เรายังคงเสียใจ แต่เจ็บน้อยลง
ขอโทษนะ ไดอารี่
ที่เราเข้ามาเขียนเรื่องราวของเราน้อยลง

เรายอมรับ ว่าเรามีเธอ
เพราะว่าเอาไว้เขียนถึงเค้า

ตอนนี้ ทำใจ ได้มากกว่าเดิม
(แต่ไม่ได้แปลว่าทำได้ดี)

เปล่า .... เราไม่ได้มีใครใหม่
เราไม่ได้กำลังทำใจให้ลืมเค้า

จนถึงวันนี้ ....เราก็ยังคงคิดถึงเค้า
แต่ความทรมาน ไม่ชัดเจนเท่าเดิม

เรายังคงเฝ้าดูใน บีบี
ดูสถานะของเค้า
ดูรูปที่เค้าเปลี่ยน ตามอารมณ์เค้า
ดูว่าเค้าเปลี่ยน สถานะเช้า เย็น ตอนกี่โมง
ยังคอยติดตามเงียบ ๆ เหมือนเดิม
หากแต่ว่า ความถี่นั้น น้อยลง

เรายังคงเสียใจ แต่เจ็บน้อยลง
เวลาที่เราเห็น ชื่อ บีบี ของเค้า
บอกกับใครอีกคน ว่าเค้าคิดถึง

บางครั้ง เราก็ไม่แน่ใจ
ว่าที่เราเป็นอยู่
เรียกว่า กำลังค่อย ๆ ทำใจได้
หรือว่า หัวใจเราเจ็บจนมันชา
ความรู้สึก ค่อย ๆ หายไป

มีคนเริ่มเข้ามาในชีวิตมากขึ้น
หลังจากที่พวกเค้า พอจะรับรู้ได้
ว่าตอนนี้ เราไม่มีใคร
ไม่ได้คบกับเค้า
ว่าเราโสด

หลาย ๆ คน เข้ามาคุยมากขึ้น
ทั้ง ๆ ที่รู้จักกันมาตั้งหลายเดือน
แต่ก็เพิ่งมาคุยกันถี่ขึ้นช่วงนี้

หลาย ๆ คน
ที่ผ่านเข้ามารู้จัก ทักทาย เป็นเพื่อนใหม่

แต่ผิดไหม
ถ้าเราจะบอกว่า
เรายังไม่รู้สึก หรือคิดว่าจะคบใครเป็นพิเศษเลย

เพราะว่า เราเข็ด? เราเบื่อ? เราไม่รู้สึก?
ไม่รู้สิ เราเองก็ยังตอบตัวเราไม่ได้เหมือนกัน
เธอเองก็คงตอบไม่ได้ใช่ไหมไดอารี่

เอาเป็นว่า เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นแล้วกันเนอะ
ไม่แน่นะ สักวัน....สักวันเราอาจจะมาหาเธอ
มาเล่าเรื่องราวของเราให้เธอฟัง
ด้วยอีกอารมณ์นึง ที่ตรงข้ามกับที่เป็นอยู่

อารมณ์ที่มีความสุข....ก็ได้มั้ง





Create Date : 03 มีนาคม 2554
Last Update : 3 มีนาคม 2554 11:36:21 น.
Counter : 447 Pageviews.

5 comments
  
สู้ๆ นะค่ะ เราเองได้โอกาสอีกครั้ง ตอนนี้ก้อกำลังพยายาม ที่จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นกว่าเดิมให้ได้ค่ะ
โดย: ขอฟ้าดินจงเป็นใจ วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:13:31:50 น.
  
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สุขทุกข์มักอยู่คู่กันเสมอ
โดย: Inki วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:16:13:12 น.
  
ผมว่าผมเคยเป็นเหมือนคุณนะ
เคยเสียอกเสียใจกินเหล้าคนเดียว เพราะรู้สึกว่าการกินหลายคนมันทำให้อึกทึกเกินไป อีกอย่างเขาเหล่านั้น ไม่ได้อยู่อารมณ์เดียวกับเรา อยากมีเพื่อนกินเหมือนกัน แต่เขาต้องเงียบและไม่ต้องพูดอะไร ไม่ต้องปลอบด้วย
จะหาที่ใหนล่ะเพื่อนแบบนี้ สงสัยต้องนั่งกับตุ๊กตา

เลิกกินเหล้า หันมารักตัวเอง หาเวลาไปนั่งรถไฟตีลังกา
ความตื่นเต้นมันทำให้มีสิ่งมาคั่นความดักดานที่เรามีต่อเขาคนนั้นได้อย่างสิ้นเชิง คิดถึงเขาเมื่อไหร่ก็นึกถึงรถไฟตีลังกา
พออารมณ์รถไฟเริ่มจาง เราก็ไปหาอะไรที่โลดโผนมาคั่นอารมณ์อีก มันทำให้เวลาเลื่อนออกไปเรื่อยๆ และสุดท้ายเวลานี่แหละที่ทำให้อารมณ์อาลัยอาวรณ์เหล่านั้นจางไป
กลับมาดูรูปที่เคยถ่ายไว้ด้วยกัน ยังมานั่งอมยิ้มรำพึงในใจว่า นี่นะหรือคนที่เราเคยรัก เคยอยากตายเพราะเขา
โดย: หมู IP: 119.234.129.114, 220.255.1.130 วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:20:57:12 น.
  
สู้ๆ ครับ ความสุขที่ยิ่งใหญ่ จะรู้สึกได้หลังเราเจอความทุกข์มา

โดย: Tanny_Kee วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:1:14:33 น.
  
@ ขอฟ้าดินจงเป็นใจ
ยินดีด้วยนะคะ
โอกาสจะมีค่า เมื่อคนได้รับ รู้จักใช้ค่ะ

@ Inki
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ความสุขที่อยู่คู่กับความทุกข์
แต่ก็ไม่เคยมีใคร มองเห็นความทุกข์
เวลาที่จะกระโจนเข้าไปหาความสุขซักทีเนอะ

@ หมู
อืมค่ะ เมื่อเวลามันผ่านไป
ความรู้สึกมันก็จะค่อย ๆ จางลง
แต่ว่า จะไม่ได้หายไปซะทีเดียว
ผ่านมาแล้วเดือนนึง ก็น้อยลงนะ
แต่ว่ายังคงมีแว๊บ ๆ วนเวียนมาเป็นระยะ ๆ

@ Tanny_Kee
ขอบคุณค่ะ
ขอให้ความสุขที่ยิ่งใหญ่ ย้อนกลับไปให้คุณเช่นกันค่ะ
โดย: Princess 215D388E วันที่: 6 มีนาคม 2554 เวลา:20:59:00 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Princess 215D388E
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



มีนาคม 2554

 
 
1
4
5
6
7
8
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31