ทุกเช้าที่ฉันจะต้องตื่นและคิดว่าเธอจะเป็นเช่นไร เสียไปเกือบครึ่งชั่วโมง

ทุกเช้า...อาบน้ำแต่งตัว ถึงค่อยคลาย และค่อย ๆ ได้ลืมเธอไป

ไปทำอะไรเช่นเดียวกับคนอื่นเขา....

เป็นแบบนี้อย่างเดิมทุกวัน ต้องเหมือนอย่างเดิมทุกวัน

ภาพเก่าซ้ำ ๆ เรื่องราวซ้ำ ๆ ก็วนเวียนอยู่ตรงนั้น

มันไม่หายไม่ลืมซักที ถ้าเผลอต้องมาทุกที มันแปลก แปลกที่หัวใจ

ที่ถึงแม้จะช้ำยังไงก็ไม่อาจลืม.......

ทุกครั้งก่อนฉันจะได้นอน ต้องคิดว่าเธอ จะอยู่ที่ใด คิดแล้วจนหลับใหลไป

เกือบเช้า......

อยู่ไหนอยากรู้และฝันไป ตืนขึ้นมาก็เจอความจริงไม่มีอะไรนอกจากหัวใจ

ที่เหงา...

เป็นแบบนี้อย่างเดิมทุกวัน ก็เหมือนอย่างเดิมทุกวัน

......