เรื่องกล้วย....กล้วยน้ำว้า อีกครั้ง
ก่อนที่ทั้งสองจะเดินถึงบ้านพักได้พบชายคนหนึ่งหาบกล้วยมาสองเครือ กล้วยน้ำว้าสุกเหลืองน่ากิน เธอยิ้มให้แต่แกเฉย และวางหาบกล้วยลงกับพื้นหญ้า เอามีดที่เสียบคาดไว้ข้างหลังออกมา มันคมกริบจนน่ากลัว เธอลากมือเขาเดินหนี
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป" แกเสียงดัง
แกนั่งลงตัดหวีกล้วยออกจากเครืองใหญ่ส่งให้สองหวี
เธอส่งเงินให้ 20 บาท
ไม่ขาย ให้กินเป็นคำตอบที่หนักแน่น
หนักแน่นและชัดเจน ไม่ขายเขาพูดเบา ๆ เมื่อคนหาบกล้วยเดินไปไกล
เราคิดแบบคนเมือง คิดแบบซื้อแบบขาย เขาพูดต่อด้วยความรู้สึกคล้ายผิดที่ไปตีค่าน้ำใจแลกเปลี่ยนเป็นเงิน
เขาไม่รู้ว่าเธอคิดเลวร้ายกว่านั้นอีก แค่แกเอามีดออกมา เธอก็คิดว่า แกจะทำร้ายเอา ก็น่าเห็นใจเธอเพราะเดินทางมาจากดินแดนที่ผู้คนไม่ให้อภัยกัน และไม่ไว้วางใจกัน เธอมีบาดแผลมากมาย ทั้งที่หายแล้วเป็นแผลเป็น และ ยังมีเลือดไหลซิบ ๆ ก็มี
เธอยิ้มและบอกเขาว่า วิถีชีวิตอีกแบบหนึ่ง คนในท้องถิ่น เขามีของที่ไม่ขายกัน เมื่อฉันยังเด็ก จำได้ว่าที่บ้านมีคนทะเลเอากะปิมาให้และเขาก็เอามะพร้าวไป แม่จะเตรียมมะพร้าวไว้ให้เขา กองไว้เลยที่หน้าบ้าน นอกจากชาวเลก็มีชาวนาเขามีข้าวใหม่ ๆ มาให้ พวกข้าวไร่ไม่ใช่ข้าวนา ข้าวไร่จะหอมกว่า ยิ่งเอามาทำข้าวต้มยิ่งอร่อย เอามาให้ชาวสวนเพื่อได้มะพร้าวไป
เป็นวิถีที่น่ารัก
ใช่...ใครจะเอาไปเท่าไหร่ก็ได้นะเอาไปพอกิน มะพร้าวเอาไปทำน้ำมันเก็บไว้กินเป็นครึ่งปี เมื่อก่อนยังไม่มีน้ำมันถั่ว น้ำมันดอกตานตะวัน
สังคมน่าอยู่นะ
เธอเดินไปกินกล้วยไป เพิ่งรู้ว่ากล้วยน้ำว้าหวานหอมอร่อยจริง ๆ มันเป็นกล้วยที่สุกคาต้นไม่ต้องเอาไปบ่ม เธอรู้มานานแล้วว่าเขาชอบกินกล้วยน้ำว้าแต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชอบ
เขาว่ากล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้ที่น่ารักมาก บริสุทธิ์ ถ้าเป็นผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงน่ารัก เป็นคนดี
แต่เชยนะ
เชยอย่างไรเขาถาม
ไม่มีสิทธิ์ขึ้นโต๊ะอยู่ตามงามหรู ไม่มีสิทธิไปโรงแรมระดับห้าดาว
กล้วยน้ำว้าไม่ไปหรอก มันไม่ไป เรื่องอะไรจะไป " เธอหัวเราะขำคำตอบของเขา
"แปลว่าหยิ่ง" "กล้วยน้ำว้าไม่อยากไป คงรู้ตัวว่าถ้าถูกวางผิดที่ผิดทาง จะหมดคุณค่าความหมายทันที เขาหัวเราะเบา ๆ พลางพูดต่อว่า
กล้วยน้ำว้า เป็นอาหารของเด็ก ขูด ๆ แล้ว เน้นกับข้าวป้อนเด็ก พวกเด็ก ๆ โตมากับกล้วยน้ำว่าทั้งนั้น กล้วยน้ำว้ามีคุณค่ามากกว่าที่จะวางโชว์ในถาดผลไม้อื่น ๆ ตามโรงแรม อือ...ก็จริง จริง เมื่อก่อนไม่มีอาหารเสริม อาหารเสริมสำหรับเด็กก็คือกล้วยน้ำว้า ข้าวบดและเกลือ"
เธอและเขาเดินมาถึงที่พักพอดี เขาเอากล้วยน้ำว้าผูกเชือกห้อยไว้กับขอบหน้าต่าง พลางว่า ต้องอยู่ที่ขอบหน้าต่างอย่างนี้ถึงจะเท่ ไม่ใช่ในถาดผลไม้ตามโรงแรมที่คุณว่า มีกล้วยแขวนข้างหน้าต่าง ทำให้ดูอุดมสมบุรณ์ขึ้นจริง ๆ เขาเอาสีพู่กันขึ้นมาวาดรูปกล้วยที่แขวนอยู่กับขอบหน้าต่างใกล้ ๆ ถุงย่าม
เขียนใต้รูปว่า คิดถึง
เขาคิดถึงใครกันล่ะ ก็ฉันอยู่นี่แล้ว เธอถามอยู่ในใจทั้งขำทั้งขุ่น
Create Date : 29 มิถุนายน 2550 |
|
19 comments |
Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 11:48:06 น. |
Counter : 1610 Pageviews. |
|
|
|
มีความสุขกับการงานดีนะจ๊ะ คุณยาย
ฝากความคิดถึงๆพี่หนอมด้วย