ถนนสายนี้...มีตะพาบ (ครั้งที่ 62)

คุณเป็ดสวรรค์ยุมาก็จัดไปค่ะ

ขอต้วมเตี้ยมเข้าร่วมตะพาบครั้งแรก

ต.ตะพาบเตาะแตะ

“ภาพถ่ายเล่าเรื่อง”

     เมื่อปี 53 ได้มีโอกาสไปจัดการอบรมให้กับน้องๆ นักเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวณชายแดนบ้านเรดาห์ หลังจากจัดการอบรมเสร็จก็มีการเลี้ยงอาหารกลางวันน้องๆ ทุกคนจนอิ่มหนำกันถ้วนหน้า (ทั้งคนถูกเลี้ยงและคนเลี้ยง)

     ระหว่างที่รอพวกผู้ใหญ่พูดคุยกัน เด็กๆ อย่างเราก็เลยเดินเล่นเรื่อยเปื่อย จนไปเจอน้องๆ ผู้หญิงกำลังเล่นตุ๊กตากันอยู่หน้าห้องเรียน ตุ๊กตาเก่าๆ ตัวละไม่กี่บาท เอามาตัดชุดใหม่ ดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือเย็บเอง ก็เลยถามว่าใครเย็บให้ น้องบอกว่าพี่สาวเป็นคนเย็บเสื้อผ้าให้ ถามว่าพี่สาวอยู่ชั้นไหน น้องบอกว่าอยู่ ป.5 คนเป็นพี่อย่างเราก็เลยอดประทับใจไม่ได้ เราตอน ป.5 ทำอะไรอยู่หว่า เคยทำอะไรให้น้องอย่างนี้บ้างไหม คิดไปคิดมาก็ไม่ค่อยมีแฮะ ว้า ละอายใจจัง

         ความสุขของเด็กๆ ในชนบทหาได้ง่ายๆ อย่างนี้เอง ของเล่นง่ายๆ ราคาไม่แพง ทำจากฝีมือตัวเองคงรู้สึกภูมิใจมากกว่าที่ซื้อมาได้อย่างเดียว ทำให้เห็นความแตกต่างระหว่างเด็กในเมืองกับเด็กในชนบท

     เด็กในเมืองอายุเท่านี้คงมีมือถือกันคนละเครื่อง โน้ตบุ๊คกันคนละเครื่อง เล่มเกมกันสนุกสนานไป เรียนกันจันทร์-ศุกร์ยังไม่พอ เลิกเรียนก็มีติว บางทีอาจต้องติวถึงเสาร์-อาทิตย์เลยด้วยซ้ำ เห็นแล้วรู้สึกเหนื่อยแทน (เพราะตอนเด็กๆ ขี้เกียจไปโรงเรียนมากๆ) จนไม่รู้ว่าความสุขของเด็กๆ อยู่ที่ไหน

     แต่เด็กในชนบทแทบจะไม่มีอะไรเลย อาศัยสิ่งรอบตัวเป็นของเล่น เรียนรู้จากสิ่งแวดล้อม ก็เลยไม่รู้ว่าใครโชคดีกว่าใคร หรือแบบไหนมันจะพัฒนาเด็กได้ดีไปกว่ากัน

“ก็ได้แต่หวัง ไม่ว่าเด็กในเมืองหรือชนบทแค่ขอให้โตมาเป็นคนดีของสังคมต่อไปก็พอแล้ว”

ว่าจะมา Up ตั้งแต่เช้า แต่ว่างานยุ่งบรรลัย เอ๊ย งานยุ่งมากมาย ถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายยุ่งแต่ซาๆ ลงหน่อย

ยังไงก็ขอฝากตะพาบน้อยหอยสังข์ด้วยนะคะ^-^ 

Create Date : 17 สิงหาคม 2555
Last Update : 17 สิงหาคม 2555 16:10:05 น.		117 comments
Counter : 4059 Pageviews.
Share Tweet