หลงตัวเอง คือ การที่ตัวเราหลง ว่ามีตัวเรา ว่าเรามี...
เฮ้อ... การไม่รู้ตัวเรานี่ มันมั่วๆ มึนๆ จริงๆ นะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่รู้ว่ามีอะไรติดอยู่นี่แหละ รู้อยู่นะว่ามันต้องมีอะไรไม่ถูกซักอย่างแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร และลึกๆ แล้ว ไม่อยากจะคิดว่า สิ่งที่ทำอยู่มันผิด คือแบบ เหมือนว่า เราต้องทำถูกดิ ที่ทำอยู่น่ะถูกแล้ว... เฮ้อ จิตนี่อ่อนแอจริงๆ ลองติดตามอ่านดูใน Progress Note 2008 นะครับ
ตอนนี้เป็นช่วงว่างนิดหน่อย หน้าคอมพิวเตอร์... พิมพ์การ์ดอยู่น่ะครับ นั่งเฝ้า print มันทำงาน เลยได้มีโอกาส update diary ที่เก็บไว้มานานแล้ว ก่อนจะ copy จาก word มาลงใน blog ก็ลองอ่านๆ ดู... โห เมื่อก่อนนี่มั่วมากเลยนะเนี่ย สมถะเอย เพ่งเอย ฟุ้งซ่านเอย... วันดีคืนดี อย่างวันที่ 10 เมษา ดูเหมือนจะเข้าใจ ก็กลับไปมั่วอีก อีกซักพัก ก็เหมือนจะเข้าใจ ก็กลับไปมั่วอีก... จนสุดท้าย ได้กราบพระอาจารย์ปราโมทย์เมื่อเดือนตุลา 2550 ถึงจะเข้าร่องเข้ารอยจริงๆ อันนี้ต้องขอบคุณเพื่อนวุฒิมาก ที่ทำให้ได้พบพระอาจารย์ ขอบคุณครับ
เอ่อ... อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดที่นำมาแบ่งกันอ่านนี่ ดูเป็นตัวอย่างเฉยๆ นะครับ ว่านั่นนะ เกือบทั้งหมด ผิดเต็มๆ อย่าเอาไปทำตามนะครับ หรืออย่างน้อย ใครที่อ่านแล้วพบว่า กำลังทำอย่างนั้นอยู่... น่าสงสัยว่าจะผิดซะแล้วล่ะครับ...
อีกอย่าง บันทึกช่วงนั้น ดูเป็น diary ธรรมดา มากกว่าบันทึกการปฏิบัติ แต่เรื่องราวส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติ เพราะผมตั้งใจว่าจะจริงจัง เมื่อเดือนเมษา 2550... เพราะงั้น อาจจะมีเรื่องรุนแรง อาจจะมีศัพท์แสงงงๆ บ้างนะครับ
ลองติดตามอ่านดูใน ล้มลุกคลุกคลาน เมษา-กันยา 2007 ดูนะครับ
Create Date : 19 ธันวาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 19 ธันวาคม 2551 21:12:29 น. |
Counter : 781 Pageviews. |
|
|
|
ได้วันลาบริษัทไปนั่งสมาธิข้ามปี แล้วจะนำบุญมาฝากนะคะ