ผู้หญิงสีดำในคืนฤดูฝน- ถนอม ไชยวงษ์แก้ว ฟ้าแลบแปลบปลาบ สว่างวาบบาดความมืดเป็นทางขาว เห็นเธอขี่รถมอเตอร์ไซค์สว่างวาว หนีเม็ดฝนกรูกราวโลดแล่นมา โลดแล่นมาหยุด...ตรงหน้ากระท่อมฉัน ก่อนผลุนผลันลงจากรถยามาฮ่า ดับเครื่องจูงมาจอดใต้ชายคา พลางพูดว่า...ขอหลบฝนหน่อยนะพี่ ฉันแย้มยิ้มบอก...เชิญตามสบาย เธอสยายผมมองตรงโน้นตรงนี้ ก่อนปีนขึ้นกระท่อมโย้เย้สิ้นดี ในชุดกระโปรงหม่นเศร้าสีดำ ขึ้นมานั่งพิงเสาสูบบุหรี่ ภายใต้แสงไฟนีออนยามค่ำ ยามฝนตกลงมาพรำพรำ กระหน่ำหลังคาใบตองกรอบเก่า นี่...ไปไหนมามืดมืดค่ำค่ำ ฉันเอ่ยคำถามร่างที่นั่งพิงเสา ขณะลมฝนหวีดหวิวมาปลิวเบา ต้องร่าง สั่นเทาสะท้าน ไปหาเงินบ้านโน้นมาจ๊ะพี่ เธอตอบพลางชี้ไปที่ซ่องข้างบ้าน ก่อนนิ่งมองฉันนอนบนพื้นกระดาน ทำงานเขียนหนังสือด้วยความแปลกใจ ชั่วครู่หนึ่ง...จึงเอ่ยถามฉันว่า พี่จ๋า...พี่เป็นครูใช่ไหม ฉันเงยหน้ายิ้มตอบว่า ไม่ใช่ งั้นเป็นอะไร...เธอซักอย่างงุนงง เป็นนักเขียนกวี ฉันตอบหญิงชุดสีดำผู้พลัดหลง มาหลบฝนในกระท่อมกลางรกพง ในป่าดงมะม่วงอันมืดมิด เธอนิ่งเงียบ...ไม่ยอมพูดอะไร จนฝนเม็ดใหญ่เริ่มซาสนิท จึงหันไปมองท้องฟ้าอย่างเพ่งพิศ ก่อนจะเหลียวมายิ้มนิดนิดบอกลา ฝนหยุดแล้ว...พระจันทร์ขึ้นแล้วจ๊ะพี่ ดูโน่นซี...แสงนวลงามหนักหนา หนูต้องไปก่อนลูกจะร้องจ้า... เพราะได้เวลาให้นมลูกแล้ว.   Create Date : 18 กันยายน 2550 3 comments Last Update : 18 กันยายน 2550 17:04:25 น. Counter : 822 Pageviews. Share Tweet

ถ้านี่เขียนขึ้นมาจากเรื่องจริง ๆ ต้องเป็นเรื่องที่น่าอนาถไม่น้อยเลยครับ ที่กระท่อมกลางรกพง ในป่าดงมะม่วงอันมืดมิดนั้นมีซ่องอยู่ไม่ไกล   โดย: 9A 18 กันยายน 2550 23:08:26 น.

สวัสดีครับ บทกวีมีรอยยิ้ม หักมุมได้น่ารักมาก   โดย: ธารเมฆ 16 พฤศจิกายน 2550 14:03:45 น.

คงเหลือเพียงแต่เราชาวเพื่อชีวิต ที่ยังรักและวนเวียนอยู่กับ บทกวี อย่างนี้ เด็กๆเดี๋ยวนี้ เขาไม่รู้จักคำว่าซ่องกับโสเภณี(กะหรี่)กันแล้ว เพราะ เขาหารที่ระบายปลดปล่อยอารมณ์ ได้ทั่วไปในเขตรั้วการศึกษา ในคราบชุดนักเรียนนักศึกษา ซ่องโสเภณีในยุคเราจึงหายไปสิ้น หายใจอึดอัดจังเลย ลูกเอ๋ย หลานเอ๋ย คิดใหม่ ทำใหม่ แล้วก็ คิดดี ทำดี ดีกว่าลูก เฮ้อ !   โดย: ณวัชร์ อัครวัชร์รวีวงศ์ IP: 125.24.135.3 10 ธันวาคม 2550 13:57:52 น.