~ ผู้หญิงคนนี้ที่ฉันรัก....สุ ด หั ว ใ จ ~ ในวันที่ฉัน เดินทางกลับบ้านสวน เหมือนทุกๆครั้ง เมื่อประตูรั้วสีขาวเปิดรอต้อนรับ รถเลี้ยวเข้าไปตามทางเดินโรยกรวด หัวใจของฉันเต้นเร็วด้วยความตื่นเต้น แม่ คนนี้(พ่อ)จะเป็นอย่างไรบ้าง ฉันคิดแบบนี้ทุกครั้งที่ลงจากรถ เมื่อเวลานั้นมาถึง แม่เปิดประตูบ้านออกมา เดินยิ้มมาแต่ไกล เธอใส่เสื้อม่อห้อมสีน้ำเงิน กางเกงผ้ายืดสีดำ ชุดเก่งประจำสำหรับทำสวน งานประจำที่เธอทำมาค่อนชีวิต ตามมาด้วย คนนี้(พ่อ)ของพวกเรา เดินตามมา ยิ้มคือเอกลักษณ์ของคนนี้ หัวเราะคือความสุขของคนนี้ ฉันยกมือไหว้ทั้งสองแล้ว โผเข้ากอดคนนี้(พ่อ)เหมือนทุกๆครั้ง เป็นเรื่องปกติสำหรับคนนี้ แต่สำหรับแม่แล้ว ออกจะเขินนิดๆ ถ้าเป็นก่อนนั้นนานมาแล้ว แต่ในเวลานี้ การได้เข้าไปกอดแขนแม่ ลูบหลังแม่ แตะแขนแม่เบาๆ แล้วถามว่า "สบายดีมั้ย" ดูจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับเธอ เช่นกัน... พวกเราได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันว่า การที่ได้กอดกันเล็กๆ แตะแขน ลูบหลัง ทักทายกัน เมื่อยามมาถึงบ้านในนาทีแรกที่เจอหน้ากัน รอยยิ้มของแม่กับคนนี้(พ่อ) นั่นคือความสุขจริงๆ ที่ไม่มีสิ่งใดเทียบได้ ยิ้มแย้มทักทายถามไถ่ ถึงความเป็นไปกันจนพอใจแล้ว แม่ก็เดินเข้าครัว ตามที่ฉันเห็นจนชินตา ภาพของแม่ในวันที่ฉันยังเด็กเล็กๆ ยืนหน้าเตาใส่ผ้าถุงทำกับข้าว ให้พวกเรากิน แม่รู้เสมอว่า ลูกๆคนไหนชอบกินอะไร ทุกครั้งที่พวกเรากลับบ้าน พวกเราก็รอคอยอาหารของแม่ คนนี้เดินตามแม่เข้าครัว กำลังใจสำคัญของแม่ คนนี้ชอบเข้าไปแหย่ๆให้แม่หัวเราะ ในที่นี้คือจี้เอว ฉันชอบภาพแบบนี้เป็นที่สุด จากภาพความสุขตรงนั้น ฉันเดินหิ้วกระเป๋าเดินทาง เดินขึ้นบันไดบ้าน ไปชั้นบน เปิดประตูห้องแม่เข้าไป กลิ่นเก่าๆของบ้านหลังนี้ ที่ฉันอาศัยหลับนอนทุกครั้งที่กลับมา ลอยมาแตะจมูก ฉันชอบกลิ่นนี้ กลิ่นของความรัก พวกเรามักมานอนรวมกันที่ห้องแม่ ยืนคุย นั่งคุย นอนคุย บางทีก็มีเต้นไปคุยไป (ถ้าตอนนั้น แม่เปิดพุงน้อยๆให้ดู แล้วเกิดอยากลดพุงขึ้นมาตอนนั้น ฉันก็จะเต้นๆไปกับแม่) ฉันวางกระเป๋าเดินทางลงบนเตียง เตียงที่ว่านี้เป็นเตียงเล็กๆเก่า แต่ที่นอนเด้งดึ๋ง ฉันเรียกมันแบบนั้น เด้งดึ๋งจริงๆ เตียงนี้ตอนแรกแม่จะจัดเอาไว้ให้ยาย แต่ยายชอบนอนข้างล่างมากกว่า เตียงของยายก็เลยกลายเป็น ที่วางกระเป๋า วางเสื้อผ้าของพวกเรา เมื่อยามกลับบ้าน ฉันเปิดกระเป๋าหยิบ เสื้อผ้าออกมาจัดวางบนเตียง แขวนบนราวตากผ้าของแม่ แล้วเดินไปเปิดทีวี กลับมานั่งที่เตียงของแม่ เตียงของแม่เริ่มเก่าแล้ว ที่นอนเริ่มยุบตัว ถัดจากเตียงของแม่ เป็นเตียงไม้ที่เป็นที่นอนของแม่ แม่นอนที่นอนนี้ตั้งแต่แม่แขนหัก จากการตกต้นมังคุดครั้งนั้นเป็นต้นมา มองไปรอบๆห้อง สะดุดตากับกรอบรูปเล็กหัวเตียง ผู้หญิงที่อยู่ในภาพ อายุอานามน่าจะราวๆยี่สิบกว่า ดวงตากลมโต ผมหยักศก รอยยิ้มน้อยๆสดใส จะเป็นใครไปไม่ได้ เธอคนนั้นยังมีเค้ารางของวันนี้ เธอผู้ที่ฉันรักสุดหัวใจ แม่ของพวกเราในวัยที่กำลังสดใส ฉันมองภาพนั้นนานแสนนาน ฉันไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อน ยิ้มให้กับภาพนั้น นึกไปไกลถึงเรื่องราว ที่เธอเคยเล่าให้ฟัง ในยามวัยสาวของเธอ ช่างน่าอัศจรรย์สำหรับเธอ เธอเคยเดินผ่านบ้านสวนหลังนี้มาก่อน ก่อนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตกับคนนี้(พ่อ) บ้านสวนในตอนนั้น ปลูกดอกไม้สดสวยงดงาม ด้วยฝีมือของคุณย่า เธอมองเข้าไปในบ้านสวน มองดอกไม้ แล้วคิดไปว่า ดอกไม้บ้านหลังนี้สวยจัง จากความคิดนั้น จะด้วยพรหมลิขิตหรือโชคชะตากำหนด ให้เธอมารู้จักกับคนนี้(พ่อ) ด้วยการแนะนำของญาติของเธอ ที่รู้จักกับคุณย่า ครั้งแรกที่เธอเจอกับคนนี้ ครั้งนั้นคือการตีแบด เล่นกีฬาด้วยกัน นับจากวันนั้น จนถึงวันนี้ เธอกับคนนี้ก็กลายมาเป็นคู่ชีวิต และเข้ามาอยู่ในบ้านสวน ดอกไม้งามหลังนี้.... ฉันนึกถึงแววตาความสุขของเธอ ในยามที่เธอเล่าถึงเรื่องนี้ สวนดอกไม้ที่เธอรัก สวนผลไม้ที่เธอรัก ความใส่ใจดูแล แม้แต่การเสียสละ โดยการลาออกจากการเป็นครู อาชีพที่เธอรัก มาดูแลคนนี้ ดูแลบ้านสวนหลังนี้อย่างเต็มใจ ภาพที่ชินตาในวันที่ฉันเด็ก ภาพของเธอลากสายยาง (สมัยนั้นยังไม่มีสปริงเกอร์น้ำ) ใส่รองเท้าบู้ท มือเล็กๆของเธอ จับสายยางสีขาวเส้นใหญ่ แล้วลากๆ เหงื่อหยดบนใบหน้า ไม่มีคำบ่นแม้แต่น้อยออกจากปากของเธอ ต้นไม้เติบโตแข็งแรง ดอกไม้สดสวย ด้วยความรัก เอาใจใส่ อดทน เสียสละ ของเธอ ดูแลพวกเราไม่เคยขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าหิว ก็มีอาหารวางเตรียมให้พร้อม ในยามพวกเราทะเลาะกัน ก็เป็นกรรมการตัดสิน ด้วยไม้เรียวตามระเบียบ สอนให้อดทนรอคอย เมื่อเกิดอยากตามใจตัวเองขึ้นมา สอนให้มองโลกในแง่ดี มาจากการที่เธอไม่เคยว่าร้ายใครเลย เธอคนนี้ดูแลบ้านสวนหลังนี้ เอาใจใส่คนนี้(พ่อ)ด้วยความรัก เต็มใจ ใส่ใจ อดทน เสียสละ กับพวกเราทุกคนมาตลอดชีวิตของเธอ ฉันหยิบกรอบรูปของเธอขึ้นมา ลูบมือไปตามใบหน้าของเธอในภาพ แม่ของพวกเรา... วางรูปของแม่ลงวางไว้ที่เดิม ลงนอน คิดถึงตัวเอง ฉันแทบไม่รู้ตัวว่า จริงๆแล้ว ฉันยึดแบบอย่างของแม่ การใช้ชีวิตที่ผ่านมา การมีครอบครัว ใส่ใจ อดทน หลายต่อหลายครั้งที่พยายาม ทำกับข้าว อาหารที่แม่ชอบทำ ฝีมือไม่ดี เทียบเธอไม่ได้ แต่เพียงแค่ได้เห็นอาหาร ก็ทำให้คิดถึงแม่ แม้แต่การเย็บผ้าห่ม มือของแม่ที่ฉันจดจำในวัยเยาว์ คุยกันไปกับเธอ มีความสุขจัง ทุกครั้งที่ฉันเย็บผ้าห่ม ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงวันเวลานั้น แม่เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับฉัน ในการใช้ชีวิต ความยิ่งใหญ่ของความรักที่แม่มอบ ให้กับสิ่งต่างๆรอบตัวของแม่ ไม่ว่าจะเล็กๆน้อยๆก็ตาม มันได้ส่งให้เห็นผลว่า ยามใดก็ตามไม่ว่าใครที่ได้อยู่ใกล้เธอ ก็มักจะมีรอยยิ้มและความสุขเสมอ ฉันนึกถึงคำพูดของเพื่อนหลายต่อหลายคน ยามเมื่อมีปัญหา มาพูดคุยกับฉัน แล้วบอกว่า "ฉันชอบคุยกับแก คุยแล้ว มีกำลังใจในชีวิต" ฉันอยากจะบอกเพื่อนๆว่า ฉันได้รับกำลังใจจากแม่ แม่ทำให้ฉันมีกำลังใจ ในยามท้อมาก ฉันคิดถึงภาพของแม่ เพราะแม่อดทน และไม่เคยท้อให้เห็นเลย.... ฉันหลับตา เพื่อที่จะตื่นขึ้นมา แล้วเจอรอยยิ้มของแม่.......... ............................... แม่คะ...มีความสุขมากๆนะคะ ลูกสาวคนที่สองของบ้านสวน 10 สิงหาคม 2550   Create Date : 10 สิงหาคม 2550 24 comments Last Update : 10 สิงหาคม 2550 9:14:50 น. Counter : 2538 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์กับเช้าวันใหม่ วันทำงานวันสุดท้ายของอาทิตย์นะค่ะ ใกล้วันแม่แล้วมาร่วมรำลึกถึงคุณแม่กันค่ะ   โดย: nui_kiku 10 สิงหาคม 2550 8:52:18 น.

ครอบครัวของคุณอบอุ่นและน่ารักจังค่ะ   โดย: homepech 10 สิงหาคม 2550 8:55:29 น.

... แม่ (และพ่อ) เป็นพระอรหันต์ของลูกๆทุกคน ป.ล.อ่านเจอคำว่า "กลิ่นของความรัก" แล้วนึกถึงภาพยนตร์เกาหลีเรื่อง "Scent of Love" พี่เคยดูมั้ยครับ?   โดย: The Legendary Midfielder 10 สิงหาคม 2550 9:22:35 น.

ผู้หญิงคนเดียวที่ให้เราได้ทุกอย่าง รักแม่   โดย: เมษ์ (Kungga ) 10 สิงหาคม 2550 9:49:18 น.

แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราค่ะ (พ่อด้วยนะคะ)   โดย: tatana 10 สิงหาคม 2550 10:13:40 น.

ได้อ่านเรื่องราวดีดีของแม่ นะคับ ทุกๆคนก้อมี ประสบการณ์เกี่ยวกับแม่ต่างๆกันออกไป แต่มีสิ่งเดียวเหมือนกันคือ ความประทับใจในความรักจากแม่ 100 ทั้ง 100 ผมว่าความผูกพันระหว่างแม่กับลูก คือความรักที่เป็นอมตะเสมอ ขอให้มีความสุขในวันแม่ที่จะถึงนี้คับ   โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 10 สิงหาคม 2550 10:15:54 น.

โดย: เจ้าชายไร้เงา 10 สิงหาคม 2550 10:54:50 น.

จริงๆ ด้วยนะพี่ บางทีเราก็มองเห็นแม่ในตัวเราเอง นิสัยและรูปแบบการใช้ชีวิตบางอย่าง มันถอดพิมพ์เขียวมาเลย แต่ก็แปลกดีว่าในขณะที่แม่จะชอบบอกว่า "เธอน่ะเหมือนพ่อมาก" แต่คนส่วนใหญ่กลับบอกว่า "เหมือนแม่ต่างหาก เหมือนมากๆๆๆๆ ด้วย" --- ฮ่ะๆๆๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 10 สิงหาคม 2550 11:18:05 น.

รักแม่ที่สุดในโลก ผู้หญิงคนเดียวที่ทำทุกอย่างให้เราได้   โดย: i'm sunisa IP: 203.146.186.2 10 สิงหาคม 2550 12:07:07 น.

ร่วมกราบแม่ด้วยคนนะครับ   โดย: กุมภีน 10 สิงหาคม 2550 12:13:21 น.

ผมก็รักแม่ครับ ก๊อกๆๆๆ...แวะมาทักทาย... ก๊อกๆๆๆ...ทำความรู้จัก.. ก๊อกๆๆๆ...คนน่ารัก.อยู่มั๊ยครับ...   โดย: ขนมตะโก้ 10 สิงหาคม 2550 15:29:24 น.

รัก แม่ ด้วยคน   โดย: นกแห้ว 10 สิงหาคม 2550 15:59:41 น.

คุณเจ้าหญิง ... ความประทับใจในการอ่านงานอัพครั้งนี้บอกได้อย่างเต็มๆ เลยค่ะ เต็มเปี่ยมค่ะ ...   โดย: JewNid 10 สิงหาคม 2550 21:19:24 น.

ตอนเรียนที่กรุงเทพร้องไห้เพราะคิดถึงแม่บ่อยมาก   โดย: ปลายเทียน 10 สิงหาคม 2550 23:30:51 น.

อ่านแล้วซึ้งจริงๆค่ะ..ทำให้แม่ติ๊กรักแม่มากขึ้นน่ะค่ะ ถึงแม้อยู่ำไกล แต่ยังคงรัก ห่วงใย คิดถึงแม่ตลอดเวลา..อยาก บอกว่า..รักแม่มากๆ..ค่ะ.. ..สุขสันต์วันแม่นะคะ.. ขอให้มีความสุขมากๆในวันหยุดนะคะ..   โดย: tiktoth 11 สิงหาคม 2550 2:29:43 น.

ซึ้งจังค่ะ ขอให้คุณแม่ของคุณ prncess มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: *_ดอกไม้ไหวที่ปลายฟ้า_* 11 สิงหาคม 2550 11:24:34 น.

กินใจจริง ๆ ค่ะ   โดย: ZAZaSassY 11 สิงหาคม 2550 14:17:00 น.

โดย: โสมรัศมี 11 สิงหาคม 2550 23:53:49 น.

อ่านแล้วซึ้งจังค่ะ คิดถึงคุณแม่มากๆเลยค่ะ แต่ท่านไปอยู่เบื้องบนซะแล้วค่ะ   โดย: ตองเจ็ด 12 สิงหาคม 2550 18:32:20 น.

ซึ้งจังค่ะคุณ อ่านแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นไหลวนทั่วบล๊อก ครอบครัวคุณเป็นครอบครัวที่น่ารักมาก มิน่า คุณถึงเป็นผู้หญิงที่มีความสุขตลอดเวลา ต่างกันเลยค่ะ เวลาอิฉันกอดคุณนายแม่ทีไร ชีชอบถามว่าจะเอาเท่าไหร่ หรือเอาอะไร ลป.กลับมาแล้วนะคะ ด้วยความคิดถึง   โดย: นางกอแบกเป้ 14 สิงหาคม 2550 0:32:47 น.

ชอบเวลาเจ้าของบล๊อกเขียนเรื่องเกี่ยวกันครอบครัวจังค่ะ ดูมันอบอุ่นและมีความสุขแบบสุดๆไปเลยอ่ะ   โดย: PADAPA--DOO 14 สิงหาคม 2550 11:46:33 น.

คิดถึงแมเหมือนกันค่ะ แม้ว่าแม่จะไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว แต่จากฟากฟ้า แม่จะดูแลเราอยู่แน่ๆเลย   โดย: juriojung 14 สิงหาคม 2550 14:58:08 น.

ซึ้งจังค่ะ   โดย: rebel 15 สิงหาคม 2550 21:47:01 น.

แวะมาเยี่ยมคับ จขบ สบายดีนะคับ   โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 16 สิงหาคม 2550 8:34:31 น.