|
สืบเนื่องจาก...แดดเช้าร้อนเกินกว่าจะนั่งจิบกาแฟ ...เวลาที่ไม่อาจคลี่คลาย... ...นานวันกว่าแผลบนสันปีกจะบรรจบ หลายวันกว่าความระบมบอบช้ำ จะทุเลาลง และคงแรมเดือนกว่าที่ ปีกอันล้าจะกลับมาโบยบินได้อีกหน แสงสีส้มสุกสาดลอดสุมทุมพุ่มไม้ ผ่านระแนงรั้วพาดลงตรงลานกว้าง ..... ชายหนุ่มในชุดกางเกงผ้าฝ้ายดิบตัดเย็บแบบกางเกงเลของชาวใต้ กระชับแถบผ้าคาดพันทับลงมาด้วยส่วนที่ปล่อยเลยเอวขึ้นไป ชายผ้าที่ระพื้น กับร่างกายท่อนบนที่เปล่าเปลือย เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงกร้านแดดลมนั้น บ่งบอกถึงความเป็นคนสมถะเรียบง่าย ไม่นำพาต่อสิ่งใดภายนอก มือที่เรียวงามราวมือศิลปิน แม้ไม่อ่อนนิ่ม คู่นั้น บรรจงมัดปลายผ้าชิ้นน้อยเป็นปม อย่างเกรงว่า เจ้าตัวปีกใหญ่หนาตรงหน้าจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว พลางแหงนหน้า ขึ้นยิ้มหนึ่งก่อนปลอบใจ "ลำบากเจ้าแล้ว มืดค่ำจะกลับรังก็คงจะไม่รอด อย่างนั้นเจ้าอยู่ที่นี่จนกว่าจะหาย หรืออย่างน้อย จนกว่าเจ้าจะพอบินไหวเถิด" "..." สุ้มเสียงอันใดจะปรากฎจากปากเจ้าพญาเหยี่ยว ผู้สาหัสได้ "เช่นนั้น ก็เอาตามนี้" ว่าพลางเดินหันหลังออกจากแนวรั้ว ทิ้งเจ้าเหยี่ยวผู้โชคร้าย ไว้กลางลานกว้างแห่งนั้น ท่ามกลางลำแสงสีส้มแก่ ลำสุดท้ายนั่น
แวะมาสวัสดีเจ้าของบล็อกค่ะ สบายดีนะคะ
โดย: แอมน็อทซุปฯ IP: 223.204.239.77 วันที่: 6 ตุลาคม 2555 เวลา:21:48:54 น.
สบายดีครับ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อย รักษาสุขภาพนะครับ โดย: เจ้าชายฯ IP: 124.122.151.26 วันที่: 10 ตุลาคม 2555 เวลา:21:47:02 น.
ม่มีที่ไหนสวยเท่าเมืองไทยบ้านเราอีกแล้ว
โดย: จ้าวปีใหม่ IP: 159.192.219.14 วันที่: 19 กรกฎาคม 2562 เวลา:21:27:15 น.
|
เจ้าชายแห่งสายหมอก
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ความจำสั้น แต่ความฝันยาว(Remember is short,but not for a dream)
Friends Blog Link |