เมื่อน้าโทรศัพท์บอกให้กลับบ้าน ฉันจึงคิดว่าฉันต้องกลับเพื่อทำธุระให้น้าไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง จึงรอฟังน้าพูดต่อให้จบว่าจะให้ทำอะไร

“คือว่าต้องกลับทั้งหมดนะ กลับหมดทุกคนเลยนะ” แกหยุดไปอึดใจหนึ่งก่อนพูดต่อว่า ได้รับโทรศัพท์ทางไกลจากบ้านให้บอกหลาน มันเป็นงานยากมากสำหรับน้า พวกที่บ้านเขาใจร้ายมากที่ให้น้าเป็นคนบอกข่าวร้ายนี้ น้ารู้สึกเป็นทุกข์มากเหลือเกิน

เหมือนน้าพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดแกก็พูดออกมาว่า พ่อของหลานได้จากไปแล้ว

“พ่อใครน้า”

“พ่อพวกเธอ พ่อน้าไปนานแล้ว พ่อพวกเธอเพิ่งจากไปเมื่อคืน ฟังน้านะมันเป็นอุบัติเหตุ ที่เราทำได้ตอนนี้คือกลับบ้าน”

พ่อ ถูกรถชนในยามวิกาล พี่สาวฉันแย่งโทรศัพท์ไปได้ยินเธอถามเสียงดังว่า “แล้วแม่ล่ะน้า แม่ด้วยหรือเปล่า แม่อยู่ที่ไหน”

เธอสงบลงเมื่อได้คำตอบจากน้าว่า แม่ยังอยู่ ฉันคิดเหมือนเธอว่า แม่ไปด้วยเพราะแม่กับพ่อไปไหนๆ ด้วยกันเสมอ

“พ่อต้องเมา พ่อต้องดื่มเหล้าแน่เลย” พี่ชายของฉันพูดพลางร้องไห้ ในขณะที่เราอยู่กันพร้อมหน้า แบ่งงานกันทำ ฉันมีหน้าที่จัดดอกไม้

น้าบอกให้เราคิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ เป็นอุบัติเหตุเท่านั้น และเกิดขึ้นได้เสมอ ไม่ต้องไปสนใจว่าจะเมาหรือไม่เมา ไม่มีใครเห็นแม้แต่รถที่ชน นอกจากได้ยินเสียงและรถก็ผ่านไป ชนแล้วหนีนั่นเอง

สี่แยกโหดที่ตรงนั้นมีรถชนกันบ่อย แต่ไม่มีใครคิดจะทำให้ดีกว่านี้ เช่นว่ามีสัญญาณไฟ หรือมีไฟสักดวงให้มองเห็น

มีคนมาบอกว่า รถที่ชนพ่อเป็นรถบรรทุกวิ่งมาอย่างเร็ว รถมีปัญหามาจากที่อื่น อาจจะขับหนีอะไรมา ฉันไม่รู้ว่าทำไมตำรวจทางหลวงปล่อยให้รถมีปัญหาวิ่งผ่านมาได้ เขาน่าจะสกัดเอาไว้ แต่ก็นั่นแหละเป็นเพียงเรื่องพูดต่อๆ กันมา ไม่มีใครรู้แน่ชัด

แม่บอกว่า ให้เราอโหสิให้เขา อย่าได้พยายามที่จะเอาเรื่องเอาราวอะไรเลย พ่อคงข้ามถนนระยะใกล้ เขาคงเบรคไม่ทัน ไม่ได้ตั้งใจ ถือว่าพ่อหมดอายุแค่นี้

แม่อธิบายด้วยเวรกรรม แม่จึงไม่คิดที่จะเอาเรื่องเอาราวกับใครทั้งนั้น แม้แต่ประกันบุคคลที่สาม ที่หน่วยงานซึ่งรับผิดชอบเรื่องนี้ต้องจ่าย แต่เมื่อเขาบอกว่า ไม่ได้พ่อไม่มีใบขับขี่ แม่ก็ว่าไม่เป็นไร เขาอธิบายให้แม่ฟังว่า ให้ไปก็ได้แต่ต้องเรียกคืนภายหลัง เพราะทางเขาต้องเรียกเก็บจากบริษัทประกันและหากว่าหลักฐานไม่เพียงพอ เช่นไม่มีใบขับขี่บริษัทประกันไม่จ่าย ในที่สุดก็ต้องเรียกคืนจากเจ้าของรถ เจ้าของรถก็คือใคร คือลูกชายของพ่อ เขาซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้พ่อ

แม่บอกให้เลิกสนใจเรื่องเงินที่จะได้ และเลิกสนใจเรื่องคนที่ขับรถชนด้วย แม้ว่ามีคนมาบอกว่า ได้เบาะแสมาแล้วว่ารถที่ชนเป็นรถอะไร ตอนนี้รถอยู่ที่ไหน เขาว่าคนขับรถไปพูดว่าเมื่อคืนก่อนชนคนเมาที่สี่แยกหัวสะพาน

แม่ไม่อยากให้ใครพูด ฉันคิดว่าแม่ไม่อยากยอมรับว่าพ่อเมา อะไรที่เป็นเรื่องเสียหายถึงพ่อ แม่ไม่ยอมให้เกิดขึ้น แม่ปกป้องพ่อเสมอมา แม้วันที่พ่อไม่มีโอกาสรับรู้ว่าใครจะกล่าวถึงเขาอย่างไร ความรักที่ยิ่งใหญ่ในหน้าที่ของเมียและแม่

ฉันไม่รู้ว่าแม่อยู่อย่างไรเมื่อไม่มีพ่อ พวกเราไม่ได้อยู่กับแม่ แม้พ่อไม่ใช่พ่อแบบฉบับแบบพ่อของน้า แต่พ่อก็อยู่กับแม่มานานและสองคนเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน แม่ไม่ได้เห็นว่าการไม่ทำงานหนัก ไม่หาเงินเข้าบ้านเป็นปัญหา แม่หาเงินเองได้ พ่อแค่ขับรถให้แม่นั่งและอยู่ใกล้ๆ แม่ ทำงานเป็นผู้ช่วยแม่ และอยู่ใกล้ๆ ลูกเสมอ ในทุกครั้งที่เรากลับบ้าน พ่อจะอยู่กับเรา

ฉันไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันสักครั้ง

ย่าต่างหากที่ต้องตอบคำถามนี้ ย่าเลี้ยงลูกชายคนเดียวเช่นไร แต่วันนี้ย่าแก่มากแล้ว เกือบ ๘๐ ปี ย่านั่งนิ่งๆ ฉันรู้ว่าย่าเสียใจแต่ย่าใจแข็งเหลือเกิน ไม่มีน้ำตาสักหยดจากย่า ฉันอยากเห็นน้ำตาจากย่า นี่ลูกชายคนเดียวของย่าตายนะ ลูกชายที่ย่าไล่ออกจากบ้าน

ปู่เคยเล่าว่า อยู่กับย่ามานานไม่มีลูกสักคน ย่าจึงไปขอลูกกับฤาษีที่ถ้ำ มีรูปปั้นเก่าแก่อยู่ในนั้น เขาเล่ากันว่าใครอยากได้ลูกไปขอจากท่านได้

“ขอให้ส่งลูกมาสักคน อย่างไรก็ได้ขอให้ได้ลูกเถอะ” ย่ากับปู่อธิษฐานขอลูก ไม่นานย่าก็ท้องได้ลูกชายสมใจ

เมื่อย่าไม่ได้ดังใจ ย่าก็ว่า เพราะไปขอมาถึงเป็นเช่นนี้ ของขอได้มาฟรีๆ เอาดีกว่านี้ไม่ได้ และย่าก็ไม่สนใจลูกชายอีกเลย

ปู่ว่าเป็นความผิดของปู่เอง รักมันให้มันกินให้มันใช้ จะเอาอะไรก็ให้

สายไปแล้วสำหรับย่าและปู่ ย่าได้คืนสิ่งที่ย่าขอมาจากฤาษีแล้ว เขาเดินทางกลับไปแล้ว ถ้าฉันเชื่อเช่นเดียวกับย่า ฉันก็ต้องคิดว่าเขาให้พ่อมาและเขาก็เอาพ่อคืนไปแล้ว และฉันหวังว่าพ่อคงอยากกลับไป พ่อจะมีความสุขอยู่ในดินแดนแห่งความรักและการให้อภัยชั่วนิรันดร์

ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อคิดว่าพ่อกลับไปสู่ที่ที่พ่อมา จริงของปู่ แกไม่ได้ฝึกให้พ่อทำงาน ในขณะที่ย่าคิดอยู่เสมอว่าเป็นของที่ขอมาจึงเอาดีไม่ได้ ฉันคิดว่าย่าคิดเสมอเพราะเมื่อย่าโกรธย่าก็จะบ่นขึ้นมา ย่าไปเอาความคิดนี้มาจากไหน ฉันไม่ได้ถามย่า หมดเวลาสำหรับการซักถามแล้ว

ฉันเคยโกรธพ่อเมื่อน้าชี้ให้เราดูที่ดินมากมายที่มันเคยเป็นของปู่และหมดไปกับการพนันของพ่อ ฉันโกรธเพราะหากมันยังอยู่ ชีวิตฉันก็จะสุขสบายกว่านี้ เป็นเรื่องเศร้าฉันโกรธพ่อได้อย่างไร นับว่าโชคดีที่พ่อใช้มันหมดไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นเราอาจจะเป็นเหมือนเช่นพ่อ ไม่รู้จักการงานและยังโชคดีกว่านั้นทั้งพ่อและแม่ไม่ได้ขอเรามาจากใคร แต่พวกเรามาเองมาเพื่อเป็นลูกจริงๆ

ฉันเชื่อว่าทั้งพ่อและแม่ไม่เคยคิดว่าเราเอาดีไม่ได้ ฉันเชื่อว่าแม่กับพ่อไม่คิด ความเชื่อนี้ต่างหากที่ช่วยฉันไว้ในทุกครั้งที่ฉันก้าวเท้าเดินเพื่อยังมีชีวิตอยู่

ฉันคิดถึงความฝันเมื่อคืนที่ผ่านมา ภาพถ่ายของพ่อที่วางอยู่บนขาตั้งหน้าโลง ฉันเอาดอกไม้สีขาวไปประดับให้พ่อ ภาพถ่ายที่ใบหน้าเป็นของพ่อแต่คอกับหัวไหล่นั้นไม่ใช่ พ่อมีแต่ใบหน้าที่ยังมีรอยยิ้มแบบคนไม่ทุกข์ไม่ร้อนต่อเรื่องใดๆ

ฉันมารู้ทีหลังว่าฉันเข้าใจไม่ผิด ภาพถ่ายนั้นได้รับการตัดต่อตกแต่งใหม่ โดยเอาภาพถ่ายใบหน้าของพ่อสวมลงไปในตัวคนอื่น ย่าให้ญาติคนหนึ่งเอาภาพถ่ายพ่อไปขยายให้ใหญ่ เขาอยากให้รูปถ่ายสมบูรณ์ อยากให้พ่อสวมสูทเขาใช้เทคนิคตัดต่อภาพ

หรือชีวิตของพ่อก็เหมือนภาพถ่ายที่ถูกตัดต่อ ใบหน้าของพ่อส่วนคอลงไปไม่ใช่ แต่คอต้องติดอยู่กับหน้าของพ่อ

***************

Create Date : 21 ตุลาคม 2550
Last Update : 21 ตุลาคม 2550 10:24:30 น.		21 comments
Counter : 972 Pageviews.
Share Tweet