อันจาคียา(1)

เช้าที่อากาศทึมเทาด้วยม่านหมอก แสงแดดลัดเลาะ สุ่มทุมพุ่มไม้เพียงรำไร
ม่านไยแมงมุมเก่าบางเบา แกว่งไกว อย่างหงอยเหงาเช่นผีเสื้อริมโคน
พลับพลึง นานทีจะขยับปีก ราวกับจะสื่อถึงชีวิตอื่น แม้หยุดนิ่งแต่ยังไม่ร้าง
วิญญาณ รอเพียงแดดอุ่น ลมโชย ก็พร้อมจะโบยบินอีกครา

สายวันเดียวกัน ฟากหนึ่งของตลาดเป็นชุมชนเก่าเรือนไม้สองชั้น สภาพโย้
ธงสามเหลี่ยมบน ปลายไม้ไผ่เหลาเกลี้ยงกลม ของเด็กชายถิ่นและผองเพื่อน
ปลิวไสวเป็นริ้วแถว ยาวเหยียด ตลอดทางฝั่งหนึ่ง อากาศอันขมุกขมัวของต้นหนาว
ไม่ทำได้เด็กน้อยย่อย่น หนำซ้ำเฮฮายิ่งนักราวเฝ้ารอฤดูกาล
แห่งการเข้าค่ายนี้มาเนิ่นนานแล้ว
รอยยิ้ม เสียงหยอกล้อ เอะอะ โวยวาย เรียกความสนใจ ชาวบ้านร้านตลาด
ต้องละวางงานที่คามือ บ้างกะลังตระเตรียม สำรับกับข้าว บ้างสาละวนลูกน้อย
บ้างเตรียมห่อหมกพกยา มารอฝากลูกหลานในแถว ด้วยเด็ก ๆ ออกไปเตรียมตั้งขบวน
กันแต่เช้าตรู่ บางบ้านไปส่งตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง กับข้าวกับปลาเตรียมกันทันบ้างไม่ทันบ้าง
ทั้งเป็นห่วง ทั้งไม่รู้ว่าต้องตะเตรียมอะไรให้ นี่นับเป็นครั้งแรกตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนแห่งนี้
ที่มีการเข้าค่ายพักแรม เพียงครู่ สองฟากทางเต็มไปด้วย ชาวชุมชน ห้อมล้อม ชุลมุน
แลดูโกลาหลยิ่งนัก หากแต่อิ่มเอิบและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ถัดจากนี้สามวัน จึงจะพบหน้าเด็ก ๆ อีกครั้ง

Create Date : 22 กรกฎาคม 2554 Last Update : 22 กรกฎาคม 2554 20:27:09 น. Counter : 820 Pageviews.		3 comments
Share Tweet