อีก 2 วัน
อดทนไว้ก่อนค่ะ

โย่ว

ลูกเวลาจากแม่ไปก็คิดถึงแม่เหมือนกันค่ะ

ไม่ได้มาซะนาน ลืมกันไปหรือยังคะพี่ สบายดีนะ

อบอุ่นจริง กับเพื่อนชีวิตที่น่ารัก..คิดถึงเพื่อนชีวิตของเราจริง จริงสินะ คนเราจะมีใครสักคนที่เป็นเพื่อนชีวิต ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม คนนั้นก็คือคนสำคัญ ที่ทิ้งไม่ได้หรอกน่ะ

นับเวลาถอยหลังปล่อยจรวด ...
2 วัน ...
1 วัน 23 ชั่วโมง ...
1 วัน 22 ชั่วโมง ...
.....

ฮึมม์ อ่านบล็อกพี่เจ้าหญิงทีไร ยิ้มทั้งแก้ม เบิกบานทั้งใจ จริงๆครับ

อยู่ด้วยกันตลอด ห่างเมื่อใดเป็นได้คิดถึงและโหยหาค่ะ ..

อีกจ๋องวันเอง อดทนไว้น่อ

เรื่องบางเรื่องที่เราทำอะไรไม่ได้ บางทีก็คงต้องทำใจนะคะ
บางทีอาจต้องยกให้เป็นเรื่องของกรรม ที่ทำให้ต้องมีทุกข์

เดี๋ยววันพุธก็เจอติโตแล้วนะคะ

อดทนเน๊อ



คิดถึง ..... ง่า

เจ้าหญิง เป็นคุณแม่ที่ติดคุณลูกไปแล้วเหรอคะเนี่ย
ห่างไปไม่กี่วันเองนะ เดี๋ยวก็ได้เจอกันละค่ะ

เรื่องของแม่ลุก..ผูกพัน..อ่านแล้วยิ้มได้ครับ

เพลงเพราะจังค่ะ
ความคิดถึงลอยผ่านทางนี้มา...ป่านนี้คงไปถึงติโตแล้วค่ะ

พรุ่งนี้เราก็จะกลับบ้านไปเจอพ่อกะแม่เหมือนกันค่ะ
งานนี้แม่เข้าครัวรอเลยค่ะ
กลัวลูกจะผอม

ดีใจด้วยครับ ...

มีความสุขมากๆนะครับ ...

อิจฉาแม่ลูกคู่นี้จริงจริ๊งงงง

คิดถึงเจ๊ค่ะ จุ๊บๆๆๆ ^^



...

ว้ายยยยย ชอบ นรีกระจ่าง เหมือนกันเลย
เพลงดอกไม้ในซอกกำแพง ก็เพราะนะคะ
เป้นกำลังให้ให้คุณเจ้าหญิงค่ะ

การรอที่มีจุดหมาย ย่อมดีกว่ารอเก้อนะ ว่าไหม ยิ่งใกล้ถึงวัน ก็ยิ่งกระชุ่มกระชวย ..

ปล. ถูกต้องแล้วครับ หมาพิทบูลเค้าเลี้ยงไว้กัดกันก็มีครับ แต่ที่มาวันนั้นเป็นประเภทเลี้ยงไว้ลาก น้ำหนักครับ ส่วนมากก็จะฝึกกล้ามเนื้อ หน้าตานี่ดูเหมือนดุ แต่ไม่ค่อยดุหรอกครับ (แต่ส่วนมากเวลาเดินจูงไปนี่ พวกนี่เดินหนีกันหมด)

ส่วนเรื่องโบ๊เบ๊ จะพยายามรวบรวมเหตุการณ์แล้วนำมาเล่าให้ได้อ่านกันครับ

รูปสวยจังค่ะ