|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
~ แ ผ ล เ ล็ ก ๆ ......~
ช่วงนี้เจ้ามันฝรั่ง เห่อเล่นกีฬาชนิดหนึ่ง แบบเอาเป็นเอาตายถึงขนาดกลับบ้านเย็นทุกวัน
กีฬาที่ว่านั่นคือ กีฬาฟุตบอลที่เป็นกีฬายอดฮิต ของใครหลายๆคน
หายใจเข้าออกเป็นลูกฟุตบอล ฝึกซ้อมทุกๆเย็นที่โรงเรียน
ถ้าวันไหนไม่ได้ซ้อมที่โรงเรียน สนามหน้าบ้านก็เป็นที่ที่ฝึกซ้อม
ซ้อมไปซ้อมมาจนได้แผล อันที่จริงเจ็บนิดเจ็บหน่อย เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่วันที่ไม่ปกติเมื่อ เกิดบาดแผล ในเย็นวันหนึ่ง
"มี้ มี้ เท้าเปิด" เจ้ามันฝรั่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา ยื่นเท้ามาตรงหน้า มี้มันทำหน้างง
"ไหนอ่ะ เท้าเปิดยังไง " มี้มันก้มมองเท้าเจ้าลูกชายยื่นนิ้วก้อยให้ดู
แผลเล็กๆเลือดซึมๆ "โห ไกลหัวใจไม่เป็นไรน่า ใส่ยาเดี๋ยวก็หาย" มี้มันพูดยิ้ม
เจ้ามันฝรั่งยังกังวล "มี้ว่า มันจะเป็นบาททะยักมั้ย" มี้มันกลั้นยิ้มในหน้า
"ไม่เป็นหรอก อย่าโดนน้ำ คอยใส่ยาไว้" "แน่นะมี้ ครูเขาเคยเล่าว่า ญาติเขาขี่จักรยานล้ม แล้วแผลกลายเป็นบาททะยัก แล้วก็ตาย" เจ้ามันฝรั่งสาธยายด้วยความกลัว
"เชื่อสิ รักษาแผลให้แห้ง ใส่ยา ไม่เป็นไรหรอก ไปอาบน้ำได้แล้ว" "เช็ดตัวนะมี้ เดี๋ยวแผลเปียกน้ำ"
นั่นไง ได้ทีเข้าทาง ด้วยความไม่ชอบอาบน้ำ ของเจ้ามันฝรั่ง เย็นนั้นก็เลยเป็น ข้ออ้างไม่ยอมอาบน้ำ
หลังจากวันนั้น ทุกๆวัน จะต้องมีคำถามเกี่ยวกับเจ้าแผลเล็กๆ ตลอดเวลา "มี้ว่า จะใส่ถุงเท้า หรือไม่ใส่ดี" "มี้ว่า ใส่รองเท้าแตะไปดีมั้ย" "มี้ว่า แผลจะหายเมื่อไร"
และที่เด็ดที่สุดของคำถามที่ทำให้แม่อย่างฉัน หัวเราะก๊ากแบบกลั้นไม่อยู่ก็คือ
" มี้ว่า ใส่ถุงเท้าข้างเดียวดีมั้ย แผลยังไม่หายน่ะ"
ฉันอมยิ้ม นึกเห็นภาพ เจ้ามันฝรั่งใส่ถุงเท้าข้างเดียวไปโรงเรียน
ไม่สิ ฉันคิดไปไกลกว่านั้น แฟชั่นฮิตสมัยเด็กๆ ถุงเท้าขาดมีรู เอาน่าแค่มีรูที่นิ้วก้อย ก็เพียงพอแล้ว
รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนเถอะ.......
............................................
เจ้าลูกชายกังวลกับ บาดแผลเล็กๆของเขาแล้ว
ทำให้ฉันคิดถึงสมัยฉันยังเด็ก อยู่บ้านสวน
วัยนั้นกำลังซนมาก ชอบวิ่งเล่นในสวน แล้วก็ปีนรั้วลวดหนาม ออกไปเล่นในทุ่งนา
ทุ่งนาอยู่ติดกับสวน
ครั้งนึงเคยปีนรั้วออกไปช่วย เจ้าลูกหมาตัวนึงที่ติดอยู่ในร่องน้ำ ตรงทางที่จะข้ามไปทางทุ่งนา
ตอนปีนออกไปโดนลวดหนามเกี่ยวขา เป็นแผลยาวเลือดไหลเป็นทาง
ฉันไม่รู้สึกเจ็บแผล คิดแต่จะช่วยเจ้าลูกหมาตัวนั้น
จำได้ว่าพี่สาวคนโตเห็น บอกให้รีบไปใส่ยา
ฉันวิ่งกลับบ้าน เจอแม่
แม่ถามว่าเป็นอะไร บอกแม่โดนลวดหนามเกี่ยว
แม่มองแผลแล้วบอกให้ใส่ยาซะ
ฉันใส่ยาตามที่แม่บอก แล้วก็วิ่งกลับไปลุ้นช่วย เจ้าหมาน้อยต่อ
นึกย้อนถึงตอนนั้น ท่าทางนิ่งๆของแม่ คำพูดเฉยๆ แต่แฝงด้วยความห่วงใย
ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า นั่นคือวิธีการสอนของแม่ ให้ฉันเข้มแข็ง
ด้วยคำพูดของแม่ทุกครั้ง ไกลหัวใจหรอกน่า ไม่เป็นไรหรอก
นั่นเหมือนเป็นมนต์ขลังให้ฉัน เข้มแข็งตลอดมา
Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
26 comments |
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2551 0:49:55 น. |
Counter : 631 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 125.25.147.186 11 กุมภาพันธ์ 2551 1:24:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: p_tham 11 กุมภาพันธ์ 2551 5:43:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: anny (ga_tan_u ) 11 กุมภาพันธ์ 2551 10:19:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 11 กุมภาพันธ์ 2551 10:48:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายเทียน 11 กุมภาพันธ์ 2551 10:55:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนสาธารณะ 11 กุมภาพันธ์ 2551 12:26:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดา ดา 11 กุมภาพันธ์ 2551 14:49:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jiji&Kaka 11 กุมภาพันธ์ 2551 17:04:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: อนันตลัย 11 กุมภาพันธ์ 2551 19:45:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: pim(พิม) 12 กุมภาพันธ์ 2551 0:45:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: juriojung 12 กุมภาพันธ์ 2551 16:43:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: อนันตลัย 12 กุมภาพันธ์ 2551 20:36:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: rebel IP: 125.24.91.98 12 กุมภาพันธ์ 2551 22:44:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 13 กุมภาพันธ์ 2551 1:56:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: azamiya 13 กุมภาพันธ์ 2551 22:22:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ZAZaSassY 14 กุมภาพันธ์ 2551 18:46:33 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
I don't know, but I believe That some things are meant to be And that you'll make a better me Everyday I love you
I never thought that dreams came true But you showed me that they do You know that I learn something new Everyday I love you
'Cos I believe that destiny Is out of our control (don't you know that I do) And you'll never live until you love With all your heart and soul.
It's a touch when I feel bad It's a smile when I get mad All the little things I am Everyday I love you
~ขอบคุณน้ำใจ เพื่อนๆบล็อกแกงค์ เอื้อเฟื้อของตกแต่ง บล็อกทุกท่านค่ะ~
|
|
|
|
|
|
|
|
|