ในวันเบื่อๆ ของปอยอลิน

มันเป็นวันเบื่อๆจริงๆนะ เบื่อมานาน เบื่อจนไม่ได้เข้ามาปัดฝุ่นบล็อกมานานแสนนาน

หายไปนาน ลืมปอยกันไปเลยละสิ

เคยคิดมั๊ยว่า ทำไมชีวิตคนเรามันต้องดิ้นรนสู้กันไปถึงขนาดนี้
ถ้าเราแค่ปลูกผัก ปลูกข้าว จับปลา....
แค่เราย้อนกลับไปใช้ชีวิต วิถีดั้งเดิม เราจะสบายกว่านี้มั๊ย
มีความสุขกว่านี้มั๊ย

คิดทบทวนแล้วทบทวนอีก ได้คำตอบที่ถามเองตอบเองว่า
ไม่หรอก เพราะถ้าเรายังมีกิเลส ชีวิตมันก็จะย้อนกลับมาในรูปแบบเดิมๆ
เฉกเช่นที่มันเป็น

ปอยเป็นคนที่มีความทุกข์บนความสุขของตัวเอง
และขณะเดียวกันก็มีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง

กล้วยทอดเอ๊ย...ไม่มีอะไรสมดุลสักอย่าง

อย่าถามนะว่า ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป จะไปแก้ไขอดีตอะไรบ้าง
เพราะถ้าทำได้ปอยเลือกที่จะอยู่กับเวลา ณ ปัจจุบัน

อดีต คือ อดีต จะไม่ไปแก้ไขอะไรทั้งนั้น เพราะปอยเชื่อว่า
ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ ปอยก็คงจะทำและปฏิบัติเหมือนเช่นวันเวลาที่ผ่านมา ไม่มีอะไรผิดเพี้ยน

เพราะเหตุการณ์แต่ละอย่างเราไม่เคยรู้อนาคต และเรามีวุฒิภาวะเพียงเท่านั้นจริงๆ

และที่สำคัญ อดีตมันพาปอยมาเจอคนในปัจจุบัน ปอยกลัวว่าถ้าอดีตเปลี่ยน
คนในปัจจุบันจะไม่มีตัวตน

เฮ้ยย กล้วยทอดจริงๆคนเรา ไม่มีอะรสมบูรณ์ หรือ เพียงพอแต่พอดีสักอย่าง

เมื่อวาน (3 /10/51) เวลา 2 ทุ่ม ปอยเดินทางกลับบ้าน
เจอคุณตาแก่ๆคนเดิมที่เจอบ่อยๆ ถ้าปอยกลับบ้านเวลานี้

คุณตาจะนั่งขายปลาตะเพียนสานตัวละ 10 บาทอยู่บนสะพานลอย
ปอยซื้อแกคราวละ 2 ตัวทุกครั้ง ถ้าเจอแก
แกจะไหว้เราทุกครั้งที่อุดหนุน เห็นคุณตาแล้วนึกถึงปู่ที่บ้าน

ดีแค่ไหนแล้ว ที่ปู่มีลูกหลานดูแล มีข้าวกินทุกมื้อ ไม่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งขายของ

คุณตาแกคงไม่มีใคร คุณตาหน้าตาน่ารักเชียว
ปอยเดินผ่านแกไปแล้ว ด้วยตอนนี้เองปอยก็อยากรีบกลับบ้าน
หิวข้าว เหนื่อย และ จิปาถะ แต่สายตาก็เดินเหลือบมองคุณตาจนเหลียวหลัง

มันเหมือนเรายังทำอะไรไม่เสร็จ ตัดสินใจเดินกลับไปใหม่
ตา..เอาสองตัวจ้ะ
ตัวละ10บาท ขอบคุณๆ (พร้อมกับยกมือไหว้เรา..ตูจะอายุสั้นมั๊ยเนี่ย)

จริงๆไปให้คุณตาไหว้บ่อยๆก็ดี เพราะปอยชักอยากจะอายุสั้น



ตอนนี้ที่ห้องปอยมีปลาตะเพียนหลายตัวแล้ว
หวังว่าคุณตาจะมีลูกหลานกลับมาดูแลหลายๆคนบ้าง...สาธุ

 

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551		3 comments
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 17:15:22 น.
Counter : 551 Pageviews.
Share Tweet