we only have 86400 second a day..then make it's count!!
Day goes by
Tagนั้นTagนี้Tagไหน
<<
มิถุนายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
13 มิถุนายน 2551
มีเงินก็ต้องใช้สิ..เช๊อะ!!
ไปเที่ยวกันไหม?..จะไปก็รีบไป(South Korea) ตอนที่ 1
I miss you..like everyday
Sweet escapeหลายภาคมากๆ Well begins!
หนี้
..โง่นี่??
falling in love with..."Film"~
14กุมภา..วันแห่งความตรุษ!
เซ็ง เซง เซงงงง..ก็คือ..ความหมายเดียวกัน
ปีใหม่..เหมือนเก่า
กลับ กลับ กลับ
Somewhere "me" can be alone @ Hearst Castle
Somewhere "me" can be alone @ Monterey Marina
Somewhere "me" can be alone @ Downtown, SFO
Somewhere "me" can be alone @ SFO
อู้
วันหยุด..ไม่ยอมหยุด
ดัดฟัน = ดัดจริต = me!
ชีวิตหนอชีวิต..
แหมมม่..เว้ยเฮ้ย!!
ประดังประเด..
เชียงใหม่คืนสุดท้าย(จริงๆ)แล้วก็ปายยยย..กันจัง
ความเดิมก่อนหน้านู้น : เชียงใหม่คืนสุดท้าย(..หรือ??)
(ขอแทรกอีกทีละกัน ) : Just only 1 night in Jap@n!
ความเดิมต่อ-เชียงใหม่คืนที่2เจ้า
ความเดิมตอนที่แล้ว-เชียงใหม่วันแรก
(แทรกหน่อย : ปีไหนๆก็คงเหมือนเดิม)
ไม่เห็นเจอเลย...ลำพูนก่อนละกัน
เชียงใหม่ยังไง??แนะนำผมหน่อยค้าบ...
ลัลลา+ปวดหัว
ป่วงๆ
out of service..
step in my life..
มีเงินก็ต้องใช้สิ..เช๊อะ!!
จะอะไรสักอย่าง ก็สักอย่างสิ เขิลลลล์นะ.....แม่ง
บางทีมันก็น่าคิดนะ??
มาคุยกันเถอะ..
just walk around...
นี่ๆ มีไรจะบอก!!
My Congrat!!!
sometimes life can be deceiving
ก็ว่ากันตามเนื้อผ้าอ่ะนะ..
ปีใหม่....ไปไหนดี??
ชีวิตก็แค่นี้...
ไปเดินเล่นกันเต๊อะ...
..วันนี้ฉันมีความสุข..
ลอยกระทงให้ขอขมาพระแม่คงคา..ไม่ใช่มาหาคู่ ไอบร้า!!!
สุข-สนุกจัง
ทำงานแล้วคับ โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเรา และ แรงบันดาลใจ
Back to basic tour: ย้อนไปวันวันจันทร์คับ ไปงานหนังสือกันเถอะ
วันนี้วันอะไรเอ่ย : เฉลยก็คือวันสหประชาชาติไง!
งานไม่มี..เงินก็ไม่มาสิจ๊ะ : UAไฟนอล..เหมือนจะได้งาน(เอ๊ะยังไง?)
งานไม่มี..เงินก็ไม่มาสิจ๊ะ : UAที่รัก...ขั้นตอนเยอะจัง
งานไม่มี..เงินก็ไม่มาสิจ๊ะ : UAที่รัก..รับป๋มเถอะ
ก็ฉันชอบเที่ยว..มันผิดหรือไง?(ชื่อบล็อกนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องสักเท่าไรนะคับ)
บ๊ายบาย..
บ่นเรื่อยเปื่อย..
เหนื่อยจังทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย
ไม่มีไรมากหรอกวันนี้...แค่เซง นิดหน่อย
Test!เฉยๆคับยังไม่มีอะไร
มีเงินก็ต้องใช้สิ..เช๊อะ!!
ไม่ได้อัพบล็อกซะนานเรยคับช่วงนี้
มีใครเคยเป็นเหมือนผมมั้ยเนี่ย(อีกแล้ว)
แบบ..ใช้เงินหมดโดยไม่รู้ตัวอ่ะ
สองเดือนที่ผ่านมาผมประสบกับปัญหานี้มากๆๆๆๆ แบบเงินเดือนเพิ่งออกมาหมื่นกว่าบาท
ผ่านไป4-5วันเงินเหลืออยู่6-7พันอ่ะ.....แย๊กกกซซ์ อยากจะบ้าตาย ห่า
ต้องมานั่งคิดว่า..ใช้อะไรไปบ้าง(วะ)เนี่ย??
ช่วงนี้ผมเลยต้องมานั่งทำบัญชีรายรับ-จ่ายแบบละเอียดยิบเลย
...แต่บางทีก็ดันลืมลงอีกว่าใช้อะไรไปบ้าง เลยไม่ค่อยประสบผลเท่าไร
สงสัยเดือนหน้าต้องจริงจังในการใช้เงินซะแร้ว
ก่อนหน้านี้ผมกะว่าจะเก็บสักเดือนละ3พันหน่อย เอาไว้ไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่
ทำเป็นบัญชีฝากประจำ....ก็แพลนซะดิบดี เดือนละ3พัน 3ปีก็ได้เงินแสน กิ๊ววววววววว
แต่ตอนนี้เก็บเดือนละ5ร้อยยังไม่มีเรย เวรกรรม..
เงินๆๆ ผู้คนบูชา........
ออกนอกเรื่องหน่อยดีกว่า...วันนี้ผมมีเรื่องน่ารักๆมาเล่าให้ฟังหล่ะ
ผมเป็นคนค่อนข้างรักเด็กนะ(ถึงจะไม่ใช่นางงามก็เหอะ)แล้วพอดีวันนี้มีผู้โดยสารที่เป็นUMNR=Unaccompanied Minor เดินทางไปกับไฟลท์ผม1คน
พี่หัวหน้าก็เรยจัดให้ผมเป็นคนพาน้องเขาเข้าไปส่งที่เครื่อง
UMNRก็คือผู้โดยสารที่เป็นเด็กเดินทางคนเดียวโดยไม่มีผู้ปกครองคับ
ไม่แน่ใจว่าเด็กอายุไม่เกิน12หรือ15ปีที่ถือว่าเป็นUMNR คงแล้วแต่สายการบินหละมั้ง??
ซึ่งน้องคนนี้เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกันอ่ะคับคิดว่านะ คุณแม่เขาเป็นคนไทย เฟรนด์ลี่มากๆๆเรย
..พี่ที่เป็นลูกเรือก็รู้จักน้องเขา บอกว่าเดินทางเองตั้งแต่อายุ5ขวบแล้ว ๐.O ซึ่งตอนนี้น้องเขา8ขวบแล้ว
ผมก็พาน้องเขาไปขึ้นเครื่องปกตินะ ซึ่งผู้โดยสารประเภทนี้จะต้องเทคแคร์ตลอดเวลาคับ
ต้องมีผู้ปกครองมาส่ง ต้องมีคนพาไปขึ้นเครื่อง ต้องมีคนดูแลบนเครื่อง ต้องมีผู้ปกครองมารับที่ปลายทางคับ
..ที่ผมชอบก็คือ น้องเขาคุยเก่งอ่ะ น่ารักดี คือเสียงเด็กเวลาพูดก็จะเจื้อยแจ้วอ่ะ ฟังแร้วน่าร้ากกก
ผมถามคำถามไปทีนึง น้องเขาก็ตอบมาแบบไม่เคอะเขิน เป็นประโยคๆ ไม่ใช่แค่คำสั้นๆอย่างเยสหรือโน
...ซึ่งตรงนี้ละมั้งที่เป็นความต่างระหว่างเด็กไทย
ผมก็ชวนน้องเขาคุยไปเรื่อยนะ ถามพูดไทยได้มั้ย เขาก็ตอบน๊อท ทู มัช แล้วก็พูดภาษาอังกฤษมาตลอดทางระหว่างไปgateเลย
..คือน้องเขาคุยแบบธรรมชาติไม่เคอะเขินอ่ะคับ แล้วเด็กๆอ่ะ มันน่ารักอ่า ผมก็อมยิ้มไปตลอดทางเรยนะ ฟังเขาคุยไปเรื่อยๆๆๆ พอเขาคุยจบผมก็ถามเรื่องอื่น..เขาก็คุยต่อไป
ระหว่างทางไปgateก็มีแต่คนมองแล้วก็ยิ้มอ่ะ เพราะน้องเขาน่ารักดี ผิวแทนๆ หัวฟูๆหยิกๆ
เดินจูงมือไปตลอดทางเรย..
เวลาน้องเขาพูดผมก็ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง...55+ แต่น้องเขาคงไม่รู้หรอกมั้ง
แกล้งยิ้มกลบเกลื่อนไป ใช้มุขนี้บ่อย
อยู่กับเด็กแล้วมันเพลินจริงๆ บริสุทธิ์ดี ^^
Create Date : 13 มิถุนายน 2551
Last Update : 13 มิถุนายน 2551 21:46:06 น.
5 comments
Counter : 718 Pageviews.
Share
Tweet
+ หุๆ เรื่องกะตังค์นี่พูดยากครับ เพราะการบริหารจัดการของแต่ละคนเวิร์คไม่เหมือนกัน ... ของพี่ใช้ระบบบัฟเฟอร์ (เพราะพี่เก็บตังค์เก่งมาตั้งกะเดะๆ แว้ว) เลยมีบัฟเฟอร์ก้อนใหญ่หน่อย เวลาใช้ก็เลยไม่ค่อยสตริคท์มาก กด ATM มาที (ก้อนไม่ใหญ่นัก - เป็นการบังคับตัวเองไปในตัวว่าถ้ามันหมดเร็ว แปลว่าเราใช้ตังค์เยอะแล้วนะ) แล้วก็ใช้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมด ... จะลงแค่รายการใหญ่ๆ ไว้ในช่องบุ๊คแบ๊งค์ของการเบิกครั้งนั้นๆ อ่ะครับ
+ พี่ว่า ก่อนอื่นใดเลย พอลองทำรายการละเอียดๆ แบบที่น้องป่อยยย ทำอยู่นี่ แล้วก็คงพอจะเห็นแล้วล่ะ ว่าเราเสียไปกับค่าอะไรเยอะ ฟุ่มเฟือยเกินกว่าเหตุโดยไม่จำเป็นรึเปล่า หลังจากนั้น ก็ลองพยายามลด ละ เลิก สิ่งนั้นดูอ่ะครับผม ... ตัดใดหนา จะยากเท่าตัดกิเลส (จากการช็อปปิ้ง) หุๆ
+ กร๊ากกก เรื่องล่างเล่าซะยังกะเป็น Pedophile (พวกชอบกินเด็ก) เลยนะครับ กร๊ากๆๆ
(แซวเล่นเน้อ) ... เดะๆ พี่ก็ชอบ น่ารัก เนื้อหวานกรุบกรอบ กิๆ
(อันนี้ก็พูดเล่นเหมือนกัน)
+ จริงๆ พี่ว่าเด็กไทย กับเด็กฝรั่งต่างกันที่การเลี้ยงดูมากกว่าครับ ... ครอบครัวไทยส่วนมากชอบสปอยล์เด็ก เด็กก็เลยไม่ค่อยกล้าทำอะไรเอง ทำไม่เป็น ต้องให้ผู้ใหญ่ทำให้ บางคนก็ถูกตามใจจนเสียคนไปเลยอ่ะครับผม
+
น้องเขาน่ารักดี ผิวแทนๆ หัวฟูๆ หยิกๆ เดินจูงมือไปตลอดทางเรย...
---> ดีนะครับ ที่น้องเค้าแค่ 8 ขวบ ถ้าโตกว่านี้อีก 3-4 ปี จูงมือคุยกระจุ๋งกระจิ๋งกันไปตลอดทางแบบนั้น ใครๆ ก็คงคิดว่า .................... ป๋าป่อยยย เลี้ยงต้อย! กร๊ากๆๆ
โดย:
บลูยอชท์
วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:19:24:26 น.
หวัดดีที่รัก
พักนี้สามีไม่ค่อยว่างนะ
ผลาญเงินไปพลางๆก่อนละกันนะ
เด๋วส่งยูไรไปห้ายยช้ายยยย
คิคิ
โดย:
สันดานเสีย
วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:12:11:21 น.
ผมก็รักเด็กครับ
แต่ถ้าเป็นเด็กสาวช่วง 18-20 ปีจะรักมากเป็นพิเศษ
โดย: เด็กผู้ชายที่ไม่เตะบอลตอนกลางวัน (
kanapo
) วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:05:38 น.
เกลียดเด็กครับ 555+
ชอบคนมีอายุ เอิ๊กๆๆๆๆ
โดย:
พลทหารไรอัน
วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:50:13 น.
เก่งจัง โตขึ้นความเอาตัวรอดคงมากอ่ะ
โดย:
p_tham
วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:23:21 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
P_Poy
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
I wish nothing but the best to you..
พลทหารไรอัน
สันดานเสีย
kanapo
dakandatokaiyoi
pilok
p_tham
laughingbug
บลูยอชท์
โยเกิตมะนาว
timeofmylove
badinblood
Conglomerate
Webmaster - BlogGang
[Add P_Poy's blog to your web]
Bloggang.com
+ พี่ว่า ก่อนอื่นใดเลย พอลองทำรายการละเอียดๆ แบบที่น้องป่อยยย ทำอยู่นี่ แล้วก็คงพอจะเห็นแล้วล่ะ ว่าเราเสียไปกับค่าอะไรเยอะ ฟุ่มเฟือยเกินกว่าเหตุโดยไม่จำเป็นรึเปล่า หลังจากนั้น ก็ลองพยายามลด ละ เลิก สิ่งนั้นดูอ่ะครับผม ... ตัดใดหนา จะยากเท่าตัดกิเลส (จากการช็อปปิ้ง) หุๆ
+ กร๊ากกก เรื่องล่างเล่าซะยังกะเป็น Pedophile (พวกชอบกินเด็ก) เลยนะครับ กร๊ากๆๆ (แซวเล่นเน้อ) ... เดะๆ พี่ก็ชอบ น่ารัก เนื้อหวานกรุบกรอบ กิๆ (อันนี้ก็พูดเล่นเหมือนกัน)
+ จริงๆ พี่ว่าเด็กไทย กับเด็กฝรั่งต่างกันที่การเลี้ยงดูมากกว่าครับ ... ครอบครัวไทยส่วนมากชอบสปอยล์เด็ก เด็กก็เลยไม่ค่อยกล้าทำอะไรเอง ทำไม่เป็น ต้องให้ผู้ใหญ่ทำให้ บางคนก็ถูกตามใจจนเสียคนไปเลยอ่ะครับผม
+ น้องเขาน่ารักดี ผิวแทนๆ หัวฟูๆ หยิกๆ เดินจูงมือไปตลอดทางเรย... ---> ดีนะครับ ที่น้องเค้าแค่ 8 ขวบ ถ้าโตกว่านี้อีก 3-4 ปี จูงมือคุยกระจุ๋งกระจิ๋งกันไปตลอดทางแบบนั้น ใครๆ ก็คงคิดว่า .................... ป๋าป่อยยย เลี้ยงต้อย! กร๊ากๆๆ