ที่จริงเราคิดไว้ว่าอยากจะไปมะละกานะ ถ้าสามารถไปได้ แต่พออ่านการเดินทางไปมะละกา ต้องเดินทางหลายต่อกว่าจะถึงสถานีรถใหม่ มันจะลำบากและเสียเวลาพวกเราไปป่าวว๊า

แต่ว่าเนื่องจากการไม่มี Plan ทำให้เราสามารถเปลี่ยน plan ได้ตลอดเวลา พวกเราไม่ได้จองห้องพัก เพราะคิดว่าอาจจะไปหรือไม่ไป หรือจะไปไม่ค้างหรือค้างแล้วอีกวันกลับมาเดินใน KL ต่อ แต่เมื่อวานเราเจออุปสรรคว่าเพื่อนสาวเจ็บเท้า เนื่องจากรองเท้าบาดใช่ป่ะ เราเลยไม่ไปแระ

Day 3 @Putrajaya 

วิธีการเดินทางของเราเหมือนเดิมเลยค่ะ ออกจาก Pasar Sini มุ่งหน้าไป KL Sentral แล้วก็ไปที่ KLIA Transit ค่ะ  ไปถึง KL แล้วไม่ต้องห่วงว่าจะหาไม่เจอ ป้ายใหญ่มาก

เดินไปเคาเตอร์ แล้วบอกไปปุตราจายะ เลยค่ะ เค้าจะออกการ์ดให้ 1 ใบ 9.5 RM

พอได้บัตรเดินลงไปไม่ต้องงงค่ะ ทางขึ้นทางลงวิ่งทางเดียว คือสถานีเราเป็นสถานีเริ่มต้น ดังนั้น คันไหนวิ่งมาก็ไปคันนั้นแหละค่ะ ขึ้น - ลง คนละทางอยู่แล้ว สะดวกมากมายค่ะ

ภาพจะมีบางส่วนจากมือถือด้วยนะคะ

วันนี่้ 2 ป้าใส่ดอกมาประชันกันโดยไม่ได้นัดหมาย ... ปล. ได้ข่าวว่าเสื้อเพิ่งซื้อวันก่อน ดูหน้าเพื่อนอีกคนไว้นะคะ เด๋ววันนี้เม้าท์นางทั้งวันอ่ะค่ะ 55+

 นั่งรถออกจากสถานีมา 1 สถานี พวกเราก็ถึงบางอ้อ เพราะว่าไอ้ที่งงกันว่าจะไปมะละกากันน่ะ ไปสถานีใหม่ (อ่านจากรีวิวของท่านอื่นๆ ) มันดูค่อนข้างยุ่งยากหลายต่อ แต่ความจริงแล้ว มันก็แค่ 1 ป้ายจาก KL Sentral มาลง Bandar Tasik Selatan  (นี่ถ้าเราไปปุตราจายะก่อน ทริปนี้มีถึง มะละกาอ่ะ confirm)

มันผ่านไปแระ ช่างมัน ตกลงกันแล้วนี่นาว่าไม่เสียดาย ไม่มีประเด็นนะ ถ้าไม่ได้ไป ซึ่งเราเป็นคน OK เองนี่นะ จะมาเสียดาย เสียใจอะไรตอนนี้ รู้งี้ ... แล้วก่อนรู้งี้อ่ะ รู้รึยัง !!! และในสถานีต่อไปพวกเราก็ถึง ปุตราจายะค่ะ นั่งรถแป๊บเดียวเองอ่า

เดินลงมาด้านล่าง ตรงสถานีรถเมล์ มุ่งหน้าไปเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์เลย

ปัญหาเกิดค่ะ วันนี้พวกเราไม่ได้หยิบแผนที่ท่องเที่ยวติดตัวมา เน็ตก้ไม่มี คราวนี้งานเข้ากันเล็กน้อยค่ะ คือเราจะไปมัสยิดสีชมพู แต่ตอนแรกอ่ะพวกเรานึกชื่อกันไม่ออก ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร

เราก็เลยถามไปซื่อๆ เลยค่ะ  How can we go to Pink Mosque .. ? (แล้วหน้าก็หันไปเห็นป้ายแนะนำที่ท่องเที่ยวทีหลังไง ว่าชื่อ Putra mosque)  ก็เลยเปลียนเป็นจะไป Putra Mosque ได้อย่างไร แทน ^^

จนท. เค้าไม่ตอบอะไรค่ะ ก้มหน้าไปเขียนปี้น้อยให้ใบนึง แล้วยื่นให้ แล้วก็ชี้ไปทางรถ เราขึ้นสาย L02 ค่ะ

เมืองเค้าใหม่น่ารักจริงๆ ด้วย เหมือนเมืองร้างเลย เรานั่งรถผ่านเข้าเมืองเหมือนนั่งอยู่ในรถรับส่งเข้าหมู่บ้านยังไงยังงั้น เหมือนวิ่งในมหาวิทยาลัย .... โอ๊ย บอกไม่ถูก เอาเป็นว่า บรรยากาศที่นั่งมองรถผ่านมีแต่หมู่บ้านและคอนโด ไม่นาน เราก็มาถึงป้ายสถานีที่ใกล้ที่สุดค่ะ อ้อ ค่าโดยสาย 0.50 2คน ก็ 1 RM พอดีค่ะ  งานนี้ เดินกันเพลินๆ เลยค่ะ

พวกเราใช้เวลาในการเดินและชื่นชมธรรมชาติกันอยู่นาน 2 นานเลยนะ  ไม่ค่อยรีบร้อน เหมือนเวลาเราเหลือเฟืออ่ะ 55+  ก็ไม่มีอะไรต้องรีบเร่งแล้วนี่นา

เดินเล่นถ่ายรูปกันชิลๆ เลยค่ะ

สวนเค้าสวยดีนะ กว้างดี แล้วก็สะอาดด้วย ( เพราะมีคนสวนกำลังทำความสะอาดกัน นับเล่นๆ ได้เกิน 10 อ่้ะค่ะ ที่เดินผ่านนะ 55+ )

พอเดินผ่านสวนมาก็ถึงแล้วค่ะ 

คิดเอาเองค่ะว่า ธงที่เรียงกันคือธงประจำเมืองแต่ละเมือง เพื่อนนางนับได้ 13 รวมเป็น 1 ตรงกลางคือมาเลเซียค่ะ 

เรา 2 คนเดินตรงไปข้างใน แต่ไม่ได้เข้าไปค่ะ เหมือนเค้าทำอะไรกันอยู่ พวกเราใส่ขาสั้นด้วยเลยไม่อยากเข้าไปให้เสื่อมเสียประเทศ น๊านนน ... คิดไปนั่น ( ที่จริงคือ ไม่รู้ด้านในเค้าทำอะไรกันตะหาก) สงสัยเหมือนกันค่ะ ว่าเค้าทำพิธีอะไรกัน ลืมถามมาด้วยค่ะ 

พวกเราอยู่แค่มุมนี้มุมเดียวเอง เสียดายอยากไปฝั่งตรงข้าม แต่ก้ไม่รู้จะนั้่้งรถสายอะไรไป พอถามชี้ๆ ไป คนที่นั่งคุม Taxi ให้บริการอยู่แถวนั้นเค้าก็บอกว่า Taxi อย่างเดียวเลย จ๋อยๆๆๆ  อดข้ามไปมุมตรงข้ามด้านโน้นเลยอ่า เป็นเรื่องที่เรายังเสียดายจนถึงวันนี้ 

ฝั่งตรงข้ามบริเวณสะพาน สวยดีนะ 

 ภาพมุมกว้างๆ จากกล้องที่พกไปค่ะ

จริงๆ วันนี้ฟ้าแอบมืดนิดนึงค่ะ ปรับแสงช่วยเล็กน้อย เพื่อความสวยงาม (คิดเอาเอง)

ถ่ายรูปให้เพื่อนเป็นที่ระลึก

และเพื่อนก็ถ่ายรูปกลับให้เราเป็นที่ระลึกเหมือนกัน

เราเดินวนไปวนมาอยู่ข้างล่างแล้วก็แวะเข้าไปศูนย์อาหารด้านล่างกันค่ะ 

ขอบอกว่า ข้าวที่บ้านเมืองนี้จานใหญ่มาก กินไม่เคยจะหมด อยากขอแบ่งซื้อครึ่งนึงจริงๆ นะ มันเป็นเรื่องที่เรารุ้สึกเสียมารยาทมากที่ซื้อข้าวเค้ามาแล้วกินไม่หมดซักทีเนี๊ยะ เหลือบานเลย เรากินร้านนี้ค่ะ

อยากกินอะไรก็ชี้ๆ เลยค่ะ มีรูป แล้วก็บอกเค้าไปว่า เอาเบอร์อะไรบ้าง ตามนั้นค่ะ

จากนั้นเนื่องจากเราไม่รู้ว่าจะไปไหนยังไงต่อ เราเลยจำเป็นต้องอาศัย Taxi ค่ะ ถือเป็นการลองนั่งอะไรที่แตกต่างออกไป เอาให้ครบๆ  Taxi ที่นี่ Start ที่ 6 RM ค่ะ คิดเป็นมิเตอร์ เราโดนคุณลุงพาอ้อมด้วย แหมๆ โกงกันเห็นๆ คือเราบอกคุณลุงว่า จะไป Iron Mosque ( เราพูดๆ ไปแบบนี้ เค้าย้อนกลับมาถามเราว่า Silver Mosque ? อ่อ เป็นอันสรุปว่า เรียกอะไรก้ได้ค่ะ ตามใจคุณลุงเลยค่ะ )

นี่ถ้ามีคนกลุ่มนึง เดินมาตัวตรงๆ นิ่งๆ นี่คงคิดว่าซอมบี้ เหมาะกับการถ่ายหนังมากมาย ไม่มีคนเลยอ่า

บ้านเมืองเค้าสวยนะ สะอาดด้วย

ที่ที่คุณลุงพาเลี้ยวรถอ้อมเข้ามา ( เด๋วเฉลยตอนท้ายทำไมถึงรู้ว่าอ้อม )

คุณลุงมาส่งเราในท้ายที่สุด ราคา 11.8 RM ค่ะ แต่ระยะทางไม่น่าจะไกลมากนะ  ตามนั้นค่ะ

เดินรอบๆ มัสยิด เดินชื่นชมในความใหญ่อลังการ ใช้เวลาเดินช้า ๆเพราะเพื่อนที่มาด้วยกัน ท่าทางจะแย่แล้วหน้าตานี่บอกบุญไม่รับเลย นางปวดหัวไมเกรนขึ้นค่ะ  พวกเราก็เลยมาเดินออกมานั่งพักด้านหน้าตรงสนามหญ้าด้านนอก

ตรงนี้เลยค่ะ ที่ที่เรานั้่งพักเล่นกัน เห็นคนเดินลัดสนามด้วย เลยคิดว่า เข้าไปได้ กลัวก็กลัวว่าฝนจะตก ถ้าตกแล้วจะวิ่งไปทางไหนดีน๊อ เริ่มเล็ง

เหมือนกำลังจะมีจัดกิจกรรมอะไรซักอย่างค่ะ เพราะรถขนอุปกรณ์มากำลังจัดตั้งเวทีกันยกใหญ่

ในระหว่างที่เพื่อนขอพัก นี่ก็เลยได้โอกาสถ่ายรูปเล่นกันค่ะ นั่งไปไปด้วย ถ่ายรูปเล่นกันไปด้วย รอเวลา

ให้เพื่อนดีขึ้น สังเกตุหน้านาง สีหน้าไม่ผ่านค่ะ ฝืนตัวเองอยู่มั่ง !!

ตรงนี้ค่ะ เห็นตรงสุดถนนนั้นไม๊คะ คือเรามาจากตรงนั้น ถ้าเพียงแค่คุณลุงตรงมาอย่างเดียวก็ถึงแล้วป่ะ แต่คุณลุงเล่นพาเลี้ยวขวา เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เลี้ยวซ้าย เหมือนไกลมาก ในที่สุด .. ฉันก็โดน !!

หลังเดินเล่นนั่งเล่นกันพักนึงเพื่อไม่ดีขึ้น ซักที เลยตัดสินใจกลับกันดีกว่าเพราะยาก็ไม่มี (มียาแก้ไมเกรนมาแต่อยู่ในกระเป๋าที่รร. ใครจะคิดว่านางจะป่วย อาจจะเพราะอากาศมันขะมุกขะมัว แต่ฝนไม่ตกนะ )

เรานั่งรถเมล์กลับค่ะ สายไหนจำไม่ได้ พอเค้าเปิดประตู ถามเค้าว่าไปท่ารถเพื่อกลับ KL เค้าโบกมือขึ้นมาเลย ก็เลยขึ้นจ่ะ สายนี้ผ่านสะพานด้วย กดถ่ายผ่านกระจกรถแอบเบลอ นิดนึงเน๊อะ ( อยากลงเดินต่อมากมายแต่เพื่อนไม่ไหวแล้ว )

การเดินทางขากลับก็เหมือนเดิมจ่ะ นั่งรถมาลง KL Sentral เหมือนเดิม

พออพากลับมาถึง KL หน้าตาค่อยยิ่้มได้หน่อย  แต่หน้าก็ยังไม่สู้ดีอยู่นะ พวกเราเลยหาที่พักก่อน

เราไปนั่งกินโดนัทกันที่ Big Apple ตรงสถานีนั่นแหละค่ะ เรื่องสนุกก้เกิดขึ้น

พนง. = มองหน้าเรากะเพื่อนแล้วยิ้มๆ

เรา    = I'm a tourist and never eat this donuts before.  what a popular taste? (อย่าลืมนะว่าเราไม่เก่ง Eng เลย 555+ ถามไปตามสัญชาตญาณอ่ะ ฮา ดังนั้นอย่าคาดหวังว่าแกรมม่ามันจะถูกนะ)

พนง. =  No No ... (หน้าตาจริงจัง) No test !!!

เรา    = No , i mean what the recommended taste

เรา    = what a popular ... um ... What is your the best taste ? um ... the best sealer ?

พนง. = No No ... No test !!  (คราวนี้ไปพูดกับเพื่อนเป็นภาษามาเล แล้ว 2 คน ก็มารุมเราบอกว่า No test

เรา    = OK OK , I See ... แล้วเราก็ชี้ๆ เอารส นี้ นี้ นี้ แล้วก็ Coffee 55+

พน.   = ทำหน้ามุ่ย คิดตังค์ เก็บตังค์ ทอนตังค์ แต่ท่าทางยังเสียอารมณ์

ฉันผิดอะไรมากหรา ที่ฉันถามอ่า ก็แค่อยากชิมรสชาติที่อร่อยที่สุดเท่านั้นเอง  555+ เราว่า เอาเป็นว่า หนหน้าไปก็ชี้ๆ อย่าถาม สาขานี้นะ หน้าพนง. เหวี่ยงมาก

พอนั่งพักกันนานจนหายเหนือยแล้ว เราก็เข้าไปเดินช็อปปิ้งในห้างกันค่ะ ได้ขนมที่เพื่อนอยากลองด้วย ชั้นล่าง มีร้านแบบชั่งขีดอ่ะค่ะ ได้มาเยอะหลายแบบเลย  เดินชิมกันเพลิน เปิดทุกตู้ ที่ติดใจสุดก็มันม่วงอบแห้งๆ หวานๆ เหนียวๆ เคี้ยวเพลินดี 55+ แล้วก็อื่นๆอีก  อันนี้อะไรไม่รู้ ไม่เคยเห็น ซื้อมาฝากเพื่อน จนตอนนี้ยังไม่ได้ถามเลยว่า อร่อยป่ะ 555+

ยัง วันนี้ยังไม่จบแค่นี้ค่ะ หลังจากเราออกจากห้างกลับบ้าน พาเพื่อนไปพักผ่อนกินยาแล้ว ไม่นานพวกเราก็ออกมาเดินเล่นกันอีก สำรวจเมืองในอีกฝั่งที่เรายังเดินไปไม่ถึง 55+

ด้านหลังมีถนนอาหาร ซอย 3 ( อ้างอิงวันที่ 1 ที่พูดไว้) ก็ได้โอกาสจ่ะ กินมันหลายสิ่งเลยอยากลองนี่นา

ออกมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด

บางร้านเพิ่งตั้ง

น้ำชา กาแฟ ต้องร้านนี้เลยค่ะ ถัดไปมีโรตี ( อร่อยด้วยแหละ พูดเลย ร้านหน้ามินิมาร์ทซอย 3 นะ)

ปิ้งๆ ย่างๆ ดูราคาที่ตูดไม้ มีสีต่างไป แดง ฟ้า เขียว ราคาก็จะไม่เท่ากัน จ่ะ

หลังจากได้พักหายเหนื่อย ล้างหน้าล้างตา ออกมาหาผลไม้กินค่ะ Apple ลูกละ 1 RM จ่ะ

พอเรานั่งกินอะไรเรียบร้อย เข้ามินิมาร์ทนั้น นี่ ไปดูของขายว่าเค้าขายอะไรบ้าง เดินออกมาปากซอย

แวะวัตสัน และ guardian จะบอกว่า น้ำหอม น่าซื้อมา ถู๊ก ถูก ยี่ห้อของบ้าเค้าแหละ เท่าที่ลองดม แต่เชื่อเพื่อนไง ว่าจะแบกไปไม เด๋วไปซื้อเอาข้างหน้า แถวสนามบิน ก็น่าจะมี สรุป อดทั้งน้ำหอมและอดทั้งยูเซอรรีน ลดแล้วลดอีก ถูกมาก โฟมล้างหน้า เหลือ 33 RM เอง พวก Day - Night ก็เหลือแค่ไม่เท่าไหร่หลักร้อยอ่ะ เอาเป็นว่า พวกนี้ถูกกว่าบ้านเรามาก 

เราเดินออกมาเดินเล่นหน้าถนนใหญ่ เห็น KL Tower อยู่ไม่ไกล อยากไปเหลือเกิน แต่เพื่อนบอกว่าไว้ไปพรุ่งนี้ละกัน ก็เอานะ พรุ่งนี้ก้ได้ฟร่ะ เพราะถามเค้าแล้วว่า ถ้าจะเดินไป ไกลไม๊ เค้าบอกว่า "ไกลจากตรงนี้มาก ยูเดินไมไ่ด้หรอก ยู่ต้องไปรถไฟฟ้า ไปต่ออีก ... "   ... เครๆ ไม่ไปก็ได้ 

เห็นร้านอาหารข้างทาง ของปรารถนาเลย เพื่อนสาวนางอยากลอง พอดีหลัง 6โมง ชาวอิสลามเค้าก็ออกมากินกันแล้วไง แต่เค้ากินมือกันนะ ร้านนี้ให้ตักเองแล้วเค้าจะบอกราคาให้ค่ะว่าราคาเท่าไหร่ พวกเราสั่งมากินจานเดียว  3 อย่าง 9 RM ( ปลาผัดเผ็ด มัสหมั่นไก่ แล้วก็แกงเนื้อ คือมันเยอะมากอีกแล้ว) 

หมดสภาพไปตามๆ กันหลังจบวันที่ 3 เพราะพวกเรา กิน กิน กิน และกินกันอย่างเมามันส์ มากตั้งแต่กลับมากจากปุตราจายะ มันสะสมไง ( นึกในใจ ทำไมคืนก่อนหน้านี้ที่แกเดินเล่นไมเ่ดินให้ทั่วฟร่ะ จะได้ไม่ต้องมาลองกินวันเดียว )

ปล. วันนี้เราเดินช้อปปิ้งช่วงเย็นไม่ได้เอากล้องออกมา เลยถ่ายจากมือถือ บางครั้งก็เพลินลืมหยิบเอามือถือออกมาถ่ายบ้าง รูปประกอบเลยหายๆ ไปนิดนุง

สุดท้ายจริงๆ ค่ะ : วันนี้พวกเราช็อปกินกันกระจาย ได้ของฝาก และของไร้สาระมา ที่พลาดและเสียดายเงินมากคือ ที่ Watsons เราได้แป้งพัฟ Silky Girl มา ซื้อมา 2 อัน เพราะ 1 แถม 1 แล้วมันราคาแค่ 11 RM ( (=22 RM ) ตลับสีชมพูๆ อ่ะ เราถามเค้าก่อนซื้อแล้วนะ ว่า แป้งนี่คืออันนี้ใช่ไม๊ ( ตัวอย่างที่วางโขว์ให้ทดสอบ ) เค้าบอกใช่ ปรากฏซื้อมาแกะดู แป้งงี้ ดำเชียว ผิดเบอร์ ผิดไปจากที่ลองเลย แง๊ เสียดายตังค์ ไม่แพงหรอกนะ แต่ไม่ปลื้มไง เลยเสียดายเป็นที่สุด  >_<"