ถนนสายนี้...มีตะพาบ (ครั้งที่ 67) "เจ็บ" ถนนสายนี้...มีตะพาบ (ครั้งที่ 67)               ฉันนั่งมองวิวข้างทางซึ่งเต็มไปด้วยทุ่งนาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา  สีเขียวของต้นข้าว  ต้นไม้  และใบหญ้าทำให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย  ยิ่งเป็นยามเช้าที่มีแดดอ่อนๆ ที่เริ่มสาดแสงมาก็ยิ่งทำให้รู้สึกสดใส               ฉันนั่งรถเมล์คันเก่าๆ ที่เปิดกระจกให้ลมพัดเข้ามาให้ความรู้สึกเย็นสบาย รู้สึกว่าหัวเหอฟูไม่เป็นทรงแต่ฉันก็ไม่ใส่ใจ เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันไม่เมารถเหมือนอย่างเคย               วันนี้ตาพาฉันนั่งรถเมล์ไปเยี่ยมยาย  ซึ่งตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด  ห่างจากอำเภอเราไปประมาณ 60 กิโลเมตร  ต้องใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง  เพราะรถจอดรับผู้โดยสารตลอดทาง               ยายของฉันป่วยมาได้เป็นเดือนแล้ว  เริ่มจากปวดท้อง  ซึม  กินอะไรไม่ค่อยได้และผอมลงเรื่อยๆ  แม่กับน้าจึงพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ  ตอนแรกหมอบอกว่าเป็นนิ่ว  ต่อมาบอกว่าเป็นมะเร็ง  ต้องไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดซึ่งพร้อมกว่าโรงพยาบาลเล็กๆ อย่างที่นี่               ตอนอยู่ที่โรงพยาบาลประจำอำเภอฉันได้ไปเยี่ยมยายบ่อยๆ เพราะโรงพยาบาลอยู่ทางเดียวกับที่ฉันต้องปั่นจักรยานไปโรงเรียนทุกวัน  หลังเลิกเรียนฉันเลยแวะเข้าไปเยี่ยมยายก่อนกลับบ้านทุกวัน  พอเย็นวันศุกร์-เสาร์ก็จะไปนอนเฝ้ายายที่โรงพยาบาลกับแม่               แต่พอย้ายไปอยู่ในตัวจังหวัดฉันเลยได้ไปเยี่ยมแค่วันเสาร์ หรือ อาทิตย์เท่านั้น ไปเช้า บ่ายๆ ก็ต้องกลับเพราะยังไม่ปิดเทอมและโรงพยาบาลที่นี่ให้คนเฝ้าได้แค่ 1 คน               หลังจากยายเข้ารับการผ่าตัด  ดูเหมือนว่ายายจะมีอาการดีขึ้น  แต่ก็ชอบพูดอะไรแปลกๆ  ดูงงๆ  เบลอๆ  บางครั้งก็เพ้อบอกว่ามีคนมาเยี่ยม  และคนเหล่านั้นก็เป็นคนที่ตายไปแล้ว  แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร  คิดว่าคงเป็นเพราะอาการป่วย  ทำให้ยายพูดอะไรแปลกๆ ไปบ้าง ถ้าอาการดีขึ้นก็คงจะเลิกพูดไปเอง               ยายบ่นว่าผมเหนียวอยากสระผม  ฉันก็ปลอบว่าเดี๋ยวกลับบ้านก่อนเดี๋ยวจะสระผมให้  เพราะที่นี่เป็นตึกรวม  คนไข้และญาติมีมากจะทำอะไรก็ไม่สะดวกนัก  และเกรงใจคนอื่นๆ ด้วย               ยายชอบบ่นว่าอยากกินซุปมะเขือ  ฉันก็ต้องปลอบอีกว่าเดี๋ยวกลับบ้านจะบอกให้แม่ทำให้กิน  จะกินเยอะแค่ไหนก็ได้  แต่ตอนนี้หมอไม่ให้กินอาหารรสจัดเพราะยังไม่หายดี               ฉันหยุดความคิดลงเมื่อมาถึงจุดหมาย คือ บขส. ในตัวจังหวัด  แล้วหิ้วกระเป๋าซึ่งมีข้าวเหนียวกับหมูทอดที่ยายทวดลุกขึ้นมานึ่งให้ตั้งแต่เช้ามืดเพื่อให้เตรียมมาเป็นอาหารกลางวันก้าวลงจากรถตามตาไป  เรานั่งรถมอเตอร์ไซต์รับจ้างต่อไปยังโรงพยาบาลอีกต่อหนึ่ง               เมื่อมาถึงตาบอกให้ฉันขึ้นไปก่อน  ตาขอนั่งพักก่อนแล้วจะตามขึ้นไปทีหลัง  ฉันวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างร่าเริง  พอไปถึงเตียงที่ยายเคยนอนอยู่ก็พบแค่ความว่างเปล่า               ฉันยืนงงอยู่สักพัก  หันซ้ายหันขวาไปเจอพยาบาลก็เลยเดินไปถาม               “ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่า ยายของหนูที่นอนอยู่เตียงนั้นไปไหนคะ”               พยาบาลหันมองตามือของฉันแล้วก็หันกลับมาบอก               “อ๋อ  คนไข้เตียงนั้นเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อเช้าค่ะ  ตอนนี้ญาติเอาศพกลับบ้านไปแล้ว”               ฉันยืนอึ้งกับคำพูดของพยาบาล  หัวสมองขาวโพลน  ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกในตอนนั้นได้  พอตั้งสติได้ก็ผลุนผลันวิ่งลงบันไดไปหาตาข้างล่าง               เมื่อไปถึงก็บอกกับตาว่า               “พ่อ  เขาบอกว่าแม่เสียแล้วพ่อ”               พอพูดจบน้ำตาฉันก็ไหลลงมาทันทีแล้วเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น               ตาก้าวนำฉันไปก่อน  แล้วพาไปขึ้นรถมอเตอร์ไซต์รับจ้างหน้าโรงพยาบาลเพื่อไปขึ้นรถเมล์กลับบ้านเหมือนเดิม               ระหว่างทางฉันนั่งร้องไห้มาตลอด  น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด  ใครจะมองก็ช่าง  ฉันไม่สนใจทั้งนั้น  เพราะยามนี้มันห้ามน้ำตาไม่ได้จริงๆ               ฉันอยากให้มันเป็นเพียงความฝัน  อยากให้มันเป็นแค่เรื่องโกหก  ความทรงจำที่เกี่ยวกับยายผุดออกอย่างต่อเนื่อง  ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลเพราะยังไม่อาจทำใจได้ว่าตอนนี้ฉันเสียยายไปแล้ว               เมื่อกลับมาถึงบ้าน  ยายทวดเดินออกมารับแล้วดึงฉันเข้าไปกอด  ฉันก็ปล่อยโฮออกมาทันที  ทวดก็ร้องไห้และเอาด้ายมาผูกข้อมือเรียกขวัญให้               ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปในบ้านจึงได้เห็น ยาย นอนอยู่บนแคร่  ยายใส่เสื้อลูกไม้กับผ้าถุงผืนใหม่  มีสำลีอุดจมูกอยู่  พอเห็นยายฉันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อีกครั้ง               ฉันทรุดตัวลงกราบยายแล้วเอาแต่ร้องไห้  หันไปหาแม่ก็เห็นแม่ยืนเช็ดน้ำตาอยู่เงียบๆ  เป็นครั้งแรกที่หัวใจมันเจ็บจนเหมือนจะขาดใจ  ไม่เคยคิดว่าจะเสียคนที่รักไปเร็วขนาดนี้  เพราะยายอายุแค่ 50 กว่าเอง  แถมจากกันโดยยังไม่มีโอกาสแม้แต่จะล่ำลา  มีหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำให้  มีหลายคำที่ไม่เคยได้บอก               คนทั้งบ้านตกอยู่ในความเศร้าหมอง  แทบจะกินน้ำตาต่างข้าว  ตั้งแต่จำความได้นี่เป็นครั้งแรกที่บ้านเราจัดงานศพ  ฉันยังมึนๆ เบลอๆ เหมือนอยู่ในความฝัน  ได้แต่ช่วยทำนั้นทำนี่ไปเรื่อยๆ ทั้งล้างจาน  เสิร์ฟอาหาร  พยายามวุ่นวายเพื่อไม่ให้สมองว่างพอจะคิดถึงเรื่องของยาย               วันแม่เพิ่งผ่านมาได้ไม่กี่วัน  โรงเรียนจัดงานวันแม่และเชิญแม่ให้ไปร่วมงาน  แต่แม่ของฉันไม่ได้ไปเพราะต้องเฝ้าแม่ของตัวเองอยู่  ฉันจึงต้องไหว้แม่ของเพื่อนแทน  ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  เพราะเข้าใจเหตุผลดี                วันนี้แม่ของฉันยังยืนอยู่ข้างๆ แต่แม่ของแม่ไม่อยู่อีกแล้ว  ต่อไปคงไม่มีโอกาสได้เจอ  ได้คุย  ได้เห็นหน้าอีกแล้ว               ตอนทำบุญฉันบอกแม่ว่าอย่าลืมทำซุปมะเขือด้วยนะ  เพราะก่อนจะเสียยายบ่นว่าอยากกิน  ทำให้ฉันนึกถึงคำพูดที่หลายๆ คนเคยพูดไว้ว่า  ยามที่คนที่เรารักยังมีชีวิตอยู่อยากกินอะไรก็หาให้กินเถอะ ในตอนที่ยังกินให้เราเห็นได้  ไม่ใช่หาให้ยามที่ต้องเคาะโลงเรียก  ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะได้กินจริงๆ หรือเปล่า               ฉันค่อนข้างสนิทกับยาย  เพราะเป็นหลานคนแรกของบ้าน  และพ่อแม่ก็อยู่ในช่วงสร้างตัว  จึงต้องทำงานหนักทั้งวัน  จึงเอาฉันไปฝากไว้กับตายายเสมอ               ปกติฉันจะเรียกยายทวดและยายว่าแม่  เหมือนที่เรียกแม่  และเรียกตาว่าพ่อเหมือนที่เรียกพ่อ  เวลาสามสาวอยู่พร้อมกันแล้วเรียกแม่  ก็จะหันมาทั้ง 3 คน จนฉันต้องหัวเราะทุกครั้งที่เรียก  ถ้าจะเรียกครั้งต่อไปจึงต้องระบุว่าเรียก แม่-ทวด, แม่-ยาย หรือว่าแม่เฉยๆ  แต่ต่อไปคงเหลือแค่ 2 แม่ให้เรียก  เพราะแม่-ยาย  ไม่อยู่ให้เรียกอีกต่อไปแล้ว               ตอนเด็กๆ ทุกวันเสาร์-อาทิตย์  ยายจะชอบมาเรียกที่หน้าบ้านเพื่อพาไปข้างนอกทุกที  ไม่ว่าจะไปช้อนปลา  ขุดหน่อไม้  หาเห็ดโคน  แหย่ไข่มดแดง  ถึงจะขัดใจ  จะขี้เกียจ  เพราะติดการ์ตูน  แต่ฉันก็จะตามไปด้วยทุกครั้ง               ช่วงแรกๆ ที่ยายเสีย  ฉันยังฝันว่ายายมาเรียกอยู่หน้าบ้านเหมือนเดิม  แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้ไปด้วย  เพราะแม่ปลุกให้ตื่นขึ้นมาซะก่อน               ยายเป็นความทรงจำที่ทั้งสดใส  และเจ็บปวดเมื่อนึกถึง  ฉันยังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนพระคุณเลยสักครั้ง  ฉันอยากให้ยายได้ร่วมงานรับปริญญา  อยากให้ยายได้ภูมิใจกับหลานสาวคนนี้  อยากให้ยายยืนอยู่ข้างๆ  เหมือนในยามที่เป็นเด็ก  แต่ก็รู้ดีว่าคงจะเป็นไปไม่ได้               ตอนแรกว่าจะไม่เขียนเพราะคิดไม่ออก  แต่เมื่อวานได้ยินเพลง “จุดธูปบอกแม่”  ทำให้นึกถึงยายขึ้นมาทันที  เพลงนี้ฟังครั้งแรกก็เล่นเอาน้ำตาร่วง  ยิ่งดู MV ก็ยิ่งซึ้ง               ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องสั้นแต่เป็นเรื่องเล่าของความเจ็บปวดหนักๆ จากการสูญเสียหนึ่งในคนที่รักที่สุดเป็นครั้งแรกแทนค่ะ ขอขอบคุณเพลงจาก Youtube จาก RS ค่ะ   Create Date : 30 ตุลาคม 2555 86 comments Last Update : 30 ตุลาคม 2555 18:22:48 น. Counter : 2424 Pageviews. Share Tweet

เปิดบ้านให้จ้าน้องปุ๋ย   โดย: mambymam 30 ตุลาคม 2555 18:53:08 น.

อ่านเสร็จละ เพลินมากเลย แล้วอินด้วย เหมือนว่าอยู่ในบรรยากาศนั้นจริงๆ การสูญเสียคนที่รัก เป็นอะไรที่เศร้าสะเทือนใจอย่างที่สุด ทั้งๆที่รู้ว่าท่านไปดี แต่ก็ทำใจไม่ได้นะ คงต้องใช้เวลาปรับสภาพอารมฌ์กันนานพอดู ขอแสดงความเสียใจด้วยจ้ะ เขียนเรื่องได้น่าติดตามเช่นเคยจ้ะ ไว้มาโหวตให้น้า ติดไว้ก่อนนะจ๊ะ เพลงเพราะ เข้ากับเอนทรี่ ชอบๆๆ   โดย: mambymam 30 ตุลาคม 2555 19:04:14 น.

ตามตะพาบมาค่ะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 30 ตุลาคม 2555 19:39:20 น.

เศร้าจัง... มีกำลังใจและความรักส่งไปหาที่รักนะจ๊ะ   โดย: รู้นะว่าคิดถึง 30 ตุลาคม 2555 21:10:44 น.

แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ จริงๆ ถ้ามองด้วยความเป็นธรรมอย่างเป็นธรรมชาติ สิ่งนี้ต้องเกิดกับทุกคนนะคะ ยังไงท่านก็ยังอยู่กับเราเสมอค่ะ   โดย: คมไผ่ 30 ตุลาคม 2555 21:29:20 น.

เศร้าเลยคะ ตอนพ่อเราเสีย ก็แบบนี้แหละ ไม่เป็นไรนะคะ เก็บรักดี ๆ ไว้เป็นความทรงจำสวย ๆ เนอะ   โดย: ปันฝัน 30 ตุลาคม 2555 21:57:31 น.

อ่านแล้วเศร้าไปด้วยเลย คุณปุ๋ยเขียนเก่งอยู่แล้ว ยิ่งเป็นเรื่องจากประสบการณ์ตรงยิ่งมีพลังชักจูงให้คนอ่านเกิดอารมณ์ร่วมมากขึ้นไปอีก บ้านผมยังไม่เคยมีประสบการณ์สูญเสียแบบช็อคมากๆเลยครับ คนที่ผมสนิทมากๆยังมีชีวิตอยู่ทุกคน คนที่เสียไปส่วนมากเสียตั้งแต่ตอนที่ผมยังเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราว นึกอารมณ์วันที่ต้องเสียใครคนใดคนหนึ่งไปไม่ออกเหมือนกัน จากที่เคยอยู่ด้วยกันมาตลอดชีวิต หลังจากนั้นก็จะไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว ทำดีต่อกันไว้เยอะๆก่อนจะไม่มีโอกาสได้ทำจ้ะ   โดย: ชีริว 31 ตุลาคม 2555 0:08:54 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ เอาอาหาร อร่อยๆมาฝากค่ะ ขอให้มีความสุขกับกาทำงานนะคะ   โดย: iamorange 31 ตุลาคม 2555 6:59:30 น.

สวัสดีค่ะน้องปุ้ย พี่กิ่งแว้บมาอ่านงานตะพาบน้องปุ้ย อ่านแล้วเล่นเอาน้ำตาพี่กิ่งซึมเลยเพราะพี่กิ่งสูญเสียคนที่รักไป คนแรกก็คือ พ่อเสียไปนานแล้ว แต่พี่กิ่งก็จำได้ถึงครั้งนั้นว่าร้องไห้แทบขาดใจอยากให้พ่อฟื้นคืนชีวิตขึ้นมา แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ต่อมาก็น้องชาย และพี่ชายเมื่อปีก่อน พี่กิ่งเข้าใจดีถึงความรู้สึกนี้จริงๆ แต่อย่างไรก็ขอชมน้องปุ้ยนะคะที่เขียนระบายอารมณ์ออกมาได้ดีเยี่ยมเลยจ้า งานตะพาบหนนี้พี่กิ่งไม่ได้ร่วมเพราะงานพี่กิ่งเยอะมากก็ขอพักบล็อกไปก่อนไว้งานสร่างซาพี่กิ่งจะเปิดบล็อกเช่นเดิมจ้า ไว้พรุ่งนี้พี่กิ่งจะมาโหวตงานเขียนให้นะคะวันนี้โหวตเต็มแล้วจ้า มีความสุขวันทำงานนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 31 ตุลาคม 2555 11:04:21 น.

เมื่อเช้ามาอ่านไปแล้ว แต่ยังไม่จบ มาอ่านต่ออีกรอบ เข้าใจความรู้สึกนั้นได้ดีค่ะ ตอนนี้ใช้เวลากับคนที่ยังอยู่ เต็มที่กับมัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ แอมอร   โดย: peeamp 31 ตุลาคม 2555 12:24:45 น.

เป็นเรื่องที่เราต้องเรียนรู้ทุกลมหายใจเหมือนกันทุกคนค่ะ เก่งหน่อยก็เรียนรู้ได้เร็ว แต่หยั่งไผ่ก็...นะเรียนรู้เร็วบ้างช้าบ้างเป็นระยะๆ ต้องสู้กันต่อไปเน๊อะๆ สุขบ้างทุกข์บ้างเป็นสัจจะธรรมของโลกค่ะ อย่างที่เขาว่ากันว่า อย่าสุขจนเหลิง อย่าทุกข์จนเละ ต้องรักษาสมดุลเหมือนไต่บนเส้นลวด ลมหนาวโชยมาทักทายอย่างเต็มตัวแล้วที่เชียงใหม่ ยังไงก็รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: คมไผ่ 31 ตุลาคม 2555 16:16:26 น.

ว๊าวมาแล้วๆตะพาบใหม่ มาลงทะเบียนก่อนเดี๋ยวมาใหม่นะครับ ^^   โดย: วนารักษ์ 31 ตุลาคม 2555 16:30:48 น.

อ๊ากกกก คุณปุ๋ยยยยย อย่าบอกนะเรื่องที่เขียนมันคือควาจริง ที่เกิดขึ้นเมื่ออดีต แต่ยังไงคนเราก็เกิดมาก็ต้องตาย แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่ค่อยได้มาทักทายสบายดีนะคะ   โดย: maitip@kettip 31 ตุลาคม 2555 16:38:03 น.

หวัดดีค่าคุณปุ้ย ตะพาบนี้เกิดเป็นความสูญเสียอย่างมากๆเลย เหตุต้องจากลาจากยาย ที่มีอายุเพียง 50 ปีเท่านั้น เกิดกับใครแบบนี้ก็ต้องเจ็บเหมือนกัน เวลาจะช่วยเยียวยารักษาแผลใจให้หายได้ เหลือคนที่อยู่ตอนนี้มากกว่าที่เราต้องทำดี ดูแลกันต่อไป ไม่อยากให้มีใครที่ต้อง เจ็บอีก   โดย: Rinsa Yoyolive 31 ตุลาคม 2555 16:42:58 น.

สุขสันต์วันฮาโลวีนค่า   โดย: Rinsa Yoyolive 31 ตุลาคม 2555 16:43:34 น.

พี่ไม่ข้ามแม้แต่คำเดียว...คิดเหมือนกันว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง น้ำตาแทบร่วง แล้วเพลงด้วยมัง เข้าใจหามา... พี่เิพิ่งเคยฟังค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 31 ตุลาคม 2555 18:11:05 น.

อ่านทุกตัวอักษรเหมือนเช่นเคย อ่านจบก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องปุ๋ย พี่เคยอยู่ในภาวะสูญเสียแบบกระทันหัน ไม่ได้เจ็บป่วย ไม่มีโอกาสบอกลา แม้เวลาจะผ่านไปยี่สิบกว่าปี แต่ความรู้สึกในวันนั้นไม่เคยจางหายไปจากหัวใจเลย   โดย: เนินน้ำ 31 ตุลาคม 2555 19:27:24 น.

มีความรู้สึกที่ไม่แตกต่างจากน้องปุ้ยเกิดขึ้นกับพี่เมื่อราวเกือบ 40 ปีก่อน รอรถโดยสารประจำทางที่หน้าบ้านท่ามกลางสายฝน เพื่อไปเยี่ยมพี่สาวที่ รพ.ตะกั่วป่า แต่รถไม่ทันจะมา มีรถบรรทุกศพพี่สาวมาส่งที่บ้านก่อน พี่สาวเป็นโรคเลือด ใกล้จะคลอดแล้วด้วย ยุคนั้นการแพทย์ยังไม่ทันสมัย การสื่อสารยิ่งไปกันใหญ่คิดดูละกันทั้งพี่สาวทั้งหลานในท้องไปพร้อมกัน จะไปเยี่ยมอยู่แท้ๆ ครอบครัวจะเสียใจปานใด เฮ้อ...เอาเรื่องหนักๆมาคุยให้ฟังทำไมเนี่ย   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 31 ตุลาคม 2555 20:30:23 น.

สู้ๆนะครับพี่สาว ทุกอย่างเป็นไปตามวัฎจักร ไม่มีใครกำหนดหรือห้ามมันได้ ผมก็ยังไม่เคยสูญเสียอะไรที่รักมากๆแบบนี้ แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกแบบนี้นะครับ เป็นอะไรที่แย่และทำร้ายจิตใจมากๆ แต่ผมเชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้นแน่นอนเมื่อเราผ่านจุดๆนี้ไป..   โดย: ฮูโต๋ (กุหลาบเหมันต์ ) 31 ตุลาคม 2555 21:40:15 น.

เจ็บจริงๆนะครับกับความจริงของชีวิตที่เราทุกคนจะต้องเจอ คนที่เรารักทุกคน ไม่เขาจากเรา เราก็จะต้องจากเขาสักวันหนึ่ง ทำดีให้กันไว้ทุกๆครั้งที่เรามีโอกาส เพราะอาจเป็นวันสุดท้ายที่เขาและเราจะได้พบกันในสังสารวัฎนี้ เพลงเพราะมากๆ เขียนได้ดีเชียวนะครับคุณปุ๋ย ยอดเยี่ยมนะครับ ^^   โดย: วนารักษ์ 31 ตุลาคม 2555 21:41:16 น.

มาแล้วคร๊าาาา หุหุ แวะมาส่งเสียงก่อนนะค่ะ เด่วพรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านค่ะ ส่งเสบียงไว้ให้ทานพรุ่งนี้ด้วย และส่งกำลังใจก่อนอ่านด้วยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog ประกายพรึก Diarist ดู Blog   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 31 ตุลาคม 2555 23:49:18 น.

ความรู้สึกที่ว่า ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ทำให้นี่ มันจุกอกผมอยู่ตลอดเช่นกันครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 1 พฤศจิกายน 2555 1:05:47 น.

การสูญเสีย อย่างฉับพลันของคนที่เรารัก ยังไม่เคยเจอกับตัวเองค่ะ แต่ก็เข้าใจค่ะ คุณปุ๋ย เขียนถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมากๆเลย อ่านไปก็อินไปด้วย เขียนหนังสือนิยายได้เลยนะเนี่ย คืนนี้ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^   โดย: Sawnoy 1 พฤศจิกายน 2555 1:16:05 น.

อ่านแล้วอึ้งค่ะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 1 พฤศจิกายน 2555 1:20:26 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปุ๋ย   โดย: กะว่าก๋า 1 พฤศจิกายน 2555 6:47:37 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: พันคม 1 พฤศจิกายน 2555 7:40:53 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ่คะคุณประกาย อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ บ้านปอยไม่เคยจัดงานศพเหมือนกัน จนกระทั่งพ่อเสียนะค่ะ เป็นความรู้สึกเดียวเหมือนคุณประกายเลย ปอยไปถึง รพ. เจอร่างที่ไร้วิญญาณของพ่อแล้ว   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 1 พฤศจิกายน 2555 9:28:49 น.

สวัสดีจ้ะน้องปุ๋ยวตให้ตามสัญญาจ้ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ชมพร About Weblog ดู Blog Schnuggy ชนุ๊กกี้ Food Blog ดู Blog ประกายพรึก Literature Blog ดู Blog ชบาเมเปิ้ลมาแล้วน้า ไปชมได้เลยจ้า   โดย: mambymam 1 พฤศจิกายน 2555 9:46:26 น.

ความทรงจำในความรัก... อย่างไรก็คงอยู่ในใจเราเสมอ นะคะ   โดย: rakpama07 1 พฤศจิกายน 2555 10:41:22 น.

อ่านแล้วคิดถึงยายเลยค่ะ ตอนยายเสียจำได้ว่าเสียใจมากเหมือนกัน เพราะสนิทกับยายมากกว่าย่า แต่ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงละนะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันด้วยค่ะ   โดย: coji 1 พฤศจิกายน 2555 10:47:56 น.

เขียนเล่า ได้เศร้ามากครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 1 พฤศจิกายน 2555 13:58:45 น.

ประกายพรึก Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น สวัสดีวันพฤหัสค่ะ มีความสุขวันทำงานนะคะ ~กลบทเสือซ่อนเล็บ~ หอมรวยโรยโชยกลิ่นรินรวยสรวง เคลิ้มรอยปวงหวงชม้ายหมายรอยเฉลียว ประเสริฐศักดิ์แสวงแรงภิรมย์สมศักดิ์เดียว จักท่องเที่ยวเกี้ยวอายปรายท่องจันทร์ ชื่นชอบหอมพร้อมพริ้มยิ้มชอบหลง เสียงสวนคงตรงบังหวังสวนขวัญ ให้ยิ้มพรายระบายเคลิ้มเพิ่มพรายพัน ท่ามแสงตะวันผันเรืองชำเลืองแสงมา ลมโชยชิดคิดเที่ยวเหนี่ยวโชยขอบ เรียงรายรอบตอบพลิ้วริ้วรายหา ใจปรุงปลื้มลืมรอนซ้อนปรุงตรา หวานดาษดาค่าฉ่ำด่ำดาษทรวง เลี้ยวไล่ความถามถึงซึ้งไล่หลาย หอมจัดระบายฉายย้อยปล่อยจัดห้วง เอมอิ่มนัยฤทัยอุ่นหนุนอิ่มดวง จรัสเรืองหน่วงถ่วงถามหวามเรืองโลม แฝงเมฆม่านพานวาดพาดเมฆฝั่ง คลี่เตือนยังรั้งรอยคอยเตือนโหม เหนี่ยวหอมชะแง้แผ่รวยช่วยหอมประโคม รื่นรายโฉมประโลมกรุ่นหนุนรายรอย   โดย: ญามี่ 1 พฤศจิกายน 2555 16:52:14 น.

สวัสดีค่ะคุณปุ๋ย ไว้มาใหม่พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ ท้องเสยอ่ะ เหนื่อยมากมาย   โดย: maitip@kettip 1 พฤศจิกายน 2555 17:49:34 น.

มาทักทายค่ะน้องปุ๋ย บางเรื่องเป็นความทรงจำนะคะ ไม่ลบเลือนไปกับกาลเวลาค่ะ   โดย: เนินน้ำ 1 พฤศจิกายน 2555 20:38:23 น.

ตอนยายเสีย เราก็เศร้าค่ะ เราเห็นตอนเค้าพลิกตัวยายแบบ ดึงเสื่อที่รองโลงศพออก ตัวยายหมุนติ้ว เหมือนวัตถุสักอย่างนึง ไม่เหมือนเคยเป็นร่างของคนมาก่อนเลย เราสะเทือนใจมาก ที่ตอนมีชีวิตอยู่ยายก็เป็นคนๆหนึ่ง แต่พอเสียแล้วกลับเป็นเหมือนวัตถุอะไรสักอย่าง อาจจะแนวเสียใจไม่เหมือนกัน แต่ก็ ชีวิตคนเรามันมีเพื่อเสียอยู่แล้วค่ะแต่ความทรงจำเกี่ยวกับยายก็จะยังอยู่กับเรานะคะ ^^   โดย: Star of Perseverance 1 พฤศจิกายน 2555 21:02:53 น.

เพลงเพราะดีครับแวะมาเยี้ยมครับ อากาศเย็นรักษาสุขภาพนะครับ   โดย: artandsun 1 พฤศจิกายน 2555 22:36:46 น.

เล็งอุดม กับพิงไว้ครับ ไม่รู้จะออกมายังไง แฮ่ๆ   โดย: เป็ดสวรรค์ 2 พฤศจิกายน 2555 0:34:54 น.

มาอ่านตะพาบ เศร้าๆครับ ผมไม่มีตากับยายครับ เพราะคุณแม่เป็นลูกกำพร้า เสียใจด้วยครับ   โดย: เศษเสี้ยว 2 พฤศจิกายน 2555 1:23:20 น.

สวัสดียามเช้าค่าคุนประกาย   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 2 พฤศจิกายน 2555 6:30:28 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปุ๋ย   โดย: กะว่าก๋า 2 พฤศจิกายน 2555 6:42:13 น.

สวัสดีค่ะ ขอขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับทุกถ้อยคำอวยพรวันเกิด โชคดี,ร่ำรวย,เช่นกันนะค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ วันนี้ มีโอกาสอัพบล๊อกใหม่ค่ะ..ส่งน้องมายูมาทักทาย   โดย: Handmade Bag 2 พฤศจิกายน 2555 8:22:15 น.

สวัสดีค่ะ คุณปุ้ย อ่านจบแล้ว น้ำตาหยดแหมะๆเลย ขอบคุณนะคะที่มาเล่าสู่กันฟัง เพราะเห็นเรื่องราวแบบนี้ นันทน์จึงพยายามทำดีกับคนที่เรารักเสมอๆค่ะ   โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) 2 พฤศจิกายน 2555 8:45:10 น.

สวัสดียามสายๆค่ะ เอาอาหาร อร่อยมาฝากค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ   โดย: iamorange 2 พฤศจิกายน 2555 9:42:05 น.

สวัสดีจ้ะน้องปุ๋ย เอาชบาเมเปิ้ลมาฝากจ้ะ ดอกเค้าสวยๆจริง สวยทั้งใบทั้งดอก ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยน้า มีความสุขในสันศุกร์จ้ะ   โดย: mambymam 2 พฤศจิกายน 2555 10:55:39 น.

คุณปุ๋ยสวัสดีวันศุกร์ค่ะ ใกล้เที่ยงแล้ว ไปหาอะไรทานกันค่ะ มาตอบว่ายังไม่ได้ออกจากงานค่ะ เพียงแค่มาบอกว่าเคลียร์นั่นนี่ กลัวไม่มีเวลามาตอบเม้นท์น่ะค่ะ แล้วก็คงต้องวิ่งหางาน อาจจะไม่มีเวลาน่ะค่ะ เตรียมตัวไว้เนอะ ก่อนออกก็ต้องได้งานก่อนค่ะ อิอิ อย่างที่บอกล่ะค่ะ ไม่ได้เบื่อไม่ได้อะไร แค่อยากเปลี่ยน อยากลองทำพอะไรใหม่ๆบ้าง และี่สำคัญไม่ชอบการอยู่กับที่น่ะค่ะ อิอิ อุ๊น่ะบ้าไปแล้วค่ะ   โดย: maitip@kettip 2 พฤศจิกายน 2555 11:42:14 น.

อ๊ากกกกก มีสั่งด้วยอ่ะ ข้าน้อย ปฎิบัติ 5555 ขอบคุณมากค่ะ ไปทานข้าวกันค่ะ   โดย: maitip@kettip 2 พฤศจิกายน 2555 11:56:19 น.

มาทักทายจ้ะ ทำงานอย่างมีความสุขเช่นกันนะคะ   โดย: เนินน้ำ 2 พฤศจิกายน 2555 12:41:26 น.

แม้จะตั้งหลักดีแล้ว ได้ิยินอีก ก็อีก...นั่นแหละ ศุกร์สวัสดีค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 2 พฤศจิกายน 2555 13:38:26 น.

อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ เข้าใจความรูสึกนี้ดี เพราะเป็นเหมือนกันเลยตอนที่แม่นอนป่วยด้วยโรคมะเร็ง และเสียชีวิตที่โรงพยาบาลเมื่อปี 2548 พอปี 53 ก็เสียพ่อไปในแบบเดียวกัน เลยสามารถบอกได้ค่ะว่าเข้าใจและเห็นใจมาก.....   โดย: ฝากเธอ 2 พฤศจิกายน 2555 13:40:49 น.

การสูญเสียครั้งแรก ทำให้เราต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติมากขึ้นนะค่ะ ยามที่ยังมีชีวิตและลมหายใจอยู่ ทำอะไรให้เพื่อคนที่เรารัก บอกความรู้สึก แสดงการกระทำให้เขาได้รู้ ดูแลให้ดี จะได้ไม่ต้องเสียใจ ในยามที่ต้องจากลาไม่มีวันกลับ การสูญเสียเป็นอุทาหรณ์ให้อนาคตในวันข้างหน้าค่ะ เลิกเศร้า ยิ้มเบิกบานต้อนรับอนาคตที่สดใสกันนะค่ะ ปอยยกยำมะม่วงมาเสิร์ฟช่วงบ่ายแก้ง่วงค่ะ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 2 พฤศจิกายน 2555 14:00:49 น.

อื้มมอ่านไปพร้อมกับเสียงเพลงจุดธูปบอกแม่ความรู้สึกหนักๆวิ่งเข้ามาเลย..เจ็บอึ้งเข้าลึกในใจเลยฮืออออไม่ใช่เรื่องสั้นแต่เป็นเรื่องเล่าที่เขียนได้อารมณ์สะเทือนใจมากๆนะค่ะ   โดย: mastana 2 พฤศจิกายน 2555 14:23:40 น.

สวัสดียามค่ำจ้าคุณปุ๋ย . . . มาทานมื้อค่ำด้วยกันนะคะ . . . ปอมมีกุ้งเทมปุระ ของหวานเป็น ไอติมชาเขียว - ถั่วแดง มีความสุขในวันสบายๆจ้า   โดย: กาปอมซ่า 2 พฤศจิกายน 2555 19:53:58 น.

สวัสดีครับคุณปุ๋ย ^^ คุณปุ๋ยเขียนได้ดีแล้วน่ะครับ ใครๆอ่านก็ต้องแสดงความเห็น งานเขียนก็เหมือนร้องเพลงนะครับ ร้องแล้วคนดูอิน ก็แสดงว่างานเขียนนั้นใช้ได้แล้วนะครับ คราวที่แล้วที่บ้านเขียนเรื่อง"บุญไม่ช่วย " ทุกๆคนเข้ามาวิจารณ์กันใหญ่เลย 555++ ตอนแรกรู้สึกไม่ดีเลย แต่คิดอีกที แสดงว่าเราเขียนแล้วเขารู้สึกและอยากวิจารณ์ ก็ใช้ได้แล้วนะครับ เขียนเยอะๆนะครับ คราวหน้าคุณปุ๋ยจะเป็นใครดีครับ อิอิ ^^   โดย: วนารักษ์ 2 พฤศจิกายน 2555 21:56:52 น.

มาฟังเพลงครับ เกศสุริยง Education Blog ดู Blog ประกายพรึก Literature Blog ดู Blog   โดย: เศษเสี้ยว 2 พฤศจิกายน 2555 23:35:37 น.

อ่านแล้วเศร้าจังค่ะน้องปุ๋ย ทำให้คิดถึงช่วงเวลาคนที่เรารักจากไปเลยค่ะ   โดย: เอื้องใบไผ่ 2 พฤศจิกายน 2555 23:55:55 น.

โห..อายุเพิ่ง50เองอ่ะ เสียใจด้วยนะคะ อ่านไปอินกะบทไปด้วยเลย รักษาสุขภาพค่า ฝันดีนะคะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 3 พฤศจิกายน 2555 1:25:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปุ๋ย   โดย: กะว่าก๋า 3 พฤศจิกายน 2555 5:06:27 น.

อรุณสวัสดิ์ค่าคุนประกายย   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 3 พฤศจิกายน 2555 6:52:42 น.

เป็นความเจ็บปวดใจจริงๆ กับความสูญเสีย อ่านถึงที่บอกว่า โรงเรียนจัดงานวันแม่และเชิญแม่ให้ไปร่วมงาน พูดตามตรงเลยว่าผมไม่ชอบงานแบบนี้เลย เนื่องจากถ้าหาใครที่ไม่มีแม่ จะด้วยเหตุที่เสียชีวิต หรือไม่สามารถมาได้ เด็กจะรู้สึกแย่ทันที ถึงท่านจะไม่อยู่แล้ว แต่ถ้าเรายังระลึกถึงท่าน ท่านก็จะอยู่ในใจเราตลอดไป +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 3 พฤศจิกายน 2555 17:11:56 น.

ขออภัยที่แวะมาช้าน้อ ช่วงนี้ยุ่งๆ น่ะ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 3 พฤศจิกายน 2555 17:12:29 น.

หลับฝันดีค่ะคุณป้ย พรุ่งนี้พักผ่อนให้สบาย เพื่อจะได้มีแรงเริ่มงานในวันจันทร์นะคะ ~กลบทเสือซ่อนเล็บ~ หอมคืนค่ำร่ำเริงเชิงคืนฝัน เสมอสรรรื่นชื่นหมายรายสรรหา กรุ่นกลิ่นโรยโชยฉ่ำนำกลิ่นมา อวลแอบพาค่าหวามความแอบชม หอมพิเศษไหวใกล้กล่อมล้อมพิเศษสรวง ให้เคลิ้มล่วงทรวงซึ้งถึงเคลิ้มสม ละอองหมอกออกอวลชวนหมอกพรม เอมอิ่มภิรมย์ชมแสร้งแรงอิ่มไอ เหมือนกลิ่นไกวให้หาพากลิ่นเกี่ยว แผ่วโชยเหลียวเฉลียวหมายชายโชยใคร่ แย้มยิ้มพรายย้ายวนดลยิ้มไป พิมานม่านไหวใจจมล่มม่านเมียง กรุ่นกลิ่นแก้วแล้วพรมนิยมกลิ่นหวาน เยือนเย็นธารจารรสบทเย็นเยี่ยง หอมหอบไปในห้วงช่วงหอบเคียง ให้จิตเกี่ยงเพียงใกล้ไหวจิตแจง กาลไกวกล่อมพร้อมพริ้มยิ้มไกวหวัง หมายจักฟังยังกลิ่นรินจักแห่ง หอมไม้เมืองเรืองรื่นครื้นไม้แปลง ตรึงใจแต่งแจงจินต์รินใจงาม   โดย: ญามี่ 3 พฤศจิกายน 2555 18:21:49 น.

สวัสดียามค่ำคืนค่ะ คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: iamorange 3 พฤศจิกายน 2555 21:06:48 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2555 6:38:11 น.

ทักทายวันหยุดค่าคุนประกาย ไปเที่ยวไหนหนอออ วันนี้น้ำค้างมีเมนูวันหยุดมาฝากจากครัวน้ำค้างนะค่า ยำทะเลแซ่บๆมาเสิบแล้วคร่า น้ำค้างชวนมาแซ่บด้วยกันน๊าา ตบท้ายด้วยไข่ตุ๋นอร๊อยอร่อยค่า กุ้ง หมึก หมูสับจัดเต็มคร๊าา   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 4 พฤศจิกายน 2555 8:12:35 น.

โชคดีที่ครูแอนชอบเขียนบันทึกครับน้องปุ๋ย เลยมีเรื่องราวน่ารักๆมาให้อ่านตลอดเลย   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2555 9:33:26 น.

ขอบคุนสำหรับโหวตนะค่า ความจริงมิต้องกดให้เสียแต้มหรอกน๊าา เพราะน้ำค้างน่ะเล่นบล็อกจำกัดให้เข้าแค่วีไอพีจร้าาา   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 4 พฤศจิกายน 2555 9:56:28 น.

แหม ไปห้องสมุดไหนน๊าาา จะแอบไปซุ่มดูหนอนหนังสือเสียหน่อย ฮี่ๆ ปอยอยู่ในห้องสมุดได้ไม่นานค่ะ พาลจะง่วงนอน แวะมาส่งความสุขเช่นกันค่ะ พร้อมนำดอกไม้มาฝากเพิ่มความสดชื่นให้ด้วยน๊าาาา   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 4 พฤศจิกายน 2555 10:39:43 น.

มาทานโจ๊กไก่ยามสายๆด้วยกันนะคะ คุณปุ๋ย สดใสๆ ในวันหยุดสบายๆจ้า   โดย: กาปอมซ่า 4 พฤศจิกายน 2555 10:48:17 น.

ขอบคุนคร่า พูดซ๊าาาคนทำยิ้มแก้มปริ บานนนนเชียว ฮ่าๆๆ   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 4 พฤศจิกายน 2555 10:51:37 น.

ใช่ครับ ครูแอนจะลาออกสิ้นเทอมนี้ เพราะท้องน่ะครับ สอนเสร็จก็ใกล้คลอดพอดี เห็นว่าจะหยุดเลี้ยงลูก 2 ปีครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤศจิกายน 2555 15:18:10 น.

สวัสดีค่ะน้องปุ้ยพี่กิ่งกลับมาแล้วค่ะ มารายงานตัวว่าเปิดบล็อกอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ อิอิ คราวนี้คงได้มาทักทายเช่นเคยแล้วค่ะ พักไปซะหลายวัน มาฟังเพลงซึ้งๆค่ะ มีความสุขยามเย็นนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 4 พฤศจิกายน 2555 17:26:23 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะทักทายนะค่ะ พลอยลืมเปลี่ยนหน้าบล็อกอัพเดทใหม่ แวะไปเที่ยวใหม่นะค่ะ   โดย: Handmade Bag 4 พฤศจิกายน 2555 18:22:14 น.

ยังคิดไม่ออกหรือครับ น่าจะเอาที่คล้ายๆกันนะครับจะได้ก็อบปี้ง่ายๆ อิอิ ^^ ของผมก็อบน้องก๋าครับ ไปบอกเจ้าตัวแล้วครับ ยังมีเวลานะครับค่อยๆคิด มีไม่กี่คนเอง ราตรีสวัสดิ์นะครับ   โดย: วนารักษ์ 4 พฤศจิกายน 2555 20:58:11 น.

มาอ่านงานตะพาบของคุณปุ๋ยค่ะ . . . ความสูญเสีย ย่อมมาถึงเราไม่ช้าก็เร็ว . . . . ปอมกับคุณยายก็สนิทกันมากๆ . . . . ตอนท่านจากไป . . ปอม 10 ขวบ . . . แต่ 10 ปี นั้น มีวันเวลาดีๆ ที่น่าประทับใจ อยุ่ในความทรงจำของปอมเสมอจ้า ปอมมีโดนัท และกาแฟ มาฝากในค่ำคืนนี้นะคะ ราตรีสวัสดิ์จ้า   โดย: กาปอมซ่า 4 พฤศจิกายน 2555 21:30:54 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 5 พฤศจิกายน 2555 1:45:13 น.

อ่านแล้วรู้สึกเจ็บ สมกับหัวข้อเรื่องจริงๆค่ะ คงเขียนมาจากเรื่องจริงใช่มั้ยคะ ตอนเขียนก็คงจะรู้สึกเจ็บๆอยู่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ .............. บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ประกายพรึก Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: somjaidean100 5 พฤศจิกายน 2555 2:56:59 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันทำงานค่าคุนประกาย มีฟามสุขสดชื่นตลอดทั้งวันนะค่า   โดย: เก็บฝันวันผ่าน 5 พฤศจิกายน 2555 6:25:00 น.

สวัสดียามเช้า ครับ   โดย: พันคม 5 พฤศจิกายน 2555 10:04:24 น.

สวัสดีค่ะน้องปุ้ย งานี้เด็กๆเค้าชอบกันค่ะ บางคนได้รางวัลแล้วกลายเป็นนักล่ารางวัลไปประกวดตามที่ต่างๆอีกค่ะ มาฟังเพลงซึ้งๆบ้านน้องปุ้ยจ้าเมื่อไหร่จะหายเจ็บคะตะพาบเค้ากลับบ้านกันหมดแล้วเน้อ อิอิ มีความสุขวันจันทร์ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 5 พฤศจิกายน 2555 11:43:12 น.

หวัดดีค่าคุณปุ๋ยยังไม่เปลี่ยนบล็อกอีกเหคอคะ อิอิ ตะพาบรอบหน้าเรื่องตุงนังกว่าเดิมน้า สลับร่างสร้างบล็อก คิดกันแต่เนิ่นๆ เน้อ รินมาชวนไปเที่ยวเกาะเสม็ดด้วยกันเลยค่า   โดย: Rinsa Yoyolive 5 พฤศจิกายน 2555 14:12:17 น.

น้องปุ้ย...รองานตะพาบฯ งวดหน้าเลยเหรอคะ พี่เข้ามายังเศร้าอยู่เลย ฟังหลายทีก็ยังรู้สึกได้เนาะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 5 พฤศจิกายน 2555 15:49:43 น.

สวัสดีค่ะคุณประกาย วันนี้มามืดไม่ต้องแปลกใจค่ะ เป็นธรรมดาของวันจันทร์ที่ยุ่งได้ใจเจงๆ วันนี้คุณประกายเป็นยังไงบ้างค่ะ ส่วนปอยหนักเลยคร๊าาา จะลากสังขารขึ้นเตียงแระ ฮี่ๆ แวะมาเสิร์ฟข้าวต้มให้ก่อนนอนค่ะ นอนหลัุบฝันดีนะค่ะ จุ๊ฟๆๆ คร๊าาาาาา   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 5 พฤศจิกายน 2555 19:22:10 น.

วันนี้ผมอัพบล๊อกใหม่ เที่ยวภาคเหนือต่อ ดูร่มรื่น เย็นสบายตา. เข้าผ่าน IE หรือ ไฟว์ฟอกซ์ สบาย แต่ถ้าผ่านอากู๋ โครม ไม่ได้ครับ มีป้ายห้ามไว้...เพื่อนหลายคนว่า มันไม่ติดใคร เพียงแต่มีป้ายหลอกไว้ครับ ถ้าว่างเชิญนะครับ เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ แกงค์พวกเราอยู่ นครนายก ไปกิน นอน แหะ ๆ ส่วนใหญ่กิน กันมากกว่า หนุก นั่งนอนเม้าส์กันอร่อยพอ ๆ กับอาหารที่ บ่งบ๊ง กะ คุณโอ เนินน้ำทำให้กิน ข่าวล่าสุด Rinsa เข้าเช็คบล๊อกผม เข้าผ่าน อากู๋โครม ก็ผ่านหมดไม่มีอะไรแล้วครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 5 พฤศจิกายน 2555 20:47:58 น.

มาแล้วค่าาา โหวตวันละ3เนี่ย ไม่เคยพอใช้ซักวันค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ประกายพรึก Literature Blog ดู Blog มารน้อยไร้สังกัด Diarist ดู Blog blueberryblossom Photo Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 6 พฤศจิกายน 2555 1:01:06 น.

แวะมาดึกๆ ราตรีสวัสดิ์เลยขอรับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 6 พฤศจิกายน 2555 1:17:31 น.

ตามมาแชร์ความเจ็บปวดในการสูญเสียคุณยายค่ะ   โดย: ณ ขณะหนึ่ง 6 พฤศจิกายน 2555 19:45:11 น.