|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความรัก...ที่ไม่ใช่เจ้าของ
เป็นเช้าวันหนึ่งที่ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงทะเลาะกันของเพื่อนบ้าน
ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ ฉันจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร เริ่มต้นกิจวัตรประจำวันของตัวเองไปตามปรกติ และความปรกติเคยชินของฉันอีกอย่างหนึ่งก็คือ การถูกตัดหน้าด้วยแมวเหมียวที่ฉันเรียกว่า ตัวเล็ก ตอนเดินไปซื้อข้าว
ตัวเล็ก คือ ลูกของงุงิที่ฉันเคยอยากหาบ้านใหม่ให้ แต่สุดท้ายตัวเล็กกับแม่ก็ยังอยู่ที่บ้านหลังเดิม ส่วนพี่น้องอีกตัวนึงมีคนรับไปเลี้ยงแล้ว
แมวเหมียว ตัวเล็ก จะกระโดดออกมาวิ่งตัดหน้าฉันไว้ถ้าหากมันรู้ว่าฉันเดินผ่านมา หรือไม่ก็วิ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วสูง จนหัวคะมำตำพื้นตอนเบรกเวลาที่ฉันร้องเรียก
ตัวเล็ก เป็นอีกหนึ่งความสุขเล็กๆ ของฉัน
เพราะความเป็นลูกแมวของมัน ทำให้ฉันเป็นห่วงมันมากกว่าแมวที่บ้าน ตัวเล็กกับแม่จึงมักจะได้กินข้าวก่อนฉันแทบทุกวัน เพราะฉันต้องเดินผ่านบ้านที่ตัวเล็กอยู่เวลาจะไปซื้อข้าว การคดข้าวเย็นมาคลุกปลาทูแล้วใส่ถุงพลาสติกเล็กๆ ถือติดมือไปฝากตัวเล็กกับแม่จึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากสำหรับฉัน ถึงแม้ว่าบางครั้งจะต้องนั่งเฝ้า ดูตัวเล็กกินข้าวเป็นชั่วโมงๆ เพื่อคอยไล่หมาก็ตาม
วันนี้ก็เหมือนกัน ฉันต้องคอยไล่หมา ไม่ให้มาแย่งข้าวตัวเล็กกินเกือบชั่วโมง แต่ถ้าหากฉันรู้ ฉันจะนั่งอยู่ให้นานกว่านั้น...
ไม่คิดว่าจะต้องเอารูปที่กดชัตเตอร์มั่วๆ มาทำอะไรแบบนี้
เกือบหกโมงเย็นแล้ว ฉันกำลังนั่งดูพริกที่เพาะไว้ในกระถาง แม่ก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้านี้ข้างบ้านทะเลาะกันเพราะอะไร แล้วบอกว่าป่านนี้เขาคงตัวเล็กกับแม่ไปปล่อยวัดแล้ว
เขา คือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของงุงิกับลูก ถึงแม้ว่าเขาจะให้แค่ที่นอนกับมันก็ตาม
ฉันไม่นึกโกรธเขาเลย เพราะรู้ว่าเขาเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะเอางุงิกับลูกไปปล่อยวัด เพราะเขาให้แม่มาบอกฉันให้รับรู้ด้วยความเกรงใจ ในฐานะที่เป็นคนให้ข้าวงุงิอยู่ทุกมื้อ
เรื่องของเรื่องก็คือ งุงิกับลูกถูกกล่าวหาว่าไปอึ๊บนบ้านของคนอื่น
คนอื่น คือเพื่อนบ้านคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้แมวที่ตัวเองเลี้ยงขึ้นบนบ้านด้วยซ้ำไป แล้วงุงิกับลูกจะขึ้นไปบนบ้านหลังนี้ได้ยังไง (ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเช้า ฉันคงจะเป็นคนเอาคำถามนี้ไปตะโกนใส่หน้า มัน แล้ว)
ขอใช้คำว่า มัน กับเพื่อนบ้านคนนี้เถอะ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเกลียด และขยะแขยงซะยิ่งกว่ากิ้งกือซะอีก
เมื่อก่อน มัน ไม่ได้อยู่แถวนี้ แต่อยู่ตึกแถวหน้าปากซอย แล้วมันก็ขอแมวบ้านงุงินี่แหละไปเลี้ยง ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่ามันเลี้ยงดีมากน้อยแค่ไหน รู้แค่เวลาผ่านไปประมาณปีนึง แมวโต มันก็อยากเอามาคืน
พอมันย้ายมาที่นี่ ก็เห็นเลยว่าแมวที่มันเลี้ยงถูกจำกัดพื้นที่อยู่แค่หน้าประตูบ้าน ด้วยความที่แมวมันอยู่ตึกแถวจนชิน มันโดนหมาไล่ไปติดอยู่บนต้นมะพร้าวสามวันสามคืนลงมาไม่ได้ มันก็ไม่สนใจ
ใครว่าแมวโง่ แต่ฉันว่า...คนมันเลว
ฉันไม่เห็นหน้าแมวที่มันเลี้ยงมาหลายวันแล้ว คิดว่าคงหาย แต่มันก็ไม่ได้เดือดร้อน (คงดีใจซะด้วยซ้ำ) แถมวันนี้มันยังมาทำให้ของที่ฉันรักต้องหายตัวไปอีก
แทนที่ฉันจะเริ่มต้นปีอย่างมีจิตใจที่เป็นสุข ทำไมมันต้องมาทำให้ฉันเริ่มต้นปีด้วยความรู้สึกย่ำแย่แบบนี้ด้วยนะ ไม่ได้รู้สึกเกลียดใครมากมายขนาดนี้มานานแล้ว
เกลียด ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนก็ตาม
ดูจาก หนังหน้า แล้ว ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะว่ามันจะเป็นคนใจร้าย ปากร้าย จิตใจชั่วร้าย ฉันอยากจะทำอะไรร้ายๆ กับมันบ้างแต่ก็นึกไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงจึงจะสาสม
ป่านนี้...ไม่มีตัวเล็กวิ่งมาตัดหน้าฉันแล้ว ฉันจะกินข้าวที่ซื้อมาลงได้สักกี่คำกันเชียว
ป่านนี้...ฉันจะแบ่งข้าวของโต๋เต๋กับต้องตาไว้ให้ใครกิน
ป่านนี้...ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย ในเมื่อมันไม่ใช่แมวของฉัน
ป่านนี้...ฉันอยากจะข่วนหน้ามัน ทั้งที่ตัวเองไม่ใช่คนที่ถูกด่า
และที่ฉันรู้ๆ คือ...ในชีวิตนี้ฉันสูญเสียคนที่ฉันอยากจะพูดจาด้วยดีๆ ไปแล้วหนึ่งคน
Create Date : 31 ธันวาคม 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 31 ธันวาคม 2551 17:51:40 น. |
Counter : 739 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: moonjaja 31 ธันวาคม 2551 20:09:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 1 มกราคม 2552 19:40:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ผ่านมาทักทายจ่ะ