2556 23:10:32 น.

ไม่ค่อยได้เข้าnetเลยค่ะ แต่คิดถึงปอป้าเสมอนะคะ ป้าหู้ขอเป็นกำลังใจให้อีกคน นะคะ สู้ๆค่ะ   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 8 กันยายน 2556 23:15:42 น.

สวัสดีวันจันทร์ท้องฟ้าสดใส..ค่ะ ขอให้เริ่มต้นสัปดาห์อย่างมีสติ และมีความสุขกันทุกท่านนะคะ   โดย: พรหมญาณี 9 กันยายน 2556 8:38:23 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณพรหมญาณี   โดย: ก้อนเงิน 9 กันยายน 2556 8:59:45 น.

เบื่อจริงๆ รักใครก็แล้วชอบแบบนี้ทู้กกกก... ที สิน่า... เผลอเมื่อไหร ชอบแอบเอารูป ป๋อง ตอน ถอดรูปเงาะออก... ก็จะเป็น สี่ขา หิ้วกระเป๋าแบบนี้... มา Post ให้ชาวบ้านชาวช่อง ได้ "ยล" กัน... เฮ้อ... ชาวโลกเขารู้กันหมดแล้วล่ะ ทีนี้   โดย: foreverlovemom 9 กันยายน 2556 10:08:12 น.

เคยเลี้ยงค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 9 กันยายน 2556 10:18:52 น.

สวัสดีค่ะปอป้า   โดย: schnuggy 9 กันยายน 2556 10:33:16 น.

สวัสดีครับพี่ปอป้า ความจริงมีข้อห้ามหลายข้อเลยนะครับ ที่ผมว่าน่าจะมีการปรับเปลี่ยน เพื่อให้สงฆ์ ชี ภิกษุณี และฆราวาส อยู่ร่วมกับยุคสมัยโดยไม่เกิดปัญหา จริงๆแล้วทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับ "๕น" จริงๆนะครับ ถ้าคนทำดีมีศีลมีธรรม ถึงไม่มีกฏ ก็อยู่กันไม่มีปัญหา แต่ที่มีปัญหา ก็เพราะคนนี่เอง ขนาดมีเป็นพันกฏ กฏก็ยังถูกละเมอดครับ 555 ปล.ผมพาหมิงหมิงไปพิพิธภัณฑ์สามมิติมาสองรอบครับ ถ่ายภาพมาได้เยอะเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 กันยายน 2556 12:00:35 น.

555555555555555555555 เพิ่งตื่นค่ะ... ตื่น เช้า... ตี 4... ปั่นจักรยาน ไป ไกล... เลย สลบ... กะลังจะพาแม่ไปเที่ยว... เห็นก๊อกน้ำข้างทาง... เลยแอบสระผม... "มิหมี่" โวยใหญ่เลย... สิ้นเสียง "มิหมี่" ตื่นเลย... ขึ้นมาเปิดคอมพ์... เห็น ปอป้า... มี งอลลลลล... หัวเราะ ซะ ดัง ไป 8 บ้าน 9 บ้าน... ... อ้าว เหลือบไปมอง.. เห็น คุณก๋า พูดเรื่อง "กฎ"... อ๋ายยยย... "รักของ 2 เรา" (ป๋อง + ปอป้า) ... ไม่มี กฎ จ้าาาา.... ไร้ รูป แบบ... Free Style.... Love Love naka...   โดย: foreverlovemom 9 กันยายน 2556 12:59:47 น.

ง่วงนอน เนอะ...   โดย: foreverlovemom 9 กันยายน 2556 13:59:11 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอป้า ตอนนี้คุณแม่อาการดีขึ้น ออกจาก รพ.แล้ว ขอบคุณค่ะ เริ่มต้นสัปดาห์อย่างมีความสุขนะคะ   โดย: pantawan 9 กันยายน 2556 14:59:18 น.

สวัสดีค่ะคุณปอป้า นู๋เปิ้ลขอส่งกำลังใจให้คุณป้าด้วยการกดโหวต สาขาธรรมะให้คุณป้านะคะ เพราะนู๋เปิ้ลคิดว่าคุณป้า อาการดีขึ้น และสภาพจิตใจก็ดีขึ้น เป็นเพราะคุณป้าใช้ะรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว นู๋เปิ้ลขอให้คุณป้าหายเร็วๆนะคะ   โดย: Suessapple 9 กันยายน 2556 15:06:11 น.

~ มาอ่านค่ะปอป้า สวัสดีคะปอป้า ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 9 กันยายน 2556 16:26:30 น.

สวัสดครับคุณปอป้า สัปดาห์แรกเปิดมานี่ อ.เต๊ะ งานยุ่งมากเลยครับ ผ่านสัปดาห์นี้ไปคงดีขึ้น ชีวิตช่วงที่งานแยะนี่ เวลาผ่านไปเร็วมากจริงๆ วันนึงนี่แป็บเดียวหมดแล้วครับ หมาน้อยคงวิ่งซนทั้งวันมั้งครับ พันธุ์แบบในรูปที่เอาไปฝากนี่ อ.เต๊ะเคยเล่นด้วย ตัวจริงซนสุดๆเลยนะครับ   โดย: multiple 9 กันยายน 2556 17:49:55 น.

สวัสดีค่ะ วันนี้วันดีได้ตอง999   โดย: maistyle 9 กันยายน 2556 20:13:48 น.

สวัสดีครับคุณปอป้า ขอให้มีความสุขในทุกๆวัน เช่นกันนะครับ   โดย: หมอหว่อง 9 กันยายน 2556 21:27:58 น.

ขอบคุณนะคะที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง นางขอกอดคุณป้าแน่นๆ ด้วยใจรักค่ะ   โดย: เพรง.พเยีย 9 กันยายน 2556 21:49:26 น.

แวะมาคิดถึงปอป้าค่ะ อุ้มคิดว่ามีอีกหลายคนในบล็อกแก๊งค์รักปอป้ามากนะคะ รวมทั้งอุ้มและเจ้าน้องอุ้ม   โดย: อุ้มสี 9 กันยายน 2556 22:28:02 น.

ขอแสดงความเสียใจอีกครั้งกับการสูญเสียครั้งใหญ่นะคะ อ่านที่คุณปอป้าเล่าแล้วเป็นห่วงจัง แต่ก็โล่งใจที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ขอให้สุขภาพกายและใจของคุณปอป้าดีขึ้นในเร็ววันนะคะ ^_^   โดย: haiku 9 กันยายน 2556 23:01:49 น.

อ่านแล้วรู้สึกใจหาย และ เป็นห่วงท่านมาก ขณะเดียวกันก็ชื่นชมในสติของท่านมากๆ ดีใจที่ท่านกลับมาสดใส อีกครั้ง ขอบคุณมากนะคะ สำหรับประสบการณ์อันมีค่านี้ และ ขอโทษท่านเป็นอย่างมากที่หายไปนาน .........คืนนี้มาให้กำลังใจหม่อมแม่เช่นเคยค่ะ ...............หลับฝันดี ตื่นมาพบแต่ความสุขนะคะ   โดย: ขึ้น15ค่ำ 10 กันยายน 2556 0:27:46 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้คุณแม่ครับ   โดย: เศษเสี้ยว 10 กันยายน 2556 1:10:09 น.

วันที่ 12 ก.ย. นี้ พอดีกับวันที่ผมคาดว่าภาพในบล็อกจะกลับมา (บังเอิญดีครับ)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 10 กันยายน 2556 1:10:26 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ปอป้า   โดย: กะว่าก๋า 10 กันยายน 2556 6:49:49 น.

ทักทายเช้าวันอังคารค่ะปอป้า   โดย: พจมารร้าย 10 กันยายน 2556 9:08:49 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้คุณปอป้า่ค่ะ มีน้องหมาอยู่ใกล้ๆ คงหายเหงานะค่ะ คิดว่าเค้ามาอยู่เป็น้เพื่อน เนอะ   โดย: Pikake 10 กันยายน 2556 9:30:52 น.

แวะมาให้กำลังใจหม่อมแม่ ก่อนออกไปทำงานค่ะ สู้..สู้..นะคะ   โดย: ขึ้น15ค่ำ 10 กันยายน 2556 10:03:41 น.

จุ๊ย... จุ๊ย... ที่รัก จ๊ะ... ไข่ เจียว จ๊ะ...   โดย: foreverlovemom 10 กันยายน 2556 10:09:27 น.

สวัสดีตอนใกล้เพลขอรับ ปอป้าคร้าบ ถ้าเจ้าตัวเล็กดื้อมาก จับมันเกาคางนะครับ อยู่หมัดแน่ๆ   โดย: เป็ดสวรรค์ 10 กันยายน 2556 10:52:59 น.

ขอบคุณที่ปอป้าไปหาที่บล็อกนะคะ สองเดือนนี้ไปปฏิบัติธรรมติดๆ กันเลยค่ะ ไปดูว่าจะถูกจริตแบบไหนมั้งคะ คือแบบว่าอยากเอามาผสมกัน ฮ่าๆๆ แต่เค้าบอกว่าไม่ดี งุงิงุงิ ตอนนี้หมอลิงน้อยชิวาว่าเป็นไงบ้างคะ ซนกว่าเก่ามั้ยคะเนี่ย ฮ่าๆๆ นึกภาพว่ามันคงวิ่งไปรอบๆ บ้าน ปอป้าเดินไปไหนก็เดินตาม รึเปล่าคะเนี่ย ฮ่าๆๆ   โดย: uter 10 กันยายน 2556 12:58:28 น.

มาส่งยิ้ม ให้ปอป้าค่ะ..   โดย: tifun 10 กันยายน 2556 16:30:31 น.

สวัสดีค่ะพี่ปอป้า ขอบคุณนะคะสำหรับธรรมมะสอนใจที่นำไป ว่างไว้ให้ค่ะ ขอโทษนะคะที่มาช้า เน็ตไม่ค่อยดีเลยค่ะ ขอให้พี่ปอป้าพักผ่อนอย่างมีความสุขค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 10 กันยายน 2556 21:33:19 น.

หวัดดีค่าปอป้า รินมาอ่านช้าหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ อ่านแล้วรู้ซึ้งถึงความรักความผูกพันของครอบครัวมากๆเลยค่ กว่าจะมีกันและกัน และผูกพันกัน หากเสียใครไปเป็นอะไรสักคน จะรู้สึกเว้งว้างขนาดไหน ปอป้าในสายตารินที่รินเห็นเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ เจอมาหลายอย่างในเวลาเดียวกัน เป็นรินคงทำอะไรไม่ถูก แต่ปอป้าผ่านมาได้ ด้วยสติ ด้วยพลัง และรอยยิ้ม รินมองปอป้าแบบชื่นชมมากๆเลยนะคะ ขอยกย่องชื่นชมจากใจ ที่ปอป้าก้าวผ่านมาได้ แม้ในช่วงเวลาที่เลวร้ายสุดขีดเช่นนั้น เทคแคร์ค่า โหวตให้กำลังใจปอป้าด้วยนะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนบ้า(น)ป่า Home & Gargen Blog ดู Blog สาวไกด์ใจซื่อ Travel Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog   โดย: Rinsa Yoyolive 10 กันยายน 2556 23:26:25 น.

โลกให้เราสร้างความเข้มแข็งเพื่อต่อสู้ แต่ก็สร้างความผูกพันให้เราทุกข์ใจค่ะ ป้าปอ.. ช่วงนี้ จิตใจอ่อนแอมาก ๆ เกิดจากสูญเสียญาติผู้ใหญ่ที่เราผูกพัน.. ต้องใช้สติ...มาก ๆ เพื่อต่อสู้กับความรู้สึกภายใน..ของตนเอง..น้ำตาไหลพราก ๆ ...พอมีสติ ก็เบื่อความอ่อนแอขอตัวเองจริง ๆ ค่ะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก รู้ทั้งรู้..แต่ทำใจทุกข์เหลือเกิน   โดย: srisawat IP: 171.100.2.154 11 ตุลาคม 2556 7:59:00 น.