ว่าจะอัพหน้านี้ตั้งหลายวันแล้ว มันแต่นั่นนู้นนี่ เวลาก็เลยผ่านไปหลายวัน




สองสามวันก่อน ฝนหยุดให้เราช่วงนึงค่ะ นักตกปลาก็เลยวิ่งไปตกปลากระพงที่คลองอีเล็ด แถวๆปากน้ำชุมพร



พิมก็เลยวิ่งติดสอยห้อยตามเค้าไปด้วย เอาขนมไปหม่ำ เอาข้าวไปทาน เอาหนังสือไปอ่าน และเอากล้องไปถ่ายรูปด้วย



ไปนั่งตกปลาบ้านคนแถวนั้นค่ะ เป็นคลองที่เป็นชายป่าโกงกาง อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร



นักตกปลาน่ะเคยมาได้ปลากระพงตัวใหญ่ที่นี่ค่ะ ก็เลยมากันอีก แต่วันนี้ไม่ใช่โชคของเราเพราะหาเหยื่อไม่ได้ แต่ไม่มีเหยื่อก็ขอให้ได้เหวี่ยงเบ็ดก็พอใจเค้าแล้วล่ะ



บ้านอย่างนี้หาแทบไม่เจอแล้วเนอะ



ส่วนบ้านที่พิมไปนั่งนี่ปรับปรุงสร้างใหม่แล้วค่ะ



มีกระชังปลากระพงด้วย แต่ที่เราตกไม่ใช่ตกในกระชังนะคะ ^^"



พิมเอาหนังสือไปอ่านก็ไม่ได้อ่านเลยเพราะเจ้าของบ้านชวนคุย คุยเก่งมากกกก เราไปอาศัยบ้านเค้าตกปลา จะไม่คุยกับเค้าก็จะยังไงอยู่ ^^



ก็ใช้วิธีคุยไปถ่ายรูปไป



เค้าคงงงเหมือนกันว่าจะถ่ายอะไรนักหนา ไม่เห็นมีอะไรเลย แฮ่ๆ



พิมเอากล้องแคนนอนไปค่ะ ปรกติพิมใช้ไนคอนนะ พอมาจับแคนนอนรู้สึกสีไม่ค่อยชิน มันจะออกโทนเหลืองน้ำตาลมากเลยค่ะ



อยู่กันตั้งแต่ยังไม่เที่ยงจนเย็นๆเลยค่ะ ฝนเริ่มจะมาแล้วสิ ต้องรีบกลับก่อนฝนมา



สนุกๆ ดีค่ะ พักเบรคกับการติดฝนอยู่บ้าน ได้ออกไปหายใจหายคออย่างนี้บ้างสบายใจดี ^^



เขียนไว้ใน FB เก็บไว้เป็นความทรงจำสักหน่อย

วันนี้ไปตกปลาริมคลองบ้านพี่คนนึง บ้านนั้นมีลูกเป็นเด็กออทิสติกที่สามารถคุยกันรู้เรื่อง "บ้าง" ... ประเด็นคือ น้อง(ใช้คำว่าน้องแทนคงจะได้เนอะ) น้องเค้าเรียกอิชั้นว่า "ยาย"!!!! กรี๊ดดดด สักพักเปลี่ยนจาก "ยาย" มาเรียกอิชั้นว่า "ฝรั่ง"

.... เอิ่มมม ที่เคยรู้ๆที่หลายๆคนบอกว่าเด็กพิเศษมักจะคิดอะไรก็พูดตรงๆใสๆซื่อๆ น่าจะใช้ไม่ได้กับน้องคนนี้ละมั้งคะเนี่ย