สวัสดีค่ะน้าโดม

หนูก็จะไปงานอินดี้ค่ะน้า นี่เพิ่งทำโปสการ์ดเสร็จหมาดๆ เลย มีน้องบล็อกคนหนึ่งจะขึ้นมาจากตรังเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ก็นัดเจอกันในงานนี้ล่ะค่ะ น้าไปวันไหนบ้างคะ เผื่อเจอกัน หนูคงไปทั้งสามวันเลยค่ะ

ขอให้หนังสือได้ตีพิมพ์เร็วๆนะคะอาโดม

...อ่านรายละเอียดของงานหนังสืออินดี้แล้วน่าสนใจทีเดียวเลยค่ะอาโดม
แต่ก็ไปไม่ได้อีกตามเคยค่ะ

อาโดมขา พรุ่งนี้วันคล้ายวันเกิดนาห์แวะไปร่วมทานเค้กนะคะ

หวัดดีคะคุณโดม
ว่าแล้ววาสนาอย่างดิฉันหรือจะได้เห็นคนดัง วันที่ ๑๗ เมษายาสรุปไม่ได้ไปขอรายเชนต์ บ้านเพื่อนที่เป็นคนไทยไฟไหม้ทั้งหลังตอนตีสอง ดิฉันรู้ตอนบ่ายสามโมงต้องเปลี่ยนแผน ดิฉันกับน้องสาวต้องไปให้กำลังใจ ให้เงินช่วยเหลือเท่าที่มี พอไปถึงไหม้ทั้งหลังเลย เพื่อนบอกว่าตำรวจ ปลุกบ้านทุกหลังในชอยตื่นแล้วออกจากบ้านให้หมอทุกบ้าน เขากลัวไฟลุกลามไปถึง บ้านติดทะเลลมมันแรงดับก็ยากด้วย ดิฉันยังช็อกปกติจะดูข่าว แต่ช่วงนี้เรียนหนักมาก ทั้งการบ้านทั้งสอบวันเว้นวัน เลยตกข่าว พอขับรถเข้าไป เอ้า สถานีช่อง เอบีชีขับออกไปพอดีกะจะให้นักข่าวช่วยเอารูปลงทีวีหน่อยนะ เพื่อนที่รู้ก็ทำอาหารไปให้กินนี้คือนิสัยคนไทยตอนดิฉันป่วยก็เช่นกัน ฝรั่งเขาจะส่งดอกไม้ เพื่อนคนไทยทำอาหารไทยมาให้ลูกๆที่บ้านทานกัน อันนี้หาไม่ได้ในโลกใบนี้นอกจากคนไทย (และอีกเช่นกันก็หาไม่ได้ในชาติอื่น ที่เห็นคนอื่นได้ดีก็จะอิจฉากัน โดยเฉพาะคนไทย ไล่ตั้งแต่นายกยันกรรมกร ใครได้ดีก็ดึงกันลงมาอีก ว่าตัวเองคะ) เข้าเรื่อง จันทบุรีที่รักของดิฉัน อ่านบทความของคุณเล่ม น้องเมย์ พิชญ์นาฎ ขึ้นปก "ชุมชนโบราณย่านท่าหลวงและโรงแรมไม่มีชื่อ" ดิฉันรักจันทบุรีมาก ตอนไปเที่ยวกับเพื่อน ดินปลูกอะไรก็ขึ้น ใกล้ทะเล หลังติตเขา ไปสอบครูก็เลือกไปสอบจันทบุรี แต่ไม่ติตหรอกคะ ชีวิตเขาคงลิขิตให้มีสามีฝรั่ง (หรือเราไม่ฉลาดพอ) รักมากรักจริงๆเลยจันทบุรี ตาสตีฟจะรีไทร์ที่เมืองไทย ดิฉันไปดูที่จันเป็นแห่งแรก ฝรั่งคงอยู่ไม่ได้ ฝรั่งอย่างตาสตีฟขี้บ่น ก็เลยชื้อที่ไว้ที่เชียงใหม่อากาศดีกว่า แต่ดิฉันก็ยังรักจันทบุรีไม่เคยลืม เหมือนกับที่เคยหลงรักหนุ่มอ่างทองยังไงยังงั้นเลยคะ หนุ่มคนนั้นมาเป็นครูที่แถวหมู่บ้าน ตอนดิฉันอายุสิบสาม แอบหลงรักเขา สามปี่ที่แล้วกลับเมืองไทยพี่เขามาเยี่ยมโรงเรียนเก่าพอดี อยากสารภาพจังเลยแต่เกรงใจเมียพี่เขาเลยหยุดไว้ก่อน เก๋ไหม คะบุญสิตาคนสวย ในห้องเรียนพยาบาล เพื่อนมีชาวเฮร์ติสี่คน พูดภาษาฝรั่งเศส ดิฉันก็มีฟังจากเทปเพราะอยากพูดภาษาฝรั่งเศสมาก ตาสตีฟว่าไงๆก็ สำเนียงไม่เหมือนคนฝั่งเศสเขาหรอก เฮร์ติคนผิวดำ พอฉันพูดกับเพื่อนภาษาฝรั่งเศส เพื่อนก็หัวเราะ เขาก็ช่วยสอน สำเนียงพวกเขาก็เหมือนในเทปคะ แล้วเพื่อนก็บอกว่า ยูสอนภาษาไทยให้ฉันนะแลกกัน เอาชิ มี๔๔ตัวอักษร สระ๒๑ ตัวจะเรียนหรือเปล่า เพื่อนร้องโอ้ยไม่เอาแล้ว ดิฉันก็สบายไป เพราะคิดถึงจึงแวะมาหา ขอลาไปท่องหนังสือต่อคะ

ไปไม่ได้แน่นอนค่ะ
อยากไปวันศุกร์มากเลย แต่ต้องพาลูกไปหาหมอ อากงก็เข้ารพ.
พ่อพเยียคงไปสินะคะ เห็นรายชื่อดาราแล้ว น้ำตาไหล...
ทำใจ..วันพระไม่ได้มีหนเดียว
รองานหน้า ปีหน้าก็แล้วกัน

พายุฤดูร้อนถล่มกรุงมา 2 วันแล้ว
วันนี้เจ้าตัวเล็กเลยไม่สบาย
พ่อพเยียรักษาสุขภาพนะคะ
ทุกๆคนที่เข้ามาบล๊อกนี้ด้วยค่ะ

กะว่าจะไปวันอาทิตย์ครับ

เพราะจะไปดูคอนเสิร์ตคุณจุ้ยด้วย

สวัสดีครับทุกๆท่าน



ใครจะไปงานอินดี้ครั้งนี้บ้าง


ถ้าไปพบกันที่สนามหญ้านะครับ

ผมว่าจะเอาหนังสือ "ห่างไกล ไม่ห่างกัน" กับ "คาบโลกย์ คาบธรรม" ไปวางขายด้วย



แล้วพบกันนะครับ

งานอินดี้ที่กรุงเทพฯน่าสนใจ
จริง ๆ เราเพิ่งผ่านกรุงเทพฯมาเมื่อสัปดาห์ก่อน ไม่พบคนรู้จักเลย

ผมตามดูบรรยากาศงานจริงว่าเป็นเช่นใดบ้าง แต่ยังหาไม่เจอเลย

สวัสดีค่ะ...คุณโดม
อยากไปซื้อหนังสือ และแถมคนเขียนเซ็นด้วยจัง แต่งานเยอะ... แล้วจะต้องไปเมืองนอกอีก (อุบไว้ก่อน...ไม่บอกว่าเมืองอะไร? กลับมาแล้วจะเล่าให้ฟัง) เลยไปไม่ได้ ฝากเก็บความสนุกมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณพี่โดม
ไม่รู้ว่าหนังสือจะพิมพ์เมื่อไหร่
หรือคะ

วางขายเมื่อไหร่ก็ตามซื้อมาอ่านกันอยู่แล้วค่ะ
ได้ข่าวว่าแพนด้าก็จะไปงานอินดี้
รอชมภาพบรรยากาศค่ะ

จ๊ะเอ๋คุณโดม
แหะๆๆ
ม่วนก็ยังไม่มีตังค์ซื้อหนังสือแหละค่ะ...ยังม่ายมี...
อินดี้ปีนี้เฮี้ยนจัดฝนตกไม่หยุดเลย

รองเท้าบัดดี้ม่วนเหม็นมากกก

อาโดมขา..


หลานมาเยี่ยมค่ะ ไม่มีเวลามากๆ เช่นกันค่ะ งานยุ่งมากมายนะคะ แต่ยังระลึกถึงเสมอค่ะ

สวัสดีค่ะคุณโดมอยากไปงานมากแต่ไกลเกินไป ชอบมากกับการทำหนังสือทำมือ

มาสวัสดีงามๆ ในบล็อคค่ะ

แวะมาทักทายพ่อพเยีย ไม่รู้ได้กลับบ้านกี่ทุ่มกี่ยาม ได้ดูหนังหรือเปล่าครับ
มีเวลาน้อยมาก จึงอยู่คุยได้เพียงสั้นๆ

หวัดดีค่ะ
เพิ่งเจอกันงานอินดี้ ดีใจมากคะ แล้วก็งงเมื่อพี่เค้ามาบอกว่า น้าโดม...ไม่ได้อยู่ตะกั่วป่าแล้ว...เราถามว่าทำไมล่ะ

พี่เขาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ ว่า ด้วยเหตุผลที่คนมีมารยาทไม่ควรถามต่อ

....ในฐานะที่พี่เป็นเขยตะกั่วป่า....

กลับบ้าน (ห้อง) คิดหลายเรื่องในฐานะคนตะกั่วป่า

...จบที่คำถามที่ว่า ทำไมเราไม่กลับไปอยู่อยู่บ้าน...

เมืองที่โอบล้อมด้วย ป่าไม้ ภูเขา ทะเล และแม่น้ำ สงบ ?

คำตอบอยู่ในใจ ฝังแน่น และเชื่อมาอย่างนั้นแต่เข้ามาหวิทยาลัย

"สถานที่บางแห่ง เราเหมาะไปเที่ยวไปเยือนตามเทศกาล แม้จะเป็นบ้านเกิด บางแห่งเราอาจปักหลัก ตังถิ่นฐานได้ตลอดชีวิต มันขึ้นอยู่กับการเติบโตทางความคิด จนมันเป็นจริต หรือ สันดานของเรา"



หนังสือขายดีนะคะ

สุขภาพดีแล้วใช่ไหมครับ

จะรอผลงาน

สวัสดีจ้ะพี่โดม
ร่ำๆจะไปขอลายเซ็นบ้าง
ไม่สามารถจริงๆค่ะ
ฝากใจไปแล้วเนอะ

เข้ามาเยี่ยมค่ะ

ถ้าอยุ่เมืองไทย คงดีใจกับข่าวสารแบบนี้ อยุ่ที่นี่ เอ้อออออ เสียดายจัง

ได้ข่าวว่าฝนตกกระหน่ำ เปียกกันหมดเลยใช่ไหมคะ

แต่ก็น่าสนุก เสียดายที่ป่วยเลยไม่ได้ไปอะค่ะ

ทั้งๆที่นัดกะคุณเมี่ยงแล้ว

คราวหน้า ขอแจมด้วยคนได้ไหมคะคุณพี่

น้าโดมคะ รบกวนหลังไมค์อีเมล์หน่อยค่ะ หนูเปิดโปรไฟล์น้าไม่ได้ค่ะ

ตั้งใจจะไปขอถ่ายรูป พร้อมขอลายเซ็นต์ซะหน่อย

ติดงาน 1 วัน ติดฝน 2 วันอดเลย แง แง

คราวหน้ามีคิวโชว์ต้วที่ไหนแจ้งด้วยนะเจ้าคะ คิดถึงค๊า