......"หลังจากวันนั้น"..... สวัสดีค่ะทุกคน นันไม่ได้มาอัพบลอคนานมากๆเลยค่ะ ทั้งๆที่เข้าบลอคตัวเองทุกวัน ช่วงนี้งานเยอะมากค่ะ เลยไม่มีแรงจะมาอัพเลย แต่นันไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะ ว่าหน้าก่อนหน้านี้ จะมีคนมาเมนท์ให้นันเยอะขนาดนี้ ก่อนอื่นเลยนันอยากบอกว่า นันขอบคุณทุกๆๆคนมากนะค่ะ ที่เมนท์ให้นันในหน้าที่แล้ว สั้นบ้าง ยาวเยอะบ้าง นันดีใจมากเลยค่ะ นันได้อ่านความจริงใจที่ทุกคนมาเมนท์ให้นัน มันยิ่งทำให้นันได้รู้ว่า ......มิตรภาพของเราที่โยงเราไว้ด้วยกันด้วยสิ่งที่เรียกว่า 'ความผูกพัน' มันมีตัวตนจริงๆ...... ................ ............................ นันเคยถามตัวเอง ว่าถ้าวันที่นันกลัวมาถึง นันจะเป็นยังไง จะมีชีวิตอยู่แบบไหน แต่พอวันนั้นมาถึง กลับมาพร้อมกับความจริงที่พลิกผัน ไม่มีการสูญเสียใดใด ไม่มีความเจ็บปวดใดใดทั้งสิ้น น้ำตาที่เสียไปทั้งหมด นันจะไม่มองว่านันเป็นคนโง่ นันจะมองว่า คนที่นันรักทั้งสอง ความทรงจำมากมายที่อยู่กับนัน มันจะคงอยู่เสมอ นันจะเก็บความทรงจำดีดีของพี่ชายทั้งสองเอาไว้ในใจ และยอมรับความจริงไปพร้อมๆกัน ต่อไปนี้จะไม่มีน้ำตาอีก นันสัญญาจะไม่ร้องไห้แบบนี้อีก ไม่ต้องเป็นลมอีก ไม่ต้องทรมาน กิจวัตรประจำวันแบบเมื่อห้าเดือนก่อนจะกลับมา ถึงวันแรกในวันนี้ จะทำยากไปซะหน่อย แต่ก็มีคนที่รักนันอยู่ มิตรภาพที่เพิ่มขึ้นมาทำให้นันไม่เหงา คำสัญญาต่างๆที่เคยให้ไว้ ไม่รู้มันเป็นความฝันหรือยังไง แต่มันก็คงไม่เสียหายใช่มั้ยค่ะ ที่นันจะรักษาสัญญานั้นไว้ นันจะใช้ชีวิตให้มีความสุข จะเข้มแข็ง จะดูแลตัวเองให้ดี จะรักตัวเองให้มากๆ ไม่ทำให้ใครเป็นห่วง นันจะทำได้ใช่มั้ยค่ะ นันจะต้องชินให้ได้ เมื่อวานนี้ เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดทั้งๆที่ควรจะเป็นวันที่ดีกว่านี้ ทุกๆคนอยากอ่านมั้ยค่ะ คนคนนึงที่ถ้าได้บังเอิญเข้ามา ลองอ่านดูเล่นๆนะค่ะ ไม่ต้องคิดไรมากมายค่ะ เพราะมันก็แค่เรื่องไร้สาระเรื่องนึง ที่เกิดกับวันที่เป็นวันเกิดพ่อนันเท่านั้นเองค่ะ เมื่อวาน 14.06.08 ไปทำบุญกับที่บ้านเนื่องในวันเกิดป๊านัน ทั้งๆที่คืนก่อนหน้านั้น (13.06) เป็นวันแรก ที่นันแทบจะไม่ได้นอน ด้วยเหตุที่ทุกคนก็คงจะทราบดี ทำบุญที่วัดชนะสงคราม รู้สึกว่าน้ำในตามันคลออยู่ตลอดเวลา ใส่แว่นดำเวลาอยู่ในรถเพราะแสบตามากๆ นัดเจอกับปอที่BTSสะพานตากสิน นัดไปโบสถ์อัสสัมกันค่ะ ทั้งที่ยังไม่ได้กินอะไร ไปถึงโรงเรียน (โรงเรียนเดิมนันติดกับโบสถ์อัสสัมค่ะ) เข้าโบสถ์ รู้สึกใจสงบขึ้นเยอะ นันรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน นันรักโรงเรียนนันมาก นันวิ่งเล่นอยู่กับโบสถ์นี้มา 12ปี ได้กลับมาอีกครั้ง ในวันนี้ รู้สึกดีใจมากๆเลยค่ะ นันสวดภาวนาต่อหน้าพระแม่มารี อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง นั่งร้องไห้ต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้า มีปอปลอบอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็ไปเดินเล่นในโรงเรียน คิดถึงมากๆเลยค่ะ รู้สึกดีใจที่ได้มา ไว้นันจะไปอีก จากนั้นพวกเราก็ไปสยามค่ะ พวกปอลากไปกินข้าวจนได้ จริงๆก็เริ่มมึนๆแล้วค่ะ เพราะคืนก่อนก็แทบไม่ได้นอน แถมไม่ได้กินข้าวเที่ยงข้าวเย็นด้วย (แตะไปนิดเดียว) ข้าวเช้าก็ไม่ได้กินอีก กินตอนบ่ายสาม สุดยอดเด็กดื้อมั้ย (เดี๋ยวโดนคุงแม่ดุ โดนป้าจิหยิกแก้ม ) กินเส็ดก็ได้เวลานัดเจอกัน มีนัน ปอ ยุ้ย พี่อุ๋ม ยายเอ็น แจนนี่ เมฆ เจน ป้าต้อม เรานัดกันไปวัดปทุมค่ะ นันดีใจที่เราได้มาเจอกันแบบนี้ นันรู้สึกว่ายายเอ็นร้องไห้ และนันเองที่ร้องไห้ออกมาต่อหน้าทุกๆคน ขอบคุณนะค่ะยาย ที่กอดนันไว้เมื่อวาน ขอบคุณทุกๆคน ที่ทำให้นันรู้สึกว่าทุกคนเป็นห่วงนัน ขอโทษด้วยที่แสดงความอ่อนแอออกมา นันรักครอบครัวของเรา และเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันตลอดไปนะค่ะทุกคน และนันก็มีอาการแบบนั้นไปตลอดวันที่กินเลี้ยงวันเกิดป๊าค่ะ ^-^ นันขอให้ป๊ามีความสุข สุขภาพแข็งแรง นันรักป๊านะคะ ถึงช่วงหลังนี้จะเงียบๆไปบ้าง แต่คงจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว นันจะกลับมาเป็นลูกสาวคนเดิม ถึงจะต้องใช้เวลา แต่ก็คงจะดีกว่าทำไม่ได้เนอะค่ะ และคงไม่มีความเจ็บปวดอะไรอีกแล้ว เค้าทั้งสองจะอยู่และมีตัวตนในความรู้สึกนันเสมอ ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ความรักมันก่อตัวขึ้นมามากขนาดนี้แล้ว นันก็จะรักของนันอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นความฝัน หรือ ความจริง นันจะอยู่ต่อไปอย่างเข้มแข็ง นันคงทำได้นะค่ะ นันโง่รึเปล่า? มีใครหัวเราะมั้ยค่ะ? ^^ คงอีกซักพักที่นันจะปรับตัวและชินกับความเปลี่ยนแปลงนี้ได้ คงอีกซักพักค่ะ แต่นันก็คงทำได้ อย่างน้อย วันนี้ก็ดีกว่าเมื่อวาน นันจะไม่ทิ้งบลอค ไม่ลบอะไรออกไป ทุกๆอย่าง คือช่วงเวลาที่นันมีความสุขที่ได้อ่าน นันจะเก็บมันไว้ค่ะ ^_____^Y ขอบคุณพี่..ด้วยนะค่ะ ที่เป็นห่วง และมาคุยกับนันวันนี้ ดูแลสุขภาพดีดีนะค่ะ นันเป็นกำลังใจให้ค่ะ 'พี่สัญญากับตัวเองว่าพี่จะไม่ร้องเพราะเรื่องนี้อีกแล้ว' นันจะทำตามพี่บ้างค่ะ เพราะถ้านันทำได้ นั่นก็หมายถึงนันเข้มแข็งขึ้นมาระดับนึงแล้ว นันยังเป็นเจ้าหญิงได้อยู่รึเปล่าค่ะ นันรักพี่วินพี่นัท คนที่อยู่ในใจนันตลอดไปค่ะ ชั่วขณะหนึ่งแล้วที่ฉันกำลังตามหาบางสิ่งผ่านความมืดมิด อย่างโดดเดี่ยว เพื่อตามหาร่องรอยของความรักของคุณที่ทิ้งไว้ในหัวใจที่เดียวดายของฉัน เพื่อที่จะถักทอชิ้นส่วนที่เหลืออยู่นั้นมาต่อเข้าด้วยกัน ท่วงทำนองของชีวิต...รักที่ต้องสูญเสียไปอย่างไม่มีวันจะฉุดรั้ง เส้นทางของเราที่เขาเหล่านั้นก้าวข้ามไป แม้ว่าฉันจะไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม เราได้พบ หัวเราะ และสนิทกันอย่างรวดเร็ว และจากนั้นพวกเราจำต้องกล่าวคำร่ำลา แล้วใครเล่าจะได้ยินเสียงสะท้อนของเรื่องราวที่ไม่ไม่เคยถูกกล่าวถึง? ปล่อยให้มันส่งเสียงออกมาเอง จนกว่าพวกเขาจะได้ค้นพบมัน ในส่วนของความทรงจำที่ฉันรักมากที่สุด ฉันมองเห็นคุณยืนแขนมาหาฉัน และถึงแม้ว่าคุณจะได้เดินจากไปแล้ว ฉันก็ยังเชื่อว่าคุณยังเรียกชื่อฉันได้ *เสียงเพรียกหาจากอดีต มันเชื่อมเราสองเข้าไว้ด้วยกัน และยิ่งประสานกลมกลืนให้มันเข้ากันไพเราะมากขึ้นไปอีก มันยิ่งเพิ่มขึ้นทุกที...และทุกที... โอ้...ท่วงทำนองของชีวิต สู่สุดขอบฟ้าที่ปีกนกจะบินไปถึง...ตลอดไปและจนชั่วกัลปาวสาน... สุดไกล แสนไกล เห็นนกบินขึ้นไปไกลโพ้นผ่าน ถลาร่อน ผ่านเงาของเมฆหมอกขึ้นสู่ฟากฟ้า ฉันได้ปล่อยความทรงจำและความฝันของฉันให้ล่องลอยไปกับนกเหล่านั้น ปล่อยมันไป และคอยดูสิ่งที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้ แล้วในส่วนของความทรงจำที่คุณรักมากที่สุดล่ะ คุณยังจำช่วงเวลาที่คุณรักฉันได้ไหม๊? มันเป็นชะตาฟ้าใช่ไหมที่นำเราใกล้ชิดกัน และตอนนี้ฉันกลับถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ถ้าหากฉันควรจะทิ้งโลกอันโดดเดี่ยวอ้างว้าง เอาไว้เบื้องหลัง เสียงของคุณก็คงจะจดจำ ท่วงทำนองของเราได้อยู่หรือไม่ ตอนนี้ ฉันรู้ว่าเราจะยังคงเก็บมันไว้ได้ โอ้...ท่วงทำนองของชีวิต หมุนวน และหยั่งลึกลงอยู่ในหัวใจของเรา ตราบนานเท่านานที่เรายังคงจำมันได้อยู่... If I should leave this lonely world behind, Your voice will still remember our melody. Now I know we'll carry on. Melodies of life come circle round and grow deep in our hearts. As long as we remember. Was it fate that brought us close and now leave me behind? นันรักทุกๆคนมากค่ะ   Create Date : 15 มิถุนายน 2551 19 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2551 19:52:34 น. Counter : 437 Pageviews. Share Tweet

เมฆมาแล้วพี่นัน 555+ (เหมือนตัวอะไรซักอย่าง -*-) ชอบเพลงนี้มากเลยครับ อยากเล่นไฟนอล9 (เกี่ยวมั้ย55+) เมฆยังรอมีตติ้งกับดูหนังอยู่นะครับ คราวนี้สัญญาว่าจะไม่สายอีก อิอิ I want to give all the dreams you want I'll be your Tinkerbell in the sky Like the first snow in winter like the sun in early spring I fly to you with mysterious magic ปล. เป็นส่วนนึงของเพลง ถ้าพี่นันอยากฟังเด๋วเมฆเอามาให้ฟังครับ (เพลงเกาหลีเน้อ หุหุ)   โดย: gogoe IP: 58.136.119.23 15 มิถุนายน 2551 20:26:32 น.

พี่นันก๊าบบ.... ปอจะบอกว่าตอนแรกที่รู้เรื่องนี้ ปอโกรธมากเลย -*- (ขอโทดพี่นันด้วยน้า ที่ปล่อยสัตว์เลื้อยคลานออกมาตอนคุยกัน เค้าไม่ได้ตั้งใจToT) ปอไม่เข้าใจ...ว่าคนที่ทำเรื่องนี้ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า?? 555+ ที่เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่น.. แต่ไม่ว่ายังไง ปอก้อคงจะไม่ลืมความรู้สึกดีๆที่ได้รู้จักกับทุกๆคนเลย ^___^ อย่างงี้เค้าเรียกว่า พรหมลิขิตรึป่าวน้อออ 555 แต่ยังไง...Love is never gone เนาะ~ รักพี่นันนะก๊าบบบบ จุ้บส์ๆ   โดย: PoRcHeZ* IP: 125.24.44.252 15 มิถุนายน 2551 20:50:38 น.

พี่สาวววว เข้มแข็งนะคะ ยังไงเราก็ยังเป็น"ครอบครัว"คะ ^^ จำแค่ในแบบที่เรารู้จักแล้วก็ในแบบที่เรารักก็พอคะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะคะพี่นัน น้องสาวคนนี้เป็นห่วงคะ   โดย: lonelyfairy 15 มิถุนายน 2551 20:54:02 น.

กันต์จะหัวเราะครับ แต่ไม่ได้หัวเราะเพราะว่าพี่นันโง่น้าา หัวเราะให้กับสิ่งดีๆที่เขาเคยทำให้กับเรา แม้ว่าเขาจะไม่มีตัวตนก็ตาม แต่ว่าเขาก็ทำให้เรามีความสุขครับ ผมไม่เถียงว่าผมมีความสุขมากที่ได้รู้จักและได้คุยกับพี่เขา ตอนนี้...บางอย่างอาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ว่าสิ่งที่ยังเหมือนเดิมก็คือสายสัมพันธ์ของเราครับ สิ่งที่ไม่ดี...เราก็อย่าไปคิดถึงมันให้มากเลยครับ เลือกที่จะจำในสิ่งดีๆ มีความสุขดีกว่าเนอะ... ตอนนี้อาจจะยังไม่เคยชิน เพราะว่ามันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปซะแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป อะไรๆคงกลับมาเข้าที่เข้าทางมากขึ้นนะครับ เพราะไม่ว่าช้าหรือเร็วเขาก็ต้องไปอยู่ แม้ว่าการจากไปครั้งนี้จะรวดเร็วแล้วก็ดูพลิกแพลงตลบหลายชั้น การจากไปของเขาก็ทำให้ผมรวนเรไปมากเหมือนกัน...แต่พอได้รู้เรื่องราว เหมือนกับว่า รู้สึกดีใจมากกว่าเสียใจนะครับ...เพราะว่าไม่มีใครเสียชีวิตจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองตกเป็นเครื่องมือก็ตาม...แต่ก็ไปทำใจมาเรียบร้อยและ แต่ว่าสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ในการจากไปของเขา..ก็คือ "มิตรภาพ" ครับ แล้วสิ่งนี้คงสำคัญกว่าสิ่งอื่นเป็นไหนๆ แน่นอนครับ ปล. ฟังเพลงนี้แล้วอยากไปเล่นไฟนอล 9 เหมือนน้องเมฆเลย   โดย: GunkuN (เฉาก๊วยกะบ๊วยเค็ม - -" ) 15 มิถุนายน 2551 20:58:31 น.

น้องนัน อย่าเศร้าไปเลย ไม่มีใครโง่หรอก ช่วงเวลานั้น ก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีนะ ถ้าความจริงไม่เปิดเผย ความรู้สึกดีดีก็จะยังอยู่ต่อไป มิตรภาพก็จะยังอยู่ต่อไป แต่ในเมื่อความจริงเปิดเผย สำหรับพี่ ความรู้สึกที่ดีดี ก็ยังคงอยู่ต่อไป แต่ อะไรๆก็เปลี่ยนไป มันเป็น สามเดือนที่มีแต่ความสุขความยินดี ที่ไม่ผ่านโปรเบชั่น อะ   โดย: 3qiqpipE 15 มิถุนายน 2551 21:25:35 น.

ดีจ้านัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เเต่ความรักที่เรามีให้กันเป็นของจริง มันเป็นเรื่องจริงที่เราได้รับรู้ ถึงเเม้ในหัวใจมันจะเหมือนกับเเหว่งๆไปบ้าง เเต่อ้อก็ได้รับความรักของทุกคนที่เป็นของจริงมาเติมส่วนที่หายไปเเล้ว จงยิ้มเเละสู้ต่อไปให้กับความรักของพวกเรานะนัน   โดย: รวิษฎา 15 มิถุนายน 2551 21:26:22 น.

พี่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ชัก งง ๆ แล้วซิ ไว้พี่จะขอคุยกับนัน ทีหลงก็แล้วกันนะ ถ้านันว่างน่ะ น้อยใจเล็ก ๆ ที่ไม่ได้อยู่เมืองหลวงด้วย ไม่ได้เจอทุก ๆ คน แต่ก็รู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้คุยผ่านตัวหนังสือนี้ ยินดีที่ได้รู้จัก จากใจจริง ๆ ของพี่ แม้พี่จะงานยุ่ง จะไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกับทุก ๆ จนเดี๋ยวนี้ดูจะล้าหลัง ไม่ค่อยทันเหตุการณ์ แต่ก็จะมีนันคอยส่งข่าวให้พี่อยู่เรื่อย ๆ ขอบใจมากสำหรับที่ผ่านมา รับรู้ได้ถึงความน่ารักของน้องสาวพี่คนนี้จริง ๆ เทคแคร์(เช่นกัน)นะจ๊ะ ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ   โดย: ชินโจมายุ 15 มิถุนายน 2551 21:56:27 น.

นตดลตอดดน ถนรวทคปหนกตขขหดวว เรารู้ว่านันสามารถ ฮ่าๆ ^^   โดย: kapolo_girl IP: 117.47.35.98 15 มิถุนายน 2551 23:27:38 น.

ฟังแล้วคิดถึงไฟนอล 9 พี่เล่นไม่จบบบบบบ กีสสสส มันยากนี่นา ตอนที่พี่รู้ครั้งแรกความรุ้สึกมันคืออึ้งนะ เบลอๆ แต่ความรู้สึกถัดมาคือโล่งใจ ที่มันไม่มีใครเป็นอะไรไปจริงๆ ความรู้สึกในวันนี้ต่างจากเมื่อวาน อาจเพราะเวลาที่ผ่านไป (แม้จะแค่ 1 วัน) แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือความรักที่มีพี่ให้กับวินและนนท์ที่มันยังคงอยู่ (ถึงแม้ว่าเค้าอาจมีหรือไม่มีตัวตนอยู่จริงก็ตาม) และมิตรภาพที่เราร่วมกันสร้างขึ้น ใช่ว่าจะมีแต่เรื่องไม่ดีนะ จริงไหม รู้หรือไม่ พระแม่มารีอาบนยอดโบสถ์ เมื่อก่อนเป็นสีน้ำตาลนะ   โดย: อุ๋ม IP: 58.9.238.43 16 มิถุนายน 2551 0:20:28 น.

มิตรภาพเรายังคงอยู่ค่ะ "ความรักของเรา" ยังมีอยู่จริง มันเป็นเรื่องจริงค่ะ เก็บความทรงจำดีๆไว้ในหัวใจนะคะ รักพี่นันนะคะ Take care na ja   โดย: Mint-Mint555 16 มิถุนายน 2551 6:36:56 น.

พี่ดีใจอย่างนะ มิตรภาพระหว่างพวกเราไง มันยังสวยงามและคงอยู่ เราจะมีปืนและปืน เอ้ย กันและกันตลอดไป นะจ๊ะ แม้ว่าพี่จะอยู่ต่างจังหวัด แม้ว่าพี่จะงานยุ่งหัวฟู แม้จะพี่จะไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็ยังนึกถึงกันเสมอ หวังว่ามิตรภาพระหว่างพวกเรา คงไม่จอมปลอมเหมือนเรื่องบางเรื่องนะ เอะใจอยู่แล้วเชียว แต่ไม่คิดว่าจะทำกันได้ ใจร้ายชะมัดเล้ย.................... ปล.ขออภัยอย่างสูงพะยะค่ะเจ้าหญิง ที่ข้าน้อยไม่ได้ login เข้ามาพิมพ์ ๆ ๆ แล้วจะกดเม้นท์แล้วมันให้ใส่รหัส เลยรู้ตัวว่ายังไม่ได้ login เอ๋ออีกแล้วพี่เนี่ย ดีแต่สวยไปวัน ๆ เฮ้อ สวยเซ็ง ๆ   โดย: พี่ชินโจฯ IP: 222.123.207.226 16 มิถุนายน 2551 8:44:05 น.

สวัสดีจ้ะ "เจ้าหญิง" มาเป็น "เจ้าหญิง" ของพี่นะจ้ะ พี่จะมอบความรักและกำลังใจให้เสมอและตลอดไป มีอ้อมกอดไว้คอยปลอบ มีบ่าไว้ให้ซบเสมอ ทุกเวลาที่ "เจ้าหญิง" ต้องการ ทั้งยามทุกข์ ยามสุข รักของพี่ขอเป็นเหมือนสายลมน้อย ๆ แผ่ว ๆ โอบล้อมอยู่รอบ ๆ ตัว "เจ้าหญิง" นะ ปล. วันไหนไม่มีลมรึอยากได้ลมแรงๆ เปิดพัดลมแล้วนึกถึงพี่คนนี้นะจ้ะ ^o^   โดย: พี่สาวใจดี IP: 203.80.56.47 16 มิถุนายน 2551 9:10:21 น.

ไม่มีอะไรต้องเสียใจ... ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาคิดแค้นเคืองให้เปลืองความรู้สึก... หากวันหนึ่ง...พบว่า... ตัวเองได้เป็นเพียงสะพานไม้เก่า เก่า ที่ให้ใครบางคนข้ามไปแล้วมองไม่เห็นค่า เพราะบางทีคนที่เราคบหาอยู่... เขาก็อาจวางเราไว้ตรงไหนสักที่... อาจไม่ใช่ที่ ๆ เดียวกับที่เราคิดว่าเราได้อยู่... ที่ ๆ ซึ่งอาจไม่ใช่มิตรอย่างที่เราเข้าใจ... แน่นอน ว่ามันบั่นทอนความรู้สึก... ทำให้เสียใจ... แต่จะเสียใจอย่างนั้นตลอดไปหรือ... ถ้าไม่ลองตัดใจ... มัวแต่คร่ำครวญกับความจริงที่เจ็บปวด... แล้วชีวิตที่เหลือ จากนั้นหล่ะ... ลองมองย้อนกลับไปมองข้างหลัง... ในทุกสิ่งที่ทำให้เขา...ที่ช่วยเหลือเขา... เราทำอย่างจริงใจแค่ไหน... เราทำเพราะหวังสิ่งตอบแทนหรือเปล่า... หากเราทำทุกสิ่งด้วยความปรารถนาดีอย่างแท้จริงแล้ว.... ก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ.... สู้ สู้ จ้า "เจ้าหญิง" ^o^   โดย: พี่สาวใจดี IP: 203.80.56.47 16 มิถุนายน 2551 9:16:54 น.

กิ๊กนันนน แจนว่ามันม่ะใช่ความโง่หรอกนัน มันเป็นความจริงใจที่เราให้ใครสักคนมากกว่า มันแปลกเหรอที่เราอยากจะทำอาไรให้ใครสักคนที่เรารัก สิ่งที่เราทำมันคือความรัก และความจิงใจที่ดีที่เรามีให้เค้า มันไม่ใช่ความโง่จ๊ะนัน ถึงแม้ว่าทุกอย่างที่เราทำให้คนๆๆคนนั้น เค้าจะไม่มีอยู่จิงก็ตาม แต่ว่าแจนรู้น่ะ เค้ามีตัวตนจิงในใจพวกเรา และก็คงจะเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป แจนก็ไม่ปฎิเสธน่ะว่าแจนเองก็ลืมเค้าม่ะได้เหมือนกัน และยังคิดถึงตลอดเวลา บางทีคิดโง่ๆๆว่าม่ะรู้เรื่องนี้จะดีกว่าไหม แล้วปล่อยให้มันกลับไปเป็นเหมือนวันวานกลับไปมีเค้า 2 คนเหมือนเดิมอ่ะ แต่ว่าทุกครั้งที่ลืมตามาของเช้าวันใหม่ แจนก็รู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้และต้องยอมรับความจิงพร้อมกับคิดถึงเค้าในความทรงจำ เพราะแจนเป็นคนเมื่อประทับใจในตัวใครแล้ว มันลืมยากน่ะ แต่ว่าแจนก็จะเลือกจำแต่สิ่งดีดีไว้ เพราะเค้าก็สอนให้แจนได้เจอเพื่อน เจอมิตรภาพ เจอสายสันพันธ์ดีดี ที่ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกะคนที่เราพบเห็นทุกวันหรือปาวว สุดท้ายคือ ความรัก ความรักของเค้าสองคน ที่สอนแจนหลายออย่าง แม้จะกลายเป็น just one story แต่มันก็ทำให้แจนมองและคิดได้หลายอย่างอ่ะ เรายังมีกันเนอะ แจนพร่ามเยอะไปไหมนั่น ยาวจัง หุหุ สิ่งนี้อาจคือบดทอสอบที่พวกเราต้องก้าวข้าม แต่ว่าจะไม่มีใครข้ามไปคนเดียว เราจะก้าวไปด้วยกันเนอะ อิอิ   โดย: cassper_W IP: 203.118.84.24 16 มิถุนายน 2551 15:28:45 น.

สำหรับพี่น้องนันเป็นเจ้าหญิงเสมอครับ "เจ้าหญิงของฉัน...ฉันยินดีทำเพื่อเธอ"   โดย: kim IP: 202.149.25.241 17 มิถุนายน 2551 11:52:47 น.

แวะมากอด ลูกสาว จ้า คุงแม่ ก็ยังรอลูกสาวอยู่ตรงนี้เสมอน๊า   โดย: คุงแม่นุ้งเล็ก IP: 58.10.103.107 17 มิถุนายน 2551 17:19:37 น.

ป้ามาช้าไปรึเปล่าเนี่ย (กอดๆๆๆๆ นู๋นัน เลียนแบบคนข้างบน อิอิ) ความสุขในช่วงเวลาที่ผ่านมา สำหรับป้ามันก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม นู๋นันก็ยังเป็นเจ้าหญิงของป้าอยู่เหมือนเดิมนะ ขอให้นู๋นันจดจำแต่สิ่งที่ดีๆที่เกิดขึ้น และอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ   โดย: maya_MeOw 18 มิถุนายน 2551 21:00:01 น.

มิตรภาพของความรักที่เรามีให้กันและกัน   โดย: น้องเชอรี่ IP: 124.120.154.236 21 มิถุนายน 2551 9:29:46 น.

มิตรภาพเราเป็นของจริงจ้ะนัน เลิอกจำแต่สิ่งดีๆ ดีกว่านะนัน เรื่องที่ผ่านมาก็อย่าลืม แต่จำไว้เป็นบทเรียนนะจ้ะ   โดย: aey IP: 58.9.164.24 22 มิถุนายน 2551 10:36:39 น.