Group Blog |
เรื่องเล่าจากโต๊ะตัดขน ตอนที่ 2 ก่อนที่จะทำอาชีพนี้ เคยพาหมาไปตัดตามร้าน พูเดิ้ล เล็กๆ น่าเอ็นดูของเรา ก่อนไปนี่ จิตตกมาก เค้าจะตีหมาเราไม๊ เคยอ่านมาเยอะ ว่าช่างตัดขนหมาชอบตี บางร้านมีวิธีตีหมาเราแปลกๆ เพื่อให้นิ่ง เอาหวีตีบ้างอะไรบ้าง แต่จะไม่เอาไปตัดก็ไม่ได้ ขนยาวมาก สงสารมัน หาร้านที่ไว้ใจได้ (สรุปก็ได้ร้านข้างหมู่บ้านนั่นแหละ) ด้วยความที่อยากได้หมาขนยาวเป็นลูกแกะ (หมาพุดเดิ้ล) สั่งไปตามสเต็ปเลย "เอายาวเท่านั้นเท่านี้ เล็มนิดหน่อยก็พอ (ด้วยนึกว่าตัดออกนิดเดียวมันถูก) กลายเป็นตัดออกนิดเดียวแพงกว่าตัดสั้นๆ อีก ตอนนั้นงงมาก พอมาเป็นช่าง ขอบอกว่า ไ่ม่มีช่างคนไหนอยากตีหมา ค่า.... แค่เซ็งเฉยๆๆๆ เซ็งกับหมาที่.. เกิดมาเคยเข้าร้านไม๊เนี่ย จะดิ้นไปไหน เซ็งกับหมาที่.. จับนิดร้อง หวีขนหน่อยร้อง คล้องตัวแล้วยืนโหย่งๆ เซ็งกับหมาที่.. กัดไม่เลือกหน้า เซ็งกับเจ้าของที่.. จะเฝ้าหมาทำไมคะ หมาเห็นเจ่าของแล้ว ดื้อมากกกกกกกกกกกก ค่ะ (แต่พอบอกเจ้าของหมาปุ๊ป จะกลายเป็นว่า เรากลัวเจ้าของเห็นตอนตีหมา เอ่อ...ม่ายยยช่ายยยย) เคยบอกลูกค้าว่า หมั่นหวีขนหน่อยนะคะ อย่าปล่อยให้เป็นสังกะตัง สางสังกะตังจะทำให้หมาเจ็บมาก ร้อยทั้งร้อย เจ้าของจะบอกว่า "มันไม่ให้หวีค่ะ หวีแล้วมันกัด" เอ่ออออออออออออ คุณเจ้าของคะ เจ้าของหวีแล้วหมาตัวเองกัด แล้วช่างมาหวี หมาคงนอนหงายให้หวีมั๊งคะ แถมเป็นสังกะตังที่คุณเจ้าของไม่เคยหวีมาเลย เป็นอาทิตย์ สองอาทิตย์ เดือน สองเดือน ก้อนใหญ่มาก เยอะมาก หมาเจ็บหมาก็กัด แล้วหมากัดช่าง ช่างเจ็บ ช่างจะทำอะไรดีคะ?
|
pp-botun
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ไม่ได้อยากรู้จักใครมากมาย ขอเพื่อนที่ดีเท่านั้น Link |
||||||||||||
