Group Blog All Blog
|
"ไดอารี่ลดความอวบ เริ่มต้นใหม่วันที่ 79 "  สวัสดีค่า มารายงานตัวตามระเบียบ อาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องเครียดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำดีๆนะคะ โดยเฉพาะป้าอิ่มคนงาม เรื่องลดน้ำหนักก็เรื่อยๆมาเรียงๆค่ะ คือไม่คืบหน้าเท่าไรเลย ไม่รู้ความตั้งใจมันหายไปไหนหมด ตอนนี้ก็แค่คงน้ำหนักไว้ไม่ให้ขึ้นเท่านั้นเอง แต่ยังไงก็ตาม ก็จะพยายามต่อไปค่า ก่อนกลับเมืองไทยต้องพยายามให้ลดได้จนเหลือสัก 52.0 kg เพราะรู้ตัวว่ากลับเมืองไหร่น้ำหนักต้องคืนมาอย่างน้อยสามกิโลแน่นอน ตอนนี้ไม่รู้เป็นไง มีเรื่องเข้ามาให้คิดมากมาย หรือว่าแก่แล้วเลยเริ่มคิดมาก ฮ่าๆ ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดีเลยเลย คนตกงานกันรายวัน คิดถึงตัวเองที่ตอนนี้ยังมีงานให้ทำอยู่ ถึงจะอึดอัดบ้างก็ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ยังดีกว่านอนเล่นอยู่บ้านเฉยๆแล้วกันเนอะ เพื่อนๆลดความอวบกันไปถึงไหนแล้วคะ อย่ายอมแพ้เรานะ ตอนนี้เราแค่พักยกแค่นั้นเอง เดี๋ยวก็ตามทัน เพราะฉะนั้นอย่าประมาท เอาเป็นว่าตอนนี้เราประกาศจุดยืนลดน้ำหนักอย่างจริงจังแล้วกันนะคะ ต่อไปจะไม่ให้หลุดอีกแล้วจ้า สัญญาๆ ( เมื่อกี้แอบไปชั่งน้ำหนักมาแหละ แต่ไม่บอกว่าเท่าไร บอกได้แค่ว่าแทบร้องไห้ ฮือ )
โฮ๊ะๆๆๆๆ ทำใจให้สบายๆๆ
วางเรื่องบ้านเมืองไว้ทางซ้าย วางเรื่องเศรษฐกิจไว้ทางขวา แล้วหยิบกำลังใจจากที่นี่ เอาไปออกกำลังกันเถอะ.... โดย: วาซุตะคุง v( ^o^ )v
 วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:14:45 น.ไม่ได้แวะเข้ามาคุยถึงเรื่องการไดเอทพักใหญ่ๆ
เหมือนกันคะวันนี้มีโอกาสแวะมาซะเลย พูดถึงเรื่อง นน. เราเองก็ไม่ตั้งใจจะลดเลยอ่ะคะ พอเลิกสนใจ ประมาณว่ามีเรื่องทำให้คิดมากพอดี เลยลดอย่างไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน 3 โล ภายใน 1 อาทิตย์ เรียกว่าแทบจะแย่ แต่ก็ดีนะค่ะเพราะว่าตอนนี้ อาการจิตตกเริ่มโอเคแต่ว่าก็ยังพอเหลืออาการอยุ่ เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เสียดายเพราะว่า นน. มันลดแล้วเราก็เลยคิดว่าจะซีเรียสกับเรื่อง ไดเอทต่อไปค่ะ ... ตั้งใจว่าสัก 5 โลไปก่อน เอาว่าสบายๆ ค่ะ เลยแวะมาส่งกำลังใจให้ด้วยนะคะ  โดย: JewNid
 วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:29:23 น.สู้ๆ นะคะ พี่จอย ทำได้อยู่แล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ โดย: เพื่อนคนใหม่
วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:12:35 น.สวัสดีค่ะ น้องจอย
พี่ช่วงนี้ก็กินกระหน่ำ ยิ่งเวลาเครียด เชือไหมกินจัง ไม่กล้าชั่งน้ำหนัก เพราะกลัวจขึ้น แต่ทำไมได้เครียดเรื่องเพือนร่วมงาน ที่ทำงานน้องจอยเป็นอย่างไรบ้าง พี่เครียดมากได้ไปตั้งกระทู้เกี่ยวกับเพือน พี่ได้ฟอร์เวิร์ดมาให้น้องจอยอ่าน สำหรับน้องจอย ถ้าเกิดปัญหาแบบพี่ น้องจอยจะทำอย่างไร ทำไมเพื่อนร่วมงานฝรั่งบางคน เห็นเราคนไทย ยิ้มแย้มแจ่ใส่ อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อยากมีเรื่องกับใคร ถึงชอบมารังแกเรา เมื่อวานนี้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันคิดว่าดิฉันจะไม่อ่อนน้อม ถ่อมตน ใครว่าอะไรก็ได้ ได้แต่ยิ้ม ตอนนี้ต้องบอกว่าตัวเองแค้นฝังหุ่นเพื่อนร่วมงานมาก ๆ ปกติก็จะปล่อยวาง ให้อภัยพวกเค้า แต่พอเห็นเรายอมๆ พวกเค้า พวกเค้าจึงชอบมารังแกเรา แล้วเมื่อเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับเพื่อน ๆ เราคนไทยทำอย่างไรกันบ้างค่ะ ต้องบอกก่อนว่าตัวเองทำงานอยู่ห้างเสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในอเมริกา ที่ห้างฯที่ทำงานจะเป็นคนอเมริกัน ไม่มีคนเอเชียหรือคนไทยเลย ก็มีดิฉันล่ะที่เป็นคนไทยคนเดียว สำหรับดิฉันนั้นปกติก็จะเป็นคนที่ยิ้มแย้ม แจ่มใส่ สนุก ชอบหยอกล้อเพื่อน ๆ ไม่เคยแสดงกริยาฉุนเฉียวหรือโกรธให้ใครเห็นเลย ใครพูดอะไร หรือว่าอะไรก็เก็บเอาไว้ ยิ้มอย่างเดียว สำหรับการทำงานที่ห้างฯ แห่งนี้ ถึงดิฉันจะภาษาไม่ดีเท่าคนอเมริกัน แต่เพราะดิฉันเป็นคนที่ทำงานหนัก มากกว่านั้นดิฉันสามารถหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้กับทางห้างฯ ได้มากที่สุดทุกเดือน เรียกว่าชื่อดิฉันทุกเดือนจะต้องติดบอร์ดพนักงานดีเด่น และมากกว่า ดิฉันก็เป็นท๊อปของ district สำหรับดิฉันนั้นไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นพนักงานดีเด่นเลย ดิฉันคิดเสมอว่าการทำงานนี้เหมือนกับการแข่งขันตัวเอง เวลาเพื่อนดิฉันหาลูกค้าทำบัตรเครดิตได้ ดิฉันยังหาไม่ได้ ดิฉันก็ไม่เคยรู้สึกอิจฉาพวกเค้าเลย ที่ห้างฯ ดิฉันก็แปลก ถ้าพนักงานต้องการให้ได้ชั่วโมงการทำงานมาก นอกจากทำงานดี บริการลูกค้าดีแล้ว จะต้องหาลูกค้ามาทำบัตรเครดิตให้ได้ ฉนั้นดิฉันจึงเป็นพนักงานดีเด่นทุกเดือนและได้ชั่วโมงการทำงามากที่สุด บางครั้งดิฉันก็ถูกเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง ซึ่งแต่ก่อนเธอเคยเป็นพนักงานดีเด่นแบบดิฉัน แต่ต้องมาเสียแชมป์ให้กับดิฉัน เวลาดิฉันเดินผ่านเธอ เธอก็จะพูดแขวะดิฉันต่อหน้าเพื่อนร่วมงานคนอื่นว่า ดิฉันขโมยลูกค้าของเธอ และชอบขโมยชั่วโมงการทำงานของเธอ พอดิฉันได้ยินก็ได้แต่ยิ้ม ไม่เคยคิดตอบโต้เธอ เหตุผลก็คือดิฉันถูกสอนมาว่า อย่าไปสู้รบตบมือกับใคร อย่าไปมีเรื่องกับใคร แต่ในใจดิฉันก็คิดว่าเธอไม่ควรพูดอย่างนี้ และที่เธอพูดออกมาอย่างนี้ ก็ดีไปอย่างได้รู้ความคิดในใจของเธอ แต่เธอก็เป็นคนที่มีสอง บุคคลิกในตัวเอง คือเดี่ยวดี เดี่ยวร้าย ดิฉันจึงให้อภัยไม่อยากมีเรื่องกับเธอ เพราะบางครั้งเธอก็ดีกับดิฉัน แล้วเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็มีเด็กเมื่อวานซืนมาพูดท้าทายดิฉันว่าคอยดูซิ จะล้มแชมป์ดิฉันให้ได้ ดิฉันก็ตอบโต้กลับว่าไม่สนใจหรอก อยากจะทำอะไร ก็ทำไป พอเธอทราบว่าดิฉันไม่สนใจ เธอก็บอกว่าเธอพูดเล่น มาให้กอดหน่อยซิ ตั้งแต่วันนั้นดิฉันก็พอรู้ความคิดของเด็กคนนี้ เชื่อไหมค่ะเด็กคนนี้ เวลาอยู่กับคนอื่น หรือลูกค้า เธอจะน่ารัก อ่อนหวานมาก ดิฉันจึงคิดว่าที่เธอแสดงออกในที่สาธารณะว่าเธอแสนดี มันไม่ได้มาจากตัวเธอเอง แต่ที่เธอแสดงกริยากับดิฉันมันคือตัวตนที่แท้จริงของเธอ และอีกอย่างเพราะเห็นดิฉันได้แต่ยิ้ม แล้วเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ดิฉันเห็นเธอก็ถามเธอว่าจะทำงานเลิกเมื่อไร เชื่อไหมค่ะ เธอแสดงความไม่พอใจ แล้วถามดิฉันว่าทำไมมาถามคำถามนี้ อยากจะมีเรื่องหรืออย่างไร พอดิฉันฟังแล้วตกใจมาก ดิฉันจึงย้อนกลับว่า แล้วทำไมวันก่อน ๆ เธอก็มาถามดิฉันว่าจะเลิกงานกี่โมง ดิฉันไม่เคยถามคำถามว่าทำไมถามคำถามนี้ อยากมีปัญหาหรือ เธอก็ตอบแก้ตัวกลับว่า ขอโทษเธอสับสนในชีวิต พอดิฉันได้ฟังคำตอบเธอแล้วก็คิดว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกับคำถามที่ดิฉันถามเลย แต่ไม่เป็นไร เมื่อเธอประกาศศัตรูมาอย่างนี้แล้ว ที่หลังถ้าเธอถามดิฉันว่าเลิกงานเมื่อไร ดิฉันจะตอกกลับเหมือนที่เธอตอบดิฉัน แล้ววันหนึ่งโอกาสก็มาถึงดิฉัน เมื่อเธอเจอดิฉัน เธอก็ถามดิฉันว่าจะเลิกงาน กี่โมง ดิฉันก็ย้อนกลับว่า ทำไมถามคำถามนี้ อยากมีปัญหาหรือไม่ เธอก็บอกว่าทำไมดิฉันตอบอย่างนี้ ดิฉันบอกว่าใครทำก่อนล่ะ แล้วเธอก็หาว่าดิฉันหยาบเคยกับเธอ ดิฉันไม่สนใจหรอก เชื่อไหมค่ะตั้งแต่วันนั้น เธอพยายามมาพูดดีกับดิฉัน ดิฉันก็ดีตอบ แล้วดิฉันก็มาเล่าให้สามีฟังว่ายายเด็กคนนี้แปลกเนอะ ตอนนี้มาทำดีกับดิฉัน สามีดิฉันก็บอกว่าอาจจะเพราะเธอได้ตระหนักว่าดิฉันเป็นคนที่ไม่ยอมคน ดิฉันคิดในใจ ถ้าดิฉันไม่โต้ตอบกลับ เธอคงจะมาพูดหาเรื่องหรือข่มดิฉัน พอดิฉันเอาเข้าจริงก็หงอ แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันแค้นฝังหุ้นมาก ๆ ก็คือมีเพื่อนอีกคน เธอก็ไม่ได้สวยอะไร มีลูกสาวหนึ่งคน เลิกกับสามี เธอเคยได้ยินเพื่อนคนที่เคยเป็นแชมป์กระแหนะกระแหน่ ดิฉัน เธอก็อมยิ้มและเธอก็เห็นดิฉันไม่โต้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มรับให้เพื่อนคนนั้นว่าเอาว่าเอา แล้วเธอก็คงอิจฉาดิฉันที่ได้ชั่วโมงการทำงานมากกว่าเธอด้วย เพราะดิฉันหาลูกค้าทำบัตรเครดิตได้สูงสุด เธอเคยแสดงกริยาไม่ดีใส่ดิฉัน เช่นเวลาดิฉันเจอเธอ เธอทำตัวเหมือนไม่เห็นดิฉัน ไม่อยากทักดิฉัน บางครั้งดิฉันก็ถามเธอว่าสบายดีไหม เธอก็ตอบแบบเสียไม่ได้ว่า ก็อย่างนั้น อย่างนั้น แล้วดิฉันจำเหตุการณ์หนึ่งได้คือตอนที่ดิฉันไปทำงาน ผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติกับเธอ บอกให้ดิฉันไปเช็คกระจกที่ห้องลองเสื้อผ้า แต่ดิฉันหาน้ำยาเช็คกระจกไม่ได้และถามผู้ช่วยฯ อีกคนว่าเห็นน้ำยาเช็คกระจกไหม ผู้ช่วยฯ บอกไม่เห็น ดิฉันจึงไม่ได้เช็คกระจก พอตอนพักดิฉันก็ไปพัก แล้วเธอก็มาอยู่ห้องลองเสื้อผ้าแทนดิฉัน เธอก็ไปบอกผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติของเธอ ทำนองว่าดิฉันไม่ได้เช็คกระจก ให้ช่วยหาน้ำยาเช็คกระจกให้หน่อย เพราะเธอจะเช็คกระจกเอง พอดิฉันทราบก็รู้สึกเสียความรู้สึกมาก ๆ แทนที่พนักงานด้วยกันจะรักกัน ช่วยเหลือกัน เช่นกันผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติของเธอซึ่งก็ไม่ค่อยชอบดิฉันอยู่แล้ว เพราะดิฉันไปฟ้องผู้จัดการว่าผู้ช่วยฯคนนี้ มักจะเอาชั่วโมงการทำงานไปให้พวกพ้อง ญาติของเธอ เช่นกันวันนั้นผู้จัดการก็อยู่มาทำงาน มันเหมือนกับเป็นการฟ้องว่าดิฉันไม่ได้ทำหน้าที่ที่เธอสั่ง แต่ดิฉันได้ถามผู้ช่วยฯ อีกคนแล้วว่าน้ำยาเช็คกระจกอยู่ที่ไหน เธอบอกว่าเธอหาไม่ได้ ไม่ต้องเช็ค ตั้งแต่วันนั้นดิฉันก็เริ่มรู้ว่าจะทำอะไรผิดไม่ได้ ถ้าผิดเธอต้องไปฟ้องแน่ เพราะเธอไม่ชอบดิฉัน ดิฉันก็พยายามดีกลับเธอ เพราะไม่อยากมีเรื่องกับเธอ แต่แล้วก็เกิดเรื่องจนได้ เมือวานขณะที่ดิฉันอยู่ห้องลองเสื้อผ้า ผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติกับเธอ เรียกดิฉันออกมาคุย บอกว่าดิฉันพูดอะไรกับลูกค้าผู้ชายที่เสนอให้มาทำบัตรเครดิต ดิฉันก็บอกความจริงไปว่า ดิฉันบอกกับเค้าว่าถ้าเค้ามาสมัครทำบัตรเครดิตกับห้างฯ ดิฉัน แล้วเค้าจะหาแฟนได้ เพราะเค้าบอกกับดิฉันยังไม่มีแฟน แล้วเด็กอีกคนที่ช่างพูดก็บอกว่าเอาดิฉันเป็นแฟนก็แล้วกัน ดิฉันจึงโต้กลับว่าไม่ได้หรอก เพราะดิฉันมีสามีแล้ว เอาเด็กคนนั้นไปแทนก็แล้วกัน สำหรับเด็กคนนี้เธอยังเด็กมาก คิดอะไรก็พูดแบบไม่คิดอะไร บางครั้งดิฉันก็รำคาญเธอ เวลาดิฉันคุยกับลูกค้า เด็กคนนี้ก็ชอบมาร่วมคุยด้วย แล้วลูกค้าคนนั้นก็บอกว่าไว้คราวหลังก็แล้วกัน แล้วดิฉันก็เดินออกมาที่ห้องลอง ลูกค้าผู้ชายคนนั้นกับเด็กคนนั้นก็เดินไปด้วยกัน แล้วดิฉันก็ได้ยินทำนองว่าเด็กคนนั้นคงพูดอะไรไม่รู้กับลูกค้า เกี่ยวกับเพือนคนที่ไม่ชอบดิฉัน ซึ่งเพื่อนคนนั้นกำลังจัดเสื้อผ้าอยู่ แล้วผู้ช่วยฯ ก็บอกว่าเห็นเพื่อนดิฉันมาฟ้องบอกว่าดิฉันพูดทำนองว่าให้ผู้ชายคนนั้นมองเธอแบบไม่ดี การมองของผู้ชายคนนี้ทำให้เพื่อนคนนั้นรู้สึกไม่สะดวกใจ ดิฉันก็บอกกับผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติกับเธอว่า ดิฉันก็พูดเล่นกับลูกค้าแค่ว่า ถ้ามาสมัครทำบัตรเครดิตแล้ว อาจจะได้แฟน แล้วจากนั้นดิฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นแล้ว ดิฉันยังไปพูดเล่นกับเพื่อนคนที่ไม่ชอบดิฉันเลยว่าดิฉันพูดเล่นกับลูกค้าว่า ถ้ามาสมัครบัตรเครดิตแล้วจะได้แฟน พอดิฉันได้ฟังว่าผู้ชายคนนั้นมองเธอแล้วทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ดิฉันก็รู้สึกแปลก เพราะเท่าที่เห็นก็ไม่เห็นมองอะไรเธอเลย แล้วตอนที่ลูกค้าคนนั้นเดินผ่านเธอ ไม่เห็นเธอมาพูดอะไรกับดิฉัน แล้วดิฉันยังเล่าให้เธอฟังว่าดิฉันพูดเล่นกับลูกค้า ไม่เห็นเธอพูดอะไร แล้วทำไมเธอไปเล่าให้ผู้ช่วยฯ ที่เป็นญาติฟัง ทำนองว่าดิฉันพูดไม่ดีเกี่ยวกับเธอให้ลูกค้าผู้ชายคนนี้ฟัง ดิฉันก็กลัวเหมือนกันว่าดิฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า ดิฉันจึงถามผู้ช่วยฯ ว่าดิฉันทำอะไรผิดหรือเปล่าที่พูดเล่นกับลูกค้าแบบนี้ ผู้ช่วยฯ คนที่เป็นญาติกับเธอ วันนีก็แปลก พูดเข้าข้างดิฉัน บอกว่าดิฉันไม่ได้ทำอะไรผิด เธอไม่อยากฟังความข้างเดียว จึงมาคุยกับดิฉัน ดิฉันไม่ต้องวิตกอะไร ดิฉันทำถูกต้อง ดิฉันตอนนั้นเริ่มรู้เลยว่าเพื่อนคนนี้ร้ายมาก ๆ เหมือนใส่ความดิฉัน แต่ดิฉันก็เสแสร้งแสดงว่าตัวเองผิด โดยแกล้งไปพูดกับเพื่อนคนนั้นว่า ดิฉันต้องขอโทษน่ะที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอรีบตอบว่าไม่ต้องวิตกอะไร ไม่มีอะไร สำหรับดิฉันตอนนี้คิดเสมอว่า เพราะดิฉันเป็นคนที่อ่อนน้อม ถ่อมตน ดูยอมคน ไม่เป็นพิษเป็นภัย ใครจะทำอะไร ก็ไม่เคยตอบโต้ เลยถูกพวกฝรั่งรังแก หรือหาเรื่อง ต่อไปนี้ดิฉันคงจะไม่เป็นคนเดิมแล้ว ถ้าใครร้ายมาก็ร้ายกลับ แล้วใครไม่อยากคุยกับดิฉันหรือชอบมาพูดแขวะดิฉัน ดิฉันก็จะไม่เสวนาด้วย ถ้าเป็นเพื่อน ๆ เจอเหตุการณ์แบบดิฉัน เพื่อน ๆ จะตอบโต้อย่างไรค่ะ สำหรับบล๊อกพี่ยังอัพบล๊อกไม่ได้เลย ขอโทษน่ะค่ะที่เขียนเสียยาว โดย: jiney (สวยตลอดกาล
) วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:15:28 น.สู้ๆนะคะ ทั้งเรื่องไดเอตและเรื่องอื่นๆ อย่าเครียดมากน้า ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ สู้ๆอีกครั้งค่า
 โดย: ~*Sing Praise*~
วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:03:39 น.เอาใจช่วย ๆ เอาน่าอย่าเครียด
ยุบ ๆ ลด ๆ ขึ้น ๆ บ้าง เศก. แย่โดยถ้วนทั่วจริง ๆ ในครานี้ ทุกวงการ ทุกระดับชั้น แต่ทุกอย่างหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามกาล โดย: p_tham
วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:41:10 น.มาทักทายอีกรอบแล้วค่า พี่จอย คึกคักกันหน่อย ไปเล่นน้ำฝนกันไหม ที่นี่ฝนตกทุกวันเลยค่ะเพื่อนเล่นน้ำฝนมาทำงานทุกวันเลย
 โดย: เพื่อนคนใหม่
วันที่: 15 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:37:21 น.ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
คุณจอยนำหน้าป้าอิ่มไปหลายๆ อย่ารอป้านะคะ อย่ารอ โดย: ฟ้าทลายโจร (ป้าอิ่ม
) วันที่: 16 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:09:03 น.มารอน้องจอยอัพบล๊อก
น้องจอยสบายดีน่ะค่ะ เรื่องงานเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้สบายใจขึ้นหรือยังค่ะ โดย: jiney (สวยตลอดกาล
) วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:31:00 น.เย้ ดีจังพี่จอยจะมาอัพบล็อกแล้ว คราวนี้เพื่อนสู้สุดใจเลย จะไม่เบื่อไปซะก่อนอีกค่ะ อิอิ
ขอบคุณพี่จอยมากๆ เลยตอนนั้นเพื่อนไม่ค่อยมีกำลังใจพี่จอยก็คอยแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ ตอนนี้พี่จอยไม่ค่อยมีกำลังใจเพื่อนก็จะคอยมาวนเวียนบ่อยๆ นะคะ อิอิ บางทีเรามีปัญหา มันก็ทำให้เราไม่ค่อยจะทำอะไรได้เหมือนกันเนาะ เพื่อนเข้าใจอารมณ์เลยค่ะ จะรออ่านบล็อกพี่จอยต่อไปนะคะ ช่วงนี้เพื่อนมีความสุขจัง เพราะเริ่มมีเพื่อนๆ จากปีที่แล้วเริ่มกลับมาเขียนบล็อกกันมากขึ้นแล้ว โย่วๆ (คึกได้อีก) 555 สู้ ๆ ค่า  โดย: เพื่อนคนใหม่
วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:37:54 น. |
LiLLa_JoY
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]        Friends Blog
Link MY VIP Friend                    |
||||||||||||
สู้สู้นะคะ