จากคนธรรมดา ผัน ตัวมาเป็นผู้ดูแลแฟนเพจ พาร์ทไทม์

ประเทศไทยมีแต่เรื่องวุ่นวายมาต่อเนื่องและยาวนาน หลายปีมาก

สงกรานต์ ปีที่แล้ว เสื้อแดงครองเมือง อาละวาดไปทั่วทุกแห่ง ออกไปไหนไม่ได้ นอนดู คนไทยตีกันเอง ยิงกันเอง ปาระเบิดใส่กันเอง อยู่บ้าน จากวันที่ควรจะมีแต่รอยยิ้มกันทั้งประเทศ กลับกลายเป็นว่า คนไทยจะเป็นโรคซึมเศร้ากันทั้งประเทศ



ปีนี้ เพิ่งกลับมาจากต่างบ้านต่างเมือง กลับมาด้วยความคิดถึง ก็ต้องมานั่งดูเสื้อแดงอาละวาด (อีกแระ)



วันๆก็เชคเน็ทว่าเหตุการณ์ไปถึงไหน ดูข่าวแบบเบาๆในห้อง และหูก็ฟังเสียงจากเวทีปราศัยที่ราชดำเนิน ก็อย่างที่บอกว่า ที่บ้านเสื้อแดงทั้งบ้าน ดังนั้น อัมพิกาก็จะสามารถรับสารได้จากทุกสื่อ แต่ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของอัมพิกาเองว่าจะเชื่อฝั่งไหน!



ซึ่ง ณ จุดนี้ ขอไม่อธิบายขยายความไปมากกว่านี้ เพื่อลดความขัดแย้งและลดความเป็นมลพิษทางสายตา ในกรณี ที่ ความคิดเห็นของตัวเองไม่ถูกใจใคร


(รูปไม่เกี่ยวกับเนื้อหา แค่อยากโชว์ว่าตำรวจคนนี้โหล่ววววว )



กลับมาถึงไทย นึกว่าจะมีความสุข นึกว่าจะได้ชิลๆ ที่ไหนได้ ได้แต่ทำอยู่สามอย่างดังที่เล่าไปแล้้ว.. โรคซึมเศร้า ชักจะมาเยือนแล้วสิคะ ช่วงนั้น ถ้าใครเปิดทีวีไว้โดยตลอด จะได้เห็น หน้าผู้ชายหล่อเหลาอยู่ 4-5 ท่าน ไม่นับท่านนายก....



ก็คือ ดร. ปุ้ม ปณิธาน และ พี่ไก่่อู พอ. สรรเสริญ

เหมือนโดนจิตวิทยาเข้าให้ เพราะเจอหน้ากันบ่อยเหลือเกิน รู้สึกชื่นชอบหลงใหลในตัวบุคคลทั้ง 2 ซะได้ แต่ด้วยความที่ตัวเองชอบผู้ชายมีอารมณ์ขัน เจอพี่ไก่อูขันใส่ไป 2-3 ที คะแนนความชื่นชอบในตัวพี่ไก่อู จึงนำโด่ง แซง ดร.ปุ้มไปค่ะ

อัมพิกาเลยไปขึ้นหัว FB ว่า หลงรัก พี่ไก่อู พอ.สรรเสริญ แก้วกำเนิด ซะแระ

ณ ตอนนั้น ในวันที่ห่วงคนไทยและประเทศไทย ในวันที่ใครหลายๆคนร้องไห้ ... น้องคนนึงก็เลยจุดประกายขึ้นมาว่า ทำแฟนเพจคนชอบพี่ไก่อูขึ้นมาสิ.... อ๊ะ...ไอเดียเก๋กู้ด มาหาอะไรทำขำๆแก้เซงกันในหมู่พี่น้อง วงศาคณาญาตกันดีกว่า

แฟนเพจ กลุ่มคนชอบพี่ไก่อู อันเนื่องมาจากเห็นหน้าพี่ไก่อูทุก 2 ชั่วโมง จึงถือกำเนิดเกิดขึ้น


ในช่วงแรกๆก็เชิญให้พวกเพื่อนๆของเราๆมาขำๆด้วยกันเท่านั้น โดยมีจุดประสงค์ชัดเจนว่า เราจะไม่พูดเรื่องการเมืองไม่ว่ากรณีใดๆ เพราะแค่โลกข้างนอกลุกเป็นไฟก็พอแล้ว ปล่อยให้โลกสมมติโลกนี้เป็นที่ที่นึงที่ไม่ต้องลุกเป็นไฟตามข้างนอกเถอะ

แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ของพี่ไก่อู แรงจริงอะไรจริง ตัวเลขสมาชิกแฟนเพจ พุ่งสูงขึ้นยิ่งกว่าราคาไข่ไก่และน้ำตาลทรายตอนนี้อีก



และเพื่อไม่ให้หน้าแฟนเพจเงียบเหงาจนเกินไป อัมพิกาก็มักจะมีกิจกรรมขำบ้างไม่ขำบ้าง มาให้เหล่าสมาชิกได้เล่นกัน อันที่ทำให้แฟนเพจนี้มีคนเข้ามาอย่างล้นหลาม ในช่วงที่พี่ไก่อูกำลังดังเป็นพลุแตก ก็คือ กิจกรรมตามล่าหาชื่อเพลงที่เหมาะสมกับพี่ไก่อู เพื่อที่อัมพิกาจะได้คัดเลือกมาทำเป็น MV พี่ไก่อู

ซึ่งเพลงที่ถูกเสนอชื่อมาและได้รับคัดเลือกนั้นก็คือ เพลง รักหลับ ของ โน้ส อุดม ในตอนแรกอัมพิกาก็งงว่า อะไรทำไม MV พี่ไก่อู ถึงได้แพร่หลายขจรขจายไกลกว่ากลิ่นตด ไปในหลายๆเวปแบบนี้

สืบเสาะแป้ปๆ เลยได้รู้ว่า ทุกครั้งที่อัมพิกาอัพโหลดวิดิโอลงบนยูทูป มันจะลิงก์ไปยังทวิตเตอร์และเฟสบุ๊คด้วย... MV เลยเป็นที่สนใจแบบไม่ได้ตั้งใจกันไป

MV พี่ไก่อู นักท่องเน็ทคนไหนไม่ได้ดูก็คงแอบเชย อัมพิกาเลยเอามาลงไว้ในบล๊อคนี้อีกครั้ง เพื่อสังเวยให้แก่ความแอบเชยของหลายๆท่ายๆ ฮี่ๆๆ



จริงๆอัมพิกายังทำ MV ออกมาอีก 2 ตัว ได้รับความสนใจแต่ไม่เปรี้ยงปร้างเท่าอันแรกหรอกค่ะ

หลังจากสร้างแฟนเพจได้ซักพัก เหตุการณ์บ้านเมืองเริ่มเข้าสู่ปกติ แต่คนที่ได้รับความเดือดร้อนก็ยังต้องได้รับการเยียวยากันต่อไป

ในฐานะที่อัมพิกาก็เป็นคนเดินถนน คนนึง ดังที่พี่พลพล เคยบอกไว้ ก็เลยนึกกิจกรรมขำๆขึ้นมาอีก คือ อัมพิกาจะจัดทำเสื้อขึ้นมาสี่ไซส์ สี่ตัว แล้วให้ประมูลกัน รายได้มอบให้แก่การกุศล หรือเพื่อเยียวยาผู้เดือดร้อน ก็ค่อยว่ากันไป

แต่เหล่าสมาชิกเสนอว่าให้ทำมาขายเถอะ รายได้หลังหักค่าใช้จ่ายก็มอบให้ทหารที่ได้รับบาดเจ็บ จัดการโหวตสีโหวตแบบเลือกลาย ขั้นตอนนี้กินเวลานานโขค่ะ

หลายๆคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ ทำไปทำไม ทำเพื่อพี่ไก่อู แต่จริงๆแล้ว เราแค่ใช้พี่ไก่อูเป็นแรงบันดาลใจในการทำเพื่อคนอื่นเท่านั้น แต่ ณ จุดนี้ อัมพิกาไม่ได้แคร์อยู่แล้วว่าใครจะว่ายังไง เพราะคนที่ใช้แค่ปากพูดแบบนี้ ชีวิตจริงอาจจะไม่เคยทำอะไรให้คนอื่นเลย ช่างน่าสงสาร

และจากการทำเสื้อครั้งนี้ ทำให้อัมพิกาได้รู้ว่า คำว่าประชาธิปไตย ดีกับทุกคนแต่อาจจะไม่ถูกใจทุกๆคน เรียกได้ว่า ซึ้งกับประโยคนี้กันเลยทีเดียว

จนสุดท้ายก็ได้เป็นเสื้อ สีขาว และ สีเขียวขี้ม้า แบบ ดังในรูปค่ะ


และด้วยความที่อัมพิกายังไม่ประสาเรื่องอะไรแบบนี้ ไม่เคยทำมาก่อน พอมาทำก็ใหญ่จนเกินกำลัง และมีหน้าที่ที่ต้องทำ ทำให้ไม่สามารถลงมาจัดการเรื่องเสื้อได้เต็มตัว ความผิดพลาดเกิดขึ้นเยอะมาก

วันๆนึง พูดคำว่า ขอโทษ เป็น สิบครั้ง แต่อัมพิกาก็ไม่รู้จะหาคำไหนที่ดีกว่านี้มาพูดได้ ก็ต้องตามแก้ไขกันไป

อยู่ดีๆอัมพิกาก็นึกถึงประโยคนึงได้ว่า... ถ้าไม่มีงานใหญ่ก็จะมองไม่เห็นน้ำใจคน ถ้าไม่มีปัญหาก็จะไม่รู้หรอกว่าใครเห็นแก่ตัว..
ขอบคุณเด็กๆทุกคน ที่มาร่วมหัวจมท้าย มาเหนื่อยด้วยกัน ทั้งๆที่ธุระไม่ใช่
และที่สำคัญกว่านั้น ขอบคุณ พี่แอน มากมายค่ะ เค้าล่ะซึ้งในน้ำใจพี่แอนสุดๆไปเลย จริงๆนะ

จนถึงวันนี้ งานใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือส่งเสื้อที่ผิดพลาดอีกนิดหน่อย กับลงไปส่งให้กับคนที่อยู่กรุงเทพ และก็จะถึงเวลาส่งมอบเงินช่วยเหลือ ซึ่งกะประมาณแล้ว ได้ประมาณ เจ็ดหมื่นบาท

หลังจากนั้นภารกิจงานช้างก็จะเสร็จสิ้น แฟนเพจนี้อาจจะสูญสลายหายไป แต่ความชื่นชอบในตัวพี่ไก่อูก็จะยังคงอยู่ ที่สำคัญกว่านั้น ความดีใจ ความภูมิใจ ที่ครั้งหนึ่ง ได้ทำอะไรให้คนอื่นบ้าง ก็คงจะจดจำไปตลอดชีวิต

Create Date : 27 กรกฎาคม 2553		8 comments
Last Update : 28 กรกฎาคม 2553 21:27:37 น.
Counter : 1164 Pageviews.
Share Tweet