ห่วงใย

หลังจากเจออาเซไม่กี่ครั้ง พ่ออาเซก็ล้มป่วย

พี่แพทเป็นไข้หลายวันมาก ปอยหยุดงานดูแลพี่แพท ตั้งแต่วันแรกที่ป่วย
ห่วงว่าจะกินยา กินข้าวยังไง
และคิดว่า พักสักวันเดี๋ยวพี่แพทก็หาย

แต่อะไรๆมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด พี่แพทป่วย 4วัน
ในวันที่4 อาการดีขึ้นมาก จนคิดว่า พรุ่งนี้ก้ไปทำงานได้แล้ว
แต่ไข้ก็กลับมาอีกเพราะไปสระผม..กลางคืนตัวร้อน และชัก

ปอยตกใจมาก แต่ก็ต้องรีบเรียกสติตัวเองกลับมา
เกิดมาไม่เคยเห็นใคร ชักๆๆ ต่อหน้าต่อตาแบบนี้...
พี่แพทชักน้ำลายฟูมปาก กัดฟัน ตากลับ มือเกร็ง
ปอยพลิกตัวขึ้นคร่อม ตบหน้า เขย่าตัว นวดตัว ร้องเรียกเสียงดังลั่น

จนพี่แพทรู้สึกตัว ปอยเอาผ้ามาเช็ดให้ตัวเย็น
และจะพาไปหาหมอ พี่แพทไม่ยอม
บอกปอยอยู่อย่างเดียวว่า แพทไม่เป็นไรๆๆ และให้ปอยนอนหลับซะ
เหตุการณ์สลับไปมาอยู่อย่างงี้ จนปอยใจจะขาด ต้องเรียกเพื่อนมาช่วย
พยายามลากพี่แพทไปข้างล่าง เพื่อไปหาหมอ พี่แพทก็ไม่ยอม และเดินหนี

และเหมือนฟ้ามาโปรด พี่แพทลุกมาแต่งตัว บอกว่าแพทไปธุระแปปนึง
ปอยได้ทีโทรหาเพื่อนพี่แพท บอกมารับพี่แพทด้วย เพื่อให้ไปส่งบ้านลูก
อย่างน้อย บ้านหลังนั้นมีคนเยอะ และพี่แพทยังมีพี่เขย(พี่ชายของแม่อาเซ)
ที่พี่แพทเคารพเกรงใจ..ปอยจะบอกเค้าว่าพี่ไม่สบายช่วยบังคับพี่ที...

เกิดมาปอยก็เพิ่งเคยรู้จักคำว่า อยู่ไม่เป็นสุข
วันนั้นเป็นวันที่ปอยอยู่ไม่เป็นสุข ร้อนรุ่ม และอยากจะบ้า
ให้เพื่อนพี่แพทโทรหาพี่เขย..บอกเค้าทีให้รีบกลับบ้าน บอกเค้าทีพี่แพทไม่สบายมาก เค้าต้องได้หาหมอเดี๋ยวนี้ เค้าชัก เค้าเพ้อ เค้่าไม่รู้สึกตัว

แล้วพระเอกของปอยก็มา พี่แดงกลับมาและสามารถบังคับพี่แพทให้ไปโรงพยาบาลได้...โดยให้แม่อาเซขับรถไปส่ง
ปอยนึกขอบคุณในความมีน้ำใจของเค้า อย่างน้อยก็คนเคยรัก ขอบคุณที่ที่ระงับความชิงชังได้ถูก

หลังจากนั้น ปอยและพี่แพทก็อยู่ที่โรงพยาบาลเปาโลด้วยกัน เป็นเวลา 11วัน
ปอยลางานแบบไม่มีกำหนด เพราะพี่แพทอยู่คนเดียวไม่ได้
ต้องมีคนคอยดูแลอย่างใกล้ชิด......
คนไข้มีอาการทางแอลกอล์ฮอล์ ญาติต้องเฝ้านะคะ...

พี่แพทเป็นโรคตับค่ะ เนื่องจากทานเหล้าเยอะ ความกลัดกลุ้มในชิวิตเมื่อก่อน
ทำให้พี่แพทดื่มหนัก หนักจนกลายเป็นความเคยชิน และป่วยในที่สุด

เหล้าไปทำลายระบบประสาท ทำให้เกิดพิษในกระแสเลือด
ในวันแรกพี่แพทอาละวาด จะเตะต่อยคนไปทั่วโรงพยาบาล จำใครแทบไม่ได้
แต่จำปอยได้ และยังห่วงกลัวว่าปอยต้องอยู่บ้านคนเดียว
พี่แพทเป็นที่สนุกสนานของพยาบาลที่นั่นมาก
เพราะพี่แพทจะหนีออกไปข้างนอกตลอดเวลา...และแซวเล่นกับพยาบาลทุกคน

แม่อาเซยังมีน้ำใจ พาอาเซมาเยี่ยม 3วันครั้ง
จนสุดท้ายวันกลับบ้าน เรากลับบ้านกันสองคน



กลับมาบ้าน พี่แพทก็คิดถึงลูกทันที..และยังมีความหงุดหงิด เพราะอยู่โรงพยาบาลนานไป..แวะหาลูกก็ได้นะคะ
กลับมาจากบ้านลูก เท้าก็บวมอย่างในรูป เพราะปัสสาวะออกไม่ทันน้ำที่กินเข้าไป

แต่อย่างน้อยไม่ว่าปอยจะทำอะไรให้ พี่แพทยอมทุกอย่าง ยอมกินข้าวเยอะๆ ยอมกินยา...แต่ไม่ยอมเลิกทานเหล้า ยังต้องมีเหล้า-เบียร์ อยู่ข้างกายเสมอๆ



ใครที่ไม่รู้จักพี่แพทอาจจะคิดว่า โหยยย ไอ้นี่คงขี้เมา ติดเหล้างอมแงมสิท่า
การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย...ถ้าเป็นแบบนั้น ปอยคงไม่รัก

พี่แพทกินเหล้า กับพี่แพทไม่กินเหล้า...แทบจะเป็นคนเดียวกันเลย
ปอยไม่สามารถมีฤิทธิ์อำนาจ หรือแรงดลใจ ใดใด ที่จะห้ามพี่แพทไม่ให้ดื่มได้เลย
ปอยทำได้ดีที่สุดแค่ ให้พี่แพทได้กินอะไรมากกว่าเหล้า กินข้าว กินยาบำรุง
อยู่กับปอย กับลูก ให้ได้นานที่สุด เท่าที่ร่างกายจะอยู่ไหว

หน้าที่ของปอยเกิดมาเพื่อดูแลใครคนหนึ่ง และใครคนนั้น คือพี่แพท

Create Date : 22 ธันวาคม 2551		0 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 15:21:10 น.
Counter : 937 Pageviews.
Share Tweet