หนุ่มแสบสาวใส...หัวใจโพสรัก

หนุ่ม "เพ้นท์" สุดแสบที่รักดี

เพ้นท์ เป็นเด็กหนุ่มที่ขวางโลกและกวนประสาทแบบสุดๆ นอกจากจะสามารถแย่งที่นั่งในขบวนรถไฟฟ้าใต้ดินได้แบบหน้าตาเฉย แล้วยังทำท่าไม่รู้สึกรู้สากับสายตาและคำตำหนิของคนอื่นได้อีกต่างหาก ภาพแรกที่เพ้นท์ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของฉันจึงสุดแสนจะธรรมดา เพ้นท์ก็ไม่ได้แตกต่างจากเด็กวัยรุ่นทั่วไป ที่มักจะใช้นิสัยเกเรก้าวร้าว และการวางตัวแบบขบถต่อสังคมรอบด้านเป็นเครื่องมือในการเรียกร้องความสนใจให้กับตนเอง

เงื่อนงำบางอย่างเกี่ยวกับตัวเพ้นท์ทำให้ฉันสนใจอยากรู้ที่มาที่ไปของการพยายามปิดบังอำพรางตัวเองของเขา ซึ่งด้วยเหตุนี้เอง ที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันค่อยๆตกหลุมรักเพ้นท์ทีละนิด

เมื่อได้ทำความรู้จักกับเพ้นท์มากขึ้น ฉันก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้วเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำตัวเกะกะขวางโลก และไม่มีน้ำใจจนถึงขั้นสามารถแย่งที่นั่งบนรถโดยสารสาธารณะจากเด็กผู้หญิงได้อย่างหน้าตาเฉยหรอก แต่เป็นเพราะว่าเพ้นท์ต้องทำงานหนักแถมยังมีหน้าที่หลักคือการเรียนหนังสือควบคู่กันไปด้วย ก็เลยทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน เพ้นท์จึงจำเป็นต้องหาหนทางงีบออมแรงทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้งในห้องเรียนและระหว่างการเดินทางไปตามที่ต่างๆ

เพ้นท์เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่มีปมขัดแย้งมากมายอยู่ในตัวเอง เขาตั้งหน้าตั้งตาทำงานสุจริตทุกอย่างเพื่อที่จะหาเงินให้ได้มากที่สุด ทั้งๆที่ฐานะทางบ้านของเพ้นท์จัดอยู่ในขั้นเศรษฐี ในแต่ละปีทางโรงเรียนที่เขาเรียนอยู่จะได้รับเงินสนับสนุนปีละหลายล้าน แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้เพ้นท์มีอภิสิทธิ์เหนือจากเพื่อนคนอื่นๆเลย นอกจากงานด้านวงการบันเทิงที่เขาทำอยู่จะผิดกฎเหล็กของโรงเรียนอย่างรุนแรงแล้ว เพ้นท์ยังเรียนอ่อนและมาโรงเรียนสายเป็นประจำ เขาจึงรู้สึกว่าตัวเองถูกผู้อำนวยการโรงเรียนอย่างอาจารย์เกลียวทองตั้งแง่คอยจ้องจับผิดอยู่เพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าต่อหน้าอาจารย์เกลียวทองเพ้นท์จะแสดงกิริยาที่ก้าวร้าว เกเรและดื้อรั้นอย่างร้ายกาจ แต่เขาก็ไม่เคยขัดคำสั่งเมื่อถูกสั่งทำโทษให้เช็ดกระจก วิ่งรอบสนามหรือว่าทำความสะอาดเลยสักครั้ง

ซึ่งนั่นได้ชี้ให้เห็นว่า จริงๆแล้วเพ้นท์เป็นเด็กที่ดี และมีความว่านอนสอนง่ายอยู่เต็มตัว

“ผมจะมาขอบคุณอาจารย์ครับ ที่ให้ผมเรียนที่นี่พร้อมกับทำงานในวงการไปด้วยได้ แล้วก็จะมาขอโทษที่วันนั้นผมก้าวร้าวไปหน่อย”
“นิสัยก้าวร้าวของเธอน่ะ ฉันรู้ว่ามันแก้ยาก แต่อย่าเพิ่งดีใจไปนะ ถ้าเธอทำเรื่องเสื่อมเสียมาถึงโรงเรียนเมื่อไหร่ ฉันก็จะไล่เธอออกเมื่อนั้นแหละ ที่ฉันต้องทำแบบนี้ก็เพราะฉันรำคาญพวกอาจารย์กับพวกเพื่อนๆของเธอหรอกนะ ที่มาทำเป็นวุ่นวายไม่ยอมร่ำยอมเรียนกันอยู่ได้ เพราะเธอคนเดียวเลยทำให้ปั่นป่วนกันไปหมด”

แม้ว่าการพูดจากันดีๆครั้งแรกระหว่างเพ้นท์กับอาจารย์เกลียวทองจะไม่ค่อยอ่อนหวานนัก แต่ด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเพ้นท์ก็ทำให้กำแพงในหัวใจของเขาที่มีต่ออาจารย์เกลียวทองค่อยๆทลายลง เมื่อรู้ว่าท่านเปิดใจยอมรับในสิ่งที่เขากำลังทำแล้ว และแม้ว่าอาจารย์เกลียวทองจะออกปากว่าเห็นแก่คนอื่น แต่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้หรอกว่าการที่อาจารย์เกลียวทองไม่ต้องการให้เพ้นท์ทำงานในวงการบันเทิง ก็เพราะท่านเป็นห่วงกลัวว่าเพ้นท์จะหลงไปทำในสิ่งที่ไม่ดีไม่งามเข้า ไม่ได้จงใจจะคอยจับผิดด้วยความจงเกลียดจงชัง อย่างที่เพ้นท์เคยคิดเดาไปเอง และเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขากับอาจารย์เกลียวทองถูกเปิดเผยขึ้น เพ้นท์ก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่อาจารย์เกลียวทองยอมที่จะแบกรับมันเอาไว้ตลอดมา

แม้ว่าเพ้นท์จะวางตัวห่างเหิน ปิดกั้นตัวเองจากเพื่อนๆร่วมชั้น และรุ่นน้องร่วมโรงเรียนเดียวกันมาโดยตลอด แต่ในวันที่เขาต้องประสบกับปัญหา เพ้นท์ก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้วทุกๆคนไม่ได้เห็นเพ้นท์เป็นคนอื่นคนไกลเลย ทุกๆคนในโรงเรียนรักเพ้นท์ อยากเห็นเพ้นท์เรียนจบไปพร้อมๆกันและต้องการให้อาจารย์เกลียวทองยอมรับในสิ่งที่เพ้นท์ได้เลือกทำ เพราะว่าสิ่งที่เพ้นท์ทำไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น แม้ว่าเพ้นท์จะไม่เคยปริปากบอกใครต่อใครถึงเหตุผลที่เขาต้องทำงานหนักเพื่อหาเงิน แต่ทุกๆคนก็เชื่อว่าเพ้นท์ต้องมีเหตุผลของเขาเอง

ถึงแม้ว่าเพ้นท์จะเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยเงินทอง แต่เพ้นท์ก็เป็นเด็กที่ขาดแคลนความรักความเข้าใจ แม้ว่าเขาจะมีสิทธิ์ใช้เงินทองและความหน้าตาดีของตัวเองซื้อความรักจอมปลอมของสาวๆที่มาคลั่งไคล้เขามากมาย แต่เพ้นท์ก็ไม่เคยทำตัวแบบนั้น แม้แต่แค่เพียงในความคิด เขาไม่เคยปฏิเสธการรับจดหมายรัก แต่เขาก็ไม่ยอมรับความรักจากใครอย่างมักง่าย จนกระทั่งในวันที่เพ้นท์ได้เจอกับคนที่ใช่ของตัวเอง

ไม่ว่าจะเป็นเพราะความน่ารักไร้เดียงสาของบะหมี่ หรือเพราะบะหมี่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่ชื่นชมเขาก็ตาม แต่เพ้นท์ก็ได้หลงรักเธอไปแล้วอย่างหมดหัวใจโดยที่เพ้นท์เองก็ไม่ทันรู้ตัว

ภาพนอกเด็กหนุ่มอย่างเพ้นท์อาจจะดูกวนประสาท เหลวไหล ไร้สาระ แต่เมื่อได้รู้จักกับเพ้นท์มากขึ้น ฉันก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้ว เพ้นท์เป็นเด็กที่ฉลาดเฉลียวมาก เขาไม่ด่วนสรุปตัดสินอะไรอย่างมักง่าย เขาพยายามหาหลักฐานเพื่อยืนยันกับบะหมี่ว่าคนที่ลอบทำร้ายเธอไม่ใช่คนที่บะหมี่คิดเอาไว้ ซึ่งหากดูเผินๆอาจจะเหมือนเพ้นท์ทำเพื่อปกป้องคนอื่น เพราะคนร้ายที่บะหมี่คาดไว้คือคนที่เป็นข่าวว่าเป็นแฟนของเพ้นท์ แต่จริงๆแล้วเขาทำเพื่อปกป้องบะหมี่ เขาเดินหน้าสืบค้นหาความจริงต่อไป จนในที่สุดก็ได้รู้ว่าคนที่ลอบทำร้ายบะหมี่ คือคนที่บะหมี่ไว้ใจที่สุดนั่นเอง

สิ่งที่ฉันเห็นได้ชัดเจนที่สุดในตัวของเพ้นท์ก็คือความมุ่งมั่น เขาตั้งใจทำงานเพื่อหาเงินให้ได้มากที่สุด แต่เพ้นท์ไม่ได้ใช้เงินเหล่านั้นให้หมดไปเพื่อความสุข และสมบัตินอกกายอะไรเลย เขาทำเพื่อผู้หญิงที่เขารักและโหยหามาตลอดชีวิตนั่นคือแม่ของเขานั่นเอง แม้ว่าความหวังจะเลือนรางเต็มทีแต่เพ้นท์ก็ไม่เคยท้อ และในที่สุดความพยายามของเขาก็ประสบความสำเร็จ เพ้นท์ได้พบกับแม่ที่เขาตามหา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องทำแข็งใจสร้างภาพเพื่อทำร้ายความรู้สึกของบะหมี่ เพื่อที่เธอจะได้ตัดใจจากเขาซะเช่นกัน

เกือบตลอดชีวิตของเพ้นท์ที่ฉันได้ทำความรู้จัก เพ้นท์ยิ้มแค่ไม่กี่ครั้ง นั่นหมายถึงความสุขของเขามีอยู่น้อยเต็มที แต่ไม่เคยมีซักครั้งที่เพ้นท์จะตัดพ้อกับโชคชะตาของตนเอง เพ้นท์ไม่โทษว่าเป็นความผิดของใครที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เพราะเพ้นท์ไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองเลวร้าย เขามองข้ามเรื่องเศร้าที่ถาโถมเข้ามา เพ้นท์ตั้งหน้าตั้งตามองหาแต่หนทางที่จะทำให้ความหวังของตัวเองเป็นจริง

แล้วในที่สุดมันก็มีวันนั้น วันที่เพ้นท์มีผู้หญิงอันเป็นที่รักทั้งสองคนอยู่ข้างๆ และมีความสุขอยู่เต็มอ้อมแขน ด้วยการลงมือทำอย่างตั้งใจของเขาเอง

Create Date : 25 ธันวาคม 2550		6 comments
Last Update : 26 ธันวาคม 2551 6:16:55 น.
Counter : 607 Pageviews.
Share Tweet