อดีตแม้มันจะเจ็บช้ำ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว
วันนี้จิตใจดีขึ้นกว่าเมื่อวานมากมาย พยายามอย่างยิ่งที่จะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง และก็ทำได้ ไม่เสียแรงเลย
เพื่อนบอกว่าถ้าแกไม่หายเจ็บ เดี๋ยวฉันจะจัดการคนที่ทำให้เจ็บ พูดแบบนี้เพราะรู้ว่า ยังไงซะเราก็คงไม่มีวันยอมให้เค้าเจ็บ แต่ที่มากกว่านั้น ก็คือ ฉันหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง มากเกินกว่าจะก้มหัว ให้กับคนที่ไม่เห็นค่า คนที่ไม่แม้แต่จะจดจำความเจ็บปวดของฉัน คนที่ไม่เหลียวมองมา และมีความสุขได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย ฉันไม่ต้องการ...
จิตใจเริ่มดีขึ้นพร้อมกับสามารถไปสอบได้แล้ว แต่ก็เจอเรื่องอีกจนได้ ผู้ชายหน้าอ่อนที่นั่งข้างๆ ฝนดินสอและลบยางลบซะโต๊ะสะเทือน แม้เจ้าหน้าที่คุมสอบจะเตือนว่าให้เบาๆ แต่ฮีก็ไม่ได้รุนแรงลดน้อยลงเลย ไม่สามารถสะกดคำว่า ความเกรงใจ เป็นเลยสักนิดเดียว หน้าตาก็ดี บริษัทก็ใหญ่โต คงจะดีเลิศจบจากที่ดังๆ แน่ๆ สะท้อนไปในอีกมุมที่บริษัทที่หนุ่มผู้นี้ได้เข้าสัมกัด การคัดเลือกท็อปก็ไม่สามารถสะท้อนได้ถึงมารยาทและจิตใจ ขนาดแค่ความเกรงใจต่อผู้อื่นยังไม่มี แล้วจะฟูกฟักต่อยอดถึงความรับผิดชอบต่อสังคมได้อย่่างไรกันนะ สะท้อนไปที่บริษัทชื่อที่มี พยัญชนะซ้ำกันเป็นดับเบิ้ล บริษัทที่ก่อกลิ้นเหม็นให้ชุมชน รวมทั้งรู้กันดีว่ามีพนักงานขับรถขนส่ง ที่ยอดแย่มากๆ และเป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุบ่อยๆ เฮ้อ....ไม่บ่นละ
รอผลด้วยใจจดจ่อ
Create Date : 14 กันยายน 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 14 กันยายน 2554 18:56:42 น. |
Counter : 732 Pageviews. |
|
|
|